คิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนอะไร แค่คิดถึงก็น้ำตาจะไหลละ
ด้วยที่ข้าวตูเนี่ยอายุเยอะแล้ว ก็เตรียมใจไว้ตลอดว่าวันนึงมันอาจจะไม่อยู่กับเราแล้วนะ
ตอนที่กลับมาบ้านแล้วมันไม่หายใจแล้วนี่ ก็อึ้งๆนะว่า ไปแล้วสินะ
ก็ต้องเรียกสติว่า มีเรื่องต้องทำนะ จะฝังหรือจะยังไง ถ้าจะเอามาฝังแถวออฟฟิสก็ต้องรอถึงเช้า
ซึ่งคงจะไม่ต้องนอนกันเลย นั่งมองหมาเรานอนนิ่งอย่างงั้นทั้งคืน ทำใจไม่ได้หรอก
เลยไปค้นๆ ที่เคยเซฟเก็บเอาไว้ ก็ได้เบอร์ที่เค้ารับเผารับฝัง 24 ชม.
จากนั้นก็เก็บข้าวของ อาหารที่มีอยู่เอาไปบริจาค นี่คือเรื่องที่ต้องจัดการ
พอหมดเรื่องที่ต้องทำก็มีโหวงๆนะว่า ไม่มีอะไรทำให้อีกแล้วเหรอ กลับมาบ้านยังเผลอมองหา
เราอยู่กันมาน้านนานนะ ข้าวตู เราทำทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้แล้วนะ
จากความรักก็เพิ่มความผูกพันเข้ามา ทุกเรื่องราวจะเป็นความทรงจำที่ดีของเรานะ ข้าวตู
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
