| All Blog
|
...โลกนี้คือละคร... อินทรวิเชียรฉันท์ 11 ฉันทลักษณ์: ครุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ครุ ลหุ-ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ-ครุ โลกนี้ละครเล่น ดุจเห็นมิห่างหาย ยอกย้อนมลายกลาย ฤสลายดังสายลม ชมชื่นระรื่นจิต สุจริตสนิทสม คืนกลับบ่เกลียวกลม ผิวะตรมฉงนใจ แสร้งทำฤจริงแท้ ขณะแลพินิจไป เล่ห์ลวงระรัวใน หฤทัยบ่ห่อนราง เจ็บแสนบ่แม้นมาด นรชาติกระหน่ำกลาง แค้นเหลือจะเมินหมาง พิศพลางบ่แรมรา โอ้จิตมิปลดปลง มละลงเพราะโกรธา ตัณหากิเลสพา อุระล้าละใคร่ครวญ กรรมเกิดเพราะใจตน บ่มิสนตระหนักทวน ธรรมหายอนาถจวน วรล้วนสลายสูญ
อาจารย์คินสุดยอดแล้วค่ะ ฮ่าๆ เรียกเฟิร์นเถอะค่ะง่ายกว่าเยอะเลย อิอิ
คุณนุ่นอย่าเพิ่งท้อค่ะ มาหัดเป็นเพื่อนเฟิร์นก่อน ช่วงนี้กำลังฝึกปรือ  โดย: ฆโนทัย
 วันที่: 20 มิถุนายน 2556 เวลา:4:49:18 น. |
S_Maple
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
เป็นคนแต่งกลอนไม่เป็นเลย ขนาดอาจารย์แคนจะสอน
นุ่นยังสมองไม่รับได้อีก เฮ้อ แย่จังค่ะ