:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณสาวไกด์ใจซื่อ ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณสาวไกด์ใจซื่อ ::
"จบที่ใจ" นี่ทำยังไงคะ ฝึกยังไงถึงจะได้ อยากทำได้บ้างน่ะค่ะ
คำถามโดย : สาวไกด์ใจซื่อ วันที่ : 20 มกราคม 2554 เวลา : 12:56:45 น.
“ใจ” ในความหมายของผม คือ “ความรู้สึก” แต่ “จิต” แปลว่า “ความคิด”
เมื่อเวลามีปัญหา ผมไม่ชอบให้มัน “จบที่ใจ” เพราะจบยากมากครับ
แต่ผมชอบ “จบที่จิต” หรือที่ความคิดของเรามากกว่า
ความคิดของคนเรา คือต้นเหตุทั้งหมดของความรู้สึก
เหมือนเวลาเรามองดอกไม้ ถ้าเราไม่คิด เราจะไม่รู้สึกอะไร คือ มองแล้วเฉยๆ มองเลยผ่านไป
แต่เมื่อไหร่ที่เราคิด... ดอกไม้สวยจัง ชื่อว่าดอกอะไร มาจากประเทศอะไร ใครเป็นคนปลูก ปลูกไว้นานหรือยัง แล้วมันจะตายเมื่อไหร่ มีกลิ่นหอมไหม ขยายพันธุ์ยังไง ?
นี่แค่มองดอกไม้ดอกเดียวนะครับ เรายังคิดไปได้มากมายขนาดนี้
ถ้าเปลี่ยนเป็นเรื่องของชีวิต หน้าที่การงาน มิตรภาพ ความรักหรือความป่วยไข้ ฯลฯ รับรองจิตหรือความคิดของคนเรายิ่งทำงานหนักเป็นหลายล้านเท่า
“จบที่จิต” สำหรับผม ไม่ได้หมายความว่าห้ามตัวเองไม่ให้คิด สมองมีหน้าที่คิด ตาดู หูฟัง จมูกรับกลิ่น ลิ้นรับรส ผิวกายรู้สัมผัสร้อนหนาว เครื่องมือเหล่านี้มันทำหน้าที่ของมัน แต่ข้อมูลที่เราเห็นรับรู้และสัมผัสจะมีผลอะไรกับตัวเราหรือไม่ ขึ้นอยู่กับว่าเรา “คิด” กับข้อมูลเหล่านี้ยังไง....
ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ “เครื่องมือในการรับข้อมูล” แต่อยู่ที่ “ความคิด” ที่เราใช้แปลความหมายของข้อมูลที่รับมา
เพราะฉะนั้นเวลาผมเกิดความทุกข์หรือปัญหาในใจ เมื่อก่อนผมจะย้ำคิดย้ำทำ ตั้งคำถามกับมันตลอดเวลา แล้วกลายเป็นการพายเรือในอ่าง คือ มันวนไปวนมาอยู่แต่ว่าใคร ทำไม เพราะอะไร เมื่อไหร่ อย่างไร ?
ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ ปัญหานั้นนอกจากไม่มีคำตอบ ยังมักย้อนมาทำร้ายตัวเองจนนอนไม่หลับ กินข้าวไม่อร่อย ทำงานไม่ได้ เครียดตลอดเวลา ฯลฯ
ตอนนี้ผมไม่ตั้งคำถามเยอะ แต่นั่งดูเลยว่าปัญหาที่เราเผชิญอยู่มันคืออะไร ? แล้วเราทำอะไรกับมันได้บ้าง ? ปัญหาบางอย่างทำอะไรกับมันไม่ได้ก็ยอมรับเลยว่าทำไม่ได้ ปล่อยมันเอาไว้ก่อน ไว้อารมณ์ดีดีแล้วค่อยมาคิดแก้ไขกันอีกที
ผมว่าฝึกได้นะครับ เราฝึกให้ตัวเรารู้ทัน “ความคิด” อย่างสม่ำเสมอ จะโกรธใครก็ได้ไม่แปลก แต่ถ้ารู้ทัน “ความคิด” เราจะโกรธช้าลง จะรู้ว่าโกรธไปทำไมไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมาเลย ถ้าเตือนตัวเองบ่อยๆ ความโกรธจะค่อยๆลดน้อยถอยลง (ไม่ได้บอกว่าห้ามโกรธนะครับ อันนั้นเป็นการข่มอารมณ์มากกว่า)
ผมว่าการ “รู้ตัว” นี่ล่ะครับที่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ค่อยๆฝึกไปเรื่อยๆจนถึงขั้น...
“ใจรู้สึก” แต่ “จิตรู้ทัน”
ผมว่าความทุกข์ในชีวิตมันจะหายไปเยอะเลยล่ะครับ
Create Date : 21 พฤษภาคม 2554 |
|
95 comments |
Last Update : 21 พฤษภาคม 2554 5:14:14 น. |
Counter : 1719 Pageviews. |
|
|
ทันเจิมไหมค่ะ