Bloggang.com : พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ : รำลึกถึงวันวานอีกครั้งหนึ่งนะ (1)

รำลึกถึงวันวานอีกครั้งหนึ่งนะ (1)

ช่วงปีใหม่ได้เดินทางไปเชียงใหม่กับครอบครัว ไม่ได้ไปเชียงใหม่มานาน 5 ปีแล้ว เป็นการเดินทางแบบกระทันหัน ไม่ได้มีการนัดหมายกันก่อน เพราะนัดทีไรก็มักจะเหลวทุกที

ออกจากกรุงเทพฯประมาณ 2 ทุ่ม ของคืนวันที่ 30 ธันวา ก็ขับรถมาเรื่อย ๆ รถติดตลอดทางไปจนถึงถนนสายเอเชีย พอแยกสายอีสานกับสายเหนือ ก็ขับรถวิ่งได้สบาย ๆ ขับไปหยุดพักไป ไม่ได้รีบร้อน คนขับก็ขับคนเดียว เพราะเราขับรถไม่เป็น ส่วนลูกสาวก็หลับสบายอยู่เบาะหลัง สังเกตเห็นว่า ปั๊ม ปตท. คนมักจะแน่นทุกปั๊ม มาหยุดพักนอนหลับเอาแรงสักงีบ ตอนประมาณตีสอง เกือบถึงกำแพงเพชรแล้ว พอตี 4 ก็ออกเดินทางต่อ ผ่านจังหวัดตาก ที่เราเคยอยู่ เคยทำงานที่นี่เมื่อ 25 ปีก่อน ตาก ณ วันนี้ เปลี่ยนแปลงไปมากเลย ผ่านเส้นทางที่เราเคยมาวิ่งออกกำลังตอนเย็น ๆ หลังเลิกงาน วิ่งไปเก็บพุทราป่ากินไปเรื่อย ตอนนี้ต้นพุทราไม่มีแล้ว ถูกตัดทำถนน ขยายถนนหมดแล้ว ผ่านจังหวัดตาก หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง มันมีความรู้สึกเหมือนได้กลับมาบ้านหลังเก่าที่เคยอยู่ ภาพในอดีตเริ่มกลับเข้ามาเด่นชัดในใจอีกครั้ง

เมื่อ 20 กว่าปีก่อน พอเรียนจบมหาวิทยาลัยใหม่ ๆ ก็เดินวิจัยฝุ่นอยู่เกือบ 2 ปี เพราะไม่ได้ไปสมัครงานตามบริษัทเอกชนเลย มุ่งแต่สอบเข้ารับราชการอย่างเดียว ไปสอบ ก.พ. ได้ลำดับที่ 200 จากคนที่สมัครสอบในตำแหน่งเจ้าหน้าที่วิเทศน์สัมพันธ์ รวม 4,000 คน ขึ้นบัญชีไว้ 400 คน สมัยก่อนคนสมัครเข้ารับราชการเป็นพันคนก็ว่าเยอะแล้วนะ สมัยนี้เป็นหมื่นเป็นแสน การแข่งขันยิ่งสูงกว่าเมื่อก่อนหลายร้อยหลายพันเท่า น่าเป็นห่วงเด็กรุ่นหลัง ๆ จริง ๆ หลังจากที่สอบ ก.พ.ได้ปีกว่า ๆ ก็มีการเรียกตัวไปสัมภาษณ์ ก่อนหน้านี้ก็มีส่วนราชการอื่น ๆ ที่ขอใช้บัญชีของ ก.พ.เรียกไปสอบอยู่หลายครั้ง ไปสอบข้อเขียนใหม่ก็มี แต่ก็ไม่ได้ จนครั้งล่าสุด ก.พ.เรียกไปสอบสัมภาษณ์ ดวงคนเรานะ มันจะต้องไปทางนี้ แค่สัมภาษณ์อย่างเดียว พอวันประกาศผลสอบ ปรากฏว่าสอบได้ที่ 2 ตอนนั้นเท่าที่รู้ เค้ามีตำแหน่งว่างอยู่ต่างจังหวัดทั้งนั้น พี่สาวบอกว่าให้เลือกไปศูนย์รับผู้อพยพ อ.ฟากท่า จ.อุตรดิตถ์เลย ตอนนี้เรายังเด็กไปอยู่ไกล ๆ หาประสบการณ์ชีวิตดีกว่า วันที่ ก.พ.ให้ไปรายงานตัว เราได้เลือกเป็นคนแรก เพราะคนที่สอบได้ที่ 1 สละสิทธิ์ วันนั้นก็ได้รู้เพิ่มเติมว่า มีตำแหน่งว่างใน กทม.ด้วย พี่ของสำนักงาน ก.พ. ก็บอกให้พวกเรามาคุยกันก่อน เพราะบางคนอาจจะไปต่างจังหวัดไม่ได้ บางคนไปได้ไม่มีข้อขัดข้อง ก็ให้มาคุยกัน ตกลงกันซะให้ดี ก็ปรากฏว่ามีคนหนึ่งเค้าคงคิดว่าเราคงเลือกสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรมแน่ ๆ เพราะอยู่ใน กทม. ก็มาคุยกับเรา บอกว่าเค้าไปต่างจังหวัดไม่ได้ ทางบ้านคงไม่ให้ไป ถ้าหากเค้าไม่ได้ลงใน กทม.ก็คงต้องสละสิทธิ์ แต่มันก็น่าเสียดายมาก ก็เลยบอกเค้าว่า สบายใจได้ เราเลือกศูนย์รับผู้อพยพ อ.ฟากท่า จ.อุตรดิตถ์ พอพี่ที่ ก.พ.ถามเราว่าจะเลือกลงที่ไหน เพราะเป็นคนแรกที่มีโอกาสได้เลือกก่อน พอเราบอกว่าศูนย์รับผู้อพยพ อ.ฟากท่า จ.อุตรดิตถ์ ทุกคนในห้องร้องโอ้โห เพราะเราตัวเล็กนิดเดียว พี่เค้าบอกว่า เก่งจัง ไปอยู่ได้แน่นะ เพราะที่นั่นติดชายแดนประเทศลาว ส่วนคนนั้นเค้าก็เลือกลงสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม เห็นมั๊ย win - win กันทั้งคู่เลย แล้วก็ไม่ผิดหวังเลยที่ได้มาอยู่สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทยจนกระทั่งทุกวันนี้

หลังจากนั้นพวกเราที่เลือกลงบรรจุเข้ารับราชการที่สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย ประมาณ 30 คน ก็ต้องมาปฐมนิเทศก่อนแยกย้ายกันไปทำงานตามที่ตัวเองเลือก ที่ศูนย์สื่อสาร วิสุทธิกษัตริย์ เป็นเวลา 3 วัน ตั้งแต่วันที่ 24 - 26 กันยายน 2527 ก็มีพี่ๆ มาให้ความรู้ในเรื่องต่าง ๆ แก่พวกเรา เช่น สิทธิและสวัสดิการต่าง ๆ ระเบียบกฎหมายเกี่ยวกับข้าราชการพลเรือน ส่วนเราและเพื่อน ๆ ต่างก็ศึกษาหาข้อมูลของจังหวัดที่ตัวเองจะต้องไปทำงาน เราเองก็ศึกษาว่า ผู้ว่าราชการจังหวัดชื่ออะไร หัวหน้าสำนักงานจังหวัดชื่ออะไร อะไรเป็นของดีของเด่นของจังหวัด คำขวัญ ฯลฯ แล้วก็ซื้อตั๋วรถทัวร์ไปอุตรดิตถ์เรียบร้อยโดยมีพี่สะใภ้ไปเป็นเพื่อนครั้งนี้

จนกระทั่งวันสุดท้ายของการปฐมนิเทศ กองการเจ้าหน้าที่ ก็แจกหนังสือส่งตัว ปรากฏว่าเราได้รับหนังสือที่เรียนผู้ว่าราชการจังหวัดตาก เรางงมาก ก็เลยถามพี่เค้าว่า เราเลือกไปอุตรดิตถ์ ทำไมถึงได้รับหนังสือให้ไปตาก พี่เค้าก็บอกว่า อ้าว...ไม่มีใครบอกน้องเลยหรือว่า ศูนย์รับผู้อพยพ อ.ฟากท่า น่ะ มันยุบไปแล้ว เวร..ล่ะซิ ต้องเดินทางคืนนี้ เพราะต้องเดินทางไปรายงานตัวที่จังหวัดวันที่ 27 กันยายน ก็เลยต้องรีบไปเปลี่ยนตั๋ว มาลงที่สุโขทัย แล้วก็ต่อรถไปตากอีกทีนึง ไปถึงตากตอนเช้า ก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดข้าราชการ เพื่อรายงานตัวต่อผู้บังคับบัญชา ตอนที่เอาหนังสือส่งตัวมาให้ที่งานสารบรรณลงรับ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาเลียบ ๆ เคียงๆ อยู่ เป็นคนตัวสูงใหญ่ สูงประมาณ 180 กว่า เมื่อเราซึ่งสูงเพียง 145 ซม. มายืนเทียบกัน แลดูตัวเล็กไปเลย หลังจากนั้นก็ขึ้นไปที่ห้องสำนักงานจังหวัดตาก พอเดินเข้าไปพวกผู้ชายที่ยืนจับกลุ่มตรงโต๊ะข้างหน้า ก็พากันแตกฮือ เราก็ไม่ได้สนใจ แต่ก็นึกอยู่ในใจเหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไรกัน มารู้ทีหลังจากการไขข้อสงสัยจากพี่แมว เจ้าหน้าที่การเงินฯ เค้าเล่าให้ฟังว่า เจ้าต๋อง(ชายตัวสูง) เที่ยวมาบอกใคร ๆ ในห้องสำนักงานจังหวัดว่า คนที่มาใหม่ รูปร่างสูง เพรียว สวยน่ารักเชียวล่ะ พวกพี่ๆผู้ชายก็เลยจับกลุ่มคุยกัน แต่พอเราเดินเข้าห้องมา ก็แตกฮือ เพราะตรงกันข้ามกับเจ้าต๋องบอกโดยสิ้นเชิง ไอ้ต๋องบ้า....อยากจะกระโดดเตะก้านคอนายนัก (แต่ก็เตะไม่ถึง) ต่อมาภายหลังเราสองคนกลายเป็นเพื่อนซี้กันไปเลย เพราะเราทำงานอยู่ฝ่ายกิจการพิเศษ (งานเกี่ยวกับผู้อพยพและชนกลุ่มน้อย) เหมือนกัน

หลังจากที่รายงานตัวกับผู้ว่าราชการจังหวัดตาก ( กาจ รักษ์มณี) แล้ว ก็ไปหาบ้านเช่า ก็ได้หอพักนักเรียนมัธยม ใกล้ ๆ ศาลากลางจังหวัด ตรงข้ามโรงเรียนผดุงปัญญา (ตาก) เดินมาทำงานได้สบาย ๆ ช่วงนั้น เป็นช่วงปิดเทอมพอดี หอพักก็เลยเงียบมาก เป็นหอพักไม้เก่า ๆ ห้องน้ำก็อยู่นอกอาคาร ไม่ค่อยน่าอภิรมย์เท่าไหร่ แล้วก็มีสัตว์ (ที่ไม่ได้) เลี้ยงเยอะ (ตุ๊กแกไง) ไปห้องน้ำที สายตาก็ต้องสอดส่องไปทั่ว เพราะเห็นแล้วมันสยอง ชวนขนลุกยิ่งนัก กลางคืนก็มีเสียงเจ้านี่ขับกล่อม ทำลายความเงียบดีนักแล บางวันก็มีหนูมาวิ่งเล่นผสมโรงอยู่ด้วย สนุกสนานกันจริงๆ

รายงานตัววันพฤหัสฯ หัวหน้าบอกว่าให้เริ่มมาทำงานอาทิตย์หน้าละกัน เรา พี่สะใภ้แล้วก็พี่ใหญ่ (พี่สาว) ที่มาจากลำปาง ก็เลยไปเที่ยวแม่สอดกัน พอวันอาทิตย์พี่ ๆ กลับกันไปหมด ก็เข้าสู่ภาวะแห่งความเหงา มาอยู่ตัวคนเดียว ในที่ที่ไม่เคยรู้จัก เป็นการอยู่คนเดียวครั้งแรกในชีวิต นึกในใจว่าต้องอยู่ให้ได้สิน่า แต่ก็อ่ะนะ.. มันเงียบมาก กลางวันก็ไม่เป็นไร อยู่ที่ทำงาน ถึงจะไม่ใช่คนช่างพูด แต่มันก็มีอะไรให้ทำ แต่พอเลิกงาน กลับมาที่หอ เหมือนอยู่ตัวคนเดียว เหมือนเป็นเจ้าแม่หอ เพราะไม่มีเด็ก ๆ อยู่เลย แต่ก็ดีนะ..บ้านตรงข้าม เป็นบ้านพักของนายช่างโยธา เค้ามีลูกสาวเล็ก ๆ เด็ก ๆ มักจะตะโกนถามว่า พี่อยู่ได้มั๊ยคะ ให้หนูไปนอนเป็นเพื่อนมั๊ย พ่อกะแม่เค้าคงบอกให้ลูกเค้าถามอีกทีน่ะ ช่างน่ารักซะจริง ครอบครัวนี้ นี่แหล่ะน๊า...ความเอื้ออาทรของคนต่างจังหวัด

ช่วงที่ไปตากตอนนั้น เป็นช่วงสิ้นปีงบประมาณ ใคร ๆ ก็เลยพากันยุ่งไปหมด เพราะต้องปิดงบ ก็เลยไม่ค่อยได้มีใครมาสอนงานเราเท่าไหร่ ก็ได้แต่มองพี่ ๆ ช่วยเค้าทำมั่งแล้วแต่เค้าจะให้ช่วยอะไร อาทิตย์แรก บ่ายวันศุกร์ ก็ขอ หัวหน้าลากลับ กทม. หน.ก็ใจดี๊ ใจดี ให้กลับ คงเป็นเพราะเอ็นดู เพราะเราเป็นน้องเล็กของที่ทำงาน อีกอย่างเห็นมันนั่งหงอย ๆ มาเกือบอาทิตย์แล้ว กลับรถเที่ยวบ่าย มาถึงหมอชิตก็ค่ำพอดี ตากห่างจาก กทม. 421 กม. รถวิ่งประมาณ 6 ชม. กลับมาถึงบ้าน แม่ทักเลยว่าทำไมผอมลง น้ำหนักลดลงตั้ง 2-3 กก. แค่ไปอยู่ตากได้อาทิตย์เดียว ก็แหม...แม่ ที่โน่นไม่มีอะไรอร่อย ๆ แบบที่แม่ทำเลย กินอะไรก็ไม่ค่อยได้ แม่ก็เลยทำแกงส้ม กะต้มข่าไก่ ของโปรดให้กินซะหนำใจ แถมยังทำน้ำพริกเผาไปให้กระปุกใหญ่ ๆเลย ไม่มีอะไรกิน ก็คลุกข้าวกินก็ได้ ทาขนมปังก็ยังได้นะ

Create Date : 22 กันยายน 2553

Last Update : 22 กันยายน 2553 17:09:17 น.

33 comments

Counter : 929 Pageviews.

เจิมไหมนี่??

เล่าเรื่องได้น่าสนมาก ชีวประวัติตอนสอบ กพ. ผมก็มีมากมายก่ายกอง แต่ไม่เคยสอบได้ที่ไหนเลย เพราะการเรียนหัวไม่ดี ไม่มีใครหรือหน่วยงานไหนต้องการ ถ้าจะให้นั่งย้อนความหลัง คงได้หลายแผ่นกระดาษ อย่านึกเลย อดีตมันขมขื่น ปัจจุบันดีกว่านะ หวานหอม

ท่าอายุอานามน่าจะห่างกันไม่มากนะ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:15:05:04 น.

เป็นประสบการณ์เริ่มต้นการทำงานที่อยู่ในความทรงจำน่ะครับ อยากทำงานราชการบ้างจัง อยากทำในส่วนที่ได้ช่วยเหลือคนครับ

สวัสดียามบ่ายครับ

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:15:12:59 น.

คุณอา ที่ออฟฟิตโทรมาว่าคุณอาเข้าไปทักในเอ็ม โต๊ะทำงานหลานมีคอม บางทีกลางวันคอมไม่พอ พี่ๆก็เข้ามาใช้กันได้ครับ

โดย: kanit2425

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:15:38:59 น.

มาย้อนด้วยค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:16:48:41 น.

สวัสดีค่ะ คุณอา

มาย้อนรำลึกวันวานด้วยนะคะ

ทำให้นึกถึงสมัยมาเรียนใหม่ๆ เลยค่ะ
น้ำพริก เครื่องแกงจากไทย
อาหารไทยทุกอย่างที่ได้ลิ้ม
อร่อยมาก ><

ฟังเมนูคุณแม่คุณอาแล้วคิดถึงอาหารไทยกันค่ะ
โอย ต้มข่าไก่ ของโปรดเลย

รูปสวย นุ่มนวล แต่ชวนหงอยจังค่ะ

คุณอาสบายดีนะคะ
งานค่อยเพลาๆ ลงแล้วไหมคะ

ไว้มาทักทายใหม่ค่ะ ;)

โดย: เลื้อย

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:17:27:12 น.

มาทักทายก่อนค่ะ ... ค่อยอ่าน อิอิ

สวัสดีค่ะ คุณอา

วันนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ เงียบๆ นะค่ะเนี่ย

ทานข้าวหรือยังค่ะ

แล้วเพื่อนปอยเป็นไงบ้างค่ะเนี่ย

โดย: reception hall

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:18:42:13 น.

เพื่อนปอยอยู่นี่จ้า

ฮิฮิ

มาวิ่งเล่นซน

ข้าราชการนี่ลำบากเหมือนกันแนอะ
สถานที่ที่ไม่คุ้นชิน

โดย: kanit2425

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:20:48:29 น.

ขอบคุณมามายครับ หลับฝันดีครับ

โดย: kanit2425

วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:23:16:50 น.

มานั่งฟังเรื่องย้อนๆครับ

ฮิๆ

ฝันดีนะฮับ

วันนี้หมดแรง เขียนตะพาบเพิ่งเสร็จครับ

โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:0:46:50 น.

ลุออกถึงโรงเรียนที่บ้านนอก
อยู่ในตรอกหลืบไหลแสนไกลห่าง
หรือเป็นเพราะสวรรค์ท่านอำพราง
อยู่ไกลห่างแต่ดั่งสรวงห้วงวิมาน
................................................
เขาว่าคนอายุเยอะชอบเล่าเรื่องวันวาน
มากๆ...เช่นผมไงชอเล่าเหมือนกินนิครับ

โดย: panwat

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:3:01:50 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่เปี๊ยก

บล้อกนี้เหมือนเป็นบล็อกไดอารี่จริงๆเลยนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:6:19:58 น.

คุณอาาาาาาาาาาาาาาา ผู้ชายคนนี้กำลังหมดแรงครับ เมื่อวานขอลาออกสองคน เช้ามาขออีกสอง...บอกว่าถ้าไม่ใช่หลานพวกเขาก็ไม่ทำ...จะดีใจหรือเสียใจดี

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:8:03:55 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณอา

มีความสุขมากๆ นะค่ะ

ดูเพื่อนจะหมดแรงจริงๆ ค่ะเนี่ย

วันนี้เราก็มีงานทั้งคู่เลย ... ทำไงดีหว่า

เด่ว ... ไปให้กำลังใจก่อนแล้วกัน

มีความสุขมากๆ นะค่ะ

โดย: reception hall

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:8:13:14 น.

สวัสดีครับ

ทะเลสีชมพู กับความหลังสีเทา

โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:11:05:46 น.

รอบนี้มีภาพประกอบงามๆด้วย อิ อิ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:11:26:41 น.

เหมือนเดือนนี้ใช่ไหมคะพี่เปี๊ยก
แบบว่า...ไม่ว่าบัญชี การเงิน พัสดุ
หรือแม้แต่คนที่ไม่ได้ทำหน้าที่นี้ก็ยังต้องวุ่นเลย

สิ้นงบทีไร เหมือนสิ้นใจทุกที
ไม่รู้ว่าอะไรเข้ามากันมากมายซินะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่เปี๊ยก

โดย: fonrin

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:11:57:06 น.

เห็นภาพชัดเจนเลยครับ ^^

ขอสมัครเป็นหลานด้วยคนครับ
เห็นคนอื่นๆเรียกอาเปี๊ยกเลยเรียกตามครับ 555+

สวัสดียามเที่ยงนะครับคุณอา ^^

โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal

) วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:12:15:22 น.

สวัสดีครับผม

ถ้าเล่าถึงเรื่องเก่าๆ แล้ว เล่าเท่าไหร่ก็ไม่จบนะครับ ความทรงจำเป็นอะไรที่น่ากลาวถึงเสมอเลย

ประสบการณ์ทำงานราชการของพี่นี่
น่าสนใจดีครับ ผมก็อยากลองสอบ กพ ดูเหมือนกัน เขาจำกัดอายุใหมครับ

เผื่อเปลี่ยนไปรับงานราชการบ้าง

โดย: กลิ่นดอย

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:12:51:40 น.

อ่านเรื่องราวประสบการณ์แล้วน่าสนใจมากครับ สำหรับผมไม่เคยเจอบรรยากาศการสอบเข้ารับราชการแบบนี้มาก่อน เพราะเรียนมาทางด้านสายวิชาชีพ จบมาต้องเข้ารับราชการชดใช้ทุนเขาอยู่แล้ว ไม่ต้องไปสอบแข่งขันแต่อย่างใด ได้อ่านเรื่องในบล็อกนี้แล้วก็ได้ความรู้เพิ่มครับ

โดย: NET-MANIA

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:13:19:10 น.

สวัสดีค่ะพี่เปี๊ยก

ก่อนอื่นขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะคะ
ช่วงนี้คงยุ่งๆ ใช่มั้ยคะ
หนิงก็เหมือนกัน ก็งานสำนักงานอำเภอ มันวุ่นวายประจำล่ะคะ่
ช่วงนี้มีประชุมบ่อย สรุปงานปิดงบ อิอิ

แล้วก็ยังเรื่องส่วนตัว การเรียนการสอบเนี่ย มึนเลยค่ะ

สอบสี่ตัว สองอาทิตย์ ไม่หมูเลย อ่ะ สู้ตายค่ะ

อ่านเรื่องสมัยบรรจุใหม่ของพี่ แล้วนึกถึงตัวเอง
เพิ่งบรรจุได้แค่เกือบสองปี ก็ยังอยู่ในช่วงใหม่อยู่
ประสบการณ์การทำงานก็ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ

ยังดีหน่อยที่หนิงเคยทำงานของมหาวิทยาลัยมาก่อน
รูปแบบงานก็คล้ายๆ กัน พวกงานสำนักงาน ก็ผ่านมาบ้างแล้ว
เหลือปรับตัวให้ชินกับระบบให้ได้
ขอบอกว่า หลายอย่างก็ยังไม่ลงตัวเท่าไร
เพราะบางทีที่เราเป็นเด็กรุ่นใหม่ๆ ความคิดเห็นก็ต่างจากคนรุ่นเก๋าเค้า
ก็มีแย้งๆ กันบ้าง บางทีเขาไม่เข้าใจอ่ะค่ะ
ก็คิดว่าเราเถียง .. คือ อารมณ์มันก็เกือบๆ ล่ะค่ะ
แต่การเถียงของเรามันคือการให้เหตุผล
ไม่ใช่การใช้คำพูดบอกเล่าข้างๆ คูๆ

อยากให้เขาเปิดใจให้กว้าง รับฟังกันบ้าง

... คิดว่า สมัยพี่เปี๊ยก ก็คงเจอเหมือนกันใช่ไหมคะ

ฮ่าๆๆๆ .. พอล่ะ เรื่องเครียด ๆ
รักษาสุขภาพร่างกายและจิตใจให้แข็งแรงดีกว่านะคะ

โดย: ThaMN

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:13:25:35 น.

คุณอาาาาาาจ๋า เครียดจังเลย วันนี้เวณหาผู้ใหญ่คุยว่ามีทางไหม อืม...ไม่มี

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:14:30:34 น.

โอ้...ดึกจังเลย ฮิฮิ แซวหลานเรื่องเด็กดอยรึ

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:14:56:12 น.

รู้ไหมคุณอา เขาให้คนคอยตามหลานทั้งวันเลยอะ กดดันกันจริงๆ

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:18:00:00 น.

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: สุนันยา

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:20:13:23 น.

คุณอา

หลานเพิ่งถึงบ้าน

หลานเข้มแข็งตามสัญญาทุกประการ

เขาส่งคนคอยตามหลาน

หลานเลยเดินห้างและขับรถวกไปวนมา

ฮิฮิ...สนุกแต่เหนื่อย

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:20:57:14 น.

กลับมาอ่านอีกก็ยังเพลินเหมือนเดิมค่ะ
จดจำรายละเอียดได้ดีจริงๆ เลยนะคะ
ผ่านมาตั้งเกือบสามสิบปีแล้ว อิอิ

พรุ่งนี้ไปประชุมที่เขาใหญ่
ต้องออกเดินทางแต่เช้าเลยค่ะ
วันนี้ว่าจะนอนเร็ว..

หลับฝันดีนะก๊ะ

โดย: รุ่นป้าหน้าใส

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:21:03:49 น.

นอนฝันดีนะครับพี่

วันนี้แอบง่วงเร็ว

โดย: กลิ่นดอย

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:22:08:38 น.

ขอบคุณที่รัก เป็นห่วง และเอ็นดูหลานนะครับ ขอบคุณจากใจ

โดย: kanit2425

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:23:49:48 น.

สวัสดียามเช้าครับ

ปวดตาจังครับ

ล้าไปหมดเลย

โดย: kanit2425

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:6:36:47 น.

Good Morning เช่นกันค่ะ

ทำงานสนุก ๆ นะคะคุณ kapeak :))

โดย: Tristy

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:7:18:23 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่เปี๊ยก

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:7:36:34 น.

ผมประจำบล็อกทุกวันอยู่แล้วครับพี่เปี๊ยก
ถ้าไม่มีภารกิจทีไ่หน
ยังไงก็ต้องแวะมาสวัสดีพี่เปี๊ยกทุกวันแน่นอนครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:8:10:20 น.

คุณอาครับ หลานคิดเสมอว่าคนไม่ดีนั้นคงไม่มีใครอยากเป็น ตอนนี้หลานต้องคิดใหม่ พวกเขาตั้งใจชัดๆ แถมยังซ้ำเติมด้วย วันนี้คงเป็นอีกวันที่ยาวนาน หลานไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

โดย: kanit2425

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:8:53:42 น.