จาคะเพื่อตัดโทสะ




ผู้รู้อย่าเพิ่งมีโทสะ หัวข้อบอกไว้อยู่แล้วว่าให้ตัดโทสะ :D



ปกติจาคะตัดโลภะครับ



ขึ้นรถเมล์รถไฟฟ้าไปทำงาน พยายามสำรวมตาสำรวมใจ (สาวๆสมัยนี้ ^^') วันนี้เป็นวันที่ ๔ ในการทดลองเปลี่ยนทรัพย์สินให้เป็นทุน... ม่ายช่าย... เปลี่ยนโทสะให้เป็นจาคะ - สามวันที่ผ่านมารู้สึกว่าเห็นโทสะตัวเองชัดขึ้น



อันนี้ตามความคิดของผมนะ



จาคะมีลักษณะเป็นความคิด ส่วนผลของความคิดนี้มีผลผลักดันให้เกิดเป็นการให้ นั่นคือทาน การให้ทานต่างกันที่กำลังใจ ซึ่งอาจเป็นการให้โดยเริ่มตั้งแต่การยอมเสียสละไปจนถึงไม่ได้คิดอะไร ทั้งนั้นทั้งนี้ เราใช้ความโลภเป็นเกณฑ์ในการพิจารณา ถ้าจะเปรียบง่ายๆ สิ่งที่เราให้เป็นทานนี้อาจจะเป็นสิ่งเดียวกัน แต่ความเสียดายซึ่งหมายถึงความผูกพันในความโลภนั้นต่างกัน ดังนั้นการเสียสละให้อย่างรู้คุณค่าโดยไม่เสียดายย่อมเป็นทานที่มีกำลังใจสูงกว่าการให้ทานที่ยังมีโลภะยื้อยุดฉุดเอาไว้ ดังนั้นการให้ทานจึงเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึงกำลังใจในการตัดโลภะของเรา ส่วนจาคะนั้นเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึงวิธีคิดของเรา ว่าเราจะมองสิ่งที่เห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆนี้ให้กลายเป็นจาคะได้รึปล่าวและสลัดทิ้งซึ่งโลภะได้มากเพียงใด



พอลองทำดู สามวันมานี้พบว่า มีช่องทางในการทำจาคะอยู่เต็มไปหมดในชีวิตประจำวัน และยังทำได้โดยไม่ต้องลงทุนซักกะบาท แต่ต้องลงใจและลงเวลาเพิ่มอีกหน่อย



ช่องทางที่เห็นนั้นมาจากเรื่องอัตตา ตัวตนครับ ปกติคนเรายังไม่สามารถละอัตตาความเป็นตัวตนได้ ยังสำคัญว่านี้เป็นตัวตนของเราอยู่ ดังนั้นแต่ละคนจะให้ความสำคัญกับตัวเองก่อนเป็นพิเศษ



practical circumstances ที่ดีคือคิวและการใช้ของสาธารณะร่วมกันครับ ใครๆก็อยากได้คิวก่อน พอเห็นตัวเองสำคัญก็จะแซงคิว เรื่องให้แซงคิวจึงเป็นเรื่องของการเสียสละครับ ลองคิดดู หากเราไม่คิดเสียสละ จิตจะเกิดโทสะทันที เกิดความโมโห ทำไมต้องมาแซงคิวกันด้วย ถ้าทนไม่ไหวก็เป็นเรื่องกันทันที ก่อให้เกิดมโนกรรมวจีกรรม ใช้คำพูดเสียดแทงกันให้เจ็บใจกลายเป็นทุกข์ เนื่องจากอำนาจโทสะของเราที่เกิดจากอำนาจโลภะของคนอื่น



ทีนี้พอเรามีสติอยู่ พอมีคนมาแซงคิวจะรู้ตัวทันทีว่า นี่นะ ทำอย่างนี้นะ เดี๋ยวเราจะหงุดหงิด โมโห - ถ้าเค้าแซงจริงจะโมโหเลย ถ้าเค้าไม่แซง จะเดินเร่งขึ้นไป



ทีนี้เราใส่จาคะเข้าไป เปลี่ยนวิธิคิด มีสติเห็นปุ๊บ รู้ว่ามาละ จะแซงคิว / เอาไปเลย เวลาสามสี่วินาทีในการขึ้นรถนี้ เรายกให้ / เอาไปเลย เวลาสิบวินาทีในการ u-turn ของท่านนี้ เราเสียสละให้ / เอาไปเลย เวลาสามวินาทีในการเบียดแซงของท่านนี้ เรายกให้ / เอาไปเลย ที่นั่งตรงนี้เรายกให้ / สิทธิ์ต่างๆในที่สาธารณะนี้เป็นสิทธิ์ของทุกคนเท่าเทียมกันนี่ครับ



อย่างที่บอกครับ ว่าเห็นโทสะตัวเองชัดขึ้น เพราะพอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ปุ๊บ โทสะเกิดปั๊บ ถ้าสติทัน ก็เสียสละให้ กลายเป็นจาคะ เป็นทานไป แต่ถ้าสติตามไม่ทัน - โห..รายเนี่ย เดินขวางอยู่ได้ คนกำลังรีบ / กรณีหลังนี่ ผมหยุดเดินเลย รอสิบวินาที ให้เค้าเดินไปก่อน แล้วค่อยเดินจงกรมไปตามเรื่อยๆ



นับว่าเป็นความสนุกในการทำบุญในระหว่างวันครับ





เทคแคร์ครับ



^^



Create Date : 24 กันยายน 2550
Last Update : 18 สิงหาคม 2556 17:19:57 น.
Counter : 1139 Pageviews.

2 comments
  
โดย: kampanon วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:16:23:45 น.
  
โอ...สุดยอดจาคะเลยค่ะ...การให้อภัยทานเนี่ย...

ได้ข้อคิดดีจังเลยค่ะ เมื่อนำมาเปรียบกับความโลภ..ทำให้ได้คิดว่าเราจะหวงความโกรธไว้ทำไมเนี่ย...ให้ ๆ ไปเถอะ...อภัยให้เขาซะ...เป็นสุขค่ะ...ขอบคุณค่ะสำหรับบทความดี ๆ ค่ะ
โดย: vlovethai วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:23:55:23 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Karz
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 126 คน [?]





สงวนลิขสิทธิ์
กันยายน 2550

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
22
23
29
30
 
 
24 กันยายน 2550