คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ

เพลงนี้เคยได้ยินตาชอบฟังเมื่อสมัยเด็กๆ

ดอกอะไรเนี่ย เหมือนดอกแคย้อมสีเลย ใช่ป่าว อิอิอิ แง๊วววว

กรี๊ดก่อนน่ะ กว่าปลามมีอ่ะ

ดอกแคกับ HRD ใช่มั๊ยคะ คุณลุง

อย่างนี้เอาไปแกงส้ม คงขมมากขึ้นอีกค่ะ

สีจางแค่พรางตา
แทนเวลาที่ผ่านพ้น
หากหัวใจและตัวตน
ยังคงทนไม่หม่นเลือน

ภาพงามตามหัวใจ
ยังห่างไกลภาพใดเหมือน
แม้นานวันยังย้ำเตือน
ไม่เคยเลือนในเวลา

ภาพช้ำที่เคยผ่าน
ในวันวานยังโหยหา
แม้เลยพ้นไม่หวนมา
ยังตรึงตราในทรงจำ


กำลังบิวท์อารมณ์ครื้นเครงอยู่ขอรับ....
ไม่อยากกังวลกับการไปทำงานวันพรุ่งนี้
ก็พยายามเปิดรับทุกอย่างและทำดีที่สุดอย่างที่ลุงก๋าบอกนั่นล่ะ.....
....แต่ความเครียดยังคงมี

ไปวิ่งดีกว่า แดดหมดแล้ว

พวงหยกแสนสวย แต่ร่วงลงแล้วสีก็จาง
แต่ความจำที่อยากลืมมักไม่ค่อยจางครับ

อยู่แถวนี้สักพักเพื่อความสบายใจล่ะน๊า

อ้างอิงจากหนังสือที่คุณก๋าให้อ่าน(อีกแล้ว)

"ชายชราคนหนึ่ง
บ่นถึงความหลงลืมที่มาพร้อมอายุ

จริงๆแล้ว
หากจะมองกันให้ดี
ความหลงลืมมิใช่สิ่งเลวร้าย

บางอย่างในชีวิตเป็นสิ่งที่เราอยากลืม
ทำทุกอย่างเพื่อให้ลืม
แต่กลับลืมไม่ได้
...ต้องคอยให้ถึงวัยชรา

ของทุกอย่างในโลก
ล้วนมีวาระของตัวมันเอง"

เนอะคุณก๋าเนอะ......


...............

จากหนังสือ "ค้นหาตัวเอง"
โดย ดร.นวลศิริ เปาโรหิตย์

ความทรงจำสีจาง
ฉันลืมวางทิ้ง
คอยจดจำทุกสิ่งไม่เลือนหาย
อดีตเคยสวยงามความรักแสนสุขใจ
ฉันจดจำมันไว้หลอกหลอนตัวเอง


ฉันลืมมองอนาคต
มัวจับจดอดีตอันแสนหวาน
เฝ้าโอดครวญถึงอดีตเมื่อวันวาร
ลืมมองกาลปัจจุบันความเป็นจริง

....พี่ก๋า คอมเมนต์ของพี่แทบทำให้นาห์ลอยได้ เหอๆ
ขอบคุณมากๆค่ะพี่ นานทีจะมีคนชมว่าเขียนได้เยี่ยม
คนอื่นไม่อ่านไม่คอมเมนต์ไม่เป็นไร
อิ่มอกอิ่มใจแล้วที่มีพี่ก๋าหนึ่งคนมองเห็นคุณค่าของมัน


แต่ยังไม่อิ่มปากอิ่มท้อง แว๊บไปทานข้าวก่อนนะคะ

ก็อย่างที่ฝรั่งเขาเขียนบอกไว้เลยครับว่า

"A memory of true love is like a favorite song;
no matter how many times it plays again,
you never get tired of it."

- - Anonymous - -

ความทรงจำเกี่ยวกับรักแท้ก็เหมือนเพลงโปรดของคุณ
ไม่ว่าจะเล่นอีกสักกี่หน
คุณก็ยังเต็มใจที่จะฟังอยู่

แวะมาซาหวัดดียามค่ำ ๆ ค่ะน้องก๋าสุดหล่อ วันนี้พี่ได้กินโต๊ะจีนด้วยแหละ อิอิ อิ่มแปร้เลย

อ่านข้างบนแระ อืมเรื่องบางเรื่องสำหรับพี่อยากลืมกลับจำ แต่บางเรื่องอยากจำแต่กลับลืม....

ความทรงจำที่โหดร้าย บางครั้งหลงๆ ลืมๆ ไปบ้าง
ก็ทำให้ชีวิตเจ็บปวดน้อยลงนะคะ

สวัสดีค่าคุณก๋า
ดูทีแรกเอ๊ะ ดอกไม้อะไรเอ่ย
แต่มาภาพหลัง ๆ ที่ดอกไม้ร่วงหล่นลงพื้น
รู้สึกจะดอกแคน้า แต่สีแปลก ๆ
ที่บ้านมีแต่สีขาว กับสีแดงเลือดนก
แวะมาชวนไปอำลาเวียงจันทน์กันค่า

ยืนดีเป็นอย่างยิ่งค่ะพี่ก๋า
อนุญาตโดยไม่ต้องขอ อิอิ

ค่อยค่อยพับค่อยค่อยเก็บเหน็บแนบไว้
พื้นหัวใจให้ลึกสุด..แล้วหยุดฝัน
หวานแค่ไหน..ขมเพียงใด..เคยให้กัน
คงให้วันผ่านไป..ไม่ย้อนมา..

จางก็จำ..จำแม้นจาง..อำพรางหนอ
แม้นลออ..ละไมเหลือเชื้อห่วงหา
หวังเพียงวันผันกาลผ่านเวลา
จักมิล้าจนลบเลือน..เคลื่อนจากใจ..

ดอกอะไรนี่ ?

ตกลงว่าเป็นดอกอะไรคะ จขบ.ไม่มาเฉลย
เป็นดอกแค HDR หรือเปล่า
ก็เหมือน ๆ นะคะ แต่ไม่น่าจะ HDR
เล่น action ใน photoshop เหรอคะ
เก๋ดีค่ะ

น่ากิน