ถ้าพวกมันพูดได้น่ะ....มันจะพูดว่า..
กะทะ....เปิดไฟเบาๆหน่อย ร้อนน่ะโว้ย
ไฟฉาย...วันไหนที่เธอหมดแสงสว่าง ขอให้คิดถึงฉันเป็นคนแรก
ยกทรง...มึงจะเอาฟองน้ำมายัดทำไมว่ะ..ยอมรับความจริงหน่อยดิ..ก๊าก
โทรศัพท์...หนวกหูวะ พูดอยู่ได้ ปากเหม็นด้วย
โลงศพ...สุดท้ายพวกมึงก็ได้มานอนกับกู..
เข็มทิศ...หลงแล้วสิมึง..เป็นไงล่ะ เดือดร้อนกู
แก้ว...จับเบาๆหน่อยสิ แตกเมื่อไหร่ มึงเจ็บ
ระเบิด...มีความสุขมากใช่ไหมที่เห็นกูแตก..โรคจิตว่ะ..
ผ้าเช็ดหน้า...น้ำตาพอไหว น้ำมูก น้ำลายไม่เอาน่ะโว้ย. จึ๋ย
กระสอบทราย...พี่ครับ ผมไปทำอะไรให้พี่เจ็บแค้นหนักหนาครับเนี้ย...เตะกู ถีบกู...ต่อยกู..เจ็บ
กีต้าร์...เล่นไม่ดีมาโทษกูว่าสายเพี้ยนประจำ
ลูกฟุตบอล...เล่นกันจนกูเวียนหัวแล้วโว้ย...เตะกันไป เตะกันมาอยู่ได้...
อันที่จริงเราก็น่าจะเห็นใจ พวกสิ่งของนี่เหมือนกันน่ะ ถ้าพวกมันมีความรู้สึกจริงๆ นึกๆ ก็น่าสงสารพวกมันจังนิ
Create Date : 29 มกราคม 2550 |
|
21 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2550 20:26:09 น. |
Counter : 983 Pageviews. |
|
|
|
สบายดีนะคะ