ของฝากจากวัดป่าอย่างแรกนี่ ขอนำเสนอ “น้ำปานะแบบประยุกต์” ค่ะ

อย่าเพิ่งแปลกใจนะคะ สำหรับคนอ้วนแล้ว เรื่องกินมักเป็นเรื่องใหญ่ เลยขอประเดิมของฝากจากการเข้าวัดเป็นเรื่องแรกคือเรื่องกิน อิ อิ (ไม่ค่อยตะกละเท่าไหร่เล้ย คนเขียนน่ะ)

เรื่องกินนี่เป็นกิเลสที่สำคัญหนึ่งของคนเรานะคะ ปกติแล้วเป็นคนชอบกินมากเลย (แต่ไม่ชอบทำค่ะ แค่กินแล้วก็นั่งจมอยู่กับเก้าอี้หน้าจอคอมฯ บอกตัวเองและคนรอบข้างว่า กำลังทำงาน… แหะ ๆ กิเลสสองชั้นเลยนะคะเนี่ย) น้ำหนักก็เลยขึ้นเอ๊าขึ้นเอา จนลูกชายตัวน้อยกลายเป็นตัวอ้วนตามแม่ และทำท่าจะมาแรงแซงโค้งให้ต้องเป็นห่วงอย่างมาก ว่านอกจากภาวะโรคอ้วนจะถามหาลูกชายแล้ว บรรดาโรคพี่โรคน้องต่อเนื่องประเภทเบาหวานความดันฯจะเข้ามาจับจองพ่อหนุ่มน้อยแก้มป่องของแม่ไป… โชคดีนะคะ ที่ลูกคอยเตือนสติแม่เสมอว่า เขาเป็นคนมีกรรม….มีกรรมพันธุ์ที่มีแม่อ้วน!

ด้วยเหตุฉะนี้ อานิสงส์แรกของการไปวัดป่าฝึกกรรมฐานก็คือการเรียนรู้และฝึกหัดการกินแค่พอดี วันหนึ่งสองมื้อ ไม่มีจุกจิก ตบท้ายกันหิวก่อนเย็นด้วยน้ำปานะรสเลิศจากฝีมือชาววัด… ตอนนี้น้ำหนักคุณแม่ก็เริ่มลดลง ลดลง…เห็นผลอย่างมากเลยขอนำมาแนะนำให้รู้จักกันไว้ก่อน

อ่านแล้วอย่าแอบค่อนขอดนะคะว่าไปฝึกกรรมฐานทั้งที เอาวิธีลดความอ้วนมาฝาก!!? ก้อ…ถ้าใครเคยอ้วนหรือรู้สึกว่าตัวเองอ้วน (ทั้งที่อาจจะผอมสวยกำลังดีแต่ไม่เท่าดารานางแบบทั้งหลาย) แล้วเคยคิดหรือเคยลดความอ้วนมาแล้ว อาจจะซาบซึ้งกับใจได้ว่า ความอ้วนเป็นอะไรมากกว่าการมีน้ำหนักเกิน เนอะ

ความอ้วนไม่ใช่แค่เรื่องอาหารกับการออกกำลังกายและหรือเครื่องมือทางการแพทย์ทางสังคมประดามีนะคะ….สิ่งที่สำคัญเหนืออื่นใด ของปัญหาความอ้วนและการลดความอ้วนคือใจของตัวเองค่ะ (ขอแว้บเข้ามาเรื่องจิตเรื่องใจหน่อย เดี๋ยวจะเสียชื่อลูกศิษย์วัดโม้ด…)

ไปอยู่วัดมาสองครั้ง ครั้งละแปดวัน ก็ได้น้ำปานะนี่แหละค่ะ เป็นที่พึ่งทางใจที่สำคัญยามเย็น…รสชาติช่างอร่อยกลมกล่อมหอมหวานนนน...เกินจะบรรยาย (อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรต้องขอเชิญไปลองฝึกดู หนักประเภทตื่นแต่ตีสามเข้าคิวอาบน้ำทำวัตรตีสี่นั่งกรรมฐานตีห้าเดินป่าหกโมงและก้อ…โน่น ลากยาวกับการปฏิบัติจนมาพักเอาตอนสี่โมงเย็นเพื่อเข้าคิวอาบน้ำก่อนไปทำวัตรเดินจงกรมจนถึงเวลาเข้านอนนั่น..ถึงตอนนั้น จะรู้ได้เลยค่ะว่า ความอร่อยเกินบรรยายเป็นอย่างไร เพราะเป็นความสุขทางลิ้นกายใจเล็ก ๆ หนึ่งเดียวของนักปฏิบัติธรรมทั้งหลาย)

เขียนไปเขียนมาชักออกจะบรรยายมากไปสักหน่อย อย่าถือสานะคะ เอาเป็นว่า เกริ่นให้รู้จักความหมายของน้ำปานะแบบคนธรรมดาที่เข้าไปอยู่วัดมาแค่นี้ก่อน แล้วเดี๋ยวจะหาเวลามาเขียนต่อว่า เอามาทำกินเองที่บ้านง่าย ๆ อร่อยดีมีสุขภาพอย่างไร…

ตอนนี้ฝากภาพไว้ให้ดูเล่นก่อน ไม่ใช่ภาพน้ำปานะหรอกนะคะ เป็นภาพดอกแก้วที่บ้าน (เกี่ยวกันตรงไหนนี่??)



ลป. ลืมไป คิดถึงทุกคนค่ะ โดยเฉพาะนินจาเปิดหน้า (แล้ว) เรื่องนี้เขียนให้น้องเตยโดยเฉพาะเลยนะคะ รับรองว่าอยู่ทางนั้น เครื่องปรุงมีพร้อมสรรพแน่นอน...อย่าลืมติดตามตอนต่อไปค่ะ

Create Date : 30 ตุลาคม 2551
Last Update : 30 ตุลาคม 2551 14:19:57 น.		11 comments
Counter : 1221 Pageviews.
Share Tweet