ประสบการณ์ได้เจอหน้าน้องบีม (ต่อ)

แต่..คุณหมอบอกแม่ว่า ตอนนี้เจอแต่ถุง ยังไม่เจอตัวอ่อน อาจจะเกิดจากไข่ฝ่อหรืออาจจะยังเล็กอยู่ คุณหมอเลยนัดแม่มาตรวจอีกทีอีก 2 อาทิตย์ หลังกลับมาจากรพ. แม่รู้สึกใจคอไม่ดีเลย..แต่ก็ยังแอบลุ้นว่าลูกต้องมาอยู่กับแม่ ภาวนาขอให้ได้รับข่าวดี..
หลังจากนั้นอีกสองอาทิตย์แม่ก็ไปพบคุณหมอตามนัด คุณหมอก็ทำการอัลตร้าซาวด์แม่อีกรอบ ก่อนบอกข่าวดีกับแม่ว่า "ดีใจด้วยนะครับคุณแม่ น้องแข็งแรงดีครับ" ตอนนั้นแม่รู้สึกดีใจมากที่สุด แม่ขอบใจลูกมากนะ ที่มาอยู่กับแม่แล้ว...
ตลอดเวลาที่หนูมาอยู่ในท้องแม่ แม่แพ้ท้องมากมาย แพ้ตั้งแต่ 2 เดือนยันคลอดเลยก็ว่าได้ เพื่อนที่ทำงานแม่ต่างคิดว่าแม่ลาออกแล้ว (เพราะลางานเยอะมากกก) บางทีลาเป็นเดือนเลยล่ะ เพราะแม่แพ้อย่างรุ่นแรง พอครบ 4 เดือนพ่อก็พาแม่ไปอุลตร้าซาวด์ดูเพศหนูและดูความแข็งแรงของหนู คุณหมอก็ซาวด์ไปมาอย่างละเอียด มาดูตรงหว่างขาหนู คุณหมอก็หยุด และถามพ่อกับแม่ว่า ดูออกหรือป่าวคะ ว่าเพศอะไร
คุณหมอถามไปก็ยิ้มไป เพราะว่าในภาพนั้นมันชัดแจนมากก 555 ลูกแม่เพศชายนั่นเอง (แหม..ก็ยื่นออกมาซะขนาดนั้น )
เข้าเดือนที่ 7 อาการแม่เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังแพ้อยู่ เป็นลมหน้ามืดบ่อยมากก แทบจะไม่ต้องทำอะไร แต่แม่ก็อดทน อีกไม่นานแล้วนะก็จะได้เจอหน้าลูกชายแม่ เดือนนี้คุณหมอแนะนำให้ไปฝากครรภ์อีกทีที่รพ.จุฬา และ ทำประวัติคนไข้ แม่ก็ไปตามคำแนะนำของคุณหมอ
(ลืมบอกไปว่ากำหนดคลอดหนู วันที่ 2 พ.ค 2554 นะลูก)
พอเข้าเดือนที่ 9 แม่เริ่มเดินอุ้ยอ้าย ท้องแม่ใหญ่มาก นี่ขนาดกินอะไรไม่ค่อยได้นะเนี่ย พอมาถึงวันที่ 28 เมษายน 2554 คุณหมอนัดตรวจครรภ์เป็นครั้งสุดท้าย และหากอีกอาทิตย์นึงยังไม่เจ็บท้องคลอดลูก ก็จะนัดผ่า ในใจแม่ไม่อยากผ่าเลย อยากคลอดหนูเองเพราะแม่ตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว ก่อนกลับคุณหมอทำการเลาะถุงน้ำคร่ำแม่เพื่อเร่งคลอดและบอกว่าปากมดลูกเปิดแล้ว 2-3 cm.
กลับมาบ้านก็รู้สึกเจ็บหน่วงๆ (คุณหมอบอกว่าจะมีเลือดออกนิดหน่อยและเจ็บ แต่จะหายไปเอง) คืนนั้นแม่นอนไม่ค่อยหลับเลย กลัวว่าจะปวดท้องคลอดกลางดึก เพราะพ่อหนูไม่อยู่ (ทำงานเข้ากะดึก) พอถึงตี 5 แม่ก็ยังปวดอยู่ แต่ปวดไม่มาก พอพ่อกลับมาบ้านแม่ก็เล่าอาการให้พ่อฟัง พ่อเลยถามว่าจะไปหาหมอหรือป่าว แม่จำได้ว่าหมอบอกว่าถ้าเจ็บท้องทุก 5 นาทีถึงจะไปได้ แม่เลยบอกพ่อว่ายังไม่ไปหรอก รอดูอาการอีกทีนึงก่อน
จากนั้นแม่ก็นอนดูอาการ ส่วนพ่อหนูก็นอนพักผ่อน พอเที่ยงอาการแม่เริ่มไม่ดีขึ้น คราวนี้เริ่มเจ็บทุก 5 นาที แม่จึงบอกพ่อว่าแม่ไม่ไหวแล้ว ไปหาหมอดีกว่า พ่อหนูจึงไปปลุกลุงหนูให้ขับรถพาไปรพ.จุฬา
ลุงหนูขับรถพาไปหลงอยู่นานมาก แต่แม่ก็ยังทนได้ ถึงรพ.อีกทีก็ 4 โมงเย็น (ออกจากบ้านเที่ยงครึ่ง)
พอลงรถแม่รู้สึกมีน้ำไหลลงตามขา ย่าหนูเห็นเลยบอกว่าน้ำเดินแล้ว แม่ก็เลยรีบเดินไปที่ตึกคลอด พยาบาลก็มาถามอาการว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว และพาไปเปลี่ยนชุด และบอกให้ญาติไม่ต้องรอกลับบ้านได้เลย พยาบาลพาแม่ไปทำความสะอาด และเตรียมความพร้อมสำหรับการคลอด และพาไปนอนรอคลอดพร้อมกับซักประวัติโดยละเอียด
รอแล้วรอเล่าแม่ก็ยังไม่คลอด คุณหมอก็เลยฉีดยาเร่งคลอดให้แม่ จากนั้นแม่ก็รู้สึกปวดท้องมากกกและก็คลอดหนูเวลา 22.30 น.
ลูกแม่แข็งแรงสมบรูณ์ดี และที่สำคัญหนูหล่อที่สุดในโลกเลย

อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน

Create Date : 01 มกราคม 2555 Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2555 17:39:44 น. Counter : 587 Pageviews.		0 comments
Share Tweet