ฉันเกลียด (ตุ๊ก) แก !

     ใครหลายคน หรืออาจจะแทบทุกคนคงจะต้องมีสิ่งที่เกลียดและกลัวจนจับใจ อย่างน้อยก็ต้องมีสักอย่างหนึ่ง สิ่งที่คนเราจะกลัวไม่ว่าจะกลัวผี กลัวแมลงสาบ กลัวหนู ฯลฯ สารพัดสารพันกันไปตามแต่ว่าใครคนนั้นจะมีความหลังอะไรกันมาบ้างจนก่อให้เกิดเป็นความกลัวขึ้นมา แต่สำหรับตัวเราเองตั้งแต่จำความได้กระทั่งโตมาจนหมาเลียตูดไม่ถึง สิ่งที่เราเกลียดและขยะแขยงมากที่สุดในโลกก็คือ เจ้าตุ๊กแก!! มันแสนจะน่าเกลียดน่ากลัว โดยเฉพาะลายจุดของมัน นึกถึงทีไรเป็นต้องร้องอี้ทุกที (และคงมีใครอีกไม่น้อยที่เกลียดและกลัวตุ๊กแกเหมือนกับเรา)

     แต่จะด้วยกรรมหรือเวรอันใดก็มิทราบได้ ทุกวันนี้เราต้องเผชิญอยู่กับสิ่งที่เรากลัวมากที่สุดในชีวิต ตุ๊กแกเข้ามาวนเวียนอยู่ในชีวิตเราวันละ 3 เวลาก็ว่าได้ ทุกเช้าตื่นขึ้นมาเราต้องล้างขี้ตุ๊กแกในห้องน้ำก่อนที่เราจะล้างหน้าแปรงฟันซะอีก ตอนกลางวันก็อีกรอบหนึ่ง ยังไม่พอตอนเย็นก่อนเราอาบน้ำเราก็ต้องมาล้างขี้ตุ๊กแกในห้องน้ำอีกรอบเป็นการปิดท้ายหน้าที่ประจำวัน

     แรกๆ เรากลัวจนแทบจะไม่กล้าสบสายตากับมันเลย (จะพูดว่ากลัวจนขี้ขึ้นหัวก็ว่าได้) แต่วันเวลาผ่านไปหลายปี เริ่มที่จะชาชินกับตัวลายๆ ของมัน หลังๆ มาเริ่มสบตากับมันบ้าง แต่ถ้าเลี่ยงได้เราก็ไม่อยากไปยุ่งกับมันเท่าไหร่ เรายังคงทำหน้าที่เป็นแม่บ้านล้างขี้ตุ๊กแกวันละ 3 เวลาทุกวัน จนในที่สุดความอดทนของเราก็ขาดผึ่งลงในวันนี้ มันคงเป็นวันมหาวิปโยคทั้งของเราและของเจ้าตุ๊กตาตัวนั้นแน่นอน วันนี้เราเข้าไปห้องน้ำกี่ครั้งก็เจอขี้มันทุกครั้ง กลิ่นเหม็นเอียนตลบอยู่ในห้องน้ำ แถมมันยังอวดดีเกาะอยู่ในห้องน้ำไม่ยอมไปไหน ครั้งที่ 1 ทนได้ ครั้งที่ 2 เริ่มหงุดหงิดแล้ว ครั้งที่ 3 ความอดทนเราเริ่มขาดสะบั้น

     มือไวกว่าความคิด คว้าไม้มาได้เราก็ไล่มันออกไป มันหนีออกไปทางหลังบ้าน แต่เรายังตามไม่ลดละ วิ่งเอาไม้ไปไล่มันที่หลังบ้านอีก มันก็วนเข้ามาอยู่ในห้องน้ำอีก เราก็เอาไม้ไปไล่มันให้ออกไปจากห้องน้ำอีก วนไปวนมาอยู่อย่างนั้น สักพักมันก็เหนื่อย เราก็เหนื่อย เลยพักยก แยกย้ายกันไปคนละที่ละทาง

     เย็นๆ พอเข้ามาในบ้านอีกครั้ง คราวนี้มันมาเกาะอยู่ที่ประตูห้องครัวเกาะนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น ไม่ยอมขยับไปไหน ทำไมมันถึงได้ดื้อด้านอย่างงี้ฟ่ะ ไล่ก็ไม่ยอมไป ความอดทนครั้งที่ 4 ของเราเริ่มขาดผึ่งลงอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช้ไม้แล้ว รองเท้าผ้าใบคู่หูวางอยู่หน้าประตูพอดี เหมาะเลยเรา ทิ้งระยะห่างไว้ประมาณ 3 เมตรเพื่อความปลอดภัย อยู่คนละมุมประตู (เราเตรียมหนีเผื่อมันกระโดดมาเกาะคอเรา) ปาไปครั้งแรก ไม่โดน มันวิ่งหนีไปหน่อยหนึ่ง ปาครั้งที่สองก็ไม่โดน พอดีรองเท้าข้างหนึ่งที่ปาไปมันกระเด็นตกมาใกล้ๆ เอาว่ะ! ลองปาดูอีกครั้ง ตุ๊กแกตัวนั้นกับหน้าต่างอยู่ห่างกันไม่ถึงเมตร ถ้าปาอีกครั้งก็จะไล่มันให้ออกไปทางหน้าต่างได้พอดี

     คิดแล้วก็ปารองเท้าออกไป เสียงดังตุ๊บ !! ด้วยความบังเอิญของเราและคงเป็นความซวยของเจ้าตุ๊กแกตัวนั้น เราปารองเท้าไปโดนมันพอดี มันตกลงไปในอ่างล้างจานพร้อมกับรองเท้า แต่มันไม่เป็นไร ตะเกียกตะกายออกจากอ่างและหนีออกไปทางหน้าต่างตามที่เราคาดไว้พอดี เรายิ้มกริ่มในใจ คราวนี้คงเข็ดหลาบซะที จะได้ไม่ต้องมาเข้ามาขี้ในห้องน้ำตรูอีก แล้วก็เดินไปเก็บรองเท้าที่ตกอยู่ในอ่างล้างจาน

     พลันสายตาไปเห็นอะไรสักอย่างเส้นยาวๆ เกือบคืบ มีลายจุดๆ ตกอยู่ตรงข้างอ่าง มีเลือดสาดกระเซ็นเล็กน้อยตามข้างฝา เราแทบกรี๊ด นั่นมันหางตุ๊กแกตัวนั้นนี่หว่า ด้วยความสำนึกผิดว่าเราทำอะไรลงไป แค่อยากจะสั่งสอนมันไม่ให้เข้ามาในบ้านเท่านั้นเอง แต่นี่เราเกือบจะฆ่ามันแล้วมั้ยหล่ะ คิดแล้วก็รู้สึกเสียใจ มันคงจะเจ็บน่าดูที่หางหลุดออกมาอย่างนั้น เกิดมาเราก็ไม่เคยฆ่าสัตว์เลยสักตัว (ยกเว้นมดกับยุง) แม้แต่ปลายังต้องซื้อปลาที่ตายแล้วมากิน ด้วยอารมณ์โกรธแท้ๆ เลยเรา


     พอตกดึกเราก็เข้าไปอาบน้ำตามปรกติ คิดว่าเย็นนี้คงไม่ต้องมาล้างขี้ตุ๊กแกอีก มันคงจะเข็ด แล้วหนีออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว แต่ที่ไหนได้ครับท่านผู้ชม มันยังคงทำหน้าที่ของมันตามปรกติทุกวันด้วยการมาทิ้งขี้ไว้ให้เราล้างอีก ยอมแพ้เลยจริงๆ ไม่รู้ว่าทำกรรมอันใดไว้ คู่ชีวิตก็ยังหาไม่ได้ ที่ไม่อยากได้ (ตุ๊กแก) ก็ตื้อจะอยู่ไม่ยอมไปไหน เฮ้อ!! เหนื่อยใจจริงๆ จนอยากตะโกนให้มันดังก้องโลกว่า

"ฉันเกลียด(ตุ๊ก)...แก"

Free TextEditor

Create Date : 03 มิถุนายน 2554 Last Update : 3 มิถุนายน 2554 22:19:35 น. Counter : 963 Pageviews.		4 comments
Share Tweet