:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่จิรโรจน์ :: :: ก๋าราณีตอบคำถามพี่จิรโรจน์ :: เรื่องเป็นอย่างนี้..... ประมาณห้าวันก่อน มีนกเขาตัวใหญ่ลากสังขารตัวเองเข้ามาในบ้านผม ภรรยาจะออกไปส่งลูกไปโรงเรียนเห็นเข้า ก็ให้ลูกมาปลุกผมให้ไปดู เพราะมันเดินไม่ได้ ผมปฎิเสธไปว่าช่วยอะไรไม่ได้หรอก ถึงขั้นนอนลากขาแล้วอีกไม่นานมันก็คงต้องตาย หลังจากภรรยาส่งลูกเสร็จกลับมา จับมันมาใส่ตะกร้าเพราะกลัวจะถูกมดกัด แล้วปฐมพยาบาลมัน ตอนแรกนึกว่ามันขาหัก ท้องเป็นแผล หายามาให้มัน หยดน้ำเกลือ ให้กินยาแก้ปวดแบบน้ำ ผ่านไปหนึ่งวัน มันขี้ได้ นึกดีใจว่าอวัยวะภายในคงไม่เป็นอะไร โอกาสรอดคงมี ต่อมาอีกวันภรรยาไปซื้ออาหารนกเขามาสองถุง มันก็กินได้ คิดในใจคงรอด ผ่านมาอีกวันมันเริ่มหายใจหอบ ภรรยาเลยพาไปหาหมอ หมอบอกว่ามันติดเชื้อ ให้นอนดูอาการที่ร้านหมอ โดยเก็บมัดจำไว้สองพัน ผ่านไปอีกวัน หมอบอกว่านกตายแล้ว ภรรยากับลูกสาวก็เสียใจ ภรรยาไปเอาเงินมัดจำคืนได้มาพันบาท จ่ายค่ายาค่าอ็อกซิเจน รวมหนึ่งพันบาท คำถามคือ ที่ผมไม่ช่วยเพราะผมรู้ว่าผมช่วยมันไม่ได้ ....ผมผิดไหม ผมคิดว่าผมจะฆ่ามัน มันจะได้พ้นทุกข์ทรมาน เพราะอย่างไรมันก็ดำรงชีพตัวมันไม่ได้ เราเจตนาจะให้มันพ้นทุกข์โดยการฆ่ามัน ...ผิดไหม ผมคิดว่าเหมือนกับม้าเวลาขามันหักเจ้าของเขาก็ฆ่ามัน เขาบอกว่ามันจะได้ไม่ทรมาน (แต่ตอนที่มันอาการดีขึ้น กินได้ ในใจผมรู้สึกผิด และคิดว่าดีนะที่ภรรยาช่วยมันไว้) เจตนาเราไม่อยากให้มันทรมานนั้นบาปหรือเปล่า ที่เขาบอกว่าบาป...ไม่บาปมันอยู่ที่เจตนา ดูหนังสงคราม เพื่อนถูกระเบิดท่อนล่างหายไปแล้ว แต่ยังไม่ตาย ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด รู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ เรียกให้เพื่อนช่วยฆ่าเขาให้ตาย จะได้ไม่ทรมานอีกต่อไป เพื่อนก็ตัดสินใจฆ่าเขา บาปจะตกกับเพื่อนเขาหรือเปล่า เจตนาเขาก็ทำตามคำขอร้องของเพื่อน เพื่อจะได้พ้นความเจ็บปวด แต่ตอนที่นกตาย ผมกลับคิดว่าถึงภรรยาจะช่วยมัน มันก็ไม่รอดอยู่ดี คำถามโดย : จิรโรจน์ เรื่องเล่าของพี่ทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่ผมเพิ่งอ่านจบไป ในรัฐโอเรกอน ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นหนึ่งในไม่กี่รัฐที่มีกฎหมาย “การุณยฆาต” หรือกฎหมายคุ้มครองผู้ป่วยหนัก ให้มีสิทธิร้องขอในการให้แพทย์ฉีดยาเพื่อให้ตนเองเสียชีวิต กรณีนี้ผู้ร้องขอจะต้องผ่านการตรวจแล้วว่าป่วยหนักจริง ไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดจากโรคร้ายได้ ฝ่ายที่สนับสนุนกฎหมายนี้ แน่นอน...ย่อมเป็นผู้ป่วยระยะสุดท้าย ที่ไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดทางกาย และภาวะซึมเศร้าทางจิตได้ ส่วนฝ่ายที่คัดค้านมีทั้งนักสังคมสงเคราะห์ นักจิตวิทยา นักการศาสนา รวมทั้งญาติของผู้ป่วยหนักระยะสุดท้าย ตัวอย่างหนึ่งที่น่าเจ็บปวด.... มีชายคนหนึ่งตรวจพบว่าตนเองเป็นโรคร้ายระยะสุดท้าย เขายื่นคำร้องขอให้แพทย์ทำการุณยฆาตถึง 3 ครั้ง แต่แพทย์ไม่เห็นด้วยและบอกปัดปฏิเสธความต้องการ เมื่อเจ็บปวดหนักเข้าเขาจึงหยิบปืนในบ้านมายิงตัวเองจนตายสมใจ ผมเคยบอกมาดามว่าถ้าหากเกิดอุบัติเหตุแล้วผมเจ็บหนัก ถึงขั้นไม่รู้สึกตัวแล้วต้องยื้อชีวิตด้วยการสอดท่อสอดสายยาง “อย่าเยื้อชีวิต...ปล่อยให้ฉันจากไปอย่างสงบ” นั่นคือคำที่ผมบอกเธอไว้ แต่หากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ในความรักและความห่วงใยคงเป็นเรื่องยากจริงๆนะครับ ที่เราจะปล่อยให้คนที่เรารักจากไปอย่างสงบ โดยที่ไม่ทำอะไร.... ความตายที่งดงามในความรู้สึกของผม คือการตายโดย “รู้สึกตัว” ตลอดเวลา รู้สึกถึงลมหายใจที่ขาดช่วงและแผ่วเบา จนหมดลมหายใจไปในที่สุด แต่จะมีสักกี่คนที่เลือกวิธีการตายที่ง่ายและงามเช่นนี้ให้กับตนเองได้ ทั้งนกเขาตัวนี้ ม้าที่บาดเจ็บจนต้องถูกการุณยฆาต สุนัขหรือแมวที่ป่วยหนัก สัตวแพทย์มักเลือกวิธีฉีดยาพิษเพื่อให้มันจากไปอย่างสงบ แม้แต่ตัวอย่างในเรื่องเล่าของพี่ ที่ทหารเจ็บหนักร้องขอให้เพื่อนทหารยิงตัวเขาจนตาย ไม่ต่างอะไรกับแพทย์ที่ต้องทำการุณยฆาตในรัฐโอเรกอนเลย ไม่ต่างอะไรกับเพชรฆาตที่ต้องทำหน้าที่สังหารนักโทษประหารในเรือนจำ ไม่ต่างอะไรกับคนเลี้ยงหมูที่ต้องฆ่าหมูเพื่อดำรงชีพ ทุกคนต่างมี “หน้าที่” บางอย่างที่ต้องทำ ไม่ว่าจะอยากทำหรือไม่ก็ตาม “บาปเวร” อันเกิดจากการกระทำไม่ว่าจะเกิดจากหน้าที่ หรือการตัดสินใจมอบ “ความตาย” ให้กับคนหรือสัตว์ ผมคิดว่าต้องมีอย่างแน่นอน เพียงแต่ “เจตนา” ของผู้กระทำ สืบเนื่องจากคำร้องขออย่างเต็มใจจากผู้ป่วยระยะสุดท้าย หรือแม้แต่การเลือกหนทางที่เจ็บปวดน้อยที่สุดให้กับสัตว์ที่บาดเจ็บหนัก ก็อาจเป็นหนทางที่บรรเทาความเจ็บปวดทั้งคนหรือสัตว์ ที่ต้องทนรับความเจ็บปวด อาจเป็น “บุญ” หรือ “หนทาง” ที่ช่วยให้คนที่ยังอยู่เช่น คนในครอบครัว หรือเจ้าของสัตว์เลี้ยงตัวนั้น ลดภาระในการดูแล ยังไม่รวมถึงการลดค่าใช้จ่าย ในการดูแลรักษาโรคหรือความเจ็บป่วยบางชนิด ที่นอกจากรักษาไม่หาย ยังอาจเพิ่มความเจ็บปวดให้กับคนและสัตว์เพิ่มขึ้นอีกได้ด้วยซ้ำ ถ้าถามผมหลังจากอ่านคำถามของพี่จบ แวบแรกผมคิดว่าพี่ก็คงไม่คิดว่าจะฆ่านกตัวนี้นะครับ เพียงแต่การช่วยเหลือในความรู้สึกของพี่กับพี่ผู้หญิงคงต่างกันอยู่บ้าง พี่คงมองว่ารักษาไม่ได้แล้ว เกินกว่าจะเยียวยาแล้ว นั่นคือการมองภาพรวมตาม “ความเป็นจริง” ดูแล้วว่ามันป่วยหนัก ประเมินแล้วว่าคงไม่รอด จึงคิดว่าไม่น่าจะส่งไปรักษา แต่พี่ผู้หญิงและลูกสาวพี่คงรักษาเจ้านกตัวนี้ด้วย “ความหวัง” คือ คิดว่าถ้าส่งไปรักษาก็อาจจะหายได้ ปาฏิหาริย์อาจจะมีจริง ผมยังมองไม่เห็นเลยว่า “บาป” เกิดขึ้นตรงไหนในทั้งสองวิธีคิด ส่วนในภายหลังพี่จะคิดว่าน่าจะฆ่ามันหรือปล่อยให้มันตายไป เพราะถึงรักษาอย่างไรก็คงไม่หายแล้วนั้น เป็นเรื่องของ “เหตุผล” กับ “ความรู้สึก” ซึ่งยากมากถ้าจะถามว่าการคิดแบบไหนถูกหรือผิดอย่างแท้จริง ผมนึกถึงเรื่องจริงอีกเรื่องที่ตนเองได้รับรู้มา มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งซึ่งป่วยหนัก ท่านสั่งลูกหลานและหมอประจำตัวเอาไว้ว่า หากท่านหมดสติไม่รู้สึกตัว ห้ามสอดท่อหรือเสียบสายยางใส่ในร่างกายท่านเด็ดขาด แต่เมื่อวันนั้นมาถึงจริง...ลูกๆกลับสั่งหมอให้สอดท่อสายยาง ให้ปั๊มหัวใจ ฉีดยากระตุ้นหัวใจ ร่างกายที่สลบไสลไม่รู้สึกตัวและนอนนิ่งอยู่ในห้องไอซียู กลับมีหยาดน้ำตาไหลพรากออกมาตลอดเวลา ลูกๆหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ช่วยเหลือพ่อของตน จนเพิกเฉยต่อคำสั่งเสียสุดท้าย ที่สุดแล้วหมอประจำตัวท่านได้พยายามอธิบายให้ลูกๆได้ฟัง ถึงอาการของผู้ป่วยตามความเป็นจริง ยิ่งยื้อยิ่งเจ็บปวด เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องของความกตัญญู ความรักหรือการยอมจ่ายเงินเท่าไหร่ก็ได้เพื่อยื้อชีวิตคนที่เรารัก เมื่อลูกๆยอมให้หมอได้ถอดสายยางและท่อที่สอดลงไปในคอออก สิ่งที่ลูกทุกคนได้เห็นก็คือ รอยยิ้มของผู้เป็นพ่อ น้ำตาที่หยุดไหล และการจากไปอย่างสงบของคนที่เรารักนั่นเอง เจตนาของเราที่ไม่อยากเห็นคนที่เรารักทรมานนั้นเป็น “บาป” หรือเปล่า ? ที่บอกว่าบาป...ไม่บาป วัดกันตรงที่ “เจตนา” เท่านั้นเองล่ะหรือ ? สุดท้ายแล้วเรื่องบางเรื่องในโลกใบนี้ก็หนีไม่พ้น เรื่องของเวรกรรม บาปบุญคุณโทษ หนีไม่พ้นไปจากเรื่องของความคิด ความรู้สึก “บาป-บุญ” ที่แท้จริงอยู่ในความคิดของเรา ถ้าเราคิดและทำทุกสิ่งด้วยเหตุผลที่เราคิดว่าดีที่สุด ถูกต้องที่สุดแล้วสำหรับตัวเราเอง รวมไปถึงการเคารพในสิ่งที่คนที่เรารักคิดและตัดสินใจไว้ ไม่ว่าผลของมันจะออกมาเจ็บปวดหรือสวยงามอย่างไร ผมคิดว่าเราได้ “รับผิดชอบ” แล้ว ต่อ “การตัดสินใจ” นั้นอย่างดีที่สุดเท่าที่จะพึงเป็นไป น้องรินทำบล้อกสัมภาษณ์ กะว่าก๋า เอาไว้ ติดตามอ่านกันได้ กดที่ชื่อลิ้งค์บล็อกได้เลยครับ :: Interview .. the Blogger :: ~ กะว่าก๋า ~   Create Date : 18 พฤษภาคม 2556 41 comments Last Update : 18 พฤษภาคม 2556 6:24:04 น. Counter : 1660 Pageviews. Share Tweet

บาปบุญอยู่ท่ีใจ แต่ท่ียิ่งใหญ่กว่าบาปบุญคือ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม (การกระทำ ท่ีเคยทำมาไม่ว่าจะเป็นการกระท่ีเป็นกุศล หรืออกุศล) ก็ตาม ไม่ว่าใครจะยิ่งใหญ่หรือไม่ยิ่งใหญ่ก็ไม่ม่สิทธิ์ห้ามกรรมได้   โดย: ธูปหอม IP: 110.77.210.193 18 พฤษภาคม 2556 6:31:17 น.

สวัสวดียามเช้าครับคุณแม่ เห็นด้วยกับคุณแม่จริงๆ ผมก็เชื่อในเรื่องของกฏแห่งกรรมมากๆเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 พฤษภาคม 2556 6:50:14 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันหยุดคร้าคุณก๋า มาพร้อมสายฝนโปรยปรายและฟ้าร้องครืนๆที่หลักสี่แถงบ้านค่ะ เชื่อว่า ชม. ก็น่าจัไดัรับอิทธิพลของพายุฝนด้วยเล็กๆนะค่ะ วันนี้อ่านด้วยความตั้งใจเป็นพิเศษ เพราะเจอเหุตการณ์แบบนี้ด้วยค่ะ ทั้งนก และคนไข้ป่วยยหนัก แต่ก็ซาบซึ้งในการช่วยนกของครอบครัวคุณจิรโรจน์ด้วยค่ะ สรุปแล้วคุณก๋าให้ข้อคิดว่า “บาป-บุญ” ที่แท้จริงอยู่ในความคิดของเรา เราคิดและทำทุกสิ่งด้วยเหตุผลที่เราคิดว่าดีที่สุด... ชอบ คห. 1 ด้วยค่ะ "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"   โดย: tui/Laksi 18 พฤษภาคม 2556 7:19:28 น.

สวัสดีค่ะ น้องก๋า newyorknurse   โดย: newyorknurse 18 พฤษภาคม 2556 7:24:30 น.

อารุณสวัสดิ์ดีครับพี่ก๋า ตอนนเช้าได้ยินเสียงฝนตกแล้ว แต่ไม่ไปเก็บ เปือกหมดทั้งคณะ เพื่อนผม พ่อมีอาชีพขายหมู และผมเคยแวะไปและเคยไปช่วยจับหมู จากร้าน ที่ไปรับซื้อมา หมูมันดิ้นรนมาก กว่าเค้าจะต้อนเข้ากรงได้ ผมเดินไปจะไปจับก็ไปจับ ไม่ทันเลยช่วย ยืนอยู่ใกล้ๆ เพื่อนผมเคยมาถามว่า ฆ่าหมูจะบาปไหม หรือไปช่วยฆ่าจะบาปไหม ผมตอบกลับไปว่า คนที่ฆ่าหมูเป็น ล้านๆตัว ตอนนี้รวยเป็นที่ 1 ของประเทศละ อยากรู้ว่าการฆ่าหมู กับ การอตัญญู อะไรบาปหนัก มากกว่ากัน เมื่อวันก่อน ผมได้ไปเล่นน้ำ สวนสนุก ชั้น 4 เดอะมอล์บางกะปิ ขึ้นไปเล่น สไลเด้อ ลงจากหอคอย แล้ว วนไปหาอย่างหวาดเสียว(เสียวตกร่อง สั้นมาก โดยเฉพาะตอนโค้งสุดท้าย) ตอนขึ้นไปที่ บนหอคอย มีแม่และเด็กผู้หญิง อยากจะลงไปเล่นแต่ไม่กล้า และผมก็พาน้องไปลงสไลเดอไป ผมไม่ได้ทำอะไรมาก แต่มันเกิดความสุขเล็กๆขึ้นในใจ แต่ผมยังติดอยู่กับ ความโกรธ ความผิดพลาดในอดีด ที่ไม่อาจละวางได้ ถ้าไม่ทำแบบนั้น มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าทำตั้งแต่วันนั้น วันนี้มันคงไม่เป็นปัญหา ทั้งโทษผู้อื่น และตัวเอง มันทำให้ผม ยิ้ม และ แสดงความรู้สึก ไม่ได้ ทั้งที่มีความสวยงามตั้งมากมายในชีวิต แต่ผมมองแล้วผ่านมันไป การปล่อยวางอย่างเข้าใจ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าไม่มีสิ่งใหม่ มาทดแทน มือหนึ่งโอบกอดเราไว้ มือหนึ่งผลักไสเราไป เป็นเราที่ต้องเลือกเอง ว่าจะคว้ามือใด เมื่อเป้าหมายกลางเป็น o ก็หมดเวลาที่จะเดินทาง แล้วหรือไม่ ถ้าการรักษา แพงเกินกว่าจะจ่ายไหว ยังจะรักษา หรือไม่ การตายของชีวิตอาจตายได้เพียงครั้งเดียว แต่การตายของหัวใจ เมื่อจบลงแล้วมันจะวนกลับมาสู่จุดเริ่มต้น คนที่ทำดีมาตลอดในชีวิตของเธอ แต่กลับต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ เข้ามาในชีวิต ถ้าพี่ก๋าต้องติดหัวใจทึ้งเพราเสี่ยงที่จะเป็นบาดแผลที่รักษาไม่หาย พี่ก๋าเลือกจะทำอย่างไรครับ ขอบคุณครับ ช่วงนี้ชีวิตไม่เป็นอย่างที่คิดเลย ทำใจไม่ได้ นั้งเบลอๆไป พี่ก๋าอยากเข้าป่าบวชไหมคร้บ ถ้ามาดามกลายเป็นผู้หญิง จู้จี้ ขี้บ่น ด่าเช้า ด่าเย็น เข้าร้านเสริมสวยทุกวัน กลางคืนไป ฟิตเนสคลับ กลับบ้านดึก ไม่เลี้ยงลูก ขอเงินพี่ก๋าใช้อีก สร้างปัญหาให้มากมาย พี่ก๋ายังจะรักมาดามเหมือนเดิมไหมครับ พี่ก๋าจะทนอยู่เพื่อลูกไหมครับ(สมมุตินะครับ อิอิอิ) คำถามสุดท้าย ทำไมคนเราไม่ชอบเปลื่ยนแปลง พอได้สิ่งใดว่า ก็คิดว่ามันเหมือนเดิน ไม่ยอมทำอะไร เพราะคิดว่ายังไงมันก็เหมือนเดิม เปลื่ยนแฟนใหม่ ย้ายบ้านใหม่ ย้ายที่ทำงานใหม่ ทุกสิ่งเราตัดสินใจลำบาก เพราะเราต้องรับความเสี่ยง ที่จะเจอ เรื่องที่แย่กว่า พี่ก๋าคิดยังไงกับ ยุบโรงเรียน เล็กๆ แบบเหมายกเข่งของรัฐบาลบ้างครับ สงสัยคงหมดหน้าตักแล้ว ต่อไปนี้คำถามสมมุติเอานะครับ ทำไมพี่ก๋าจึงชอบให้ของฟรี ทั้งๆที่สามารถทำเงินได้ พี่ก๋ามีโอกาสและเวลาที่จะทำเงิน ชื่อเสียง ทำไมพี่ก๋าไม่สนใจ ในสิ่งที่หลายๆคนต้องการ ตอนสมัยหนุ่มๆ พี่ก๋าไม่อยากที่จะประสบผลสำเร็จ มีแฟนสวย มีเงินใช้ ไปเที่ยวเกาะฮาวาย อยากทำงาน วันไหนเวลาไหน เลือกทำได้ อยากหยุดวันไหน ก็หยุดได้ มีเวลาไปเที่ยวตลอด ชีวิตสมหวังทุกสิ่ง ดีด๊า ทั้งวัน เลยเหรอครับ พี่ก๋ามีความสุข กับที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้วเหรอครับ การได้เป็นที่รู้จัก และได้รับการชื่นชม ไม่จำเป็นอีกต่อไปสำหรับพี่ก๋าแล้วเหรอครับ   โดย: เสือย้อมแมว IP: 171.98.126.218 18 พฤษภาคม 2556 7:56:21 น.

อรุณสวัสดิ์คะ พี่ก๋า คุณเสือย้อมแมว ทำให้คิดได้หลายแง่มุมนะคะ   โดย: au_jean 18 พฤษภาคม 2556 8:16:43 น.

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า เรื่องราวคำถามในวันนี้ ตรงกับเหตุการณ์ที่ปอยเคยประสบมาเช่นกันค่ะ คิดเหมือนกันเลย ว่าคงไม่รอดและเกินที่จะเยียวยา แต่ไม่คิดจะฆ่ามันด้วยมือตัวเองหรอกนะคะ กลัวและไม่กล้า เพราะความสงสาร หุหุ แต่ภาวนาให้มันหมดลมหายใจไวไว จะได้พ้นความเจ็บปวดเสียที และคำตอบในวันนี้ของพี่ก๋า ก็ทำให้ปอยได้คิดอะไรมากมายเช่นกัน เฮ้ออออ อ่านแล้วสลดดีนะคะ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 18 พฤษภาคม 2556 8:21:41 น.

คำถามคุณจิรโรจน์วันนี้กระแทกใจมากค่ะ ถ้าเราเจอเหตุการณ์ตรงหน้าจะทำยังไง ตัดสินใจยังไง ทั้งสองวิธี พี่ก็ไม่ได้คิดถึงเรื่อง "บาป" วิธีคิดแบบช่วยไว้ก่อนดีกว่า...อย่างน้อยๆ ขอให้ได้ทำก็ยังดี มันก็เหมือนปลอบใจตัวเองเหมือนกันนะ ว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว ผลที่ตามมาคงแล้วแต่กรรม... คุณก๋าคิดเหมือนพี่ พี่เคยบอกปะป๊าว่า ถ้าพี่่ป่วยมาก ถึงขั้นไม่รู้สึกตัวต้องนอนแบบอยู่กับเตียง ไม่ต้องดูไม่ต้องยื้อนะ ปล่อยพี่ไปเลย เราคงคิดเหมือนกันหมดทุกคน เมื่อจะไป...อยากไปแบบไม่ทรมานทั้งคนที่ยังอยู่ ทั้งคนที่กำลังจะไป...เนาะคุณก๋า ...ขอบคุณคำถามและคำตอบวันนี้ค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 18 พฤษภาคม 2556 8:23:24 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า เป็นคำถามที่ตอบยากจัง แต่คุณก๋าก็ให้คำตอบได้ดีทีเดียว เรื่องนกเขาใหญ่ ถ้าเป็นเราก็คงทำเหมือนคุณจิรโรจน์ แต่เรื่องการุณฆาตนี่ตัดสินใจยากกว่า ก็ได้แต่ภาวนาอย่าให้ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้เลย อัพบล็อกใหม่แล้วค่ะ ไม่ได้อัพไปเมืองจีนภาคต่อ เม้าธ์เรื่องหนุ่มเกาหลีในดวงใจก่อน พอดีออทั่มเวอร์ชั่นพี่ติ๊กใกล้จะลงจอ เลยอัพบล็อกบอกข่าวก่อน คุณก๋ารักษาสุขภาพด้วยนะคะ สุขสันต์วันเสาร์ค่า   โดย: haiku 18 พฤษภาคม 2556 8:23:53 น.

สวัสดีค่ะก๋า พี่อ่านคำถามวันนี้ คล้ายๆความรู้สึกพี่ที่เมื่อคืนปิดกระจกหน้าต่าง แต่ดันไม่เห็นเจ้าจิ้งจก ทำให้หางมันขาด หางมันดิ้นๆอยู่ที่พื้น คิดคำถามในใจว่า นี่ฉันทำบาปอีกแล้วหรือ ?? คิดต่อไปอีกว่า ถ้าฉันดูให้รอบคอบ หางมันคงไม่ขาดหรอกใช่ไหม? ช่วงนี้พี่เองรู้สึกว่าตัวเองและจิตใจอ่อนแอกว่าที่ควรน่ะค่ะ ไม่รู้เพราะอะไร เหมือนกัน ปกติจะบอกตัวเองให้ปล่อยวางเสมอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม แต่ช่วงนี้กับหาคำตอบอยู่เสมอๆค่ะ ................. ขอบคุณก๋า สำหรับคำตอบที่พี่ถามที่บล็อกนะคะ พี่อ่านแล้วรู้สึกว่า ตัวเองยัง โง่เขลานัก... เคยคิดว่า เราคิดได้ อภัยได้ แต่ในที่สุดก็ยังต้องการคำตอบนั้นๆอยู่ดี หน้ากาก... เราเองก็ใส่ ใส่โดยที่ทำเป็นไม่รู้ ทำเป็นโง่ ในเรื่องที่เขาเล่า คิดแล้ว เราเองก็คงไม่ต่างจากเขาเท่าไรหรอกนะคะ พี่ว่านะ... แต่พออ่านคำตอบของก๋า ทำให้พี่สบายใจขึ้น ทำให้พี่ตัดสินใจได้ว่า ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว เราจะคิดแต่ส่วนที่ดีดี ก็พอ คิดแต่เรื่องทำให้เราสบายใจก็พอ ก๋าว่า.. พี่อาจคาดหวังไปรึเปล่า จึงทำให้พี่รู้สึกแย่ ถ้าเราไม่คาดหวังอะไรจากเขา เราคงไม่รู้สึกแบบนี้ใช่ไหมคะ นี่เป็นอีกคำถามที่พี่จะถามก๋า เมื่อพี่อ่านคำตอบจากก๋าค่ะ ...... ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: tanjira 18 พฤษภาคม 2556 8:49:05 น.

ถ้าพี่ก๋าตอบคำถาม คุณเสือย้อมแมว เรียบร้อย อุ๊จะตามมาอ่านนะคะ   โดย: au_jean 18 พฤษภาคม 2556 8:50:58 น.

สวัสดีช่วงเช้าค่ะพี่ก๋า อ่านแล้ว รู้สึกได้ว่า ผู้หญิงจะมีจิตใจอ่อนโยนขี้สงสารมากกว่าผู้ชายเนอะ อันนี้ตนเองก็เป็นนะ หลายครั้งที่เก้บเอาลูกนกมาเลี้ยงเพราะหล่นจากรังและบาดเจ็บ แต่สุดท้ายก็ไม่รอด เหตการณ์เห่านั้นล้วนทำให้เราเป้นทุกข์ใจ ช่วยไปแล้วไม่รอดก็ทุกข์ หากไม่ช่วยยิ่งทุกข์หนักกว่าเดิม แถมยังจะเป็นเหมือนตราบาปในใจว่าทำไมเราไม่ช่วย คิดวกวนอยู่แบบนั้น สู้ช่วยเสียจนเต้มกำลังความสามารถ สุดท้ายก็ถือว่าเราพยายามแล้ว มีความสุขกับการทำงานค่ะพี่ก๋า   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 18 พฤษภาคม 2556 9:00:48 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า มาอ่านตอบคำถาม ดีมากค่ะคนเรา ทุกข์เพราะคิดจริงๆ วันนี้ไล้ค์และโหวตค่ะ กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่า   โดย: พรไม้หอม 18 พฤษภาคม 2556 10:00:27 น.

วันนี้ป่วยอีกแระค่าพี่ก๋า สงสัยปรับตัวตามอากาศไม่ทัน เด๋วร้อน ฝน ในที่ทำานเย็นด้วย เดี๋ยวต้องพักผ่อนเยอะๆฟื้นฟูร่างกายซีะหน่อยในวันหยุดเน๊อะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต au_jean Klaibann Blog ดู Blog ขุนเพชรขุนราม Science Blog ดู Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พริ้วไหวไปตามลม 18 พฤษภาคม 2556 10:23:14 น.

ทุกอย่างหนูว่าขึ้นอยู่กับเจตนานะคะ พี่ก๋า ... มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: white in the dark 18 พฤษภาคม 2556 10:39:34 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะคะ   โดย: ฝากเธอ2 18 พฤษภาคม 2556 10:58:19 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า เป็นพี่ก็คงช่วยดูแลป้อนน้ำป้อนข้าว หายาใส่แผล ปล่อยเวลาให้ร่างกายเขารักษาตัวเอง แต่คงไม่ได้พาไปหาหมอ...แต่ใช่ว่าจะไม่เคยพาไปนะคะ เคยพาไปมาแล้วกระเป๋าแทบฉีก....โรงพยาบาลสัตว์ทำไมมันแพงจังวุ้ย ในหนึ่งสัปดาห์พี่ช่วยลูกนกให้รอดจากแมวมาสองครั้งแล้ว ลูกนกกระจาบและลูกนกพิราบกำลังหัดบินค่ะ แมวเหมียวจรจัด ไม่ได้หิวไม่ได้อด แต่เป็นนักล่าโดยสัญชาตญาณ ไม่ได้ล่ามากินเพื่อยังชีพ แต่ล่าเพราะว่าสนุก งับเล่นจนตาย แล้วก็ทิ้งไว้ ทั้งกิ้งก่า เขียดตะปาด ตะขาบ แมลงสาปและงู แต่แปลกตรง คาบนกมาทีไรพี่ช่วยไว้ได้ทันเวลาทุกที ช่วยแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้แม่นกมารับไป นกที่โตเต็มวัยกำลังหัดบิน แม่เขามีวิธีค่ะ นำอาหารมาป้อนให้พลังงาน จากนั้นก็พากันบินไป ส่วนเจ้านักล่า พี่พาเข้าบ้าน ขังไว้บ่อยๆ บัดนี้ได้ยกฐานะเป็นแมวบ้านเป็นที่เรียบร้อย แอมอร   โดย: peeamp 18 พฤษภาคม 2556 11:17:35 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า อ่านเรื่องหลังแล้วสงสารผู้ใหญ่ท่านนั้นจังเลยค่ะ ท่านคงทรมานน่าดู ส่วนลูกๆ ก็อยากจะยื้อท่านไว้ พูดยากเหมือนกันนะคะ วันนี้ดอกเข็มสวยจังเลยค่ะ   โดย: mambymam 18 พฤษภาคม 2556 11:40:57 น.

กรรมขึ้นอยู่กับเจตนาจริงๆครับ หนักหรือเบาขึ้นอยู่กับเจตนาครับ ... ขอบคุณค่ะ พี่ก๋า   โดย: white in the dark 18 พฤษภาคม 2556 11:55:57 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่กิ่งเข้ามาอ่านแล้วคิดว่าบุญบาปน่าจะอยู่ที่เจตนามากกว่านะคะ ถ้าเรามีเจตนาดีเพื่อที่จะช่วยเหลือก็น่าจะเป็นบุญนะคะ หรือเราไม่ได้ช่วยเค้าเพราะคิดว่ายังไงๆก็ไม่รอดก็ไม่น่าจะเป็นบาปเพราะเราไม่ได้เป็นผู้กระทำเค้าแต่เค้าได้รับมาเองน่าจะเป็นกรรมของเค้ามากว่านะคะ ที่บ้านพี่กิ่งมีแมงเม่าบินพลัดหลงเข้า 1 ตัว ขณะที่พี่กำลังดูเจ้าแมงเม่าเล่นไฟอยู่นั้นอยู่ดีๆแมงเม่าก็ตกลงพื้นทันทีที่ตกึงพื้นจิ้วจกไม่รู้มาจากไหนก็กระโดดเข้างับแมงเม่าทันทีต่อหน้าต่อตาพี่กิ่งยังไม่ทันที่พี่กิ่งจะทำอะไรเจ้าจิ้งจกก็เขมือบแมงเม่าเข้าไปในปากหายไปเลย พี่กิ่งก็มาคิดเสียใจว่า ทำไมเราไม่ช่วยแมงเม่านะ แต่ช่วยก็ช่วยไม่ทัน แปลกจริง จิ้งจกเร็วมากเลยค่ะ อันนี้น่าจะมาจากกรรมของเจ้าแมงเม่าเองหรือเปล่าคะที่ต้องมาตายแบบนี้และพี่กิ่งก็ไม่ผิดอะไรเพราะไม่ได้เป็นผู้กระทำอะไรเลยเพียงแต่เราช่วยไม่ทันเท่านั้นนะคะ วันนี้เม้นท์ยาวมากแล้ว พักผ่อนวันหยุดอย่างมีความสุขค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 18 พฤษภาคม 2556 12:20:12 น.

สำหรับเรื่องนี้ .. เราคิดว่า ด้วย เจตนา ... ที่แท้จริง มันอยู่ตรงนี้ค่ะ แล้วไม่ใช่เจตนาดีเพียงอย่างเดียวนะค่ะ แต่ว่าต้องเป็นเจตนาดีๆ ที่เราชั่ง นน. และหาเหตุและผล มารองรับแล้ว แม้จะไม่หนักหนาชั่งตวงกันให้มันให้ กินกันขาดแล้ว แต่แม้เพียงเราคิดหาเหตุผลเพียงเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น ก็จะรับได้ค่ะว่า เจตนาจะเป็นตัวตัดสินทั้งปวง .. จริงๆ ในกรณีเรื่องการเจ็บไข้ได้ป่วยก็เหมือนกันค่ะ คนข้างๆ ก็บอกเราเหมือนกันว่า ถ้าหากว่าเค้าป่วยหนัก ถ้าสุดท้ายแล้วรักษาไม่ได้ ก็ อ ย่ า ยื้ อ เพราะมันยิ่งเจ็บและทรมาน เพราะสุดท้ายแล้วเราก็รู้ว่า เรา ช่ ว ย อ ะ ไ ร ไ ม่ ไ ด้ เ ล ย เพราะฉะนั้นจะเสียเวลาไปทำไม เค้าบอกว่าแค่ เพียง 1 นาที มันก็เจ็บได้ เพราะฉะนั้นอย่าได้ยื้อความเจ็บ แต่ว่าเอาไปต่อ ความสุขดีกว่า ตายไปมันก็แค่จากห่างกันไป แต่ว่าเรายังมีความทรงจำ ดีๆ ร่วมกัน นั่นต่างหากล่ะสำคัญที่สุดค่ะ   โดย: JewNid 18 พฤษภาคม 2556 12:21:01 น.

สวัสดีค่าคุณก๋า เข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ   โดย: schnuggy 18 พฤษภาคม 2556 13:55:16 น.

สวัสดีคะพี่ก๋า วันนี้ร้อนจริงๆ มีลมแรงๆ ด้วยค่ะ แบบว่า...ร้อนตับแตกเชียว   โดย: Pikake 18 พฤษภาคม 2556 14:16:16 น.

~ หนักนะคะวันนี้ แต่ก็ชอบค่ะ แล้วชาวนากับงูเห่าล่ะค่ะ นั่นน่ะคืออะไร ปราชญ์อย่าตอบนะ ถ้าจะตอบๆด้วยจดหมาย 5555555555 ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 18 พฤษภาคม 2556 14:49:17 น.

ผมว่าไม่บาปหรอก ดีแล้วที่ครอบครัวได้ช่วยเหลือ เท่าที่ช่วยได้ จิตมีกุศลดี   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 18 พฤษภาคม 2556 14:56:06 น.

สวัสดีครับ เข้ามาอ่านคำถามตัวเองอีกครั้งก็ดีเหมือนกัน เข้าใจได้อีดนิดนึง เรื่องคนไข้ที่ต้องใส่ท่อผมก็เจอกับตัวครับ คือคุณแม่ของผม มันเป็นภาพที่ทรมารใจอยู่ตลอดเวลา เมื่อสิบสามปีก่อนคุณแม่ผมเข้าโรงพยาบาลเพื่อตัดขาเนื่องจากแผลเบาหวาน ตัดที่ข้อเท้า หนึ่งครั้ง แผลไม่หาย เลยต้องตัดถึงหัวเข่า แม่บอกกับผมว่าตัดไปก็อยู่ไม่ได้นาน แต่ผมก็บอกให้ท่านยอมตัดเพื่อรักษาชีวิต ท่านก็ยอมตัด แต่ในครั้งนี้ ท่านหัวใจหยุดเต้นระหว่างการผ่าตัด หมอช่วยชีวิตขึ้นมาได้ แต่อาการไม่ดี ใส่ท่อดูดสเลสออกมาจากห้องผ่าตัด พอแม่รู้สึกตัวก็ดึงออก หมอพยาบาลต้องใส่เข้าไปใหม่ แล้วก็จับมือท่านผูกไว้ ไม่ให้ดึงได้ ตอนเราไปเยี่ยมท่านก็พูดไม่ได้ มือก็ถูกมัด น้ำตาก็ไหล ท่านต้องนอนอยู่โรงพยาบลเป็นเดือนๆ จากที่รู้สึกโต้ตอบได้ กลับโต้ตอบไม่ได้แล้ว จนหมอมาบอกว่าตับของท่านโตและแข็ง สงสัยจะรักษาต่อไม่ได้แล้ว พี่สาวเลยตัดสินใจนำท่านกลับบ้านถอดท่อต่างๆออก จ้างพยาบาลมาดูท่านที่บ้าน ท่านถึงบ้านวันแรกดูเหมือนท่านจะดีใจแต่ก็ยังโต้ตอบไม่ได้ วันที่สองเหมือนท่านจะดีขึ้นจากที่นอนทั้งวัน ก็ลืมตามไม่ค่อยนอน สามสี่ทุ่มก็ยังตื่นอยู่ผมก็เอาลูกคนเล็กมาเล่นกับท่าน คิดในใจว่าท่านคงจะดีขึ้นในเร็ววัน วันที่สามหลังจากกลับจากทำงาน ออ็กซิเจนของท่านหมดว่าจะขับรถไปซื้อใหม่ให้ กำลังจะออกรถพี่สาวตะโกนให้รีบขึ้นมาดูแม่ก่อนจากไป ท่านได้กลับมานอนที่บ้านสามวันเอง ภาพที่แม่โดนผูกกับเตียงแล้วร้องไห้ มันยังบาดหัวใจผมอยู่ทุกวันนี้เลย ผมเขียนไปพร้อมกับน้ำตาที่ห้ามไม่ให้ไหลได้เลย   โดย: จิรโรจน์ 18 พฤษภาคม 2556 15:09:42 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า คือว่าที่นั่นฟ้าสลัวหรือค่ะ แหม...แถวนี้แดดแรงเปรี้ยงๆๆ เลยค่ะ ไม่มีวี่แววของสายฝนเลย อยากให้ตกจัง เพราะร้อนอย่างแรงเชียวค่ะ ปล...มีความสุขมากๆ นะค่ะ   โดย: Pikake 18 พฤษภาคม 2556 15:13:11 น.

สวัสดีค่ะ นายต้นก็เคยเจอนกเขาขาหักกลางทาง เขาตั้งใจจะนำนกกลับมาดูแลที่บ้าน แต่ต้องนำสัมภาระที่ติดมา(ขับรถมอเตอร์ไซค์)หอบหิ้วของทั้งกระเป๋าและกีตาร์ จึงนำรถและของมาไว้บ้านแล้วเดินไปอุ้มนก(ระยะทางไม่ไกลจากบ้าน)ระหว่างทาง นกตัวนั้น ตายคามือเขา เขาจิตตกไปหลายวัน คิดแต่ว่าตัวเองเป็นคนทำให้นกตาย คือเข้าใจเองว่า ตนคงจะจับนกผิดท่า ประมาณนั้นค่ะ ******************************** ท่านแม่ สนใจ ในหลายศาตร์ค่ะ ได้คุยกับท่านจะได้ความรู้มากมายค่ะ เชียงใหม่ฝนตกหรือเปล่าค่ะ บ้านพี่ร้อนมาหลายวัน วันนี้ ตกมาจนชุ่มฉ่ำค่ะ   โดย: ตาลเหลือง IP: 223.207.156.66 18 พฤษภาคม 2556 15:44:59 น.

เป็นพระพุทธรูปปางนาคปรกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยค่ะเพราะยังไม่ปรากฏว่ามีพระพุทธรูปปางนาคปรกองค์ใดใหญ่เท่านี้ค่ะ เอาน้ำผลไม้มาฝากค่ะแก้ร้อนค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 18 พฤษภาคม 2556 15:54:34 น.

สวัสดีวันหยุดค่ะพี่ก๋า รู้สึกแฟนพี่เค้าจะจิตใจดีมากๆเลยนะคะ วันนี้ กทม. ฝนตก นั่งในออฟฟิศก็เลยหนาว ที่เชียงใหม่ฝนตกบ้างหรือเปล่าคะ   โดย: maitip@kettip 18 พฤษภาคม 2556 16:14:38 น.

โจทย์นี้เป็นเหมือนโจทย์ที่ทดสอบศีลธรรมในใจคนเลยนะครับ เป็นคำถามที่ยากแก่การตอบ ถ้ามองในมุมมองว่าคนหรือสัตว์ หลายๆ คนจะตอบคำถามนี้ได้อย่างรวดเร็ว แต่ถ้ามองในมุมมองของ 1 ชีวิต จะทำให้ตอบคำถามนี้ได้ยากขึ้น ผมนึกถึงการ์ตูนเรื่อง สาวน้อยเวทมนตร์มาโดกะ ซึ่งในเรื่องคิวเบย์ มองมนุษย์เหมือนที่เรามองสัตว์ หรือก็คือ แค่เพียงมนุษย์จะเป็นใครก็ได้ตายไปก็ไม่มีผลอะไร เหมือนที่เรามองสัตว์อย่างพวกมดว่ามันมีจำนวนเยอะมาก ตายไป 1 ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร เจตนาเป็นสำคัญสุด บาปบุญอยู่ที่ใจ นกพูดไม่ได้ เราไม่อาจรู้ได้เลยว่ามันต้องการให้เราช่วยหรือไม่ ถึงอย่างนั้นสำนวนจีนก็ยังมีคำกว่าที่ว่า "เจอคนจะตายแล้วไม่ช่วย" ซึ่งความหมายก็ตรงตัวน่ะแหละ ออกมาในทางลบมากๆ โดยเขากล่าวถึงการช่วยเหลือคน ซึ่งถ้าลำบากขนาดนั้นแล้วเราไม่ช่วย ถือว่าเราทำไม่ถูก แต่นกพูดไม่ได้ ผมมองว่าความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นในใจนี่แหละคือบาป แต่ถ้าถามในมุมมองทั่วไป ก็ยากที่จะตัดสิน เนื่องจากทุกคนมีมุมมองที่ต่างกัน แต่โดยส่วนตัวผมมองว่ากรณีนี้ไม่ถือว่าผิดหรอก ยังไงเขาก็ฟังภรรยา-ลูกสาว แล้วทำเต็มที่แล้ว ที่เหลือก็แล้วแต่บุญแต่กรรมของนกตัวนั้น จากบล็อก ผมไม่แน่ใจว่าพี่ก๋าชอบราฟามั้ย สำหรับผม ผมเฉยๆ นะ แต่ถือว่าเป็นโค้ชที่เก่งคนหนึ่ง ถ้าฤดูกาลหน้ายังอยู่พรีเมียร์ลีค จะทำให้ฤดูกาลหน้าเป็นฤดูการที่การแข่งขันสูงแน่นอน ผมคุ้นๆ ว่าแกเคยว่าทีมเชลซีไว้ ทำให้แฟนๆ ไม่ชอบแก ประกอบกับคนรัก มัตเตโอเยอะ (ที่บ้านผมยังมีรูปสมัยที่มัตเตโอเป็นนักเตะเลย) ทำให้แฟนๆ ต่อต้าน แต่ถ้าถามในแง่การทำทีมต้องชื่นชมครับว่าเก่ง ไม่เข้าใจว่าเสี่ยหมีต้องการอะไร ขนาดทำทีมได้ 2 แชมป์ยังโดนปลด แกต้องการอะไรกันแน่? หลายๆ ทีมเปลี่ยนกุนซือเยอะ ผมว่าฤดูกาลหน้าคงเป็นฤดูกาลที่สนุกแน่นอน ฤดูกาลนี้จืดไปหน่อย แมนยูได้แชมป์เร็วไป ถ้านัดที่เตะกับอาเซนอล หรือเตะกับเชลลีเเป็นนัดตัวสินแชมป์ผมว่าเกมจะสนุกกว่านี้ เสียดายแมนซิตี้มันดันแพ้ในนัดที่ไม่น่าแพ้   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 พฤษภาคม 2556 17:16:59 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า อ่านแล้วก็นึกถึงตัวเองตอนป่วยค่ะ รู้ถึงช่วงเวลาที่เรียกว่ายื้อชีวิตและความรู้สึกของคนที่เฝ้่ารออยู่นอกห้อง โชคดีที่ผ่านเวลาวิกฤตินั้นมาได้ แต่ก็ยังต่างจากเรื่องของคุณก๋าอยู่ตรงที่อาการป่วยยังไม่ทุกข์ทรมานมากจนไม่อยากอยู่ต่อไป แต่กลับนับวันรอให้ได้ออกไปพบหน้าลูกคิดแต่ว่า "ฉันต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูก" ค่ะ ชีวิตก็แบบนี้หล่ะค่ะมีทั้งสุขและทุกข์ ขอให้คุณก๋าพบแต่เรื่องดีๆ มีความสุขนะคะ   โดย: กิ่งลีลาวดี 18 พฤษภาคม 2556 17:17:17 น.

เอนทรี่นี้ประกาศดังๆ ว่าโหวต เนื่องจากชอบเป็นการส่วนตัว +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 พฤษภาคม 2556 17:17:46 น.

สวัสดียามเย็นๆ ค่ะพี่ก๋า เรื่องแบบนี้มันพูดยากจริงๆ ค่ะ ตัดสินใจก็คงจะยากด้วย เวลาเรารักใครเราก็อยากจะยื้อเขาเอาไว้ให้นานที่สุด อืม หวังว่าคงไม่มีโอกาสต้องตัดสินใจอะไรแบบนี้นะ ---- อยากจะทำอะไรให้มันดีขึ้นหลังจากเหตุการณ์นั้น แต่ชีวิตก็ยังคงเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะเหมือนเดิมค่ะ ก็เลยเซ็งตัวเองนิดหน่อย ถ้าคิดได้อย่างพี่ก๋าก็ดีสิคะ   โดย: ประกายพรึก 18 พฤษภาคม 2556 17:17:47 น.

คิดถึงเรื่องนี้แล้ว ก็ย้อนไปเรื่องเก่าๆอีก บางครั้งเราก็ไม่อยากทำค่ะ แต่เห็นว่าเขาไม่รอดแน่ ทรมานมันเปล่า ก็ต้องทำ ทั้งที่รู้ว่าบาป แต่ก็ทำบุญอุทิศไปให้ด้วย และขอให้อโหสิกรรมค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 18 พฤษภาคม 2556 18:51:27 น.

เป็นคำถามที่ตอบยากจังเลยค่ะคุณก๋า   โดย: VELEZ 18 พฤษภาคม 2556 19:20:06 น.

ยิ่งยื้อยิ่งเจ็บปวด .. ใช้ได้กับหลายหลายเรื่องเลยนะคะ วิธีคิดที่แตกต่าง .. แต่จุดประสงค์เดียวกัน ไม่มีอะไรถูก ไม่มีอะไรผิด .. อยู่ที่ใจเราจะรู้สึกอย่างไรต่อไปเลยนะคะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 18 พฤษภาคม 2556 19:34:26 น.

กด Like ให้เป็นคนที่ 6 ชอบคำถามที่ถามได้ดี ชอบคำตอบที่ตอบได้แจ่ม แหล่มมากจ้าน้องก๋า   โดย: อุ้มสี 18 พฤษภาคม 2556 23:04:17 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ^^ นุ่นชอบคำถามนี้จัง บางสิ่งบางอย่างก็แยกลำบาก ระหว่างบุญกับบาป ก็ยิ่งยากไปใหญ่ ต้องดูที่เจตนา จริงๆค่ะ   โดย: lovereason 18 พฤษภาคม 2556 23:28:07 น.

เกือบเที่ยงคืนแล้วมาส่งเข้านอนค่ะคุณก๋า นอนหลับฝันดีค่ะ   โดย: เนินน้ำ 18 พฤษภาคม 2556 23:49:19 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันใหม่คะ พี่ก๋า   โดย: au_jean 19 พฤษภาคม 2556 6:11:36 น.