โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน มันไม่เลวร้ายอะไรอย่างที่เขียน
แต่พอดีสันดานผู้เขียนมันเสียเอง....

เรามันเด็กเกเร เรามันคนความทดทนต่ำ
เรามันนิสัยเสีย เอาแต่ใจ ใจร้อน ไม่มีความรับผิดชอบ นอยด์ง่ายเกินไป
ตัวเองถูกอยู่เสมอ ไม่มีสัมมาคาราวะ ไม่คิดแต่เสือกคิดมากในเรื่องที่ชาวบ้านเค้าไม่คิดกัน
ดีแต่ปาก มีอะไรอีกมั้ย?? เอาเป็นว่าเราหาดีได้ยากหล่ะกัน

มันอาจจะเป็นเรื่องนิดเดียวสำหรับใครต่อหลายคน
แต่ไม่ใช่กู มันอาจเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับใคร แต่ไม่ใช่กู

จิกกูได้ แต่อย่าเยอะ เพราะกูก็ทำ

นินทาต่อหน้าและหลับหลังกูได้ แต่อย่าให้กูจับได้บ่อยๆ เพราะกูก็ทำ

กูพลาดซ้ำกูได้
กูนิ่งแล้ว อย่าย้ำซ้ำๆไม่เลิก เพราะกูเบื่อ

ด่ากูได้ กูอาจชา แต่กูรับฟัง กูอาจแสดงออกเลวร้าย แต่กูก็ยังฟัง

กูเถียง แถไถไปบ้าง บ่นไปหน่อยแต่กูก็เชื่อ

พอกูเริ่มมีอคติ รู้มั้ยว่าแม่งอยู่นานมันเหมือนมะเร็งขยายตัวไปเรื่อยๆ
ก็เพราะกูเป็นแบบนี้ไง
เรื่องมันเลยดูยิ่งใหญ่สำหรับกู(แต่มันอาจจะไม่มีเชี้ยไรเลยสำหรับคนอื่น)

เหรียญมันก็มีสองด้าน
คนมันก็มีทั้งสว่างและมืด กูก็รู้กูก็พยายามลดทิฐิเปรตๆแล้ว
พอกูเริ่มจะไม่คิดห่าไรทุกอย่างเริ่มนิ่งกูกะลังจะเข้าโหมดปกติดันมารีสตาร์ทอารมณ์กูใหม่ซะอย่างงั้น

จำแต่เรื่องดีๆแล้วลืมๆเรื่องไม่ดี
นั่นนะไม่ใช่กูแน่นอนก็บอกแล้วว่ากูไม่ใช่คนดี อายุมากขึ้นอีคิวก็มากขึ้น
แต่มันกระดึ๊บๆขึ้น กูก็ยังคงคิดไม่ได้เหมือนที่เคยเป็นมา
อืมมมชาวบ้านเค้าคงไม่รู้จักสันดานกูมั้งอะไรๆเลยไม่ดีขึ้น .....

แยกแยะเรื่องงานกะเรื่องส่วนตัว
ใช่ว่ากูไม่ลองทำนะเว้ย กูลองแล้วทำมาสักพักผลเหรอ??กูไม่มานั่งคิดถึงการเปลี่ยนแปลงห่าไรหรอกกูเดินหน้าเลย
ปัญหาที่เกิดมันไม่ใช่สิ่งจับต้องได้มันเหมือนขี้ผงเข้าตาหว่ะ
มองไม่เห็นแต่แม่งรำคาญเคืองตาชิบเป๋ง เขี่ยออกก็แล้วล้างตาก็แล้ว
สักพักแม่งออกไปเองแล้วมันก็เข้าตาใหม่อีกรอบ วนไปมาเป็นวัฏจักร นั่นแหละปัญหากู

สู้ให้อย่ามาเกี่ยวกันเลยดีกว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องอันใด
ถ้าต่อหน้าพูดดี คิดดี ทำดีหลายรอบเกิ๊น
บอกแล้วอย่าให้กูจับได้จนสุดท้ายกูก็ยังจับได้อยู่ดี

ถ้าจะถามกูว่า ไมกูไม่ด่าไปเลยหล่ะ
มีคนถามแล้วนิว่ามีอะไรทำไมกูเสือกไม่พูดไปหล่ะฟายยย มึงจะมาเขียนเรียงความทำแมวอะไร(บล็อกกู
กูพอใจจะเขียน 555) จะให้กูบอกยังไงในเมื่อกูไม่อยากให้ลำบากใจนี่หว่าก็กูนิสัยเสียอย่างนี้แหละมันไม่มีไรดีขึ้นหรอกเผลอๆแม่งมองหน้าไม่ติดอีกตะหาก(หมายถึงคนอื่นนะไม่ใช่กู
เพราะกูไม่แคร์สื่อก๊ากๆ)
ไอ่จะให้กูพูดต่อหน้าดีไม่ดีกูได้ด่าให้สิแต่อย่างที่บอกมันเป็นขี้ผงมองไม่เห็นแต่เคือง

กูก็ไม่รู้ว่าต่อจากนี้มันจะเป็นยังไง
แต่กูไม่เสียใจเพราะกูเลือกเอง เหมือนที่ผ่านมาถามกูว่ากูเสียใจป่าว
เต็มปากเต็มคำจากใจเลยนะว่าไม่ เพราะตอนนั้นกูก็เลือกเองเหมือนกัน(ว๊าววกูเลือกได้
ฮ่าๆ) อนาคตมันไม่แน่นอนแต่ที่กูมั่นใจได้เยอะคือ
ขี้ผงก้อนเดิมมันจะไม่เข้าตากูอีก

กูไม่ใช่คนเข้าใจยากเรื่องมาก
ขอแค่ความเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเกลียดเหมือนเดิมหรือเฉยๆกะกูเหมือนเดิม กูก็จะคงเดิม
กูไม่ชอบต้นร้ายปลายดี ต้นดีปลายไม่ค่อยดี กูไม่เอาทั้งสิ้นกูเกลียดการเปลี่ยนแปลง

มันไม่แย่(สำหรับใคร)
แต่รับไม่ได้(สำหรับกู)........