Bloggang.com : พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ : เดทแรกของเรา...ยังจำได้ไม่เคยลืม

เดทแรกของเรา...ยังจำได้ไม่เคยลืม


	เดทแรกของเรา...ผ่านมาแล้ว 3 ปี แต่ความรู้สึกดีๆ ที่เรามีต่อกันไม่เคยจางหาย รอเดทครั้งต่อๆ ไป รอวันนอนนับดาวที่ระเบียงบ้านน้อยในฝันของเธอ... ถึงแม้ว่าเราสองคน...จะเปลี่ยนล๊อกอินไปแล้ว แต่เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป... เพราะแม้ภายนอกจะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่ภายในจิตใจ..ความรู้สึกดีๆที่มี ... ก็ยังคงเหมือนเดิม... ************** "มิตรภาพ" และ "ความรัก" แห่งโลกไซเบอร์มีอยู่จริง ปอยดีใจที่ Internet ทำให้เรารู้จักกัน ทั้งที่มันไม่น่าเป็นไปได้ ... แต่มันเป็นไปแล้วจริงมั้ยค่ะ ทุกวันนี้เราคุย msn แทบทุกวัน จนเกิด "ความสนิทสนม" และ "ความผูกพัน" เราปรับทุกข์ เหงา เศร้า ด้วยกันมา คุณอยู่เคียงข้างปอยเสมอ ปอยมีปัญหา ... ไม่ว่าปัญหานั้นจะเกิดจากอะไร คุณไม่เคยปล่อยให้ปอยต้องเดียวดายเพียงลำพัง ปอยได้รับกำลังใจจากคุณเสมอ และคุณก็เป็นคนที่ปอยสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่อง สิ่งเหล่านี้ ... ทำให้เกิดสายใยแห่งความผูกพันจนทุกวันนี้ จนกระทั่งคุณหลังไมล์มาขอแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ และขอที่อยู่ของปอยด้วย ใจจริงแล้วปอยไม่ชอบให้เบอร์โทรศัพท์แก่ใคร .. หากไม่เกี่ยวกับงาน อาจจะเป็นเพราะปอยมีโลกส่วนตัวสูง นั่นคือ "เหตุผล" แต่บางคน ... อาจจะมองว่านั้นคือ "ข้ออ้าง" ปอยรู้ว่าคุณจะเอาที่อยู่ปอยไปเพื่ออะไร ... ขอบคุณนะค่ะ ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณกำลังตั้งใจทำให้ปอย แค่คุณคิดทำอะไรให้ปอย ... ปอยก็ซึ้งสุดใจแล้วล่ะค่ะ วันหนึ่งเราคุย msn คุณเอ่ยปากชวนปอยทานหมูกะทะ เพราะคุณรู้ว่าปอยชอบทาน ... เพราะปอยชอบบ่นให้คุณฟังเสมอ หลังจากเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ปอยไม่เคยได้ทานหมูกะทะอีกเลย คุณบอกว่า ... หากเราว่างตรงกัน "ไปทานหมูกะทะด้วยกันมั้ย" ปอยก็แบ่งรับแบ่งสู้เรื่อยมา ... เพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราจะว่างตรงกันเมื่อไร คุณบอกไม่เป็นไร ... แต่ขอก่อนสิ้นปีนี้แล้วกันนะ คุณบอกกับปอยว่า "สัญญานะ" "ค่ะ ปอยสัญญา เราจะได้ทานหมูกะทะก่อนสิ้นปีแน่นอนค่ะ" จนกระทั่งเมื่อวาน .... เราคุย msn กันในช่วงใกล้เย็น ปอยก็เอ่ยขึ้นลอยๆ ว่า "อยากทานหมูกะทะเนอะ" คุณก็รีบรับคำ และถามในทันทีว่าจะทานวันนี้กันมั้ย ปอยเลือกที่จะให้คุณมาทานร้านใกล้ๆ บ้านปอย คุณก็รีบรับปากในทันที ... ทั้งที่คุณเองก็ไม่เคยมาแถวนี้ คุณไม่เคยที่จะรีรอในการตัดสินใจที่เราจะพบกัน คุณไม่เคยอิดออดไม่ปริปากบ่นสักคำ .. คุณยินดีที่จะมาเจอปอย นั่นคือ .... ความประทับใจที่ปอยแอบสัมผัสได้ตลอดเวลา แม้ว่าปอยไม่ได้แสดงออกมา แต่ปอยชอบที่จะเฝ้าสังเกตุเงียบๆ ภายใต้ความเรียบเฉย ที่ซ่อนเร้นอยู่ในความรู้สึกนั้น จนกระทั่งเวลานัดหมายมาถึง คุณมาถึงร้านหมูกะทะก่อนหน้าปอยเสียด้วยซ้ำ ปอยกำลังจะต่อสายโทรศัพท์หาคุณ ... เพราะภายในร้านคนเยอะมาก แต่พอฉันเงยหน้าเข้าไปภายในร้านอีกครั้ง ฉันก็ได้เจอสายตาคุณ ... คุณยิ้มและเรียกฉันเพื่อส่งสัญญาณ ตัวจริงคุณไม่ต่างไปจากรูปถ่ายเลยค่ะ ปอยเดินไปหาคุณ ... และยกมือไหว้คุณในฐานะที่คุณอายุมากกว่าปอย ปอยถามคุณว่า ... คุณไม่ดื่มเป๊บซี่เหรอค่ะ คุณก็รีบให้เด็กเสิร์ฟเปลี่ยนเป็นเป๊บซี่ให้ปอยในทันที และเราก็ต่างช่วยกันตักอาหาร และเราก็คุยและทานอาหารไปด้วย คุณย่างกุ้ง ส่วนปอยก็ย่างหมู คุณตักหมูให้ปอย ... นั่นคือการเอาใจใส่ เหมือนว่าปอยเป็นเด็กอย่างนั่นล่ะ อิอิ คุณเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี กันเอง ไม่ถือตัว เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพนับถือ เราคุยกันน้อยกว่าใน msn มาก อาจจะเป็นเพราะว่า ... นี่คือการเจอกันครั้งแรกก็เป็นได้ อาจจะยังเขินและไม่ชินในการคุยแบบนี้ ก่อนอื่นปอยต้องขอโทษคุณ ณ ตรงนี้ด้วยนะค่ะ ที่ปอยเสียมารยาทคุยโทรศัพท์เกือบ 15 นาที ทำให้ปอยละเลยคุณไปชั่วขณะ ขอโทษนะค่ะ เราทานอาหารและคุยกันประมาณ 2 ชม. เราก็แยกย้ายกันกลับ ปอยมาถึงบ้านแล้ว .... ปอยก็โทรศัพท์หาคุณ เป็นห่วงคุณ ... ว่าคุณถึงบ้านแล้วหรือยัง คุณบอกว่ายังไม่ถึงเลย ... หากถึงแล้วจะโทรศัพท์บอกนะ สักพักคุณก็โทรศัพท์มาบอกปอยว่า "คุณถึงบ้านแล้ว" ทั้งหมดนี้คือ "การเดทครั้งแรกของเรา" แต่เราก็สัญญาว่า "ครั้งหน้าเราจะทานหมูกะทะกันอีก" แต่คุณบอกว่าขอบอกล่วงหน้า 2 - 3 วันนะ ไม่ใช่กะทันหันแบบนี้ ไม่รู้สิค่ะ ... เพราะเอาแน่นอนกับปอยไม่ได้หรอก อาจจะเป็นพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ก็ได้นะ 555+ ทั้งหมดนี้ ... คือความประทับใจที่มีตลอดมาที่เรารู้จักกัน จน "เรา" เจอกันในวันนี้ ^-----^ ^----^ ^---^ ^--^ ^-^ เราจะมีกันและกันแบบนี้ตลอดไปนะ คุณอาเปี๊ยก Create Date : 07 ธันวาคม 2553 Last Update : 8 ธันวาคม 2553 16:48:02 น. เดทแรก...ของเรา เมื่อบ่ายของวันจันทร์ที่ 6 ธันวา เป็นวันพักผ่อนของเรา หลังจากที่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับงานมาหลายวัน นั่งเปิดบล็อก แวะไปทักทายเพื่อนๆ เท่าที่เวลาจะอำนวย แล้วก็ออนเอ็ม คุยกับเพื่อนบล็อกคนหนึ่ง จนบ่ายสี่โมงกว่าๆ แล้ว อยู่ ๆ เค้าก็บอกว่า หิว........อยากกินหมูกระทะ เราก็บอกว่า ให้มาหาเราซิ ทางเค้าก็บอกว่า มันไกล ให้เราเป็นฝ่ายไปหาเค้า ไอ้เราก็สองจิตสองใจ จะไปดีหรือไม่ดี เพราะแถวนั้นไม่เคยไปเลย อีกอย่าง.........นี่ก็สี่โมงกว่าแล้ว ...แต่มาคิดดูอีกที เราเองก็อยากจะเจอเพื่อนคนนี้มานานแล้วเหมือนกันนี่นา คุยกัน ทำความรู้จักกัน ผ่านตัวหนังสือ จากเอ็ม จากบล็อก มาเกือบปีแล้ว ได้ฟังเสียงกันทางโทรศัพท์บ้าง ส่ง sms ให้กันบ้าง .....อิอิ เคยนัดเจอกัน ดูหนัง ไปหาอะไรทานหลังดูหนังจบ ก็ไม่ได้ไปซะที เพราะเวลาว่างไม่ค่อยจะตรงกัน การไปเจอกันครั้งนี้ ...เราใช้เวลาตัดสินใจไม่ถึงห้านาที ตอบตกลง โอเค ตามนั้น เค้าก็บอกสถานที่นัดพบ ก่อนจะออกจากเอ็ม เค้ายังบอกว่า...ไม่ต้องแต่งตัวสวยมากนักนะ...อิอิ หากใกล้จะถึงแล้ว...ให้โทรบอกด้วย เพราะบ้านเค้าอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น บอกตรงๆ นะ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนกรุงเทพฯก็ตาม แต่แถวนั้นเราไม่เคยไปเลย โชคดีที่พี่คนขับรถแท็กซี่ พอบอกเค้าว่าจะไปไหน เค้าบอกว่ารู้จัก ค่อยเบาใจลงหน่อย ตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถแท็กซี่ รู้สึกตื่นเต้นมาก !!!!!!!!!!! นึกอยู่ในใจว่า...เค้าจะเหมือนในรูปที่เราเคยเห็นรึป่าว ? เค้าจะคุยเก่งเหมือนในบล็อกรึป่าว ? หรือว่า..พอเจอกันเข้าจริงๆ ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบ เพราะนี่...มันเป็นการเจอกันครั้งแรกของเรา เดทแรกของเรา เราไปถึงก่อนเค้า โทรไปบอกเค้า เค้าก็ให้เราไปหาที่นั่งก่อน ไม่ถึงห้านาที เค้าก็ตามมา แว่บแรกที่เห็น ...แม้จะเป็นเพียงด้านหลัง แต่เราก็จำเค้าได้อย่างแม่นยำ ใช่เลย ...คนนี้แหล่ะ ไม่ผิดแน่นอน เค้าแต่งตัวเรียบง่าย ตามสบาย เสื้อสีแดง กางเกงยีนส์ พอเค้าหันหน้ามา ส่งยิ้มให้ ช่างเป็นยิ้มที่จริงใจที่สุดเลย แถมดูเค้าตัวเล็กกว่าในรูปที่เห็นมากนัก ดูดีไปหมด เป็นความประทับใจเมื่อแรกเห็นจริงๆ * First Impression *** เราสองคนไปตักอาหาร แล้วก็เริ่มคุยกัน แปลกนะ...แม้จะเป็นการเจอกันครั้งแรก แต่ต่างฝ่ายก็ไม่มีอาการเคอะเขินแต่อย่างใด คุยกันเหมือนรู้จักกันมานานหลายปีแล้ว อาหารหมดไป ไปตักรอบสองและสาม ส่วนเค้าตักข้าวเหนียวทุเรียนมาด้วย บอกว่าเป็นของโปรด แล้วก็ถามเราว่า เราจะทานขนมอะไรมั๊ย ตอนนั้นเราอิ่มตื้อไปหมด อิ่มอาหาร แล้วก็อิ่มอกอิ่มใจด้วย ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่ได้เจอกัน เราสองคนใช้เวลาในการคุยกันประมาณสองชั่วโมง นึกเสียดายอยู่เหมือนกันว่า น่าจะนัดเจอกันให้เร็วกว่านี้ จะได้มีเวลาคุยกันให้มากกว่านี้ เสียดายจริงๆ.... เค้าเดินมาส่งเราขึ้นรถแท็กซี่ โบกมือบ๊ายบายกัน พอขึ้นรถไปไม่ถึงสิบห้านาที เค้าก็โทรมาถามว่า ...เราถึงบ้านรึยัง จนเราแอบอมยิ้มขำไม่ได้ บ้านของเราสองคนไม่ได้อยู่ใกล้ๆ กันเลยนะ พอเราถึงบ้าน.... ก็รีบโทรไปบอกเค้าว่า ถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง วันนั้น...เรากลับบ้านด้วยหัวใจพองโต รู้สึกอิ่มเอมในหัวใจ จนต้องแอบยิ้มไปตลอดการเดินทางกลับบ้าน นี่แหล่ะ...มิตรภาพและความรู้สึกดีๆ ที่เราสามารถสัมผัสได้ด้วยใจจริงๆ แน่นอน ...เมื่อมีเดทแรกแล้ว ครั้งต่อไป คงจะไม่ยากแล้วล่ะ เราสัญญากันว่า...เราจะนัดเจอกันอีกบ่อยๆ อาจจะมีการดริ๊งกันบ้างเล็กน้อย หลังจากทานอาหารกันแล้ว สงสัยเราต้องไปหัดดริ๊งซะแล้วล่ะ กลัวโดนเค้ามอมเหล้าจัง...อิอิ คราวหน้า...อาจจะมีเพื่อนมาร่วมแจมด้วย เพื่อนของเธอ หรือเพื่อนของฉัน ก็คือ...เพื่อนของเรา จริงมั๊ยจ้ะ สัญญากันแล้วนะว่า...เราจะเจอกันอีก หวังว่าคงจะไม่ลืมนะจ้ะ.... ปอย Create Date : 07 ธันวาคม 2553 Last Update : 8 ธันวาคม 2553 9:40:15 น.

Create Date : 11 สิงหาคม 2556

Last Update : 11 สิงหาคม 2556 21:25:15 น.

12 comments

Counter : 1242 Pageviews.

~ สุดยอดค่ะ มากๆๆๆ ~

โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa

) วันที่: 11 สิงหาคม 2556 เวลา:22:31:58 น.

อ่านไปนิดเดียวรู้แล้วว่า เป็นคุณปอยแน่เลยครับคุณเปี๊ยก

555 จำได้ว่าคุณปอย ชอบเล่นปืน....
แถม ไปประชุมบ่อยมาก ๆ

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:6:30:27 น.

แอบซึ้งค่ะพี่เปี๊ยก

สุขสันต์วันแม่แห่งชาติค่ะพี่เปี๊ยก

โดย: phunsud

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:10:13:05 น.

25 ไปค่ะพี่ แล้วเจอกันนะคะ
คราวนี้เราได้นั่งโต๊ะแล้วค่า
ไม่ต้องใช้แรงงานเด็กแล้ววว...จ้า

โดย: phunsud

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:10:19:24 น.

โดย: พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:10:23:21 น.

สุขสันต์วันแม่ค่ะพี่เปี๊ยก
ก๊าก..ขอขำเม้นท์น้องดาก่อน ถูกใช้แรงงานเด็กจนชิน อิอิ..

จะบอกว่าเค้าก็จำเดทแรกของคุณสองคนได้ ที่เราบอกว่าเข้าใจผิดตอนแรกคิดว่าพี่เปี๊ยกเป็นผู้ชายไงล่ะ เรายังขำ ๆ ตอนนั้นว่าเดทครั้งแรกทำไมชวนสาวไปกินหมูกระทะ (วะ) ผมจะเหม็นควันไฟต้องกลับมาสระผมอีก 555

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:11:44:25 น.

สวัสดีวันแม่ครับ

โดย: พันคม

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:12:15:34 น.

สุขสันต์วันแม่ครับ

โดย: ก้อนเงิน

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:13:11:29 น.

สวัสดีวันแม่ค่ะ...พี่เปี๊ยก

โดย: Calla Lily

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:13:42:42 น.

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:13:54:46 น.

มาแล้วเพื่อนเปี๊ยก เพื่อนบี๊มาแว๊ววว
ต้องขอสวัสดีเพื่อนกับวันแม่ก่อนเลย
โย่ว โย่ว เพลงในบล๊อกเพราะมาก

อ่านไปแอบอมยิ้มนึกภาพตามไปด้วยอ่ะ
มิตรภาพในโลกไซเบอร์ไม่ได้เลวร้าย
เหมือนที่หลายคนกลัว มันอยู่ที่ตัวเราเอง
ถ้าเราเป็นคนช่างสังเกตุและระมัดระวังตัวเอง

นึกถึงเดทแรกของพวกเราที่นัดเจอแม่บุญ
วันนั้นได้เจอน้องดา โอศรี เป็นครั้งแรก
จากวันนั้นสายสัมพันธุ์พวกเรากระชับขึ้น
มีการนัดหมายพบเจอกันถี่เลยนิ เหอ ๆ
เดี๋ยวขอหาเวลาไปเยี่ยมเยือนเพื่อนหน่อยน๊ะ
น้องโอมาเล่าบรรยากาศที่พักเพื่อนให้ฟัง
มันทำให้เราอยากไปที่ตรงนั้นมาก ๆ
เราตั้งใจว่าถ้าได้ไปเยี่ยมเพื่อนเปี๊ยกแล้ว
เราจะลากเพื่อนไปต่อที่บ้านเพื่อนรุ่นน้องเรา
ที่ระยองฮิ ด้วย นัดกับน้องกุ้งไว้ว่าจะไปขอรับ
ทุเรียนก้านยาวมาหลายปี จนเพื่อนงอนไปแระ

โดย: บ่งบ๊ง

วันที่: 12 สิงหาคม 2556 เวลา:14:12:53 น.

ตามมาอ่านเดทแรกของเราแล้วค่ะ
ก่อนอื่นบอกเลยว่าเพลงเพราะและเข้ากับความรู้สึกจริงๆ ค่ะ

โห นี่ไม่ใช่เพียงก๊อปข้อความเพียงบางส่วนนะนั่น
แต่ก๊อปมาทั้งดุ้นเลย อย่างนี้ต้องฟ้องร้องในข้อหาละเมิดสิทธิทางปัญญา กร๊ากกก

อ่านข้อความแล้ว ทำให้หวนคิดถึงวันนั้นนะคะ
ปอยยังจำวันนั้นได้ดีค่ะ และยังจำได้ว่าปอยใส่กางเกงตัวไหน เสื้อตัวไหนด้วยนะเออ
ปอยไม่ได้นั่งทานหมูกะทะกับใครง่ายๆ นะคะคุณอา
หากไม่ให้ความสนิทกันจริงๆ ฝันไปเถอะ อิอิ
คนที่ปอยจะทานหมูกะทะได้ ต้องเป็นคนที่เราสนิทจริงๆ
นั่งทานไปเม้าไปมันสนิทแนบแน่นดีนะคะ
หากไปทานกับคนที่เราไม่รู้จักกันดี ไม่กล้าชวนไปทานร้านหมูกะทะหรอก
อายเขาตายเลย เด่วจะหาว่าไม่มีรสนิยม แห่ะๆ
ตั้งแต่ทานหมูกะทะในวันนั้น จนป่านนี้ยังไม่ได้เข้าร้านหมูกะทะอีกเลย ฮ่าๆ
ไว้มาทำทานที่บ้านปอยนะคะ เมื่อวานก็เพิ่งไปดูที่แปลงนั้นมาค่ะ
ไปในช่วงเย็น ... อากาศดีทีเดียวค่ะ

โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ

วันที่: 14 สิงหาคม 2556 เวลา:11:32:53 น.