:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณคล้ายดาว :: :: ก๋าราณีตอบคำถามคุณคล้ายดาว :: เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า แต่พ่อแม่มักมองลูกเป็นเด็กเสมอ ไม่ว่าเค้าจะโตขึ้นแค่ไหน ถ้าวันที่หมิงหมิงเติบโตขึ้น และไม่ใส่ใจกับความรัก ความทุ่มเท ที่คุณพ่อคุณแม่ให้กับเค้า ประมาณว่าไม่อยากไปไหนด้วย ไม่อยากให้พ่อแม่มาจัดการกำหนดตารางชีวิตให้ เพราะเด็กบางคน เมื่อโตถึงจุดหนึ่ง เค้าจะอยากมีสังคมของเค้า ไม่อยากให้พ่อแม่มายุ่งด้วย และถ้าหมิงหมิงเป็นแบบนั้น คุณก๋าจะปรับตัวเองยังไง เพื่อให้เค้าเข้าใจถึงความรักที่คุณก๋ามีต่อเค้า คำถามโดย : คล้ายดาว ก่อนจะเล่าว่าผมจะรู้สึกอย่างไร ถ้าวันหนึ่งลูกบอกว่า “พ่อ...นี่ชีวิตของผม พ่ออย่ายุ่งกับผมได้มั้ย ?” ผมเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังก่อนนะครับ.... ตั้งแต่เด็กจนโต ผมเป็นคนที่มี “โลกส่วนตัว” สูงมาก สูงมากชนิดที่ใครก็ยากจะเข้าถึงตัว นับตั้งแต่จำความได้ ผมอยู่กับตัวเองโดยตลอด แม้จะมีพี่น้องสี่คน แต่ต่างคนต่างอยู่ มีห้อง มีโลกส่วนตัว วันๆผมแทบไม่คุยกับใคร ตื่นเช้าไปเรียน เย็นกลับบ้าน กินข้าวเย็นเสร็จ เข้าห้อง แทบจะไม่ออกมายุ่งกับใครในบ้านเลย นอนอ่านหนังสือ ฟังเพลง เขียนบันทึก ผมจำได้ว่าโลกส่วนตัวผมเป็นแบบนี้มาตลอด มีเพื่อนน้อยคนมาก และทั้งหมดไม่ได้สนิทสนมกันสักเท่าไหร่ จนไปเรียนมหาวิทยาลัย ผมยังเป็นคนแบบนี้.... สนใจแต่ตัวเอง คิดถึงแต่ตัวเอง คิดถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองเป็นอันดับแรก วิธีใช้ชีวิตแบบนี้ เลยปะทะกับคนอื่นได้ง่ายมาก เวลาเจอใครคิดไม่เหมือนตัวเรา จึงชวนให้หงุดหงิดและน่าเบื่อหน่าย ไม่น่าแปลกใจใช่ไหมครับ กว่าผมจะได้เจอแฟนคนแรกอายุเกือบ 28 ปี.... ถ้า “วันนั้น” ผมไม่คิดเปลี่ยนตัวเอง ผมคงโดดเดี่ยวท่ามกลางคนนับล้าน แม้แต่คนในบ้านยังคล้ายคนแปลกหน้า แทบไม่มีใครรู้สึกหรือสนใจเลย ว่าผมรู้สึกอย่างไร ผมทำอะไร ผมคิดอะไร ผมไม่เคยเดินเข้าหาใคร เพื่อบอกเล่าความรู้สึก ผมไม่คิดพึ่งใครเลยเวลาเกิดปัญหา ผมใช้ชีวิตอย่างที่ผมเชื่อ เชื่ออย่างที่ผมมั่นใจมาโดยตลอด วิธีคิดแบบนี้ บางทีก็ทำให้เราสร้าง “กำแพง” ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว โดยนั่งก่ออิฐก้อนแล้วก้อนเล่า และลืมไปว่า...ที่สุดแล้ว เรากำลังก่อกำแพงล้อมตัวเอง คนในครอบครัวบอกว่าผมเปลี่ยนไปมาก หลังจากกลับจากทริปกุ้ยโจว เมื่อมองย้อนกลับไป อะไรกันที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนแบบนี้ อะไรที่ทำให้ผมคิดปิดกั้นตัวเองออกจากคนรอบข้าง เมื่อคิดได้...และได้คิด ผมผ่อนคลายกับชีวิต ยิ้มง่าย หัวเราะกับเรื่องเล็กๆ โกรธยาก และให้อภัยคนได้ง่ายขึ้น เผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆอย่างใจเย็น เปิดใจและแลกเปลี่ยนเรื่องเล่ากับคนรอบข้างได้มากขึ้น ในขณะที่เราเดินเข้าไปนั่งในใจใครสักคน เขาเองก็ได้เดินเข้ามาในหัวใจเราด้วยเช่นกัน ผมให้ความรักกับลูกอย่างเต็มที่ ไม่มีกั๊ก ไม่มีอั้น ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมีให้กับลูก ทั้งเวลา เงิน ความคิด เพราะผมรู้ดีว่า “ชีวิต” ที่เขาจะอยู่กับเรานั้น มี “ช่วงเวลา” ที่จำกัด เมื่อเขาเติบโตขึ้น เขาจะมีเพื่อน มีสังคม มีคนรัก มีครอบครัว มีสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ที่เติบโตไปพร้อมๆกับเขา ลูกไม่มีวันอยู่ใต้ร่มเงาของพ่อแม่ไปตลอด และไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น ความรักเป็นความเห็นแก่ตัวนะครับ เราทำสิ่งต่างๆให้กับคนที่เรารัก เพื่อหวังว่าเขาจะรักเรา แต่ผมไม่มีอะไรต้องเสียใจเลย วันนี้ผมรักลูกมากที่สุด รักเขาอย่างดีที่สุด รักอย่างที่เขาเป็น (แม้ว่าใครอาจจะคิดว่าผมสปอยล์ลูกมากก็ตาม ใช่ครับ --- ผมตามใจ แต่สอนตามไปด้วยทุกครั้ง ว่าทำไมผมถึงตามใจ และทำไมบางสิ่งเขาถึงไม่ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ) ถ้าวันหนึ่งลูกโตขึ้นมา ผมเชื่อว่าเขาจะจดจำได้ว่าพ่อกับแม่รักเขามากเพียงไหน พ่อแม่ดูแลเขาดีมากเพียงใด “ความรัก” ในวันนี้ที่ผมแสดงออกกับลูก ไม่มีใครพรากมันไปจากใจลูกและใจของผมได้ ผมไม่อยากรู้สึกเหมือนกับที่ตัวเองรู้สึก คือ พอวัยเด็กเราสร้างกำแพงไว้กับตัวมากๆ เลยลืมที่จะมองเห็นว่าคนรอบกายรักเรามากเพียงใด แน่นอน --- พ่อกับแม่ของผมก็รักผม แต่เป็นความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีการกอด ไม่มีการสัมผัส ไม่มีคำพูดให้กำลังใจ มีแต่ความห่วงใยที่ไม่แสดงออก ปัญหาคือเราสัมผัสด้านมุมใดในการแสดงออกนั้น ถ้าเราฟังแต่คำด่าคำบ่นของพ่อแม่ ย่อมไม่ยากที่เราจะเบื่อหน่ายพ่อแม่ แต่ถ้าเรามองทะลุเข้าไปถึงความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ในคำด่านั้น เราจะไม่มีวันโกรธท่านเลย อะไรที่ผมรู้สึกขาดหายไปในวัยเด็ก ผมนำมาเติมเต็มตอนที่ผมเลี้ยงดูหมิงหมิง ทั้งความรัก สัมผัส การกอด การป้อนข้าว การซื้อของเล่น การอาบน้ำ การเล่นกับลูก การเล่านิทานให้ลูกฟัง ฯลฯ ผมแทบจะทิ้งทุกอย่างในชีวิต ทั้งเพื่อน สังคม งานอดิเรก ชื่อเสียง เงินทอง และ โอกาสดีดีในชีวิต ผมเลือกลูกและครอบครัวเป็นอันดับแรกเสมอ ไม่ว่าโตขึ้นมาหมิงหมิงจะรู้สึกอย่างไรกับพ่อแม่ ผมว่าสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ลืมแน่ๆ คือ เขาจะรู้ว่าพ่อแม่รักเขามาก ความรักนี้เองที่ผมคิดว่าจะเป็น “รากฐาน” อันสำคัญ ที่จะทำให้เขาเติบโตอย่างมีคุณภาพ.... มีหลายคนถามผมว่า “คาดหวังอะไรกับลูกบ้าง ?” ผมตอบได้ทันทีว่า ไม่เคยคาดหวังเลย ไม่สนใจเลยว่าเขาจะเป็นเด็กที่เรียนเก่งหรือไม่ โตมาเขาจะเป็นอย่างไร ผมอาจจะคิดต่างกับคนเป็นแม่ซึ่งห่วงใยลูกในทุกจุด ผมอยากให้ลูกเติบโตและเรียนรู้ไปกับประสบการณ์ของเขา ไปเจอเรื่องดีและร้ายให้มากๆ ผิดหวังบ้าง สมหวังบ้าง ล้มเหลวบ้าง.... คนเราเรียนรู้จากความทุกข์มากกว่าความสุข ทุกวันนี้ผมไม่เคยจับมือลูกเขียนภาพด้วยซ้ำ แม้ว่านั่นอาจจะทำให้เขาเขียนรูปได้เร็วขึ้น เก่งขึ้น ผมไม่เคยบอกลูกเลยว่าต้องเขียนรูปคนแบบนี้ พระอาทิตย์กลมๆหรือเขียนทุ่งนากับนกรูปตัวเอ็ม ทำไมไม่ใช้สีเขียวเขียนระบายรูปใบไม้ ฯลฯ ต่อให้เขาเขียนเส้นขยึกขยือก็ไม่เป็นไร จะระบายต้นไม้ด้วยสีเหลืองก็ไม่เป็นไร นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ เรียนรู้ที่จะค้นพบ “อัตลักษณ์” ในแบบที่เขาเป็น รู้ไหมครับว่าทำไมเรารักคนอื่นไม่ได้ ? เพราะเรายังรักตัวเองไม่ดีพอ.. ทำไมเรารักคนอื่นไม่ดีพอ เพราะความรักในตัวเรายังไม่ถั่งท้น แก้วที่พร่องน้ำ จะแบ่งปันน้ำในแก้วตัวเองให้แก้วใบอื่นได้อย่างไร ผมรักลูก แต่รู้ดีว่าวันหนึ่งเขาต้องเติบโตไปตามเส้นทางที่เขาเลือก เหมือนที่ผมเคยเขียนไว้ ผมอยากเป็นพ่อนกที่เรียกลูกมาที่ริมหน้าผา แล้วบอกลูกว่า “จงบินไปด้วยปีกของเจ้าเอง” เขาต้องเรียนรู้ที่จะบินด้วยปีกของตัวเอง ไม่ว่าปีกคู่นั้นจะพาเขาไปที่ไหนก็ตาม จะขึ้นเขาลงห้วย จะมอดม้วยหรือบินสูงลิบราวสวรรค์ ปีกคู่นั้นแนบเนาไปด้วยความรักของพ่อแม่... ถ้าปีกนั้นแข็งแรง ย่อมค้ำจุนและพยุงลูกนกให้บินไปได้ไกลดั่งใจเขาหวัง แต่ไม่ใช่ไปบินแทนลูก แค่พยุง...อยู่เคียงข้าง เป็นสายลมที่หนุนส่งให้เขาบินสูง ด้วยปีกทั้งสองข้างของเขาเอง และรักเขาไปตลอดกาล ไม่ว่าลูกจะเป็นเช่นไรหรือคิดอย่างไรกับพ่อแม่ก็ตาม .   Create Date : 21 มิถุนายน 2556 61 comments Last Update : 21 มิถุนายน 2556 6:22:02 น. Counter : 1731 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อนหล่ะน๊าาา   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 21 มิถุนายน 2556 6:20:28 น.

อรุณสวัสดิ์ กับเช้าวันศุกร์...สุขหรรษาคะ เดินทางด้วยความระมัดระวัง นะคะ... - Happy Friday - คะ (^.^)/ * * * 1 ไปเยาะเย้ยถึงบ้าน เซงเนอะ   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 21 มิถุนายน 2556 6:26:32 น.

ก็กะว่าจะมาตะโกนเรียกอยู่แระเชียวค่า เห็นเกรงว่าจะเปื่อยอ่าน๊าาา 55 มาได้เวลาเจิมอีกตามเคย เด๋วขึ้นไปอ่านก่อนนะค่า อรุณสวัสดิ์ไว้ก่อนเลยค่าพี่ก๋า เด๊วจะลืม   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 21 มิถุนายน 2556 6:29:43 น.

สวัสดียามเช้าครับ อ.เต๊ะ สอนวิชาความรู้ให้ลูกคนอื่นมาตลอด เด็กวัยรุ่นที่มาเรียนในมหาลัยนี่ กำลังเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลย มีความคิดความอ่านเป็นของตัวเอง พ่อแม่ส่วนใหญ่ ได้แต่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ เพราะลูกจะมีสังคมกับเพื่อนวัยเดียวกัน สนุกสนานกับชีวิตสิ่งแปลกๆใหม่ที่เค้ามาในชีวิต ถ้าเดินทางถูก อนาคตสดใส เดินผิดละก็ได้เป็นรุ่นพี่ซีเนียร์ปึ8 อยู่คู่มหาลัยไปก็หลายคน สงสารแต่พ่อแม่ได้แต่ เอาใจช่วย ถ้ามาเรียนแทนได้ อ.เต๊ะ คงปากเปียกปากแฉะ หูชาแน่ๆ555 บ่นมามากแล้ว โหวตดีกว่านะครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Parenting Blog ดู Blog   โดย: multiple 21 มิถุนายน 2556 6:43:07 น.

...มีน้ำตาซึมเล็กน้อย คิดว่าลูกรู้สึกได้ อย่างที่แม่ (พ่อ) รู้สึก... พอเรารักใครมากๆ ก็คาดหวังเหมือนกันนะ กว่าจะก้าวข้ามผ่านช่วงนั้นมาได้ ไม่ว่าในเวลาต่อไป ถ้าจะเกิดอะไรขึ้น จะไม่เสียใจมาก (คาดว่า...นะคะ) ไม่นั่งตีโพยตีพายว่าเรายังไม่ได้ทำอะไร น่าจะทำอะไรก่อนหน้านี้   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 21 มิถุนายน 2556 6:43:35 น.

โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2556 6:47:34 น.

แค่พยุง...อยู่เคียงข้าง เป็นสายลมที่หนุนส่งให้เขาบินสูง ด้วยปีกทั้งสองข้างของเขาเอง และรักเขาไปตลอดกาล ไม่ว่าลูกจะเป็นเช่นไรหรือคิดอย่างไรกับพ่อแม่ก็ตาม . ************************* อ่านแล้วซึ้ง...ซึ้งมากมายเลยค่าพี่ก๋า เชื่อว่าน้องหมิงหมิงจะเป็นคนอารมณ์ดี เพราะรากฐานของเขาคลุกคลีอยู่กับสภาพแวดล้อมที่รายล้อมด้วยความรัก มีความอบอุ่นในความรักจากพ่อแม่คอยดูแลอยู่ชิดใกล้ในทุกเวลา เด็กหากพื้นฐานความรักความอบอุ่นเริ่มด้วยดีมาตั้งแต่รแรกๆ เชื่อว่ายังไงโตขึ้นก็จะเป็นคนที่ฉลาดทั้งอารมณ์และสติปัญญาได้ดีหล่ะเนอะ โอกาสในการเรียนรู้และความพร้อมที่จะรับสิ่งดีดีใหม่ๆเข้ามาเป้นประสบการณ์ดีดีให้กับตนเองก็มีสูง คิดเช่นนั้นแล หากรากฐาน พื้นฐานดีตั้งแต่แรก... ก็เสมือนมีชัยไปกว่าครึ่งนึงของชีวิตแล้วหล่ะค่า โห กว่าจะได้วนมาอ่าน ก็สายเรยเชียว มัวแต่วิ่งเยาะเย้ยชาวบ้านอยู่ 55 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต au_jean Klaibann Blog ดู Blog กะว่าก๋า Parenting Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น มีฟามสุขตลอดวันทำงานนะค่าพี่ก๋า   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 21 มิถุนายน 2556 6:55:59 น.

"ผ่อนคลายกับชีวิต ยิ้มง่าย หัวเราะกับเรื่องเล็กๆ" ความสุขของพี่ก๋าเป็นอย่างนี้ ก็เลยกระจายไปสู่ผู้คนด้วย fufu อยู่ไกล ยังได้รับด้วยเลยล่ะน๊า   โดย: d__d (มัชชาร ) 21 มิถุนายน 2556 7:03:34 น.

ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้เสี้ยวเคยไม่เข้าใจพ่อกับแม่อย่างมากๆ เลย หลักฐานมัดแน่นอยู่ใน blog แหะๆ พยายามทุกวิถีทางที่จะกันพ่อกับแม่ออกไปจากชีวิต พยายามจะพิสูจน์ตัวเองว่าเราก็เก่งนะพ่อกับแม่ไม่ต้องมายุ่งก็ได้ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็เพราะอะไรไม่รู้อีกเหมือนกัน รวมกันหลายๆ สาเหตุ ที่ทำให้ถึงวันนี้มองตัวเราเองจากมุมของท่านมากขึ้น เข้าใจท่านมากขึ้น กำแพงนั้นยังอยู่ก็จริง แต่ตัวเราเองอาจจะโตขึ้น จนสูงพ้นกำแพงไปเอง ขอบคุณที่มาโหวตให้นะคะ   โดย: gluhp 21 มิถุนายน 2556 7:05:29 น.

พี่อุ้มแวะมาอ่านจ๊ะ ชอบภาพประกอบจังเลย เป็นการช่วยกันทำระหว่างพ่อกับลูก อบอุ่นจังเลย ได้ภาพสวยและความสัมพันธ์ในครอบครัว   โดย: อุ้มสี 21 มิถุนายน 2556 7:20:52 น.

พ่อก๋าจะดีใจท่ีได้ธรรมะจากหมิงหมิง   โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.76 21 มิถุนายน 2556 7:57:59 น.

เด็ก วัยรุ่น ยุคเจนล่าสุด ภูมิต้านทานโรคแข็งแรง แต่ภูมิต้านทานปัญหาชีวิตต่ำครับ สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง   โดย: เศษเสี้ยว IP: 125.25.203.195 21 มิถุนายน 2556 8:14:12 น.

สวัสดีครับคุณแม่ จริงนะครับ ลูกเป็นครูสอนธรรมะได้จริงๆ ทำให้ยิ้มก็ได้ ทำให้โกรธก็ง่ายครับ 555 เวลาดีก็ดีน่ารัก เสวลาดื้อก็น่าหยิกครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2556 8:29:39 น.

เมื่อวานตอนเย็นไปส่งนายต้นค้างคืนที่บ้านเพื่อนเพื่อทำโครงงานร่วมกัน และตอนเช้าเค้าบอกว่าจะไปเอง พี่รู้อยู่แล้วว่า เค้าต้องซ้อนรถมอเตอร์ไซค์เพื่อนไป ระยะทางประมาณ สิบ กก. ได้ค่ะ ทำอย่างไร....ห่วงค่ะ แต่ที่ทำได้คือ ดูแลตัวเอง เพราะพี่คิดเห็นเช่นเดียวกับคุณก๋าค่ะ ที่ว่า เค้าต้องบิน ด้วยตัวเขาเอง แน่นอนเช่นกันคือรากฐาน ค่ะต้องแน่น มั่นคง "ความรักคือความเห็นแก่ตัว" ใช่อีกนั่นแหละค่ะ พ่อแม่ คิดถึงลูก ห่วงลูก เก็บลูกอยู่แต่ในบ้าน นั่นคือความรักตัวเอง ของพ่อ-แม่ค่ะ นายต้น เดินทางมาถึงจุดนี้ พี่บอกได้ว่า ดีที่สุดของเขาแล้ว มีเดินปัดเป๋ บ้าง แต่นั่นคือการเรียนรู้ ความคาดหวังของพี่ที่มีต่อนายต้นคือ ให้เขาใช้ชีวิต อย่างมีความสุข เผื่อแผ่ ความสุขให้คนอื่น ไม่เคยคิดว่า "ต้องที่หนึ่ง" สวัสดีค่ะคุณก๋า การคุยเรื่องลูกคือความสุขของพี่ค่ะ   โดย: ตาลเหลือง IP: 49.48.166.15 21 มิถุนายน 2556 8:31:43 น.

สวัสดีครับ ปล่อยมันไปตามดวงชะตาของใครของมัน คุณก๋าจำได้ไหมว่าผมเคยถามเรื่องค่าของคนอยู่ที่ไหน คนเจ็บ คนป่วย คนแก่ มีค่าอะไร แล้วคุณก๋าก็ตอบว่า มีค่าความเป็นคน คำตอบนี้มันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา คิดอยู่ หาความหมาย ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ความเป็นคนมันมีค่าอย่างไร คนที่เป็นคนเหมือนกัน เกิดมาช่วยตัวเองไม่ได้เลยมีค่าหรือ คนที่เป็นคนก่อเหตุฆ่าคนอื่นเขามีค่าอย่างไร ช่วงนี้ร่างกายเจ็บปวด ทำอะไรหนักไม่ไหว แค่กวาดบ้านก็ยังลำบาก ตอนนอนกลางคืน ปวดทุกคืน ก็เลยให้นึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาอีก รู้สึกตัวเองไรค่า แล้วคนอื่นจะรู้สึกเหมือนเราไหมหนอ   โดย: จิรโรจน์ 21 มิถุนายน 2556 8:44:23 น.

เราชอบวิธีคิดในการเลี้ยงลูกของคุณก๋าค่ะ ถ้าเรามีเราก็จะเลี้ยงแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าถึงเวลา ด้วยความเป็นแม่มันจะทำได้หรือเปล่านะคะ ลูกไม่มีวันอยู่ใต้ร่มเงาของพ่อแม่ไปตลอด และไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น ความรักเป็นความเห็นแก่ตัวนะครับ เราทำสิ่งต่างๆให้กับคนที่เรารัก เพื่อหวังว่าเขาจะรักเรา เห็นด้วยสุดๆ เลยหละค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 มิถุนายน 2556 8:55:14 น.

สวัสดีครับพี่ก๋า อ่านBlog พี่ก๋าวันนี้แล้วรู้สึกประทับใจครับ ผมเองมีช่วงเวลาของชีวิตที่คล้ายกับพี่ก๋าอยู่ช่วงหนึ่งจริงๆครับ เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ การฉุกคิด การยอมรับ และมุ่งมั่นเปลี่ยนแปลง เป็นการเปิดโลกใหม่ๆที่แท้จริงและสวยงามให้เราจริงๆ ปล.ผมจะจำแนวคิดพี่ไว้นะครับ วันหนึ่งมีลูกเองบ้างคงนำไปใช้ได้ดี ขอบคุณครับ   โดย: หมอหว่อง (หมอหว่อง ) 21 มิถุนายน 2556 9:16:35 น.

ด้วยความที่ไม่ว่ายังไง ลูกก็ยังเป็นเด็กในสายตาเรา(เหมือนที่เราก็เป็นเด็กในสายตาพ่อแม่) ถึงรู้ว่าลูกโตแล้ว แก้ปัญหาเอง ดูแลตัวเองได้พอสมควร เราก็ยังอดห่วงไม่ได้อยู่ดี พี่รู้ว่าซักวันเค้าก็ต้องมีชีวิตของเค้าเองที่เราไม่สามารถไปก้าวก่ายได้ พี่ก็ได้แต่บอกว่า จะมีปัญหาอะไรก็ตาม หนูบอกพ่อกับแม่ได้ทุกอย่าง วิธีแก้ปัญหาอาจไม่ตรงกัน ถ้าวิธีของพ่อแม่ไม่ถูกใจหนูบอกเราได้ ถ้าหม่าม้าลืมตัวคิดแทนหนู หนูต้องเตือนหม่าม้า แต่ไม่รู้ว่าลูกจะกล้าเตือนหรือเปล่า555   โดย: พจมารร้าย 21 มิถุนายน 2556 9:19:02 น.

เรื่องเจ้าเหมียว อยู่ที่ห้อง เก็บมาเล่า ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nulaw-08&group=2 ว่างๆก็ไปอ่าน แปลกๆดีครับ   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 21 มิถุนายน 2556 9:24:31 น.

“ความรัก” ในวันนี้ที่ผมแสดงออกกับลูก ไม่มีใครพรากมันไปจากใจลูกและใจของผมได้ ชอบประโยคข้างบนจังเลยค่ะ ได้ความรู้สึกและกินใจจริงๆ ควมรักที่พ่อแม่มีต้อลูก ไม่มีใครและไม่มีวัน ที่ใครจะมาพรากได้ มันเป็นความรักที่บริสุทธฺ์ และเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ หาอะไรเปรียบไม่ได้ในโลกนี้ รักด้วยชีวิตต่อชีวิตจริงๆนะคะ ชื่นชมคุณก๋ามากเลยค่ะ หมิงหมิงเป็นเด็กมีบุญ ที่เกิดเป็นลูกคุณก๋า จริงๆนะคะ สวัสดียามสายค่ะ นี่ฝนไล่หลังมามืดเลยค่ะ   โดย: mambymam 21 มิถุนายน 2556 9:29:19 น.

อ่านแล้วซึ้งใจค่ะ ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่าความรักของพ่อแม่อีกแล้ว   โดย: เนินน้ำ 21 มิถุนายน 2556 9:45:51 น.

เขียนได้ดีจังค่ะ ชอบตรงพ่อนก 555 อยากจะเป็นแม่นกบ้างจังค่ะ เรียกลูกข้างๆ หน้าผา แล้วบอกลูกว่าจงบินไปด้วยปีกของเจ้าเอง แต่ตอนนี้เป็นแม่หมูไปก่อนคร้าาาา 555 ... มีความสุขมากมากนะคะ พี่ก๋า   โดย: white in the dark 21 มิถุนายน 2556 9:51:22 น.

สวัสดีค่ะ น้องก๋า ขอบคุณคุณพ่อ แทนน้องหมิงหมิงด้วย ที่มีคุณพ่อที่น่าชื่นชม และเข้าใจลูก newyorknurse   โดย: newyorknurse 21 มิถุนายน 2556 10:10:02 น.

หมิงหมิงเป็นเด็กอารมณืดี และดื้อมากครับ 555 ดื้อ -- นั่นเป็นนิสัยลูกคนโต ****************** หมิง หมิง เป็นคนโต???? แสดงว่าาาาาาาาาาาา..... หมิงหมิง กำลังจะมีน้องใช่ไหมค่าพี่ก๋าาาาาาาขาาา 55   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 21 มิถุนายน 2556 10:27:05 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่กิ่งว่างการสอนเช้านี้แว้บเข้ามาอ่านตอบคำถามของคุณคล้ายดาวแล้ว ทำให้พี่กิ่งนึกถึงคนข้างบ้านพี่กิ่งคนนึงค่ะ เค้ามีโลกส่วนตัวสูงมากไม่สนใจเพื่อนบ้านไม่ทักทายใคร อยู่คนเดียวใช้ชีวิตไปวันๆโดยไม่เกี่ยวข้องกับใคร พี่กิ่งมาอ่านเรื่องราวของน้องก๋า พี่กิ่งคิดว่าเค้าน่าจะมีความคิดแบบน้องก๋าสมัยก่อนนะคะคือไม่อยากยุ่งกับใครหรือสนใจใคร ไม่รู้เลยว่าบั้นปลายชีวิตคนแบบนี้เค้าจะเป็นอย่างไร แล้วเวลาที่เค้าเจ็บป่วยใครจะดูแล และพี่กิ่งอยากจะคิดว่าอาการแบบนี้จะเป็นโรคทางจิตแบบหนึ่งจะได้มั๊ย แต่เดี๋ยวนี้น้องก๋าคิดได้และออกมาจากโลกส่วนตัวแล้วพี่กิ่งดีใจด้วยที่น้องก๋าได้พบความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัวนะคะ ชอบภาพน้องหมิงหมิงภาพนี้อีกแล้วโตเป็นหยุ่มแล้วสิหนอ อิอิ   โดย: กิ่งฟ้า 21 มิถุนายน 2556 10:52:53 น.

555 พิมพ์ผิดจนได้ "โตเป็นหนุ่มค่ะ" ไม่ใช่เป็นหยุ่ม 555 พี่กิ่งไลท์ให้ก่อนเน้อ โหวตหมดแล้วจ้า   โดย: กิ่งฟ้า 21 มิถุนายน 2556 11:03:33 น.

สวัสดีวันฝนตกค่ะคุณก๋า คำถามคำตอบวันนี้กินใจจังค่ะ   โดย: phunsud 21 มิถุนายน 2556 11:25:14 น.

สวัสดีกะก่า ชอบคำนี้ “จงบินไปด้วยปีกของเจ้าเอง” เมื่อเค้าโตพอที่จะไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เราก็ต้องปล่อยเค้าไป หมิง หมิงก็โตขึ้นทุกวันคงเก่งเหมือนพ่อก่า   โดย: the mynas 21 มิถุนายน 2556 11:47:26 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะคุณก๋า นั่นแหละค่ะ เราถึงบอกว่า ไม่รู้ว่าพอได้เป็นแม่จริงๆ แล้ว จะยังคิดอย่างนี้ได้อยู่หรือเปล่า ฮา   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 มิถุนายน 2556 11:48:35 น.

ครอบครัวคุณก๋า เป็นครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่น ทั้งนี้เป็นเพราะหัวหน้าครอบครัวด้วยล่ะค่ะ คุณก๋าเป็นคนมีจิตใจดี รักภรรยาและลูกมาก และอย่างเสมอต้นเสมอปลายด้วย ให้เกรียติภรรยาอย่างน่ารัก มักจะเห็นคุณก๋าเอ่ยถึงภรรยาเสมอ เราชอบคำว่า มาดามมากค่ะ ฟังแล้วดูดี ไม่ค่อยได้ยินใครเรียกแบบนี้ ถึงบอกว่า ทั้งภรรยาและลูก มีบุญทั้งคู่ค่ะ ที่ได้คุณก๋าเป็นสามีและเป็นพ่อ สมัยนี้หาผู้ชายแบบนี้ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร จริงๆนะคะเนี่ย   โดย: mambymam 21 มิถุนายน 2556 12:06:50 น.

หวัดดีเจ้าอ๋ายก๋า เราเลี้ยงลูกมาได้แต่ตัวจริงๆ พอโตมาเค้าก็จะมีความคิดเป็นของตัวเองล่ะ อย่างหนึ่งที่เราทำได้ตอนนี้คือ ปูทางให้เค้าได้ก้าวต่อไปอย่างอบอุุ่น และแข็งแรงขึ้น เล็กๆ สั้นๆ ก่อนเจ้า น้องรินมา ตจว.หลายวันแล้ว บ่ามีเน็ตใช้เจ้า   โดย: Rinsa Yoyolive 21 มิถุนายน 2556 12:24:07 น.

ปล่อยให้บินไป โดยเราคอยชมอยู่ห่างๆ เจ๋งสุดละเนาะพี่เนาะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 21 มิถุนายน 2556 12:41:06 น.

ค่อยๆหาไป หาให้ดี ถ้ายังไม่ดี อย่าเอามาครับ 555 ... ไม่ได้หมายถึงหาแฟนคร้าาา 555 เมื่อถึงเวลาที่หนูมีเบบี้บ้างแบบพี่ก๋า หนูก็คงได้เป็นแม่นก เหมือน พี่ก๋า เป็นพ่อนกอ่ะจร้าา ...   โดย: white in the dark 21 มิถุนายน 2556 13:05:13 น.

เราพูดตามที่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆค่ะ ไม่ได้ชมเลิศเลอ สรุปว่าทั้งคุณก๋าและมาดาม ต่างคนต่างโชคดีนะคะ อิอิ   โดย: mambymam 21 มิถุนายน 2556 13:15:44 น.

~ บอด มุมในเรื่องนี้ของอ้ออับ บอด ตัน 1ในล้าน คือสิ่งที่เกิดขึ้นยาก แต่ก็เกิดได้ให้เห็นเสมอๆๆๆ เรื่องนี้เม้นท์ออกสื่อไม่ได้เพราะเราเป็น 1 ในล้าน ถ้า 99 ในล้านมาอ่าน คงยากจะเข้าใจ แต่ไม่ได้แปลว่าเราจะคัดค้านหรือต่อต้าน แค่ยอมรับว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ คะปราชญ์ ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 21 มิถุนายน 2556 13:41:55 น.

คนโต คนเดียว แต่.... เป็นคุณชายน้อยสำหรับพี่ก๋าตลอดไปใช่ไม๊ค่า 55   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 21 มิถุนายน 2556 13:44:32 น.

สวัสดีค่า พี่ก๋า ^^ มัวแต่เข้าไปอ่านบล็อคพี่ๆของวันที่ 20 เสียเวลาลงนิยายด้วยเลยมาทักทายช้าไปหน่อย คำถามนี้คงโดนใจคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังมีลูกโตวันทุกคนเลยนะคะ ดีจังเลยค่ะ ไวรัสแก้เรียบร้อยแล้วค่ะ หมดไปพันกว่าบาท แหะๆ >< พี่ก๋า อยู่แถวไหนของเชียงใหม่คะ ตอนไปเชียงใหม่วันก่อนนุ่นก็ขับเวียนอยู่แถวๆที่ๆเคยอยู่ตอนเด็กๆ โรงเรียนเก่า สะพานนวรัฐ หลายที่เลย จะไปหากระบองขัวแขกทาน หาไม่มีขัวแขกหายไปแล้ว สงสัยเค้ารื้อสร้างใหม่นะคะพี่ก๋า   โดย: lovereason 21 มิถุนายน 2556 13:50:33 น.

นับว่าหมิงหมิงโชคดีนะคะ ที่มีพ่อและแม่ที่พร้อมจะให้ และพร้อมที่จะเข้าใจเสมอ ช่วงนี้ชีวิตอาจจะยุ่งวุ่นวายหน่อยค่ะ คงไม่ได้แวะมาทักทายบ่อยๆ ก็ต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ   โดย: ฝากเธอ 21 มิถุนายน 2556 14:05:31 น.

ชอบวิธีในการคิดในการดูแลน้องหมิง หมิงมากเลย   โดย: blog pu 21 มิถุนายน 2556 14:26:44 น.

ชอบวิธีในการคิดในการดูแลน้องหมิง หมิงมากเลย   โดย: blog pu 21 มิถุนายน 2556 14:26:53 น.

~ หน้ายังบานอยู่เลยค่ะ ปราชญ์มาถึงแล้วนะคะ จะปิดคอมแล้ว เพราะสิ่งที่ดีที่สุดเดินทางมาแล้ว ปัญญามาแล้ว แสงสว่างมาถึงแล้ว ไปนั่งแกะลายมือก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ ปราชญ์ / ครูอิรุกะว่าก๋า ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 21 มิถุนายน 2556 14:45:22 น.

ความรักเป็นความเห็นแก่ตัว เราทำสิ่งต่างๆให้กับคนที่เรารัก เพื่อหวังว่าเขาจะรักเรา เห็นภาพประกอบ ของก๋าราณี แล้วนึกถึงวิชาศิลปะตอนเด็กๆ สีสัน ในวัยเด็ก   โดย: เหนือฟ้า พาไป 21 มิถุนายน 2556 14:59:10 น.

ดีจ้ะน้องก๋า เอ่อ อ่านแล้วเหมือนตอกย้ำความเป็นตัวตนของตนเอง น้องก๋าหน่ะยังดี ไหวตัวทันตอน 28 ของพี่หน่ะเฮ้อ จนป่านนี้ เจ้ากำแพงที่ว่า แต่ก่อนเป็นแค่กำแพงเบอร์ลิน มาเดี๋ยวนี้กลายสภาพเป็นกำแพงเมืองจีน นี่ใช่มะที่ทำให้เราต้องอยู่เป็นโสดต่อไป เพราะนอกจากตัวเราเองไม่คิดจะทุบกำแพงทิ้งแล้ว คนนอกกำแพงก็ไม่คิดจะทุบกำแพงเข้ามาหาเราเช่นกัน ขอกลับไปอ่านต่อ แล้วจะมาเม้าท์ต่อ นับจากนี้ของต้องใช้วิธีนี้ เพราะอ่านทั้งหมดไม่ได้รู้สึกวิงเวียน หัวหมุน   โดย: oa (rosebay ) 21 มิถุนายน 2556 15:03:37 น.

พี่ก็รักลูกมากที่สุดค่ะ ทำเหมือนคุณกิจและมาดามแหละ ลูกอยากได้อะไรจัดให้ เขาอยากไปเที่ยวไหนโอเค อยากกินอะไรแม่จัดให้หมด สิ่งไหนที่ลูกไม่ชอบไม่บังคับ การคบเพื่อนนี่ต้องเลือกหน่อย เพราะเด็กต่างชาตินิสัยไม่ดีก็แยะ ริสูบบุหรี่ยังงี้ ดื่มแอลกอฮอล์เดี๋ยวสมองพิการ ลูกพี่ก็เหมือนแมวที่ลงจากต้นไม้ค่ะ ต้องมองซ้ายขวาให้มั่นใจว่าปลอดภัยเสียก่อน เค้ามีโลกส่วนตัวสูงพอสมควร ชอบอ่านหนังสือ ฟังเพลง วาดรูป ออกแบบงานสัก ชอบดูหนัง เรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้เป็นห่วงอะไร ถ้าเขามีความสุขพี่ก็โอเคค่ะ สิ่งหนึ่งที่พี่มั่นใจว่าเด็กทุกคนจะมีชีวิตที่มีความสุขมากๆ นั่นคือการให้อิสระกับลูกทางด้านความคิด การแสดงออก ให้เขาเป็นตัวของตัวเอง รักตัวเองให้เป็น ให้เกียรติตัวเองและผู้อื่น พ่อแม่เลี้ยงลูกนอกจากความรักความหวังดีและปรารถนาให้ลูกเป็นคนดีแล้ว ก็อย่าไปคาดหวังอะไรจากเขาให้มากค่ะ พี่อาจจะสวนกระแสกับผู้ปกครองคนอื่นๆ คือพี่คิดว่าตัวเองเข้าใจตัวเองมากที่สุดและพี่ก็เข้าใจความรู้สึกของลูกด้วยว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาต้องการอะไร จากประสบการณ์ชีวิตในวัยเด็กของตัวเอง สามารถนำมาปรับใช้กับลูกได้เป็นอย่างดี เคยขาดอะไรก็เติมลงไปในตัวลูก พี่จะเสียใจมากถ้าหากลูกจะพูดกับพี่ว่า...แม่ไม่เข้าใจน้องซีประมาณนี้ 555 แต่ส่วนใหญ่ลูกจะแสดงความรักโดยการเข้ามาโอบกอด และบอกว่าแม่ดีที่สุดในโลก แม่อย่าลืมนะว่าน้องซีรักแม่ ทุกวันก่อนจะไปโรงเรียนและก่อนเข้านอนเขาจะบอกพี่กับพ่อเขาว่า love you most and good night! เดี๋ยวว่างๆพี่จะส่งเมล์ไปคุยด้วยค่ะ มีเรื่องจะปรึกษาอิอิ จงรักลูกด้วยหัวใจทั้งหมดที่มีอยู่ อย่าไปมีอคติในเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ลูกแสดงออกเมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี เด็กยังไงก็คิอเด็ก วันหนึ่งเขาก็จะเติบโตขึ้น ความคิดอ่านก็จะค่อยๆพัฒนาไปเอง อย่าไปกังวลให้มาก จงเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเห็นลูกก็จะจดจำคุณไปตลอดแหละ เพราะตัวอย่างที่ดีดีกว่าคำสั่งสอน คำบ่น คำด่าไม่ควรเอามาใช้ลูกให้บ่อย เดี๋ยวลูกรำคาญและเบื่อหน่ายพ่อแม่กว่าเดิมล่ะแย่เลยค่ะ   โดย: ชัญญา IP: 88.159.174.7 21 มิถุนายน 2556 16:14:13 น.

นิคว่านะ ใครๆก็ยอมรับเลยค่ะว่าพี่ก๋าเป็นแฟมิลี่แมนมากๆ ครอบครัวมาเป็นอันดับหนึ่ง พี่มาดามและน้องหมิงหมิงโชคดีจังเลยค่ะ ความรักเป็นตัวแปรที่สำคัญ นิคเชื่อว่าหมิงหมิงเติบโตมาด้วยปีกที่แข็งแรง   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 21 มิถุนายน 2556 16:19:48 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า หมิงหมิงยิ้มอย่างมีความสุขจริงๆได้รับความรักความอบอุ่น จากคุณพ่อคุณแม่อย่างเต็มเปี่ยม หมิงหมิงมีบุญจริงๆที่ได้ เกิดมาเป็นลูกน้องก๋าและมาดาม มีคุณพ่อคุณแม่เป็นต้น แบบของครอบครัวที่ดีงามมาก ย่อมโตขึ้นมาอย่างมี คุณภาพแน่นอน วันนี้ไล้ค์และโหวตค่ะให้ครอบครัวนี้ค่ะ กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 21 มิถุนายน 2556 16:48:39 น.

สวัสดีวันศุกร์แสนสุขจ้าพี่ก๋า อ่านเรื่องราวชีวิตพี่ก๋านึกว่ากำลังอ่านอดีตตัวต่ายเอง55 ในสายตาคนในครอบครัว ต่ายเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงมากค่ะ ต่ายมีพี่น้อง4คนเหมือนกัน ต่ายเป็นลูกคนโต และเมื่อก่อนคิดเสมอว่าความรักที่ได้จากพ่อแม่ พี่คนโตอย่างต่าย ได้รับน้อยกว่าน้อยมาก รู้ว่ามีอยู่แต่แค่ไม่เท่าน้องๆเท่านั้นเอง มีน้อยใจบ้าง เพราะความคิดนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ที่ทำให้ ต่ายปลีกตัวเองออกมาอยู่ในห้อง ในโลกส่วนตัว เวลาอยู่บ้าน ก็อ่านการ์ตูน วาดภาพ ฟังเพลงไปตามเรื่องค่ะ ข้อดีอย่างเดียวที่มีคือในสายตาคนในครอบครัว คือเรียนเก่งที่สุดในบรรดาพี่น้องค่ะ เรื่องเรียนเป็นเรื่องเดียวที่พ่อแม่สนใจพูดถึงให้คนอื่นฟังด้วยน้ำเสียงภูมิใจ ถ้าต่ายได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันอะไร เรียกว่าคนในหมู่บ้านรู้หมด ไปไหนมีแต่คนถามแข่งได้ที่เท่าไหร่ (ได้ไปบ่อยค่ะ ตั้งแต่ประถมถึงม.ปลายได้ไปทุกปี)...แต่ต่ายกับน้องก็คุยเล่นกันปกติ ก็รักกันดีตามประสาพี่น้องค่ะ แต่คนที่ชัดเจนว่ารักและตามใจเว่อร์คือยายทวดค่ะ ในบ้าน ยายทวดคือประมุขของบ้าน กับคนอื่นในบ้าน ท่านเป็นคนดุมากๆ แต่กับต่าย เป็นเหลนคนแรก ท่านรักจนโอเว่อร์มากค่ะ ยายทวดเลี้ยงต่ายตั้งแต่แบเบาะเป็นส่วนใหญ่ เพราะเเม่ต้องทำงาน ต่ายยอมรับว่านิสัยเอาแต่ใจตัวเองนี่สุดๆค่ะ วีรกรรมกับคนในบ้านเยอะมาก ไม่พอใจอะไรก็ดื้อด้านสุดโต่ง แม่กับยายระอามาก โดนตีบ่อยมากๆ พอยายทวดเสียไป ต่ายรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในบ้าน เหงา โดดเดี่ยว เก็บตัว แต่ไปโรงเรียนก็ปกติ มีเพื่อนเยอะเฮฮาค่ะ ... จนได้มาทำงานอยู่ห่างครอบครัว ได้ปรับตัวเข้าหาครอบครัวมากขึ้น อาจจะด้วยวัยที่มากขึ้น หรือจะบอกคิดได้ก็ได้ .... แล้วต่ายโชคดีที่ได้คู่ครองที่ดี เข้าใจต่ายค่ะ ต่ายจะอ่านการ์ตูน เล่นเกม แฟนไม่เคยว่า ต่ายแบ่งเวลากับทุกอย่างค่ะ ... ............................ มุมมองในการเลี้ยงลูกของพี่ก๋าก็ไม่แปลกไปจากที่ต่ายคิดค่ะ ด้วยความเป็นพี่ก๋าแหละ สองหมิงโชคดี (ภรรยาพี่ก๋าก็โชคดีเช่นกัน) ที่มีความรักและความเข้าใจมากมายหล่อเลี้ยง เชื่อว่า ลูกพี่ก๋าคงจะได้จากพี่ก๋าไปบ้าง ไม่ใช่ด้วยสายเลือด แต่คงจากสิ่งที่พ่อทำให้เห็น จนซึมซับไปโดยไม่รู้ตัว ...... ........................ พักนี้มาโม้ให้พี่ก๋าฟังได้ยาวจริงๆ 555 เม้นทืพี่ก๋าโดนแบนได้งัยนะ ไม่เห็นมีคำไหน น่าจะถูกแบนได้เลย งงนะนี่ 55 วันศุกร์แล้วจ้า วันเวลาผ่านไปไว เริ่มคิดได้แล้วค่ะ ว่าคิดจะทำก็รีบทำ จะได้ไม่มานั่งเสียใจที่ไม่ได้ทำ 555...   โดย: NENE77 21 มิถุนายน 2556 16:54:12 น.

สวัสดียามเย็นค่ะพี่ก๋า เลิกงานแล้วค่ะ กลับบ้านแต่ว่ามีงานีมือรออยู่ รีบกลับไปทำดีกว่าค่ะ พี่ก๋าสบายดีนะคะ หากอุ๊มีลูกกก็ไม่รู้ว่าจะเลี้ยงลูกได้ดีแค่ไหน ยังไกลห่างจากเรื่องนี้เหลือเกินค่ะ   โดย: maitip@kettip 21 มิถุนายน 2556 17:00:35 น.

หมิง หมิง เป๋นหนุ่มละ   โดย: tuk-tuk@korat 21 มิถุนายน 2556 17:56:40 น.

เซ็นทรัลเฟสท่านพี่ เอิ้กๆ ไว้เจอกาน ถ้าไม่มีไรเปลี่ยนแปลงนะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 21 มิถุนายน 2556 18:02:45 น.

สวัสดีครับพี่ชัญญา น้องซีโตเป็นสาวแล้ว การเลี้ยงดูก็คงจะยากขึ้นตามวัย วัยรุ่นเป็นวัยที่ซับซ้อนมากจริงๆนะครับ ผมเองก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างทุลักทุเลครับ 555 เอาแต่อยากจะเปลี่ยนโลกและผู้คน 555 ดีที่มาคิดได้ มองย้อนกลับไป ประสบการณ์แย่ๆก็เป็นครูที่ดีนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2556 18:48:29 น.

จะจำประโยคนี้ไว้ครับ "รู้ไหมครับว่าทำไมเรารักคนอื่นไม่ได้ ? เพราะเรายังรักตัวเองไม่ดีพอ.. ทำไมเรารักคนอื่นไม่ดีพอ เพราะความรักในตัวเรายังไม่ถั่งท้น แก้วที่พร่องน้ำ จะแบ่งปันน้ำในแก้วตัวเองให้แก้วใบอื่นได้อย่างไร" ชอบมาก   โดย: ปีศาจความฝัน 21 มิถุนายน 2556 19:13:50 น.

สิ่งที่คาดหวังของแม่ ขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอ เน็ตหายแล้วค่ะ เพิ่งเข้าได้เย็นนี้เอง ช่างมาเดินสายโทรศัพท์ใหม่หมดเลยค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 21 มิถุนายน 2556 20:04:45 น.

การเลี้ยงลูกเหรอ.... ส่วนใหญ่เราจะค่อยประคอง นิด ๆ ไม่ให้เกินเลย....ให้เขาคิด ทำเองเป็นส่วน ใหญ่ สิ่งที่อยากให้เขาทำ หรือมีชีวิตในแบบ "เข้ากับ คนอื่นได้" เข้าใจคนอื่น ครับ... ผมว่าแค่นั้นน่า จะพอในการดำรงชีพครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 21 มิถุนายน 2556 20:32:28 น.

ตั้งใจมา จะอ้อมไปหลังบ้านเลย แต่เห็นเป็นกระทู้เรื่องลูก อดอ่านจนจบบะได้เจ้า ซึ้งแต่ ๆ แล้ว ได้ข้อคิด สะกิดใจ๋มากมาย เพราะสิ่งที่ปี้จะเล่าหลังบ้าน กับสิ่งที่เครียดและหมกหมุ่นมาสองอาทิตย์นี้ ก็เรือ่งลูกเนี่ยละเจ้า เฮ้อ..ถ้าบะพร้อมจะมีลูกนี่ บะต้องฟั้งมีเตื้อเนอะ คนเฮา มีลูกคน เลี้ยงแต้หาบะยาก เลี้ยงหื้อเขาเป็นคนดี ได้ดีในวันตางหน้า ยากยิ่งกว่าวิชาใด ๆ ตี้มีเลยเน้อ   โดย: JinnyTent 21 มิถุนายน 2556 21:53:17 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า.. อ่านข้อเขียนวันนี้.. นึกถึงวันที่ให้สัมภาษณ์ตอนที่ถ่ายทอดช่อง 3ตอนตี4กว่าๆ ตอนที่เปลี่ยนชีวิตตัวคุณก๋าเองที่เมืองจีน.. มหัศจรรย์แห่งชีวิตจริงๆค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 21 มิถุนายน 2556 22:17:50 น.

------------------------------ ทักทายกันค่อนข้างคึกมาก 55555สงสัยหลับกันแล้ว อย่างไรก็ขอให้รักษาสุขภาพกันนะคะ ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวัน ระลึกถึงเสมอค่ะคุณก๋า   โดย: เกศสุริยง 21 มิถุนายน 2556 23:18:36 น.

ผมว่าวันนึงถ้าหมิงหมิงตีจาก แล้วได้ได้อ่านที่พี่ก๋าเขียน เค้าอาจรีบวิ่งเข้าหาพี่ก๋าเลยก็ได้นะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 มิถุนายน 2556 23:42:48 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เกศสุริยง Education Blog ดู Blog Insignia_Museum Diarist ดู Blog กะว่าก๋า Parenting Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น --------------------- ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า   โดย: เรือนเรไร 21 มิถุนายน 2556 23:43:50 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Parenting Blog ดู Blog ลงสะพาน...เลี้ยวขวา Food Blog ดู Blog เกศสุริยง Education Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ------------------------ ฝันดีนะคะคุณก๋า   โดย: poepum 21 มิถุนายน 2556 23:48:21 น.

ก่อนอื่น ต้องขอ happy belated birthday หมิง หมิง 5 ขวบย้อนหลังคะ ขอให้หมิง หมิง เติบโต อย่างมีคุณภาพ เป็นคนดีของครอบครัว และสังคมนะคะ ที่จริงแล้ว ไม่ได้ลืมเลยคะ บันทึกเอาไว้เลยด้วยซ้ำ เพราะอย่างน้อยจะได้เข้ามาดูการพัฒนาเติบโต และเปลี่ยนแปลง ของหมิง หมิง ซึ่งโตเป็นหนุ่มน้อยแล้ว อาการพญาลิง ดูเหมือนจะหายไป แทนที่ด้วยบุคคลิกที่ดูจะมีความมั่นใจในตัวเอง และยังคงความสดใสเหมือนเดิม คงจะเป็นสิ่งที่คุณก๋าให้ความรักอย่างเต็มที่ พร้อมกับอธิบายเหตุผล ให้ฟังเหมือนที่คุณก๋าเขียนไว้ ไม่อยากใช้คำว่า หมิง หมิง โชคดีที่มีคุณก๋าเป็น บุพการี เพราะทุกๆคนก็น่าจะเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งให้มีคุณภาพที่ดีได้ หากมีความเข้าใจ และตั้งใจดูแล อบรมสั่งสอน แบบอย่างคุณก๋าได้ ต้องขอบคุณก๋าที่แบ่งปันความคิด และอบรม หมิง หมิง ให้เพื่อนๆได้เห็นการพัฒนาการของ หมิง หมิง ผ่าน blog คะ   โดย: cengorn 22 มิถุนายน 2556 0:05:35 น.