:: โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 38 :: :: โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 38 :: โจทย์โดย : เป็ดสวรรค์ :: บทสนทนาบนขบวนรถไฟสายเหนือในเดือนธันวาคม :: เขียนและถ่ายภาพโดย : กะว่าก๋า ลมหนาวพัดโชยมาที่ริมหน้าหน้าต่าง รถไฟชั้นสามคลาคล่ำไปด้วยผู้คนทุกชนชั้น เกินกว่าครึ่งเป็นคนระดับรากหญ้าผู้เหน็ดเหนื่อยกับการดำรงชีวิต เบาะไม้แข็งๆชวนให้เมื่อยขบไปทั่วทั้งตัว ยิ่งเป็นการเดินทางข้ามจังหวัดแบบนี้ด้วยแล้ว เบาะไม้ยิ่งคล้ายกระดานหินที่เย็นเยียบ.... “ถึงบ้านแล้วจะไปไหนต่อ” วุธถามหญิงสาวที่นั่งอยู่เบื้องหน้า “ไม่รู้เหมือนกัน ต้องรอถามแม่ดูก่อน” ผมยาวของเธอปลิวไสวไปตามแรงลมที่พัดวู่หวิวเข้ามาในตู้โดยสาร “แล้วเรื่องของเรา...” ชายหนุ่มชะงักหยุดถ้อยคำไว้เพียงเท่านี้ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” เธอตอบสั้นๆ แม้แต่หน้าของเขาเธอยังไม่เหลือบแลแม้แต่นิดเดียว วุธนั่งมองผู้คนที่เดินไปมาระหว่างโบกี้ รถไฟสายเหนือนำพาชีวิตผู้คนมากมาย เดินทางจากเมืองหลวงมุ่งกลับไปยังถิ่นเกิดเมืองนอน ใครว่าอยู่เมืองใหญ่จะมีโอกาสมากมาย วุธนั่นล่ะพิสูจน์แล้วว่าวุฒิ ม.3 ของเขานั้น แทบจะหางานที่ดีมีอนาคตทำไม่ได้เลย ลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด เขาอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมยังกล้าไปชวนสาวอีกคนมาร่วมใช้ชีวิต ชีวิตที่สัปปะรังเคกินมื้ออดสามมื้อแบบนี้ พอเข้าหน้าหนาว...งานที่ทำอยู่ก็ถูกเลิกจ้าง ที่ทำงานเธอก็เลิกจ้างในเวลาไล่เลี่ยกัน มันเป็นผลมาจากสงครามสีที่ไม่หยุดกันเสียที การปกครองบ้านเมืองโดยนักการเมืองขี้ฉ้อและไม่มีความสามารถ ทำให้ธุรกิจการงานล้มระเนระนาดวอดวายราวกับไฟเผาเมือง เหลียวมองไปทางใดมีแต่การเลิกจ้างงาน หันมองไปทางไหนมีแต่เพื่อนร่วมชะตากรรมที่แสนหดหู่ซึมเศร้า “แล้วเราจะรักกันไปเพื่ออะไร ?” วุธเกิดคำถามนี้ขึ้นในใจ… คืนก่อนเดินทางทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างหนักหน่วง เมื่อเงินหมด ความอดทนก็หดหาย ยังไม่นับถ้อยคำหยาบคายที่เขาและเธอ ขุดกันขึ้นมาสาดเสียเทเสียด่ากันอย่างไม่ยั้งปาก ยังดีที่เขายั้งมือไว้ได้ทัน ไม่งั้นคงได้ลงไม้ลงมือกันชุดใหญ่ เธอยังงอนเขาไม่เลิก ประหยัดถ้อยคำตั้งแต่ขึ้นรถไฟจากหัวลำโพง เงียบมาตลอดทาง เมื่อเขาถาม เธอถึงจะตอบเสียหนึ่งคำ “หรือว่าเราควรจะเลิกกับเธอดี อยู่กันไปก็ไม่เห็นอนาคตอะไร ?” ความคิดของเขายังเดินทางต่อไปอย่างเงียบๆ มันทำงานอย่างน่ากลัว เขาเหลือบมองดูเธอเป็นครั้งคราว นึกถึงเรือนร่างที่เคยกกนอนกันทุกค่ำ สวยยังไงก็มีวันเบื่อ นี่ขนาดยังไม่มีลูกด้วยกันนับวันยิ่งเริ่มหย่อนคล้อย ถ้ามีลูกมาอีกคนจะเอาอะไรกิน ค่าอยู่ ค่าเทอม อนาคตของคนจนมันวางกองอยู่ตรงไหน --- บางคืนเขาก็อยากรู้คำตอบเหมือนกัน เสียงรถไฟฉึกฉักดังแล่นเข้าโสตประสาทไม่หยุดหย่อน ความสัมพันธ์อันง่อนแง่น ทำให้เขาอึดอัด มีอะไรในใจเธอไม่เคยพูด แล้วเอาแต่งอนไม่พูดจาเวลาผิดใจกัน ใช่...ความรักต้องมีความอดทนเป็นส่วนประกอบ แต่ส่วนประกอบผุๆพังๆแบบนี้เขาจะทำกับมันเช่นไร ? รถไฟแล่นเข้าชานชาลาอย่างแช่มช้อย การเดินทางด้วยรถไฟให้ความรู้สึกเชื่องช้า น่าเบื่อ “จะไปไหนก่อนดี” เขาถามเธอแบบไม่ต้องการคำตอบ “ฉันจะกลับบ้านก่อน” เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ไปบ้านพี่ก่อนเหรอ ?” “ไม่ล่ะ...ฉันคิดถึงแม่ แล้วค่อยโทรหาล่ะกัน” เธอพูดจบเธอเดินไปเรียกรถสี่ล้อแดงที่จอดอยู่บริเวณสถานีรถไฟ แล้วขึ้นรถไปโดยไม่หันมามองเขาเลยแม้แต่นิดเดียว วุธยืนอยู่ที่สถานีรถไฟโดยลำพัง เขายืนมองดูรางรถไฟอย่างเงียบๆ เขาไม่รู้จะเอ่ยลาเธอยังไงดี อดสงสัยไม่ได้ด้วยซ้ำว่ายังรักเธออยู่หรือเปล่า ? รางรถไฟทอดยาวสุดสายตา ชานชาลาชีวิตมันสิ้นสุดตรงไหน บางทีเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ?   Create Date : 25 สิงหาคม 2554 109 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2554 5:15:03 น. Counter : 1925 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามเช้าค่ะ คุณก๋าและหมิงหมิงน้อย ขอให้มีความสุขนะคะ   โดย: iamorange 25 สิงหาคม 2554 5:19:29 น.

สวัสดียามเช้าเจ้าอ้ายก๋า กะน้องหมิงหมิงสบายดีก่อเจ้า ตวยมาอ่านจากเฟดบุ๊คเจ้า อ่านไปย่ะฮือกึดไปตวยเจ้าว่าชีวิตคนเฮาจะเป็นจะได่ต่อไป   โดย: MrGiggle IP: 175.45.65.188 25 สิงหาคม 2554 5:28:12 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า มาดาม และหมิง หมิง จบแบบชวนติดตามต่อนะค่ะ อ่านแล้วเหมือนชีวิตจริง เวลามีปัญหา และคนส่วนใหญ่ก็ทะเลาะกันเพราะ เงิน จริง ๆ ค่ะ   โดย: Gunpung 25 สิงหาคม 2554 5:45:15 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ก๋า น้ำค้างชอบออกเวลานั่นรถไฟ ได้มองสองข้างทางทำให้สบายใจดี แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้นั่งเท่าไหร่ เนื่องจากไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนใกล้แบบค่อยไม่รีบเท่าไหร่   โดย: ดอกหญ้าหน้าบ้าน 25 สิงหาคม 2554 5:55:19 น.

อรุณสวัสดิ์อีกรอบเจ้า อ้ายก๋า น้องหมิงหมิง มาดาม.. วันนี้ได้อ่าน โครงการสายนี้มีตะพาบ มาแล้วสามบล็อค แต่ละบล็อคก็เล่าเรื่องราวน่าสนใจ๋ทั้งนั้นเลยเจ้า.. บล็อคของอ้ายก๋า ก็เล่าได้สนใจโหวตหื้อเน้อเจ้า..   โดย: Mein Schatz 25 สิงหาคม 2554 6:00:22 น.

อรุณสวัส...คร๊าบเช้านี้อากาศคารับน้องก๋าเมื่อคืนฝนตกอากาศเย็นสบายที่เชียงใหม่เป็นงัยบ้างครบ...   โดย: phaclam 25 สิงหาคม 2554 6:26:09 น.

มาขึ้นรถไฟด้วยคน คุณก๋า น่าจะเอาดีกับพวกเรื่องสั้น หรือ นิยายบ้างนะ คนเขียนหนังสือเก่ง มีความคิดลึกซึ้ง สร้างงานเขียนแนวใดก็ออกมาได้ดีจร้า   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 27.130.185.166 25 สิงหาคม 2554 6:31:06 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า เช้านี้ท้องฟ้าเทาเงินลมพัดแรง คาดว่าฝนคงเทลงมาให้ชื่นใจ ... อ่านบทสนทนาบนรถไปแล้วคิดเพลิน ท้ายสุด..หญิงสาวยังมีความรักที่ไม่มีวันหมด ต่อผู้ให้กำเนิด ไม่ว่าจะผ่านร้อนผ่านหนาวเช่นไร ความรักของแม่อบอุ่นเสมอนะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องและภาพวันนี้ ให้ความรู้สึกว่างและเหงาดีจัง ^_^   โดย: A IP: 125.27.34.246 25 สิงหาคม 2554 6:35:39 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณก๋า.... น้ำผึ้งเริ่มขม ทางใครทางมัน ก็ดีเหมือนกัน   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 25 สิงหาคม 2554 6:36:58 น.

ปัญหาเรื่องเงินจริงๆ ด้วย สบายดีน่ะค่ะ น้องหมิงหมิง โตแล้วเนอะ บ้านพี่ตอนนี้ร้อนมากๆ เลย   โดย: สวยตลอดกาล 25 สิงหาคม 2554 6:38:00 น.

อรุณสวัสดิ์คะคุณก๋า เรื่องเงินนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆค่ะ   โดย: Iaun_Tor 25 สิงหาคม 2554 6:45:43 น.

"แอบลุ้นว่าเฮียจะเขียนไปถึงฉากพระเอกกับนางเอกได้เจอกันรึเปล่าด้วยนะครับ อิอิอิ" อันที่จริง พระเอกกับนางเอกได้เจอกันจริง ๆ ช่วงนั้นซ้อเค้าไปบ้านยายของเค้าที่อำเภอลอง จ.แพร่ จากนั้นก็นั่งรถไฟมาทีหลังที่บางมูลนาก จ.พิจิตร ชีวิต คงคล้าย ๆกับละครที่เราได้ชมกัน ดูเสมือนจะเดาไม่ยาก หากจะแตกต่างกันตรง ... ความงดงามตามเส้นทางชีวิตที่ได้สัมผัส คงไม่สามารถบรรยายบอกเล่าให้รู้สึกได้ชัดเจนเป็นอักษร แต่มันชัดเจน ในความทรงจำและในหัวใจเรา เท่านั้น   โดย: tiensongsang 25 สิงหาคม 2554 6:52:56 น.

ความสวยย่อมมีจืดจาง ชีวิตย่อมมีหลายรสชาติ บางที...ถ้าคนสองคนหันหน้าพูดถึงปัญหา อาจจะพอช่วยให้ปัญหาพอทุเลาลงได้ แต่เมื่อ...สองชีวิตเดินไปด้วยกันไม่ได้ ก็คงจะต้องจบลงด้วยการเดินไปตามทางที่แต่ละคนต้องการเลือก จบแบบน่าอ่านต่อมากๆเลยค่ะพี่ก๋า   โดย: fonrin 25 สิงหาคม 2554 6:54:30 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า^^ เฮ่ออออ ความรักอย่างเดียวมันประคองชีวิตคู่ไม่ค่อยอยู่หรอกค่ะ ยิ่งสมัยนี้เรื่องปากท้อง มีส่วนสำคัญมากมาย คงหมดยุคที่จะกัดก้อนเกลือกินแล้ว อบ่าแปลกใจที่เดี๋ยวนี้ผู้หญิงนอกจากความรักแล้วยังต้องดูสภาพเศรษฐกิจโดยรวมด้วย อย่างน้อยก็ต้องคิดก่อนละค่ะว่าแต่งงานแล้วจะไม่ลำบากไปกว่าเดิม   โดย: หมีสีชมพู 25 สิงหาคม 2554 6:59:43 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ .. น้องก๋า วันที่วุ่นวายที่สุดในชีวิตผ่านไปแล้ว เหลือแต่วุ่นวายตามปกติ... รูปวันแรก.. คัดมาแล้ว เหลือแต่หาทางทำให้สวยใสไร้สติ ก่อนมาแปะให้เชยชม... ฉะนั้น..รอกันต่อไป... อยากเขียนได้มั่งจัง.. อันที่เป็นเรื่องเป็นราวน่ะ.. เขียนได้แต่แบบเป็นเรื่องเป็นลาว... สาวพนักงานขายของที่เมืองจีน.. บอกว่า ม่ายเชื่อว่าพี่ไม่มีเชื้อจีนเลยสักนิดเดียว... เหอ ๆ... ม่ายมีจริงจิ๊งงงงงงงง... ลาวแท้ ๆ ..   โดย: poongie 25 สิงหาคม 2554 7:00:56 น.

โดย: kwan_3023 25 สิงหาคม 2554 7:04:32 น.

นั่นสิเนอะ แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป ความรัก ความอดทน ความเหมาะสม ความเข้าใจและอีกหลายๆความ มันจะทำให้รักเราอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน ปล.อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อก๋า   โดย: VELEZ 25 สิงหาคม 2554 7:08:02 น.

สวัสดีค่ะ เขาว่ายามสุขอะไร ๆ ก็ดี แต่ยามทุกข์จะได้รู้ว่าใครบ้างรัก และเมตตาต่อเรา   โดย: redclick 25 สิงหาคม 2554 7:08:55 น.

กึ่มๆ เหงาๆ เศร้าๆ นะคะคราวนี้ รถไฟแล่นเข้าชานชาลาอย่างแช่มช้อย - ปกติเราไม่เคยเจอคำวิเศษณ์ "แช่มช้อย" กับกิริยาอาการของสิ่งไม่มีชีวิตแฮะ ที่จริงน่าจะใช้แช่มช้าหรือเปล่าคะ? แต่กลัวจะซ้ำ "ช้า" กับประโยคต่อมาหรือเปล่า? แช่มช้อย ปกติใช้กับกิริยา อ่อนหวาน นุ่มนวลของผู้หญิงนะคะคุณก๋า การศึกษาปริยัติหรือพระไตรปิฏก เราเองก็รู้ไม่เยอะค่ะ แต่สนใจอยู่น่ะนะคะ อยากรู้ทฤษฎีด้วย ปฏิบัติด้วยน่ะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 สิงหาคม 2554 7:26:29 น.

วันนี้แวะไปบล็อกที่คุณก๋าลงเรื่องน้องเวียงพิงค์มาก่อนค่ะ ดาวจ๋าเหมือนคุณก๋า คือชอบมองแววตาสดใสของเด็กๆ มองแล้วโลกที่หม่นหมองในใจเรา สดใสขึ้นทันตาเนาะ   โดย: ดาวจ๋า (satineesh ) 25 สิงหาคม 2554 7:29:22 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า และครอบครัวทุกๆคน "มองเห็นอีก แง่มุมหนึ่งของชีวิตค่ะ" ขอบคุณค่ะ   โดย: tui/Laksi 25 สิงหาคม 2554 7:31:21 น.

สวัสดีครับพี่ A ผมไม่ไ่ด้เขียนเรื่องสั้นมานานแล้ว โครงการตะพาบกระตุ้นต่อมการอยากเขียนเรื่องสั้นของผม ให้กลับมาทำงานอีกครั้งครับ 555 เรื่องสั้นเรื่องนี้ผมเขียนมาจาก ความรู้สึกของตัวเองบวกกับคนรอบข้าง ผมว่าความรักในยุคนี้ ไม่ได้เป็นความรักในเชิงอุดมคติอีกแล้ว แต่เป็นเรื่องของการเสาะหา "ค่าครองชีพ" เพื่อจะได้ "ครองรัก" กันไปโดยไม่มีปัญหา หรือมีปัญหาน้อยที่สุด แน่นอน --- เศรษฐีเงินล้านก็เลิกรากันได้ เงินไม่ใช่ปัจจัยหลักของความรัก แต่ถ้าไร้เงิน ความรักก็มีปัญหาแน่ๆ... ผมเขียนเรื่องนี้แบบทิ้งคำถามไว้ว่า แล้วความสัมพันธ์ของคนทั้งสองจะเป็นอย่างไรต่อ มันจะเหมือนรางรถไฟหรือเปล่าที่เดินคู่ขนานไม่มีวันได้อยู่ร่วมกัน หรือว่าท้ายที่สุดแล้ว.... ความรักที่กระพร่องกระแพร่งจะกลับมาเติมเต็มกันได้ และสิ่งนั้นจะต้องเติมด้วย "เงิน" หรือ "ความรัก" ก็เป็นคำถามที่ผมว่าน่าสนใจดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2554 7:39:44 น.

โจทย์ครั้งนี้เปิดกว้างดีเนาะคุณก๋า .... แต่พี่ชอบเรื่องราวค่ะ ใกล้ตัวและเป็นจริง เห็นได้ในสังคมทุกวันนี้ ... เรื่องความจน ความไม่มี บางทีก็เป็นปัจจัยสำคัญในชีวิตความรักเหมือนกันเนาะ กดให้คะแนนเลยค่ะ :))   โดย: Tristy 25 สิงหาคม 2554 7:48:18 น.

^ ^ ^ ถ้าถามพี่หมีนะ พี่หมีตอบเลยว่าต้องเติมเงินค่ะ ปากท้องอื่มความรักก็กลับมา ตราบใดที่ท้องยังหิว ความรักไม่กลับมาหรอกค่ะ เพราะอารมณ์รักมันถูกความหิวไล่ไปไกลเลยเชียวละ//นี่ตอบแบบไม่สน้างภาพเป็นนางเอกเลยนะคะ 555 แต่ถ้าถามตอนอายุยังไม่ถึง 20 ก็คงตอบว่าเดี๋ยวความรักก็จะกลับมาเติมเต็ม แบบว่ามองโลกคนละอารมณ์น่ะค่ะ คุณก๋า   โดย: หมีสีชมพู 25 สิงหาคม 2554 7:49:29 น.

อ้าวววววว โโนปาดซะแระ พี่หมีจิ้มไปที่คำถามคุณก๋าเด้ออ   โดย: หมีสีชมพู 25 สิงหาคม 2554 7:50:18 น.

สวัสดีครับ วันนี้วุ่นวายแต่เช้าเลยครับ hotmail โดนบล๊อก ยังแก้ปัญหาไม่ได้เลยครับ   โดย: peeradol33189 25 สิงหาคม 2554 7:55:11 น.

แบบนี้เรียกเขียนไม่จบคะ:: เพราะยังไม่ได้คำตอบ 5555 เรื่องราวน่าตามอ่านคะ สั้นกว่าหลาย ๆ เรื่องที่เคยอ่านอิอิ   โดย: แม่อาเดียว IP: 110.49.251.127 25 สิงหาคม 2554 8:04:55 น.

รักหมิง หมิง ไม่ต้องใช่ความอดทน แต่ใช้หัวใจรัก   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 25 สิงหาคม 2554 8:08:33 น.

ก็จริงหละนะคะ พระพุทธเจ้าพบธรรมโดยไม่ต้องพึ่งพาอะไร เพียงแต่...เราไม่ได้มีการสั่งสมบารมีมาเป็นอสงไขยเหมือนท่าน เพราะงั้น...การที่เราได้เรียนรู้ทฤษฎี บางทีอาจจะพอ "ช่วย" ให้เราเข้าถึงอะไรบางอย่างได้ง่ายขึ้นน่ะค่ะ เราคิดงั้นนะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 สิงหาคม 2554 8:09:53 น.

ถึงจะอย่างไรทั้งสองคนก็ยังมีบ้านให้กลับไปหาในยามที่ทุกข์ร้อนนะคะ เชื่ออยู่อย่างว่าหากยังมีความรักแล้วจะผ่านทุกอย่างไปได้ค่ะ หลายคู่ที่เป็นแบบนี้ เมื่อตอนไม่มีปํญหาก็อยู่กันเรื่อย ๆ ไม่รู้สึกว่ารักกัน หรือไม่รักกันแล้ว เมื่อมีปัญหาเข้ามาแล้วมันเหมือนมีสิ่งเร้าให้เกิดความรู้สึกที่ว่า ทำไมต้องทน ทำไมต้องทำ ทำไม ทำไม และทำไม แต่ก็มีอีกหลายคู่ที่เมื่อมีปัญหาแล้วกลับทำให้รู้สึกว่ารักกันมากยิ่งขี้น เห็นใจกันมากขึ้น และพร้อมที่จะช่วยกันฝ่าฟันไปด้วยกัน อดทน และทำทุกอย่างเพื่อกันและกัน จากในเรื่อง วุธเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่ายังรักเธออยู่หรือไม่ เธอเองก็ดูเหมือนจะหมางเมินไป มองเห็นเค้าลางความห่างเหินปรากฏขี้น และอาจชัดขึ้นเรื่อย ๆ หากทั้งคู่หมดรักต่อกันจริง ๆ ไปแล้วน่ะค่ะ วันนี้พูดซะยาวเลยสวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า   โดย: บ้านสีขาว 25 สิงหาคม 2554 8:13:08 น.

อ่านแล้วให้อารมณ์เหน็ดเหนื่อยดีจริงๆ รถไฟเป็นพาหนะที่คลาสสิคมากๆครับ แล่นไปตามทางไปสุดสายยังแดนไกล มีเสียงหวูดเสียงล้อกระทบราง ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง โชคดีที่เมืองไทยยังคงอนุรักษ์หัวจักรดีเซลที่เคยทันสมัยที่สุดเมื่อ 100 ปีก่อนมาจนถึงทุกวันนี้ (ประชด) หนนี้ผมลืมเขียนตะพาบครับ เดี๋ยวดึกๆวันนี้ค่อยปั่นมาแปะ   โดย: ชีริว 25 สิงหาคม 2554 8:14:30 น.

อ่านตะพาบมาสองบ้านละ ยังจบแบบมีทิ้งท้ายทั้งสองเรื่อง เดี๋ยวต้องตามไปดูต่อ   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 25 สิงหาคม 2554 8:16:53 น.

Orkut Scraps - GoodLightscraps.com สวัสดียามเช้าครับคุณก๋า เรื่องรักเศร้า...เป็นอย่างนี้   โดย: panwat 25 สิงหาคม 2554 8:22:13 น.

สวัสดียามสาย ๆ ค่ะ..คุณก๋า มีความสุขกับการทำงานนะค่ะ..^^   โดย: Lika ka 25 สิงหาคม 2554 8:29:09 น.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันพฤหัสบดีค่ะ คุณก๋าและหลานหมิงหมิง คนเราแค่ไม่ทุกข์ ก็เรียกว่า " สุข" แล้ว จริงไหมค่ะ   โดย: KeRiDa 25 สิงหาคม 2554 8:30:25 น.

ชานชาลามันสิ้นสุดตรงไหนไม่รู้ แต่สถานีนี้...มันสิ้นสุดอยู่ตรงหน้านี่แหล่ะ ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางออกจากสถานี ไปต่อด้วยรถประจำทางสายเดิมที่เคยนั่ง ณ จุดสายตาพอดี จากหน้าต่างรถ เขามองออกไปด้วยสายตาว่างเปล่า เรื่อยเปื่อย เขาเห็นภาพๆหนึ่งตรงหน้า... ภาพนี้ทำให้ร่างกายหลั่งสารอะดรีนาดีนมาสองหยดได้ "สามีและภรรยาคู่หนึ่งกำลังตั้งโต๊ะขายอาหารที่หัวมุมถนน ภรรยาเป็นคนทำอาหาร..สามีอยู่เคียงข้าง คอยช่วยเหลือ ลูกค้ามารอคิวมากมาย ดูน่าวุ่นวายใจ และเวียนหัวสิ้นดี แต่คนทั้งคู่พูดจาดีๆให้กัน สีหน้ายิ้มแย้ม เปี่ยมสุข เขายิ้มให้กับภาพๆนั้น....พร้อมกับความหวังเล็กๆในใจ 55555... ของตัวเองยังไม่ได้เขียนแต่ไปเสนอหน้าเขียนต่อให้คนอื่สะงั้น..ขำๆน่ะบางคนกำลังอิน พียังอินเลย น่าอ่านมากๆๆ ก็เชิญนิชคุณล่วงหน้าอยู่นี่แหล่ะน่ะ จองตัวก่อนอีกปีสองปี..ให้เวลาลดหุ่นนานๆไม่ดีรึไง? อิๆๆ แต่เดือนสองเดือนคงไม่ไหวจะเคลียร์หรอกนะ...เดี๋ยวขอแพลนก่อนล่วงหน้าๆๆ...ไปกันทั้งบล็อกเลยท่าจะดีทีเดียวน่ะ   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 25 สิงหาคม 2554 8:39:21 น.

ขอบคุณมากๆนะคะ น้องก๋า สำหรับพรวันเกิด ขอให้พรนั้นคืนสนองน้องก๋ด้วยเช่นกันค่ะ   โดย: ดอยสะเก็ด 25 สิงหาคม 2554 8:49:00 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: อัสติสะ 25 สิงหาคม 2554 8:49:39 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า ตามมาอ่านงานตะพาบค่ะ จบแบบมีข้อสงสัยนะนี่ อยากติดตามต่อค่ะ   โดย: phunsud 25 สิงหาคม 2554 9:03:00 น.

สวัสดียามสายๆค่ะ คุณก๋าและหมิงหมิงน้อย แวะเอา ปู มาฝากค่ะ ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ   โดย: iamorange 25 สิงหาคม 2554 9:18:17 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า มาดาม หมิง หมิง ว้า เหมือนอ่านนิยายค้างไว้ เคยนั่งรถไฟธรรมดาไปเชียงใหม่สมัยละอ่อนก็ 14 ชม นั่งไปกลับสุราษฎร์ คนเยอะมากต้องปูหนังสือพิมพ์ และแทบไม่มีที่ให้นั่ง ให้เดิน เมื่อยสุดๆ เด๋วนี้คงไม่ไหวแล้ว ปูนนี้แล้ว   โดย: nini (ST2Wonder ) 25 สิงหาคม 2554 9:20:54 น.

สวัสดีสายๆครับพี่ก๋า ช่วงนี้งานยุ่งมากๆทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลย 55+ พี่สบายดีนะครับ   โดย: Little Knight 25 สิงหาคม 2554 9:33:58 น.

เรื่องราวของความเป็นจริง ที่ยุคสมัยไหนก็ไม่เปลี่ยน อ่านแล้วเศร้า ...   โดย: ostojska 25 สิงหาคม 2554 9:46:41 น.

หวัดดียามสายครับน้องก๋า... ไม่ได้นั่งรถไฟมาหลายปี . . . คงพัฒนาขึ้นสัก 0.5 % 5555+ ตอนนี้ไข้หวัดเล่นงานซะงอมครับ ที่คุณไฮกุให้การบ้าน...คำตอบราวน้องๆ textbook ครับ   โดย: Dingtech 25 สิงหาคม 2554 9:52:20 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า มาอ่านเรื่องเรื่องรักเศร้าไปเสียแล้ว เพราะความเป็นอยู่ ค่าของเงิน และเศรษฐกิจที่แย่จนผู้คนแทบจะคลานตามไม่ทันแล้ว อ่านเพลินดีค่ะ คุณก๋าเขียนเรื่องสั้นเก่งนะคะ กิ่งว่าทำไมไม่เขียนอีก ของกิ่งคิดเอามาจากเพลงค่ะ 555 คิดไม่ค่อยออกก็เอาเรื่องผี ที่ตัวเองชอบเห็นอยู่เรื่อย 555 ขอบคุณที่ชมเน้อ แนะนำกันบ้างนะคะจะได้เอาไปปรับปรุงค่ะ กิ่งโหวตให้แล้วนะคะ เหมือนเดิมค่ะ เพราะงานเขียนโหวตไปแล้วเดี๋ยวซ้ำค่ะ น้องหมิงหมิงโตเร็วจัง จะเป็นหนุ่มแล้วเน้อ More Graphics at GoodLightscraps.com   โดย: กิ่งฟ้า 25 สิงหาคม 2554 9:57:06 น.

โห ภาพปลากรอบสวยๆอีกแล้ว ดูกึ่งนามธรรมดีจังเลยชอบโพด เสียดายนะ แหม แหม เป็นภาพเกี่ยวกะรถไฟ รางรถไฟ หน้าต่างรถไฟ วิวนอกหน้าต่างรถไฟ ก็คงจะดีไม่น้อย ว่าแต่ว่า ในรถไฟชั้นสามไม่น่าจะคราคร่ำด้วยชนทุกชั้นนะ พวกชั้นกลางน่าจะไปนั่งชั้นสองชั้นหนึ่ง พวกชั้นสูงปรี๊ดดดน่าจะนั่งเครื่องนะก๊ะก๋า   โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 25 สิงหาคม 2554 10:16:25 น.

สพฺเพปิ กุสลา ธมฺมา ขนฺตฺยาเยว วฑฺฒนฺติ เต กุศลธรรมทั้งปวงย่อมเจริญเพราะขันติเท่านั้น มีความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยบารมีแห่งขันติ ตลอดไป...นะคะ อ่านเรื่องตะพาบวันนี้ นึกถึงเรื่องที่เราคุยกันเมื่อวาน ค่าเทอม...ในงานตะพาบก็มีค่าเทอมด้วย...555   โดย: พรหมญาณี 25 สิงหาคม 2554 10:22:02 น.

อ่านจบแล้ว ยังคาใจ รอลุ้นอยู่ว่าเรื่องของทั้งคู่จะจบอย่างไร   โดย: Love At First Click 25 สิงหาคม 2554 10:43:14 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า ... มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: Nissan_n 25 สิงหาคม 2554 10:52:26 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาส่งคะแนนให้หมิงหมิงน้อย   โดย: pantawan 25 สิงหาคม 2554 10:53:08 น.

ชอบนั่งรถไฟแล้วมองสองข้างทาง โดยเฉพาะเวลาผ่านทุ่งนา ภาพสวยมากๆเลยพี่แสงและเงาสวยมาก ชอบๆๆๆ   โดย: มัยดีนาห์ 25 สิงหาคม 2554 11:03:50 น.

อ่านเพลินเลยครับ เป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุดของเรื่องทีทำให้เราคิดต่อไปอีกนะครับ ^^ ภาพชุดนี้เข้ากับเรื่องดีมากๆครับ ให้ความรู้สึกว่ามันมีอะไรให้เราค้นหาต่อไปอีกสำหรับชีวิตของแต่ละคน ผมไม่ได้ส่งงานตะพาบนี้ครับ อยากพักบ้าง เหอๆๆ ^^ ขนาดภาพผมคิดไว้แล้วไม่เป็น 375*500 ก็เป็น 450*600 ครับ เดี๋ยวต้องเอามาลองอีกทีนึง ขอบคุณน้องก๋ามากๆนะครับ   โดย: วนารักษ์ 25 สิงหาคม 2554 11:04:33 น.

ตอนที่ธุรกิจของคุณพี่ล้ม พี่ก็รู้ซึ้งว่าใครดีกับเราแบบไม่มีเงื่อนไขบ้าง บางคนก็ไม่มีเหมือนกันแต่เขาก็ยินดีช่วยเราเท่าที่จะช่วยได้ บางคนมีมากแต่ไม่ช่วยเลย เราไม่โกรธเขาหรอก แต่ทำให้เรารู้ว่าเราควรวางเขาไว้ตรงไหน พอเรายืนได้มั่นคงเหมือนเดิม พวกเขาก็กลับมาทำท่าสนิทสนมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างน้องก๋าว่าจริง ๆ แต่คุณพี่บอกว่า "ฉันจำได้เว้ย" ตอนที่ล้มเราคุยกันตลอดว่าจะทำยังไง เล่าให้ลูกฟังว่าบ้านเราอยู่ในสถานะใด ต้องช่วยกันทำยังไงบ้างเราถึงจะรอดพ้นวิกฤต เด็ก ๆ จะเรียนหนังสืออย่างเดียวไม่ได้ ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตด้วย จึงจะแข็งแกร่ง   โดย: redclick 25 สิงหาคม 2554 11:27:59 น.

แปะ แปะ มาปรบมือให้ว่าคุณก๋าเขียนได้ดี ซึ้งๆเหมือนกัน สมเป็นบล็อกเกอร์ชื่อกระฉ่อน ต่อไปมีหนังสือพิมพ์ขายอีกหลายร้อยชุด ชีวิตที่คุณก๋าเขียน ผมว่าในความเป็นจริง มีมากมายเลยนะ ความรัก..จริงด้วย ไม่ได้หวานหอมเสมอไป เงินต่างหากละที่หอม ไม่มีเงิน ความรักก็โบกโบยบิน แต่ที่บล็อกผม แปลกแฮะ..ทำไมสาวหมวยเกียงถึงรักมะเขือก็ไม่รู้ 555 ไม่ครบ 25 ห้ามอ่านเชียวนะ ฮิ ฮิ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 25 สิงหาคม 2554 11:34:19 น.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย] แวะมาทักทายยามสายๆก่อนเที่ยง วันนี้ทานอะไรกันดีคะคุณก๋า?   โดย: เกศสุริยง 25 สิงหาคม 2554 11:47:26 น.

เรื่องที่เขียนมาก็น่าคิดเหมือนกัน พูดยากนะ ใครๆ ก็อ้างว่าทำเพื่อชาติ แท้จริงแล้วเป็นแค่การเล่นเกมเท่านั้น เราเป็นแค่ชาวบ้านตัวเล็กๆ ก็ต้องพยายามกันเอง เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ชีวิตมันก็แค่นี้แหละ ยังมีโอกาสได้หายใจก็ถือเป็นเรื่องดีแล้ว จากบล็อก โจทย์ไม่ยากเท่าไหร่ครับ พูดตรงๆ เลยว่างานเขียนตะพาบแทบทุกครั้งผมเขียนในรูปแบบนี้เขียนอยู่ในปัจจุบันได้เกือบทุกครั้งตริงๆ เพียงแต่ หลายครั้งที่เขียนไม่ได้ เพราะอุปกรณ์ประกอบฉากที่ไม่สามารถหาได้ ความยากในการเขียนแบบผมคือ อุปกรณ์ประกอบฉาก เพราะถ้าจะให้ซื้อๆๆ จนตายแน่นอนครับ ภาพที่ 3 ผมก็ว่าได้อารมณ์ดี ภาพที่คิดในหัวของภาพนี้เหมือนกับที่ถ่ายเลย เสียอย่างที่ดูไม่ค่อยเนียน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 25 สิงหาคม 2554 11:48:27 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋ามาดามและน้องหมิงหมิง วันนี้ได้อ่านงานเขียนเรื่องสั้นของคุณก๋าครั้งแรกเลยนะเนี่ย ว่างๆจัดแบบนี้มาเรื่อยๆนะคะ รอชมผลงานทุกแบบค่ะ   โดย: หญิงแก่น 25 สิงหาคม 2554 12:02:08 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ------------------------------------------------- แวะมาทักทายค่ะคุณก๋า   โดย: เรือนเรไร 25 สิงหาคม 2554 12:08:21 น.

ต้องให้ฟังเพลง ถามรถไฟ รถไฟไปไหน??? หมิงหมิงเสื้อช้ำ   โดย: ป้า (ฟ้าคงสั่งมา ) 25 สิงหาคม 2554 12:15:40 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ความอดทนเป็นองค์ประกอบความรัก เห็นด้วยค่ะ น้องหมิงหมิง นับวันยิ่งน่ารักนะค่ะ มีความสุขกันมากๆทั้งครอบครัวนะค่ะ   โดย: ต้นกล้าต้นนี้ 25 สิงหาคม 2554 12:16:01 น.

สวัสดีค่ะ... วันเวลาหมุนเร็ว.. จนรู้สึกเหนื่อยที่จะวิ่งทัน วันนี้ไฟอ่อน...   โดย: Calla Lily 25 สิงหาคม 2554 12:27:30 น.

ใช่ค่ะ ต้องสมดุลทั้งสามอัน แต่ส่วนใหญ่มักจะหนักไปในทางใดทางหนึ่งอะเนาะคะ เรายังทำไ่ม่ค่อยได้เท่าไหร่ แหะๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 25 สิงหาคม 2554 12:39:22 น.

สวัสดีพักเที่ยงครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง เขียนถึงการเมือง หมดหวังครับ ไม่ได้หวังอะไรกับรัฐบาลนี้ จะกู้อีกกี่ล้านล้าน .. ตะพาบรอบนี้ ไม่มีการเมืองครับ เป็นเศษเสี้ยว ของชีวิตจริงผมตอนหนึ่งครับ ผมขออนุญาตสองหมิงไปแจมที่บล็อกครับ เขียนเสร็จ ขออนุญาตทีหลัง ขอบคุณครับ   โดย: เศษเสี้ยว 25 สิงหาคม 2554 12:44:16 น.

อ่านแล้วเหมือนยังไม่จบเน๊าะน้องก๋า   โดย: อุ้มสี 25 สิงหาคม 2554 12:57:06 น.

ชีวิตทุกวันนี้ต้องใช้เงิน ไม่ว่าคนเมืองใหญ่เมืองเล็ก เมื่อเิงินหมด ความเครียด ความกังวลกับอนาคตก็ต้องเกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ความรักยังอยู่ ไม่ได้หายไปไหน แต่ตอนนั้นอาจมองไม่เห็นเพราะตาถูกบดบังด้วยความเครียด หายเครียดเรื่องเงินเมื่อไหร่ ก็ยังเห็นความรักอยู่ที่เดิม เศรษฐกิจในภาพรวมเป็นไงไม่รู้ แต่รากหญ้าที่มีที่ทำกินเป็นของตัวเอง พี่ว่าชีวิตเค้ามีทางเลือกมากกว่าคนเมืองนะ ทำนาจะได้มากได้น้อย หักลบกลบหนี้แล้วก็ยังเหลือข้าวกินตลอดทั้งปี แถวบ้านพี่ เด็กอายุ 20 ต้นๆหลายคนที่ยังไม่มีครอบครัว ทำงานบ้างไ่ม่ทำบ้างก็ได้ ช่วงไหนเก็บเงินได้ก็เลิกทำงาน ออกมาชิวๆอยู่บ้าน ตกปลาบ้าง จับจับเขียดบ้าง เงินหมดเข้าไปทำงานใหม่นายจ้างก็รับ เพราะแรงงานหายาก คนที่บ่นโอดโอยคือผู้ประกอบการที่ต้องใช้คนเยอะๆ   โดย: พจมารร้าย 25 สิงหาคม 2554 13:05:43 น.

สวัสดีค่ะน้องกิจ สวยยังไงก็มีวันเบื่อ วลีนี้สุดยอดจริงๆ คิดว่าวุธ กับ แฟนสาวคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว คงต่างคนต่างดำเนินชีวิตไปตามทางของแต่ละคน   โดย: พี่หมู IP: 101.109.134.32 25 สิงหาคม 2554 13:23:29 น.

ตามไปอ่านบล็อกของคุณเศษมาก่อน เห็นหมิงหมิงประกอบด้วย เลยวิ่งตามมาบ้านนี้ ต่อเลยค่ะ ความรักมี เงินหมด ความอดทนหาย เหมือนมันเป็นตรรกะกับความรักในสังคม ยามยากเข็ญจริงๆ นะค่ะคุณก๋า ถ้าหากว่าพื้นฐานในความรักไม่แข็งแกร่งพอ มันก็ทำให้อะไรรวนเร ซวนเซได้ง่ายเหมือนกัน ความรักมันไม่ยากจะมี แต่ว่าบทจะมีแล้ว เราก็ไม่สามารถวาดอะไรไว้ได้เลยนะค่ะ เพราะว่า รักมันก็มีวันหมดเหมือนโค้กที่เปิดทิ้งเอาไว้ ได้เหมือนกันค่ะ ... (นิยามนี้ของบ้านเราเองค่ะ เปิดโค้กกินทีไร หมดทู๊กที เก็บไม่ได้ข้ามวันค่ะ) 55+ โจทย์หน้ามาแล้ว ไม่ยากค่ะ กว้างกว่าแม่น้ำฮวงโหอีกค่ะ   โดย: JewNid 25 สิงหาคม 2554 13:26:47 น.

ไม่มีเงิน ความรักก็เลยเป็นแบบนี้นะคะคุณก๋า แต่สำหรับหมิงหมิง จุ๊บๆๆๆๆไม่ต้องใช้เงิน ฮาๆๆๆๆ มีความสุขมากๆนะคะคุณก๋า   โดย: Suessapple 25 สิงหาคม 2554 13:33:42 น.

อ่านแล้วซึ่งเหมือนกัน ความรักไม่ได้หอมหวานเสมอไป ต้องใช้หลายๆ สิ่งประกอบกัน เมือก่อนก็นั่งรถไฟสายเหนือเป็นประจำ แต่นั่งไปคนเดียว ยังหาแฟนไม่ได้เลย   โดย: the mynas 25 สิงหาคม 2554 13:41:58 น.

สวัสดีครับพี่หมู ตอนเขียนผมไม่ได้คิดถึงตอนจบอย่างจริงจังเลยครับ ถ้าให้เดาก็เดาว่ารักทั้งสองน่าจะจบลง เพราะสถานการณ์ด้านการเงินที่ง่อนแง่นนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2554 14:01:03 น.

ดีจ้ะน้องก๋า อ้าวทำไมจบดื้อ ๆ งี้หล่ะ ค้างคาใจจังวุ้ย -_- มุมมองความรักของก๋า พี่เคยเห็นแล้วแต่อาจะไม่ครบทุกมุม เพราะพี่เห็นเฉพาะที่ก๋าแสดงให้พี่เห็นเท่านั้น แต่โดยรวมมันมาจากรากฐานแห่งความรัก ความเข้าใจ มุมมองความรักของพี่ ก๋าก็คงเคยเห็นบ้างแล้ว เพราะพี่จะฉายเฉพาะภาพที่อยากให้ก๋าได้เห็นเท่านั้น และเลือกที่จะเก็บบางส่วนไว้ แต่โดยรวมมาจากรากฐานแห่งเหตุผล (ซึ่งก๋าเคยบอกพี่แล้วว่า เป็นเพราะพี่ยังไม่ได้พบรักที่แท้จริงจึงใช้สมองมากกว่าใจ) แต่บทสนทนาข้างบน สะท้อนให้พี่เห็นว่า ชีวิตรักของคนคู่นี้ เหมือนหรืออาจจะคล้ายคลึงกับชีวิตจริงของคนระดับรากหญ้าส่วนใหญ่ ถ้าสังเกตุดูดี ๆ จะเห็นว่า คนที่มีเงินน้อย ก็จะศึกษาน้อย เพราะคิดว่าสิ่งสำคัญในขณะนั้นคือมีงานทำ มีเงินใช้ พอถูกตาต้องใจใครก็เป็นอันตกลงเป็นแฟนกัน ไม่ต้องคิดให้มาก ให้เปลืองสมอง คบกันไปไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ก็แค่เลิกกันเป็นอันจบ ไม่ต้องแคร์สายตาใคร ไม่ต้องคิดเผื่อใคร ความคิดที่ไม่ซับซ้อนนี้ ก็มีผลดีอย่าง คือใช้ชีวิตแบบเรื่อย ๆ ไม่ต้องทะเยอทะยานเกินตัว และก็ทำให้ประชากรเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็ว เพราะแต่งงานหลายครั้งก็มีลูกได้หลายคน ^_^ ผิดกับคนที่มีการศึกษา พ่อแม่มีเงินหน่อยก็ส่งเรียนได้มากหน่อย ความคิดก็เลยเยอะ ยิ่งเรียนสูงก็ยิ่งคิดซับซ้อน ข้อเสียคือกว่าจะตัดสินใจอะไรทีก็ยากเย็นแสนเข็ญ เห็นได้ง่าย ๆ ถ้าจบปริญญาเอกแทบจะไม่ยอมแต่งงานกันเลยทีเดียว จะรักจะชอบใครทีก็คิดวุ่นวายไปหมด ที่สำคัญมีลูกกันน้อยเหลือเกิน แค่คนเดียวก็เกินพอ ส่วนใหญ่ไม่ยอมมีลูกเกิน 3 คน ข้อดีก็คือ ประเทศชาติมีมันสมองเยอะ ณ.ปัจจุบัน แต่อนาคตคงมีแค่หยิบมือ เพราะอีกหน่อยก็ตายกันหมด ไม่มีลูกหลานสืบต่อไอคิว ^_^ จริง ๆ มันก็เป็นวิถีชีวิตที่แต่ละคนเลือกเอง ภายใต้เงื่อนไขที่เขากำหนดมาให้เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ เกิดเป็นลูกชาวนาแล้ว ก็ต้องใช้ชีวิตแบบลูกชาวนา เกิดเป็นลูกหมอแล้วก็ต้องใช้ชีวิตแบบลูกหมอ จะฝืนชะตาฟ้าลิขิตก็พอได้แต่ต้องเหนื่อยหนักและมีความอดทนเป็นเลิศ สำคัญแต่ว่าเราจะวางจุดที่เราพอใจไว้ตรงไหน และหนทางที่จะพาเราไปยังจุดนั้นเราต้องยอมรับมันให้ได้ด้วยเพราะมันคงไม่โรยกลีบกุหลาบไว้ให้เดินเป็นแน่ เอ่อ พูดเรื่องหนุ่มสาวคู่ข้างบน ทำไมมันออกไปอ่าวไทยอีกแล้วหล่ะ เดี๋ยวมองหาเรือสตาร์ครูซนั่งกลับมาปากอ่าวก่อนนะ 555   โดย: oa (rosebay ) 25 สิงหาคม 2554 14:04:25 น.

ไปออกต๊ะเลกัน ทิ้งรถไฟไว้ก่อนคร้า   โดย: แม่ปู (ฮัลโลตอบหน่อย ) 25 สิงหาคม 2554 14:13:52 น.

คุณก๋า ตอนเราเขียนเอนทรี่นี้ คิดอยู่เหมือนกันว่า เมนูปลาอีกแล้ว ถ้าคุณก๋าแวะมาอ่านต้องบอกว่าผมไม่กินปลาครับแน่ๆ   โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 25 สิงหาคม 2554 14:14:58 น.

ไปเห็นโจทย์บ้านคุณพู่มาแล้วสำหรับโจทย์ครั้งต่อไป เลยต้องมาถามพี่ก๋าก่อนว่า โจทย์ที่ 40 คือ "อนาคตอีก 100 ปี" ใช่มั้ยครับ ถามก่อนล่วงหน้า จะได้คิดแนวเรื่องได้หลากหลายขึ้นหน่อย (กรณีที่อยากเขียนแบบต่อเนื่อง)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 25 สิงหาคม 2554 15:13:38 น.

ชอบเรื่องวันนี้จ้ะ แม้ไม่รู้ว่าจะจบยังไง ภาพประกอบวันนี้ สวยจ้ะ บางทีอะไรที่พื้นๆ เีรียบๆ ขาว-ดำ ไปเลยก็มีเสน่ห์ในตัวมันเองเนอะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 25 สิงหาคม 2554 15:27:34 น.

สวัสดีเจ้าคุณกิจ&ming ming&มาดาม และทุกๆท่านที่อาจจะอ่านเม้นท์นี้ ที่เข้ามาคุยเกือบทุกๆวัน อย่าเพิ่งเบื่อเสียก่อนล่ะ มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้างอย่าถือสา คุณกิจเขียนเก่งจัง พี่ชอบเรื่องสั้นสไตล์นี้แหละค่ะ ทำให้คนอ่านสามารถมีมุมมองและคิดได้ร้อยแปดอย่าง... เขาว่า...ปัญหาใหญ่ๆของคนที่ใช้ชีวิตคู่ที่หลายคู่ทะเลาะกันบ่อยๆ พี่เคยอ่านเจอจึงอยากแบ่งปันมั่ง ลองอ่านดูเจ้า มีอยู่ 2เรื่องนะ คือ 1. เรื่องเงิน 2. เรื่อง sex เงินถึงจะไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคนเรา แต่ก็ทำให้คนเราเลิกรักกันได้ เพราะความไม่ไว้วางใจ เรื่องการใช้จ่าย ต้องรู้จักบริหารเงินและใช้เงินให้เป็น เรื่องเซ็กซ์นั้น หลายคู่มันไม่ค่อยจะสมดุลย์กัน ต้องปรับให้ พอดีทั้งสองฝ่าย จะได้ไม่ทะเลาะกัน ต้องปฏิบัติให้สมํ่าเสมอ อย่าให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกว่าขาดหายไป... ส่วนใหญ่ผู้หญิงจะไม่ค่อยมีความต้องการ เรื่องบนเตียง มากเหมือนพวกพวกชาย...เพราะผู้ชายวัย 70ขึ้นยังมีความ ต้องการเรื่องบนเตียงอยู่ ...ยังเป็นเฒ่าหัวงูอยู่555 ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตให้มีความสุขและรักกันไปนานๆ มันยังมีองค์ประกอบย่อยๆอีกแยะ นี่เป็นความคิดของพี่เองแฮะๆ พี่ขอแจงเลยเนาะ ต้องมีความรัก...มีความเข้าใจ...มีความไว้วางใจ... ต้องรู้จักให้เกียรติกัน...มีความอดทน...และรู้จักการให้อภัย...ฯลฯ คู่รักในปัจจุบันส่วนใหญ่ที่เลิกรากันง่ายๆ เพราะขาดความอดทน... บางทีทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ขอเลิก... เช่น ไม่ปิดหลอดยาสีฟัน หุหุหุ ถอดถุงเท้า, เสื้อผ้าไม่ลงตะกร้า ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ เพราะเราคาดหวังกับคนรักมากเกินไป อย่าลืมว่าเขาหรือเธอไม่ใช่หุ่นยนต์ เราอาจต้องใช้หัวใจของเรา...ฟังเสียงหัวใจของเค้าบ้าง... ป.ล. ชีวิตโสดนั้นมีความสุขมากที่สุด ไม่มีภาระที่ผูกพัน ชีวิตคู่...อาจได้รู้จักคำว่า สวรรค์และนรกนั้นมีจริง 555 เขาจึงบอกว่าใช้ชีวิตตอนเป็นโสดให้คุ้มค่า ก่อนตัดสินใจจะใช้ชีวิตคู่ อย่าคิดแต่เพียงว่า ไม่ทันแล้วล่ะ...นี่คือรถด่วนขบวนสุดท้าย โดยหารู้ไม่ว่าไอ้เจ้ารถด่วนขบวนที่ว่านี้ จุดหมายปลายทางจะเป็นยังไง...ยังไม่รู้ นี่แหละหนอชีวิตคู่...คนในอยากจะออก คนนอกอยากจะเข้า ไม่ลองก็ไม่รู้...จริงไหม?? มีหลายเส้นทางชีวิตให้เราเลือกเดินเองได้ อาจมีเพื่อนร่วมเดินทาง...คือมีคู่ชีวิต เลือกไปคนเดียว...คือชีวิตคนโสด ที่สุดท้ายของปลายทาง... ทุกคนต้องได้เจอเหมือนกันหมด... รู้ใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร...?? ถ้าเลือกได้...ขอเลือกที่จะไม่เกิดอีก สาธุ สาธุ   โดย: ชัญญาNL IP: 88.159.113.52 25 สิงหาคม 2554 15:55:50 น.

สวัสดีวันฝนตก วันนี้ฝนตกวันค่ำ แว๊ปไปผ่อฮู้ปสาวน้อยเวียงพิงค์ก่อน อิอิ   โดย: BongKet 25 สิงหาคม 2554 15:56:58 น.

เปิ่นนั่งรถไปเตื่อใด บทสนทนา จะมีว่า สถานีหน้าจื่ออะหยัง มีอะหยังลำ ๆ กิ๋น   โดย: tuk-tuk@korat 25 สิงหาคม 2554 15:59:27 น.

เราทั้งโชคดีและโชคร้ายที่เกิดมาในยุคนี้ครับ ยุคที่กำลังเปลี่ยนผ่าน ยุคที่คนเมืองร้องเรียกหาวิถีชีวิตที่ปกติ ท่ามกลางเหตุการณ์บ้านเมืองที่ไม่ปกติ ยุคที่สังคมเมืองได้พิสูจน์แล้วว่า มันโหดร้ายเกินไป สำหรับใครบางคนนะครับ   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 25 สิงหาคม 2554 16:00:55 น.

ดีค่ะ ..คุณก๋า .. สภาพเศรษฐกิจ ไม่ดี มันบั่นทอนจิตใจเหมือนกัน นะ รวมทั้งเรื่องความรัก ด้วย .. ทุกวันนี้ แต่ละวันยังต้องลุ้น.. ยังไงข้างหน้าก็ขอให้ดีกว่านี้ ..ได้แต่หวัง .. ตอนนี้แค่ลุ้นไห้ ท่านๆ ทั้งหลายแถลงนโยบายให้ผ่านไปได้ ..ซะที ..จะได้มาดูแล ปัญหา..ที่รอแก้อยู่..   โดย: tifun 25 สิงหาคม 2554 16:25:54 น.

บางทีการเดินทาง ไปถึงจุดหมายคือจุดหมายของพี่ แต่บางทีก็ไม่อยากเดินทางให้ถึงจุดหมายซะงั้นจ้ะก๋าจ๋า พี่มาเพ้อไรนี่ คริ คริ   โดย: Sweety-around-the-world 25 สิงหาคม 2554 16:40:36 น.

สวัสดีครับพี่ชัญญา . . ประโยคนี้คล้ายๆเป็นคำขู่ แต่เป็นสัจธรรมที่จริงแท้เลยนะครับ 5555 . . . ชีวิตโสดนั้นมีความสุขมากที่สุด ไม่มีภาระที่ผูกพัน ชีวิตคู่...อาจได้รู้จักคำว่า สวรรค์และนรกนั้นมีจริง 555 . . . เอ...ตอนนี้ผมอยู่ในสวรรค์ที่เร่าร้อน หรืออยู่ในนรกที่เย็นชื่นนี่ครับ 5555 เรื่องเงินเป็นปัจจัยที่สำคัญจริงๆครับ แม้เงินจะเป็นหลักประกันให้ไม่ได้ ว่าจะรักกันไปได้นานแค่ไหน แต่ผมว่ามันช่วยให้ความสะดวกสบายในชีวิต พอมีอะไรสะดวกมากๆ ค่อยหาเรื่องเบื่อกัน 555 ส่วนเรื่องบนเตียงหรือเซ็กส์นั้น ผมคิดว่ามันเป็นส่วนที่สำคัญมากเช่นกัน เซ็กส์ที่ไม่มีความรัก มันทำให้เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับความว่างเปล่า แต่ความรักที่ไม่มีเซ็กส์ บางครั้งก็สร้างความหมางเมินได้เช่นกัน 5555 ส่วนที่จะเลือกไม่เกิดนั้น ผมคิดว่าถ้าใครเบือ่หน่ายในสังสาระนี้มากๆ รู้แล้วว่าเกิดตายอีกกี่ครั้ง ก็ต้องเจอความอยากเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ เมื่อเบื่อที่สุดแล้ว การเกิดก็คงไม่ใช่ความอยากของคนๆนั้นอีกต่อไปครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2554 16:41:25 น.

ชอบค่ะพี่ จบแบบนี้ ทิ้งปมตอนจบให้ขบคิด เมื่อเงินหมด ความอดทนก็หดหาย ... เคยเห็นบ้างเหมือนกัน เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ   โดย: coji 25 สิงหาคม 2554 16:41:41 น.

อ่าว ทำไมมันจบแบบสั้น กุกดุด แบบนี้ 55   โดย: อสูรกายไทฟอน 25 สิงหาคม 2554 17:50:07 น.

ความรักต้องมีความอดทนเป็นส่วนประกอบ แต่ถ้าอีกฝ่ายอดทน แต่อีกฝ่ายไม่เคยรับรู้ อย่างนั้นก็แย่นะคะ...มีเงินก็ยังมีรัก..สินะ ชาลีไม่ได้เขียนตะพาบนานมากเลยค่ะ ขอตามอ่านบ้านเพื่อนๆ ก่อนนะคะ วันนี้ผัดหมี่โคราชด้วยค่ะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 25 สิงหาคม 2554 18:08:09 น.

รางรถไฟทอดยาวสุดสายตา ชานชาลาชีวิตมันสิ้นสุดตรงไหน บางทีเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ? หากเวียน ว่าย ตาย เกิด (มีจริง) ก็อยากรู้เหมือนกันคะว่า ชานชลาชีวิตมันสิ้นสุดตรงไหน หากเป็นชาตินีชานชลาคงอยู่ที่เราดับสูญไหมคะ   โดย: cengorn 25 สิงหาคม 2554 18:13:51 น.

รางรถไฟทอดยาวสุดสายตา ชานชาลาชีวิตมันสิ้นสุดตรงไหน บางทีเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ? แล้วชายคนนั้น ก็เดินจากไป เพื่อค้นหาตัวเอง จากอารมณ์ ที่เศร้า เหงา และหดหู่ เขาจึงเดินไปแบบไร้จุดหมาย จนพลัดตกไปยังหุบเขา มรณะ เค้าได้พบเคล็บลับสุดยอดวิชา (555 อารมณ์ ประมาณหนังจีน) และเค้าก็ฝึกจนสำเร็จวิชา ฝ่ามือยุงลาย ขั้นที่9 และได้ออกเดินทาง ไปยังสำนักไหมดำ เพื่อช่วย จอมยุทธ.."ไหมดำ" (ของอีเป็ด) สู้กับ ตงฟางปุ๊ป้าย จบ. 555555   โดย: อสูรกายไทฟอน 25 สิงหาคม 2554 18:43:02 น.

โดย: หยุดนิ่ง 25 สิงหาคม 2554 18:44:23 น.

ผมฟันธงเลยครับพี่ ประเทศไทยเรา ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้วครับ มีแต่จะเปลี่ยนไป มาเกาะกระแสคาวมเปลี่ยนแปลงกันเถาะนะ   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 25 สิงหาคม 2554 18:45:42 น.

แค่เห็นภาพก็เศร้า แบบเหงา ๆ แล้วค่ะ พออ่านเรื่องราวก็คิดตาม ว่าตัวเองกำลังยืนมองพวกเค้าอยู่ที่สถานีรถไฟ... "รางรถไฟทอดยาวสุดสายตา ชานชาลาชีวิตมันสิ้นสุดตรงไหน บางทีเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ?" อุ๊ก็เคยอยากรู้ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่อยากรู้แล้วค่ะ เอาเวลามาคิดดีกว่าว่า...จะเก็บไงเงินเท่าไหร่ แล้วไปเที่ยวที่ไหนดี 5555555   โดย: อุ๊ (oumon ) 25 สิงหาคม 2554 19:10:12 น.

เขียนไปหลายเรื่องเอามารวมเล่มสิคะคุณก๋า น่าสนใจเนาะ เอาไว้รวมเล่มกิ่งจะจองก่อนเลยค่ะ 1 เล่ม อิอิ GoodLightscraps.com   โดย: กิ่งฟ้า 25 สิงหาคม 2554 19:27:57 น.

ม่ายอาวหรอก..น้องก๋า... ไปเกาหลี แค่อันย้อง.... กะเค้าคำสองคำ แม่ค้าไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษอีกเลย... พ่นเกาหลีใส่... กว่าจะรอด... ไปเมืองยุ่น..ก็ โนะ ๆ เน่ะ ๆ ... คำสองคำ.. สไตล์เดิม..พ่นมาเป็นชุด.. ขืนไป..หว่อซื่อไท่กว๋อเหริน อีก... มาอีกชุดใหญ่แน่นอน... แต่ตอบได้นะ .. ว่า เป็น ไทกั๋ว.. คิคิ บ่จ้าย ไทวัน..   โดย: poongie 25 สิงหาคม 2554 20:12:59 น.

สวัสดีคะพี่กะก๋า เรื่องราวนี้ คงเป็นเรื่องราวจริงในชีวิตใครหลายๆคนแน่นอน   โดย: saaikaew (Green_Marble ) 25 สิงหาคม 2554 20:32:42 น.

ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณก๋า นั่งรถไฟกันเพลิน อย่าลืมไปให้ถูกทางกันนะคะ จะได้ถึงจุดหมายปลายทาง   โดย: กิ่งไม้ไทย 25 สิงหาคม 2554 20:51:06 น.

อ่านแล้วนึกถึงคำว่า กัดก้อนเกลือกิน   โดย: น้องผิง 25 สิงหาคม 2554 21:06:40 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ----------------------------------------- แวะมาทักทายค่ะคุณก๋า   โดย: poepum 25 สิงหาคม 2554 21:18:49 น.

น่าจะเอาไปทำเป็นหนังสั้นนะเนี่ย ชอบบรรยากาศของเรื่องค่ะ ออกจะเหงา ๆ เศร้า ๆ ดี ตอนจบก็ดี อยากให้คุณก่าเขียนภาคต่อ ดีไม่ดี เขียนเป็นนิยายไปเลยก็ได้นะคะ   โดย: haiku 25 สิงหาคม 2554 21:28:26 น.

ลืมบอกไปว่า ภาพถ่ายสวยมาก ๆ ค่ะ   โดย: haiku 25 สิงหาคม 2554 21:29:08 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า สบายดีนะคะ พี่หนิงห่างหายไปจาก Blog เลยค่ะ ยังคิดถึงกันอยู่เสมอนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: พี่หนิงค่ะ (Heart&Home ) 25 สิงหาคม 2554 21:39:06 น.

นี่ไม่ใช่คำขู่... แต่เราเตือนคุณแล้วนะ555 วันหน้ามาเม้าท์ต่อเนาะ แต่ใช่ว่าการมีชีวิตคู่นั้นจะไม่ดี ไม่ใช่แค่ 1+1=2แต่อาจจะได้ผลลัพท์เป็น 3หรือมากกว่า เงินนั้นพี่ว่าสำคัญทีเดียวในการใช้ชีวิตคู่ เรื่องการแสดงถึงความรัก น่าจะรวมถึงการโอบกอด พูดคุยกัน พูดจาภาษาดอกไม้... เหมือนครั้งแรกๆที่จีบกันเนาะ ไปดีกว่า...หิวข้าวเย็นแล้ว นึกไม่ออกว่าจะคุยไรดี อิอิอิ พรุ่งนี้จะมาคุยเรื่องอะไรอีกน้อ?...   โดย: ชัญญาNL IP: 88.159.113.52 25 สิงหาคม 2554 21:53:07 น.

ขอนั่งรถไฟขบวนนี้ด้วยคนค่ะพี่   โดย: blog pu 25 สิงหาคม 2554 22:04:31 น.

ยังเคืองที่สหภาพรถไฟประท้วงที่รัฐเปิดสัมปทานรางแค่ส่วนหนึ่ง (คงกลัวเสียสถานะเสือนอนกิน) ปล่อยผู้โดยสารทิ้งกลางทางเป็นการประท้วงซะงั้น! ถ้านับเฉพาะตัวพาหนะ ไม่เกี่ยวคนการรถไฟ ผมชอบรถไฟมากเลยนะครับ คลาสสิค - -b เพลงเกี่ยวกับรถไฟต้องนี่เลย b   โดย: ชีริว 25 สิงหาคม 2554 22:06:47 น.

ไอทีซิตี้ ก็ถือว่าบริการใช้ได้เลยเนอะ ถ้าซื้อไปภายในเจ็ดวันแล้วมีปัญหา เปลี่ยนเครื่องใหม่ให้ทันที ของพี่เครื่องที่ซื้อมาล่าสุดก็มีปัญหาละ..เปิดมาแล้วหน้าจอเป็นเส้น ๆ เหมือนการ์ดจอไม่แน่นอย่างนั้นน่ะ รุ่งเช้าเลยต้องยกไปที่ไอทีซิตี้. ไปถึง..ช่างดูอาการแล้วก็พูดเหมือนกับที่เราสันนิษฐานไว้ ว่าสงสัยการ์ดจอเสีย.. .เลยเปลี่ยนเครื่องใหม่ให้..กลับมาใหม่ทีนี้เรียบร้อยดีแล้ว อ้อ เครื่องคอมพ์บ้านพี่ต้องเป็นตั้งโต๊ะ เพราะที่บ้านเน้นเล่นเกมกันเยอะน่ะจ๊ะ หนุ่ม ๆ   โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic 25 สิงหาคม 2554 22:07:24 น.

เครื่องสุดท้ายของผมก็ยุค PS2 แล้วก็ portable อย่าง PSP/NDS ราวๆนี้ครับ พวก PS3/Wii/XBOX360 ไม่มีสักเครื่อง แหะๆ วินนิ่งภาคล่าสุดที่เล่นคือภาค 8 - -" แต่เครื่องเพลย์เมื่อเล่นเกมอื่นหมดแล้วมันจะเปลี่ยนสภาพกลายเป็นเครื่องเล่นวินนิ่งจริงๆครับ   โดย: ชีริว 25 สิงหาคม 2554 22:38:59 น.

อ้าวววว หลอกกันให้คาใจซะงั้น แต่ถ้าให้เดาพี่ว่างานนี้ต่างคนต่างชิ่งแน่ๆเลยค่ะ เพราะดูแล้วว่าไม่มีอาการบ่งบอกเลยว่ายังมีเยื่อใยต่อกันเลย   โดย: pinkyrose 25 สิงหาคม 2554 23:06:57 น.

มาส่งครอบครับน้อยๆเข้านอนครับ 55 ถ้าจะเหลือแต่คุณพ่อคนเดียวแล้วมัง ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีด้วยครับ   โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 25 สิงหาคม 2554 23:47:44 น.

ทักทายยามดึกค่ะคุณก๋า ไว้จะกลับมาเยี่ยมใหม่น่ะค่ะ จุ๊ จุ๊ ....คนอื่นๆ กำลังหลับอยู่ค่ะ   โดย: Maew-Tua-Lek 26 สิงหาคม 2554 0:49:23 น.

อ่านจบแล้ว ก็คิดได้ประโยคนึง แค่รักมันคงยังไม่พอ ลูกหลับ...เลยแวะมาสวัสดีคุณก๋ายามดึกค่า   โดย: นนนี่มาแล้ว 26 สิงหาคม 2554 2:24:32 น.

แวะมาอ่านตะพาบ ตอนที่ 38 ช้าไปนิสนึงนะพี่ก๋า อ่านแล้วเพลินดีจัง เป็นเรื่องที่เราสามารถมองเห็นได้จากชีวิตของผู้คนจริงๆเลย และขอบคุณนะค่ะที่ชอบชื่อตัวละครที่บ้านนะค่ะ   โดย: เจ็บแต่ตอนหายใจ 26 สิงหาคม 2554 14:57:32 น.