Bloggang.com : : t_twins : อย่าเอาลูกชั้นไป...ขอร้อง

อย่าเอาลูกชั้นไป...ขอร้อง

ทุกครั้งที่เกิดคำถามขึ้นมาเธอชอบถามชั้นว่า
เธอถามชั้นตอนลูกอายุ 2 เดือน

*จะปั๊มนมให้ลูกกินถึงเมื่อไหร่
-3 เดือน
*เธอไม่อยากให้ลูกไปอยู่สารคามเหรอ (พี่สาวแฟนก็นั่งอยู่แถวนั้นด้วย)
-ไม่ (ตอบแบบไม่ได้แคร์ว่าคนฟังมีใครบ้าง)
*คิดถึงแล้วค่อยไปหาก็ได้
-ไปตอนไหน เรียนก็เสาร์-อาทิตย์ ทำงานจันทร์-ศุกร์
*โตแล้วอดทนไม่ได้เลยเหรอ
-(คิดในใจ) เรื่องอื่น อะไร ยังไงทนไหวหมด แต่เรื่องลูกไม่ได้จึงๆ

ซักเมื่อลูกครบสามเดือน
*เธอจะปั๊มนมให้ลูกกินถึงเมื่อไหร่
-6เดือน

ตอนนี้ลูก 5 เดือน 2 สัปดาห์แล้วเธอก็ถามชั้นอีกว่า
*เธอจะปั๊มนมให้ลูกกินถึงเมื่อไหร่ จะเลิกปั๊มนมตอนไหน
-ชั้นตอบเธออย่างเรียบเฉยว่า "ปีหน้า รอลูกกินข้าวก่อนว่าเค้าจะยังกินนมแม่เยอะอยู่ไหม" แล้วชั้นก็ถามเธอกลับไปว่า "เธอถามทำไมเหรอ"
*จะเอาลูกไปอยู่ มหาสารคาม (ซึ่งเป็นสถานที่ที่ห่างจากบ้านชั้นมากกกกกกกกกก เดินทาง 300 กว่าโลอ่ะค่ะ แล้วไม่ได้อยู่ในตัวเมืองด้วย บ้านย่าเป็นแบบชายทุ่งมากๆ ไม่มีแอร์ ไม่มีรถยนต์ ถ้าลูกชั้นป่วยล่ะ ตอนกลางคืนลูกชั้นนอนห้องแอร์นะ เวลาเค้าร้องไห้งอแง คนทำไร่ทำนามาเหนื่อยๆ เค้าจะดูแลลูกชั้นยังไง ตอนมาเลี้ยงที่บ้านเค้ายังขึ้นเสียงดุลูก ว่าร้องไห้งอแง)

ทุกๆ ครั้งที่เกิดคำถามนี้ขึ้นมา เธอทำให้ชั้นรักเธอน้อยลงเรื่อยๆ เรื่อย โดยฉันอยากบอกเธอได้ว่า
-ไม่มีเธอชั้นอยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีลูกชั้นจะขาดใจ

มันเกิดคำถามขึ้นมามากมาย ค่าใช้จ่ายที่บ้านตอนนี้ก็คือค่าจ้างพี่เลี้ยงเลี้ยงลูก เดือนละ 5000 บาท เค้าบอกว่าเอาลูกไปไว้ที่สารคาม จะได้ไม่ต้องจ่ายค่าเลี้ยง มันช่างทำร้ายจิตใจชั้นเหลือเกิน ไม่มีสิ่งใดที่ทำร้ายชั้นได้มากมายเท่าคำพูดของเธอเลย

*เราจะได้ปนะหยัดค่าใช้จ่ายไง
*เราจะได้เอาเวลามาหาเงินเลี้ยงลูก
*เธอจะได้มีเวลาพักผ่อนไง

นี่มันเป็นความคิดของผู้ชายไง เค้าคงรักและผูกพันธ์กับลูกน้อยกว่าคนที่เป็นแม่ เค้าอยากประหยัดเงิน แต่ในความคิดของชั้นนะ
ช่วงเดือนที่ สาม พี่สาวเค้ามาช่วยเลี้ยง 1 เดือน เค้าจ่ายค่าเลี้ยงลูกให้พี่สาไป 3000 จ่ายค่าเติมน้ำมันรถไปรับย่ามาถึงที่ ไปกลับ 3000 กว่าบาท แล้วก็ค่าอาหารอื่นๆ ที่ต้องซื้อเข้าบ้านเลากลับไปอีก

ชั้นว่ามันมากกว่าเงินที่ต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรของชั้น และฉันจะไม่มีวันให้เธอพรากชั้นกับลูกไป หากในอนาคตเธอหลุดปากถามชั้นมาอีก ก็คงเป็นเธอที่ต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเธอซะ ไม่ใช่ลูกของชั้น

หรือหากเธออยากให้ลูกชั้นไปอยู่สารคาม เธอต้องให้แม่เธอมาอยู่บ้านชั้น เพราะแม่เธอเคยบอกกับชั้นว่า
*อยู่ไกลก็อดทนเอานะ ก็โตแล้วหนิ คิดถึงลูกแล้วค่อยมาเยี่ยมเอา
-เมื่อตอนนั้นชั้นได้แต่เงียบงัน

แต่ในอนาคต แม้เพียงแค่อีกสักครั้ง ที่เธอจะถามชั้น

ถ้าเธอยังมีความคิดอยากให้ลูกไปอยู่ที่อื่นอีก ชั้นจะบอกเธอว่า
-เธอก็ให้แม่เธอมาอยู่ที่บ้านชั้นสิ เมื่อคิดว่าโตแล้วอดทนได้ เมื่อนั้นชั้นจะให้ลูกไปอยู่บ้านของเธอแน่นอน เอาความอดทนของแม่เธอกับชั้น

เมื่อใดที่แม่เธออดทนกับความคิดถึงบ้านได้เท่าไหร่ (แกอายุ50 กว่าๆ เท่า
แม่ชั้น) ชั้นก็จะพยายามอดทนให้ได้เหมือนแม่เธอทำเป็นตัวอย่าง...ก็แค่นั้น

เรื่องนี้ไม่ได้เครียดอะไรมากมายนะคะ บางทีแค่อยากระบายความรู้สึกตัวเองออกมาบ้าง ถามหน่อยว่ามีใครแคร์ความรู้สึกชั้นบ้าง

คำถามนี้ไม่ใช่พึ่งมี มันเกิดตั้งแต่ชั้นเข้า โรงพยาบาลได้สองวัน ครบ 39 วันชั้นคลอด พี่สาแฟนมาเยี่ยมวันที่สองหลังจาก admit เธอพูดว่า
*ทางบ้านคุยกันแล้วว่า "ถ้าคลอดลูกออกมาแล้ว จะเอาไปเลี้ยงที่สารคาม"
-(ขนาดลูกชั้นยังไม่ออกมาเลย มาจัดแจงอะไรนักหนา) ชั้นตอบไปสั้นๆ งายๆ ได้ใจความว่า "ไม่" แล้วชั้นก็เดินช้าๆ กลับเข้าไปในห้องรอคลอด (ในห้องรอคลอดปลอดเชื้อค่ะ ไม่ให้ญาติเข้าไป อยู่กับพยาบาลทั้งวันทั้งคืน มีแค่หกเตียงค่ะ)

สุดท้ายคือ เราเจ็บปวดใจเหลือเกิน รักแฟนเราไหม เราก็รัก แต่ระหว่างลูกกับแฟน แม่ๆ ท่านอื่นก็คงรู้ดี ว่าจะเลือกใคร...ลูกคือชีวิตของชั้น...

"หากวันนึงชั้นเอ่ยคำนั้นออกไป โดยไม่มีน้ำตา--วันนั้นจะเป็นวันที่ชั้นอยู่ได้โดยไม่มีเธอ" ...แค่อยากระบายจริงๆ

ขนาดตอนแกมาเลี้ยงที่บ้าน 1 เดือน ยึ่งเกิดความรู้สึกว่า "ไม่ให้ลูกชั้นไปเด็ดขาด ไม่ได้ปิดกั้นญาติๆ ฝั่งนั้น แต่นานๆ ไปทีก็พอได้"

Create Date : 18 กันยายน 2553

Last Update : 18 กันยายน 2553 6:40:21 น.

5 comments

Counter : 523 Pageviews.

เอาใจช่วยค่ะ

โดย: teerana

วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:8:34:17 น.

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ถึงยังไม่เคยเป็นแม่คน แต่ก็เข้าใจความรู้สึก ถ้าเป็นเราก็จะทำแบบคุณเหมือนกัน
เมื่อมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย ก็ต้องพยามยามแก้กันไป ไม่ใช่แก้ปัญหาด้วยการไม่เลี้ยงลูกเอง

โดย: pat (patchar_ii

) วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:8:41:32 น.

เข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่ ครับ ผมเองก็มีลูกเล็กๆ อายุได้ 4 เดือนกว่าๆเหมือนกัน

เราเลี้ยงดู ลูกเราเองครับ .. ไม่ส่งกลับต่างจังหวัดให้พ่อ แม่ หรือญาติเลี้ยง ...

เพราะเราไม่อยากให้เค้าไปอยู่ไหนห่างไกลเราครับ .. ทุกวันนี้เราต้องตื่นแต่เช้า เพื่อพาลูกไปส่งเนอสเซอรี่ และก็ไปรับหลังเลิกงาน

เราทั้งสองทำงานด้วยกันทั้งคู่ครับ... ใจจริงไม่อยากส่งลูกไปเลี้ยงที่เนอสเซอรี่ แต่ไม่มีทางเลือก...

เรารักเค้ามากครับ เค้าก็เป็นเด็กน่ารักไม่งอแง เลี้ยงง่าย เค้าจะตื่นพร้อม ป่าป๊า ม่าม๊า ตอนเช้า..

มองดูป่าป๊า ม่าม๊า แต่งตัวไปทำงาน ...

ผมมีบทความที่ยึดถือในใจที่เป็นพันธะสัญญาให้กับลูกดังนี้ครับ

"พ่อ แม่ จะพยายามให้หนู เป็นเด็กที่โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อและแม่...นะลูกรัก"

เป็นกำลังใจให้ครับ ทุกปัญหามีทางออก ค่อยๆคิด ค่อยๆแก้ ครับ ลูกนำพาความเจริญมาสู่ชีวิตพ่อแม่ ลูกไม่ใช่ปัญหาในการใช้ชีวิต...

โดย: akae

วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:9:08:31 น.

ถ้าคุณกับสามี ยังสามารถจ่ายค่าเลี้ยงลูกได้ ก็คุยกับสามีตรงๆว่า ไม่ให้เอาไป คุณต้องการอยู่กับลูก แล้วถ้าคุณทำงานเองได้ เคลียร์กันให้ชัดเลยว่า คชจ. ต่อเดือนเท่าไหร่

สำหรับเรื่องเหนื่อย เรื่องพักผ่อน คุณทนเหนื่อยได้เพื่อลูก ขออย่างเดียว อย่ามาเอาลูกไป

แล้วก็ อธิบายข้อดีข้อเสียของการที่ลูกไปอยู่ไกลขนาดนั้น
เด็กวัยนี้เค้าต้องการความรักของพ่อแม่มากกว่า ความรักของ ญาตินะ

โดย: วีทีอาร์

วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:10:20:24 น.

ไม่น่าเจอปัญหานี้เลยเนอะ โดยเฉพาะกับสามี เอาใจช่วยค่ะ

โดย: Messilovely

วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:19:16:24 น.