|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความล้มเหลวในภาษาของลูก (พี่มิกิ)
" ม่าม๊า ๆ มิเตะ look ๆ มิกิโนะ ฮาชิ ตรงไป ไน่"
เธอจะบอกว่า ม่าม๊าดูนี่สิ ตะเกียบของหนูมันไม่ตรง
ตอนเธอได้ตะเกียบไม้อันโค้ง ๆ
วันนึงมิกิไปเล่นบ้านน้องโคจัง
โคจังยื่นขนมให้มิกิ มิกิบอกว่า
"แท้งกิ้ว อิไป่ ๆ เนะ"
น้องโคจังทำหน้างง ก่อนจะหันไปถามแม่ตัวเองว่า
มิกิจังพูดอะไรอ่ะ ม่าม๊า
เวลาม่าม๊าเห็นเด็กลูกครึ่งพูดไทยได้ฉะฉานแล้วแอบโกรธตัวเองชะมัด
ทำไมเราทำไม่สำเร็จหนอ
ทำไมลูกเราพูดไทยไม่ได้
ครั้งหนึ่งม่าม๊าเคยเครียดกับตรงนี้มาก
เพราะเคยคิดเอาจริงเอาจังกับการสอนภาษาไทยลูก
แต่มันก็มีหลายปัจจัย ที่ทำให้ ม๊าทำไม่สำเร็จ
หนึ่ง เพราะป๊า ไม่ค่อยเห็นด้วย เรื่องให้ลูกพูดไทย
เพราะกลัวลูกโดนเพื่อนแกล้งตอนไป รร.
เวลาลูกพูดไทยด้วย ป๊าจะรีบแก้ให้ทันที
หลังจากนั้นมิกิจะไม่ค่อยกล้าพูดคำนั้นอีกเป็นครั้งที่สอง
สองเวลาไปบ้านปู่ย่า ทุกสุดสัปดาห์
ตอนเมื่อมิกิกะลังหัดพูด
ไม่มีใครตอบสนองคำพูดของมิกิ เพราะฟังไม่รู้เรื่องมั๊ง
ช่วงนั้นมิกิกลายเป็นเด็กพูดจาไม่รู้เรื่อง
ภาษาอะไรก็ไม่รู้ บ๋อแบ๋ ๆ ๆ
ทั้ง ๆ ที่แกเป็นเด็กช่างพูด ช่างเจรจา
ม่าม๊าเลยถอดใจ ยอมแพ้
แต่คิดแล้วก็มาเสียใจทีหลัง
ว่าทำไมไม่พยายามกว่านี้อีกซักนิด
ตอนนี้....
มิกิพูดมากกก... ช่างพูด ช่างเจรจา ช่างต่อรอง
เพราะเริ่มใช้ โมชิโมะ, ดักคาระ, เดโมะ, ยัปปะริ เป็นแล้ว
แต่ภาษาอะไรก็ไม่รู้นี่สิยุ่งเหยิงไปหมด
ภาษาญี่ปุ่น 60% ไทย 20% อังกิต 25%
แล้วแถมภาษาเหนือมาอีก 5%
มาม๊าเลิกเครียด..
และปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของลูกเอง
แต่ม่าม๊าเริ่มจะไม่เข้าใจที่หนูพูดขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
เนื่องจากหนูจะพูดภาษาญี่ปุ่นที่มันยากขึ้น ๆ เรื่อย ๆ
เมื่อวานหนูชวนม๊าเล่นด้วย
ม๊าบอกว่าไม่ว่าง ให้หนูเล่นคนเดียวไปก่อน
หนูร้องเพลง " ซือมาไน่ ซือมาไน่ ซือมาไน่ ๆ ๆ ๆ "
ร้องไปเต้นไปอยู่นั่น เดี๋ยวก็ร้อง เดี๋ยวก็ร้อง
จนม๊าเริ่มสงสัยว่ามันแปลว่าอะไร
โทรไปถามป๊า มันแปลว่าอะไรเหรอ
ป๊าว่า มิกิบอกว่าไม่สนุก
อ๋อ.. เล่นคนเดียวนี่มันไม่สนุกละสิท่า ถึงได้ร้อง ว่าไม่สนุก ๆ
เมื่อวาน เธอสนุกกับการเล่นแผ่นตัวอักษร
เธอหยิบตัว Q มา " ม่าม๊า นี่ โระคุ (6) ไช่ป่าว"
ไม่ไช่จ๊ะ นี่ตัวคิว
"คิว?" เธอหันตัวคิวกลับหัว
แล้วยกมือขึ้นมาสิบนิ้ว เอานิ้วโป้งออกหนึ่ง
" คิว แบบนี้ไช่ป่าว" เธอหมายถึงเลข 9
ไม่ไช่จ๊ะ อันนี้ตัวอักษร คิว "
มิกิทำหน้าไม่เข้าใจ
" คิวแบบใหนล่ะ?? "
ม่าม๊าคิดซักแป๊บ
มิกินี่ตัวอะไร ?
" ก็ เอ บี ซี ดี ไง"
(มิกิเรียกตัวอักษรภาษาอังกิตทั้งหมดว่า เอบีซีดี)
ตัวคิวตัวนี้ก็เป็นเพื่อนกับเอบีซีดี ทั้งหมดที่อยู่ในกล่องนี่ไง
แล้ว โระคุ (6) ก็เป็นเพื่อนกับ อิจิ นิ ซัง โย่ง โกะ ไง
เธอลดรอยขมวดของคิ้วลงมานิด สงสัยเริ่มจะเข้าใจ
" แล้ว เซเบ่น อีเลเบ่น ละ?? " เธอหมายถึง 7 11
อดขำไม่ได้ ...
ก็เป็นเพื่อนกับ วัน ทู ทรี โฟ ไง....
" อ๊ะ...โซก๋า..."
" วัน ทู ทรี โฟ ไฟ ซิก เซเบ่น อีเลเบ่น..."
เห็นทีไรก็นับได้ถึงแค่เนี้ย
พอถึงเซเว่น แล้วก็มาจบที่อีเลเว่นทุกที
เวลานับ หนึ่ง สอง จาม ฉี่ ห้า โห๊ะ เจ๊ะ แปด ถึงแค่เนี้ย
ส่วนอักษรอังกิตเธอนับ...
A B C D E F G H I J K เต เต เต O P ....
ตัวใหนไม่ได้เรียก เต เต เต ไว้ก่อน
แล้วอีกหน่อยไป รร. แล้วจะคุยกะเพื่อนรู้เรื่องมั๊ยน้อ
Create Date : 25 เมษายน 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 26 เมษายน 2551 16:57:37 น. |
Counter : 936 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: (นู๋โนริ) IP: 210.174.27.60 27 เมษายน 2551 21:11:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: UriBoU 30 เมษายน 2551 9:54:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: keichan 3 พฤษภาคม 2551 20:10:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องปราชญ์ IP: 219.98.208.215 6 พฤษภาคม 2551 16:30:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|