ใกล้ถึงช่วงวันสงกรานต์อีกแล้ว ท้องทะเลด้านฝั่งอันดามันตั้งแต่เดือนมกราคม จนถึงต้นเดือนเมษายนของทุกปี เหมาะสมกับการไปพักผ่อนท่องเที่ยวตามหมู่เกาะต่าง ๆ เมื่อเราพูดถึงอันดามัน คนส่วนใหญ่มักจะเลือกที่จะเที่ยวตามหมู่เกาะพี พี หมู่เกาะสิมิลัน หมู่เกาะสุรินทร์ หากท่านที่ต้องการเลือกที่จะหลบร้อนนี้ ไปยังเกาะที่ยังคงสภาพความเป็นธรรมชาติ พร้อมหลีกหนีชีวิตจำเจของชาวเมือง เพื่อสัมผัสวิถีชีวิตชาวทะเล หลีกลี้หนีหน้าผู้คน เลือกหาความสงบ สูดอากาศสดชื่น ขอแนะนำให้ท่านลองไปที่หมู่เกาะยาว สักครั้งหนึ่ง แล้วจะติดใจ

หมู่เกาะยาว ตั้งอยู่ในเขตจังหวัดพังงา แต่ใกล้กับฝั่งทะเลจังหวัดภูเก็ตด้านตะวันออก สามารถเดินทางไปได้ทั้งจากภูเก็ต พังงา และจากจังหวัดกระบี่ หมู่เกาะยาวจัดเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดพังงา ประกอบด้วยเกาะยาวใหญ่ และเกาะยาวน้อย ประชากรส่วนใหญ่กว่า 90%เป็นชาวมุสลิม ประกอบอาชีพชาวประมง ทำสวนยางพารา และทำนา

เมื่อปีที่แล้วเราได้ไปเกาะยาวน้อยในช่วงสงกรานต์ โดยเดินทางจากกรุงเทพ-ภูเก็ต และไปลงเรือข้ามฟากจากภูเก็ตไปเกาะยาวน้อย ที่ท่าเรือบางโรง จะมีเรือที่ออกจากท่าเรือบางโรงเป็นประจำทุกวันเวลา 11.00 น. อัตราค่าโดยสารคนละ 40 บาท หากนักท่องเที่ยวที่ไปเป็นหมู่คณะต้องการจะเช่าเหมาเรือ ก็มีบริการที่นี่เช่นกัน อัตราเช่าเรือแล้วแต่จะต่อรอง จากภูเก็ตข้ามไปเกาะยาวน้อยใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงเศษ ขึ้นที่ท่าเรือมาเนาะห์ หรือมานอก ที่นี่จะมีรถแท๊กซี่ (กระป๊อ) มารอบริการนักท่องเที่ยวไปตามจุดท่องเที่ยวต่างๆ บนเกาะยาวน้อย อัตราค่าโดยสารคนละประมาณ 30 บาท แล้วแต่จะต่อรอง และระยะทางที่จะไปส่ง ควรจะนัดรถที่ท่านเช่าไปรับท่านในวันกลับด้วย เพราะว่าจะค่อนข้างหารถยาก ในกรณีที่ท่านไปพักอยู่ในบางหาดที่ค่อนข้างจะไม่พลุกพล่าน อย่างเช่นพวกเราที่เดินทางไปเที่ยวเมื่อปีก่อนนั้น ไปกันสามสาว และได้ค้นคว้าหาข้อมูลการท่องเที่ยวก่อนไป ไม่ว่าจะตามเวปไซด์ ตามหนังสือท่องเที่ยวต่าง ๆ และตกลงที่จะเลือกพักที่หาดท่าเขา ซึ่งเป็นหาดที่อยู่ด้านตะวันออกของเกาะ ที่นี่มีที่พักอยู่แห่งหนึ่ง คือท่าเขาบังกะโล ส่วนหาดอื่น ๆ ที่อยู่ถัดไปก็จะมีที่พักอยู่หลายแห่ง หลายราคา การจะไปนอนพักที่บังกะโลต่าง ๆ บนเกาะยาวน้อยนั้นสามารถจองบ้านล่วงหน้าได้ หรือจะไปติดต่อเองก็ได้หากท่านเดินทางไปในเวลาที่ไม่ใช่ฤดูการท่องเที่ยวหรือวันเสาร์-อาทิตย์

กิจกรรมแรกสำหรับการไปพักผ่อนที่เกาะยาวน้อย ที่พวกเราเลือกก็คือ ใช้เวล践 วันเต็ม ๆ กับการเช่าเรือหางยาวออกไปเที่ยวที่หมู่เกาะห้อง จังหวัดกระบี่ ซึ่งตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของเกาะยาวน้อย ใช้เวลาเดินทางจากหาดท่าเขาไปยังหมู่เกาะห้องเพียง 30 นาที สามารถติดต่อจ้างเหมากับทางบ้านพักหรือรีสอร์ทได้ค่ะ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะมีชูชีพ แว่นตาดำน้ำ สนอร์เกอร์ ไว้ให้บริการพร้อมเสร็จสรรพ ถ้าเผื่อว่าเราจะไม่ได้เตรียมไปเลย ทางรีสอร์ทจะเตรียมอาหารกลางวันไปให้เราด้วยค่ะ

จากหาดท่าเขาตรงไปยังหมู่เกาะห้อง (จังหวัดกระบี่) ใช้เวลาประมาณ 30 นาที คลื่นลมสงบมาก แดดแรงกำลังดี ใครอยากดำก็ทาซันแทนไว้ได้เลย ดำแน่นอน ลุงขับเรือเข้ามาใกล้เกาะหนึ่งมีถ้ำหัวกะโหลก แกบอกว่าถ้ำแห่งนี้เป็นสุสานของชาวเลที่เก็บรังนก ที่เมื่อตายจะนำศพมาฝังที่นี่ เรานั่งเรือผ่านถ้ำไปอย่างสงบ พร้อมส่งจิตคารวะผู้นอนสงบเป็นผู้เผ้าพิทักษ์เกาะและรังนก หมู่เกาะห้องแห่งนี้เป็นแหล่งรังนกนางแอ่น แต่ละเกาะจะมีสัมปทานรังนก สังเกตได้ว่าเกาะส่วนใหญ่ทางภาคใต้มักจะเป็นภูเขาหินปูน มีถ้ำที่นกนางแอ่นสามารถเข้าไปทำรังข้างใน จนเกิดมีคนเข้าไปเก็บรังของมันมาทำยา เราเคยไปดูวิธีการเก็บรังนกที่เกาะพีพีมาก่อน การขึ้นเก็บรังนกก็ใช้เพียงไม้ไผ่ที่ผูกพาดไปตามผนังถ้ำ การขึ้นรังนกของแต่ละคนน่าจะมีของ (ของขลัง) เพราะดูช่างน่าหวาดเสียว สมัยที่เคยไปดูที่ พี พีนั้น ไกด์ยังบอกว่าก็มีเหมือนกันที่ชาวเลต้องจบชีวิตเพราะปีนขึ้นไปเก็บรังนก

อ้อมเรือแล่นไปอีกเกาะหนึ่ง ใครเคยดูโฆษณาของการบินไทยบ้าง ที่ร้องเพลงว่า “จะไปไหนก็บอกมา ... แล้วฉันจะพาไป” มีลิงใส่แว่นดำบอกตอนจบว่า ทัวร์เอื้องหลวง สวัสดีค่า.... เกาะที่ว่าเป็นสองเกาะที่มีชายหาดสีขาวนวลเชื่อมต่อติดกัน ชาวเลเรียกว่าเหลาผักเบี้ย คนไทยว่าเกาะผักเบี้ย ไม่มีปะการัง แต่เรามาแวะจอดพักเล่นน้ำทะเลสีเขียวคราม น้ำใสแจ๋ว ตรงที่หาดเราพบว่ามีชาวต่างชาติพายแคนูมาค้างแรมบนเกาะ สองคนชายหญิง น่าอิจฉา ในเรือที่เราขอเขาดูมีทั้งเสบียง น้ำจืด ผ้าห่ม และเต๊นท์ที่พอจะลงเรือได้ ท่าทางเขาดูมีความสุข ไต่ถามก็ได้ความว่าพายมาจากฝั่งกระบี่

เกาะที่เราไปหยุดอีกจุดหนึ่งถัดมาก็คือ เหลาลาดิน จำได้แม่นเพราะชื่อเหมือนบินลาดิน ตรงนี้ก็จุดโฆษณาของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ตอนที่ติ๊ก เจษฎาภรณ์ เป็นพรีเซ็นเตอร์ ขอโทษ เราไปที่นั่นกันก่อนติ๊กเสียอีก เหลาลาดินมีอีกชื่อที่เพราะพริ้งว่า เกาะพาราไดซ์ เพราะอ่าวที่หาดทรายละเอียดขาวนวล เหมือนอ่าวมาหยาของ พี พี ที่นี่เป็นที่พักของเหล่าชาวเลเก็บรังนก ที่จะมาหยุดพัก สังสรรค์ เขาสร้างกระท่อม เหมือนกระท่อมเรคเก้ บาร์ มีเขียนว่าให้เช่าที่กางเต๊นท์ได้ แต่ขายน้ำจืด เขาทำลูกทุ่นสีส้มผูกไว้กับต้นไม้ กับท่อนไม้แขวนไว้สำหรับเล่นโล้ชิงช้า เหมือนที่เห็นในหนังโฆษณาเปี๊ยบเลย

นี่แค่ครึ่งทางของการทัวร์หมู่เกาะห้อง แค่อยู่ที่เหลาลาดินเราก็ติดอกติดใจเสียแล้ว แต่จุดหมายวันนี้เราอยู่ที่เกาะห้อง จุดที่ทุกคนจะไป วันนี้เราโชคดีมากเป็นวันเสาร์ 13 เมษายน คนเพิ่งจะออกมาจากกรุงเทพ ยังลงมาไม่ถึง เมื่อเรือเราแล่นไปถึงเกาะห้อง จะมีเรือไม่มากนัก เห็นนักท่องเที่ยวที่นิยมเข้าไปเที่ยวพายซีแคนู และคายัคเข้าไป ในห้องนั้นเป็นเหมือนลากูน ที่มีทางเข้าออกเพียงทางเดียว น้ำทะเลภายในจะนิ่งใสมาก ปกติจะมีเวลาน้ำขึ้นน้ำลง ช่วงที่เราไปถึงนั้นน้ำขึ้น ทำให้เรือสามารถเข้าไปได้ ถ้าไปในช่วงน้ำลดก็ไม่สามารถเข้าไปได้

บริเวณโดยรอบ ๆ ของเกาะที่อยู่ล้อมรอบพื้นน้ำเป็นหินปูนทั้งหมด พรรณไม้ที่ขึ้นได้ดีบริเวณที่ต่ำก็เป็นพวกป่าชายเลน ที่นี่ไม่เหมือนกับที่เกาะห้องของพังงา และไม่เหมือนปิเละที่เกาะ พี พี ตรงสีน้ำทะเลจะเป็นสีเขียว ไม่มีปะการังเหมือนที่พี พี แต่น้ำจะใสกว่าที่พังงา เมื่อเรือแล่นออกมาจากเวิ้งห้อง มุ่งไปสู่จุดสุดท้าย คือหาดเกาะห้อง จุดรวมนักท่องเที่ยวที่มาดูปลาทะเล เราจะเห็นเรือจอดเต็มหาด วันนี้โชคดีที่มีเรือไม่มากนัก ถ้าเป็นวันพรุ่งนี้คงจะมีคนจำนวนมากมาเที่ยว ค่าขึ้นเกาะที่นี่คนละ 100 บาท เรายึดที่นี่เป็นที่พักผ่อนทานอาหารกล่องที่นำมาจากบ้านพัก ทางครัวท่าเขาบังกะโลทำข้าวผัดไก่ไข่ดาวไว้ให้ และผลไม้เตรียมไว้ให้เราด้วย

จุดนี้เป็นจุดที่น่ามาดูปลา มีปลานกแก้ว ปลาการ์ตูน และปลาทะเลสีสวย ๆ ว่ายเต็มไปหมด เสื้อชูชีพไร้ความหมายเพราะน้ำตื้นและเค็มสุด ๆ จนตัวยังลอยได้เอง ไม่จม หาดทรายที่นี่เหมือนแป้ง ละเอียดกว่าที่เหลาลาดินเสียอีก เราลงเล่นน้ำทะเลกันอย่างไม่กลัวแดดเลยสักนิด แม้จะเป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตรงศีรษะ

พอเลยเที่ยงไปได้สักพักหนึ่ง นักท่องเที่ยวเริ่มลดน้อยลง สังเกตได้ว่าเรือนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักจะแวะมาที่นี่ชั่วเวลาไม่เกิน ครึ่งชั่วโมง อาจจะเป็นไปตามตารางไกด์นำเที่ยว หลังเที่ยงไปแล้วคนจะน้อยลงมาก เล่นน้ำกันอย่างสบายใจ

ระหว่างทางที่หันเรือกลับเข้าสู่น่านน้ำจังหวัดพังงา ลมเริ่มแรงขึ้นตามลำดับ ลมที่พัดจากตะวันออกไปตะวันตกทำให้กลับมาถึงเกาะยาวน้อยเร็วเกินคาด แต่ว่าพอมาถึงที่หาดกลับไม่ใช่เวลาที่น้ำขึ้น เป็นเวลาน้ำลง ทำให้เรือต้องจอดอยู่ห่างฝั่ง แล้วก็เดินกลับเข้าฝั่งค่อนข้างไกล

ในวันที่สอง กิจกรรมสนุก ๆ บนเกาะยาวน้อยที่นักท่องเที่ยวไม่ควรพลาดก็คือ การขี่จักรยานไปตามเส้นทางในเกาะ เพื่อสัมผัสวิถีชีวิตของชาวเล ซึ่งประกอบอาชีพประมง และทำสวนยาง เราได้เช่าจักรยานของรีสอร์ท ซึ่งตามรีสอร์ทต่าง ๆ จะมีไว้บริการ ใช้เส้นทางจากหาดท่าเขาไปตามทางลูกรังผ่านสวนยางพารา กะว่าจะไปให้ถึงหาดป่าทราย ซึ่งบริเวณนั้นจะมีรีสอร์ท และบังกะโลเรียงราย หลายแห่ง

สำหรับคนที่ไม่ค่อยได้ขี่จักรยานบ่อย ๆ จะรู้สึกว่าเส้นทางบนเกาะยาวน้อย ไม่ใช่ง่าย แต่ก็ไม่ยากสำหรับมือใหม่ เพราะจะมีทั้งขึ้นเนิน ลงเนิน เต็มไปด้วยทางขรุขระ ที่ต้องระมัดระวังพอสมควร เล่นเอาพวกเราเหนื่อยหอบ ระยะทางจากท่าเขาบังกะโล หาดท่าเขาไปหาดป่าทรายไม่ไกลมากนัก ใช้เวลาในการขี่จักรยานประมาณครึ่งชั่วโมง จะพบกับเส้นทางที่เริ่มเป็นทางเรียบ เพราะเข้าเขตที่เป็นแหล่งรีสอร์ท หาดป่าทรายถ้าถามใจของผู้เขียนเมื่อเทียบกับหาดท่าเขา มันมีความสวยงามคนละแบบ หาดป่าทรายเต็มไปด้วยหิน ไม่สามารถเล่นน้ำได้ ส่วนหาดท่าเขายังพอจะเล่นน้ำได้บ้างยามน้ำขึ้น

ช่วงสงกรานต์นี้คนจะจองที่พักเต็มเกือบหมด ลักษณะบ้านบังกะโลก็คล้าย ๆ กัน ราคาใกล้เคียงกัน เราได้เห็นบังกะโลรายใหม่ ๆ ที่เริ่มผุดขึ้นมา ตอบรับนักท่องเที่ยวคนไทยที่เริ่มหลั่งไหล หันเหมาเที่ยวที่เกาะยาวน้อย

ในวันนี้ฉันได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่า เกาะยาวน้อยกำลังจะได้รับรางวัลใหญ่รางวัลหนึ่ง ซึ่งเป็นรางวัลที่มอบให้แก่แหล่งท่องเที่ยวที่ยังคงมีความเป็นธรรมชาติอันสวยงาม น่าชื่นชมและยินดีที่ยังมีพื้นที่ในเมืองไทยที่ได้รับรางวัลนี้ โดยเฉพาะหมู่เกาะต่าง ๆ ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยม และธรรมชาติของหมู่เกาะเหล่านั้นกำลังจะถูกทำลายโดยความรู้เท่าไม่ถึงการของทั้งนักท่องเที่ยวเองและชาวบ้านซึ่งเป็นเจ้าของเกาะเอง นักท่องเที่ยวท่านใดที่อยากจะสัมผัสกับวิถีชีวิตและสภาพแวดล้อมที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ของทะเล ขอเชิญท่านลองไปเที่ยวที่เกาะยาวน้อยสักครั้งหนึ่งสิคะ