มีสองสิ่งใหญ่ๆ ที่ผู้เขียนรู้สึกซาบซึ้งอย่างมากที่บ้านทรายทอง เวอร์ชั่นนี้ได้ใส่ลงไป คือ ความกตัญญู นอกจากความดีที่ดูจะเป็นความจริงที่นวนิยายเรื่องนี้พยายามบอกให้ผู้อ่านได้ทราบ นอกจากนั้นยังมีเรื่องชนชั้น ความร่ำรวยที่ได้มาจากชาวนาที่ต้นตระกูลพินิตนันทน์ได้ให้ชาวนามาเช่าที่ไปทำกิน ซึ่งเรื่องเหล่านี้มีปรากฎในนวนิยาย ความกตัญญูในที่นี้คือ ชายกลาง หญิงใหญ่ และชายน้อยที่มีต่อคุณตาเจ้าคุณราชาพิพิธ หญิงใหญ่และชายกลางพยายามให้หม่อมแม้ และน้าแพรวไปดูแลอาการเจ็บป่วยของคุณตา ซึ่งเป็นคุณพ่อแท้ๆ ของคนทั้งสอง ซึ่งส่วนนี้คนเขียนบทขยายออกมาได้ดี

ส่วนที่สอง คือเรื่องการทำความดี ผลของการทำความชั่ว ถ้ายังจำกันได้ตอนที่พจมานเดินไปสำรวจที่ตึกขวางนั้นไปพบกับคุณตาน้อยที่นอนครวญรอความตาย แล้วกลับมาเล่าให้นมทิพย์ฟัง ซึ่งบทสนทนาตรงนี้ถือว่าดีเหมือนกัน "อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะกรรมสิ่งใดที่มีผู้ทำไว้ กรรมนั้นย่อมเป็นของผู้สร้าง บุคคลใดจะห้ามความตายด้วยตาข่ายเพชรเจ็ดชั้น ก็ยังไม่สามารถกั้นได้ ความมั่งมีศรีสุขย่อมไม่อยู่กับผู้สร้าง มีเท่าใดก็ย่อมอันตรธาน แต่กรรมนั้น ปู่ย่าตายายสร้างกรรมไว้ บาปก็ตกมาอยู่กับหลานรุ่นหลัง ทำให้พิการง่อยเปรี้ยเสียขา ทูนหัวของนมน่าเวทนาเหลือเกิน" ดูๆ ไปแล้วเศร้า ย้อนกลับมาดูคนใกล้ตัวของตัวเองญาติคนหนึ่งมีความอิจฉาต่อญาติด้วยกันมาก จนบรรดาญาติต่างพากันหนีหาย ญาติพี่น้องไม่เอา เมื่อญาติผู้นี้มีลูกๆ ก็พิการ หลายคนบอกว่าคงเป็นเวรกรรมที่แม่ของเด็กทำไว้ ผู้เขียนนั่งดูกับแม่ๆ ผู้เขียนก็ยังรู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน บางเรื่องที่สอดแทรกเข้าไปในเรื่อง พวกความเชื่อ ผู้เขียนชอบเหมือนกัน โดยเฉพาะที่หม่อมพรรณารายฝันว่าฟันหักออกจากปาก เชื่อว่าจะมีญาติเสียชีวิต ตัวผู้เขียนและคนในครอบครัวก็เคยฝันทำนองนี้ ก่อนที่ปู่ และย่าจะเสียชีวิต นอกจากบทละครที่คมคาย สอนคนดูละครให้สะท้อนกลับมาดูความเป็นอยู่ของตนเองแล้ว ทำให้ทราบได้ว่า คนเขียนบทละครเรื่องนี้ต้องมีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตมามาก จึงเข้าใจความเป็นไปของชีวิตได้ดี

อย่างที่กล่าวเอาไว้บ้านทรายทองยังสะท้อนความเป็นอยู่ของ "ผู้ดี" การดูถูก ดูแคลนจากญาติที่มาจากบ้านนอกอย่างพจมาน ทั้งที่ความจริงก็ล้วนแต่เป็นญาติที่เกิดมาจากต้นบรรพบุรุษคนเดียวกัน เป็น พินิตนันทน์ เหมือนกัน ในนวนิยายได้เขียนถึงรายได้ของบ้านทรายทอง หลักๆ มาจาก การเก็บค่าเช่าที่จากชาวนาที่มาเช่าที่ทำนา ค่านิยมที่ถูกต้องคือ ต้องขอบคุณพระคุณของชาวนา ในละครก็มีการสนทนาที่เข้าใจว่าไม่มีในนวนิยาย แต่นำมาเพิ่มให้ชัดเจนอย่างฉากที่ ท่านตุ้มตรัสกับท่านติ๋วเรื่องพจมาน "คนที่เป็นพี่น้องกันสายเลือดเดียวกัน แต่คนละสังคมน้องพอเข้าใจ แต่คนละชนชั้นมีด้วยหรือคะ บ้านนอกก็คนเหมือนกันนะคะที่เรามีข้าวกินทุกวันนี้ก็เพราะชาวนา เพราะคนบ้านนอกเราต้องยกย่องเขาด้วยซ้ำ" ก็ดีอีกเหมือนกัน

ภาพรวมแล้วบ้านทรายทอง เวอร์ชั่นนี้อาจมีข้อติดขัดบ้าง แต่ก็น่าประทับใจ แต่น่าคิดว่าที่ละครออกมาได้เหมือนหรือติดกับนวนิยายอาจเป็นเพราะ เมื่อคราว ทวิภพ เวอร์ชั่นแพนเค้ก ตีความตัวละครอย่างมณีจันทร์ดูแปลกล้นๆ ไป มาคราวนี้ทางผู้จัดทำละครเลยต้องใส่ใจส่วนนี้เป็นพิเศษนอกจากเรื่องฉาก การแต่งกาย ฝ่ายศิลปกรรมที่ทำออกมาได้ดี บทละครการตีความยิ่งต้องใส่ใจมาก หวังว่าทางผู้จัดละครค่ายนี้จะใส่ใจในการทำละครให้ดียิ่งขึ้น ส่วนตัวรอชม สายโลหิต อยู่และหวังทำออกมาได้ดี  (อยากให้คนไปสัมภาษณ์ คุณสวลี ผกาพันธ์ ว่าชมบ้านทรายทองเวอร์ชั้นนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง ในฐานะเคยรับบทพจมาน)