เมื่อเสพอะไรสักอย่างแล้วตกตะกอนเป็นตัวหนังสือได้นั่นคือความรู้สึกตอนเขียนบล็อกนี้ค่ะ ดังนั้นไม่ใช่รีวิวแน่นอนและมีสปอลย์ค่ะ
**ไม่สามารถใช้อ้างอิงอะไรได้นะคะ เพราะเขียนจากฟีล ค่อนข้างกาวค่ะ **
------------------------------------------------------------
ตรีเนตรทิพย์ :: ผู้แต่ง อลินา สำนักพิมพ์ ลูกองุ่น :: จินตนาการให้เต็มร้อย แต่พออ่านจบแล้วรู้สึกไม่เต็มร้อยแฮะ *ครุ่นคีส*
::
อันดับแรกคือเราไม่ชอบปกค่ะ ให้ความรู้สึกทึบทึมไม่น่าหยิบ (แต่อ่านไปในเล่มจะพบว่าที่จริงน่ะปกสื่อความหมายของเรื่องที่สุดแล้ว ไอ้กอดำ ๆ ข้างหลังตรีศูลนั่นคือเสริมจินตนาการได้ดีเลยค่ะ :) ที่ซื้อเล่มนี้เพราะคนแต่งเดียวกับสาวน้อยเกวลิน และเราก็ชอบแนวหิมพานต์อยู่แล้ว อ่านเทพกรีก เทพเซียนมาแล้ว อยากอ่านเทพไทยดูบ้าง
หนังสือเรื่องนี้เป็นเล่มแรกในชุด นวหิมพานต์ มีคำว่า นว- อยู่แสดงว่าหิมพานต์นี้เป็นหิมพานต์ใหม่ เดิมหิมพานต์เป็นชื่อสถานที่อยู่ของบรรดาเทพ อมนุษย์ อสูร สัตว์ประหลาด(ที่เรียกว่าสัตว์หิมพานต์)ทั้งหลาย วันหนึ่งโลกก็แตกโพละ คนตายเรียบ ประเทศทวีปต่าง ๆ เชื่อมเข้าหากัน หิมพานต์ก็พังครืน ทำให้เหล่าอมนุษย์ทั้งหลายหล่นปุมาอยู่บนพื้นโลก ที่เจ็บที่ตายก็หายกันไปก็เยอะ พวกที่เหลืออยู่ก็เลยดำเนินชีวิตบนดินแดนเดียวกับมนุษย์ซะ อยู่ปน ๆ กันไป สร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาใหม่เป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งในสังคมค่ะ (เผ่าพันธุ์ปกครองชั้นสูงซะด้วย)
ดังนั้นเผ่าพันธุ์ในนวหิมพานต์ตอนนี้แบ่งได้เป็นเทพ อสูร มนุษย์ค่ะ (มีพวกกินร รากษร(ยักษ์) ด้วย แต่แบ่งพื้นที่ชัดเจนไม่สุงสิงกับมนุษย์ค่ะ) แม้จะอยู่ร่วมกันแต่เทพกับอสูรในเรื่องไม่ได้จับอาวุธทำสงครามกันในแบบที่เราเข้าใจนะคะ ฟีลแบบถ่วงดุลอำนาจกันอยู่ คุมเชิงกันไปเรื่อย ๆ แกกั๊กชั้นก็เก๊กไรงี้ คล้าย ๆ สมัยสงครามเย็นสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 นั่นแล ทั้งเทพและอสูรจะมีผู้นำเป็นของตัวเอง มีคำว่า บร- นำหน้า (เออนี่สงสัย มันอ่านว่ายังไง บรเทพ บรอสูร - บอระ-เทพ บอระ-อสูร ใช่ไหม เรานี่ออกเสียงเป็น บวรเทพ บวรอสูรทุกทีค่ะ ถถถ) ขอเรียกง่าย ๆ ว่าพี่ศิวะ(ฝั่งเทพ) และพี่รุทธ(ฝั่งอสูร)ค่ะ
สองหนุ่มนี้มีดวงคู่กันค่ะ ผิด ไม่ใช่วาย แต่ชะตาคล้องกันน่ะถูกต้อง หนุ่มใหญ่วัย 80 ที่เมื่อได้รับเลือกเป็น บร- ของแต่ละฝ่ายจะมีชะตาเกี่ยวพันกันโดยอัตโนมัติถ้าฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายจะตายด้วย เป็นพันธะเพื่อป้องกันไม่ให้ต่างเผ่าพันธุ์ต่างลอบทำร้ายกันค่ะ ดังนั้นเราจึงเดาได้เล่น ๆ ว่า งานนี้มีพวกเดียวรุมกินโต๊ะกันแหงม ซึ่งก็จริงค่ะ
เรื่องเกิดขึ้นเพราะจู่ ๆ มีสัตว์ร้ายทำร้ายมนุษย์ สัตว์ร้ายนั่นคงไม่มีอะไรถ้ามันไม่ใช่สัตว์จากหิมพานต์เดิมที่เชื่อว่าตายไปหมดแล้ว นั่นหมายความว่าไง หมายความว่านวหิมพานต์ในปัจจุุบันยังมีทางเข้าออกหิมพานต์เดิมได้ใช่ไหม? ข้อสงสัยนี้เคยเป็นทฤษฎีมาช้านานค่ะ พอกำลังจะได้รับการยืนยันทุกคนเลยตื่นเต้นยินดี(??)
เป้าหมายของสัตว์ร้ายตัวนั้นเป็นสตรีนางหนึ่งค่ะ เธอชื่อว่าฟ้า (ขอเรียกสั้น ๆ แบบนี้นะ) ผู้หญิงคนนี้เป็นมนุษย์ทำงานคนธรรมดา แต่ที่จริงไม่ใช่ แม่ของเธอให้เธอสวมสร้อยข้อมือไว้เพื่อสะกดพลังและรูปลักษณ์แต่กำเนิด เธอเป็นลูกครึ่งค่ะ มี 3 สายพันธุ์ 3 in 1 ในตัว คือ เทพ อสูร และมนุษย์ แต่ละสายพันธุ์มีเชื้อสายของผู้พยากรณ์ เห็นภาพอนาคตได้ ตรีเนตรทิพย์ในตำนานคือนางนั่นเองค่ะ
ตรีเนตรทิพย์กลายเป็นอำนาจที่ทุกฝ่ายอยากช่วงชิง คิดดูว่าจะดีแค่ไหนถ้าเรามีคนที่เห็นอนาคตอยู่ใกล้ ๆ นอกจากจะเห็นอนาคตของสิ่งมีชีวิตแล้ว ตรีเนตรทิพย์ยังเห็นอนาคตของหิมพานต์ได้ด้วย ผู้ที่เสนอ(หน้า)กับเธอคนแรกไม่ใช่ใครที่ไหนค่ะ บรอสูรนั่นเอง...
อาจจะเพราะการเข้ามาคนแรกของพี่รุทธนี่ล่ะค่ะที่ทำให้ฟ้าตั้งการ์ด แต่พี่รุทธของเราไม่ได้เข้าหาแบบน่าเกลียดนะ เราชอบวิธีเข้าหาแบบเนียน ๆ ของแกมาก แบบตีมึนพาขึ้นรถงี้ 55555 นางเอกของเราค่อนข้างเล่นตัวค่ะ แต่นางมีสตินะ ไม่มากเกินจนดูรำงี้ อาจมีไม่ยอมบ้างขัดขืนบ้าง แต่พอพี่รุทธให้เหตุผล(แบบตีมึน) นางก็รับฟังงี้ กำแพงของฟ้าก็คือคิดว่าทั้งอสูรและเทพอยากให้ประโยชน์จากตัวนางค่ะ ไม่ว่าฝ่ายใดก็ไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น และนางก็อ่อนแอไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองเกิดมาเป็น ความอ่อนแอของนางเอกเกิดจากโศกนาฎกรรมในวัยเด็กค่ะ เมื่อพูดความจริงแล้วไม่มีผู้ใหญ่หน้าไหนเชื่อ สิ่งเลวร้ายที่นางเห็นก็เกิดขึ้น นางจึงกลัวความจริงมาตลอดค่ะ
สิ่งที่เราชอบพี่รุทธก็คือการสอนให้นางเอกเปิดใจรับความจริงค่ะ การสอนนั่นก็ไม่ใช่การพูดแบบผู้ใหญ่สอนเด็ก แต่เป็นการใช้สถานกาณ์ให้เห็นจริง ไม่โบ้ย ไม่ยัดเยียด ให้เวลา เธอไม่ต้องแบกความคาดหวังของใครนะ เธอก็ผิดได้ พลาดได้ ร้องไห้ได้ ไม่เป็นไรนะ ชั้นเชิงสูงมากเง้ ผู้ชายสายแข็งพูดแบบนี้ละลายมั้ยคะ อ่อม ฟ้าจ๊ะ ถ้าฟ้ายังแข็งอยู่ได้ พี่จะเขวี้ยงหนังสือ ณ บัดนี้ 555555
ขณะที่พี่รุทธกำลังรุกละลายใจอยู่นั้น ฝั่งเทพก็เผย ส.ด. กดหัวมาเลยค่ะ ตัวร้าย(แบบเปิดเผย)ของเราคือลุงของพี่ศิวะ(บรเทพ) พี่แกอารมณ์เหมือนลอร์ดโวลเดอร์มอต์ (พันธุ์นิยม) แค่ไม่สุขุมนุ่มลึกเท่า ค่อนข้างเกรี้ยวกราด เหยียดพันธุ์ และเผยไต๋ง่ายไปหน่อยค่ะ ฟ้าของเราเจอแบบนั้นเข้าก็เริ่ม say no ให้ฝั่งเทพแล้ว ติดคะแนนลบในใจไป พี่รุทธก็ทำคะแนนบวกไป แต่ดีที่เรื่องนี้ไม่ต้องให้นางต้องตัดสินใจเลือกว่าจะอยู่ฝั่งไหน เพราะจริง ๆ แล้วพี่ศิวะก็นิสัยไม่เลวนะคะ เย็นชา มีมารยาท (ต่างจากพี่รุทธฝั่งอสูรที่เลือดร้อน โผงผาง) ที่จริงเรื่องนี้จะทำให้คนอ่านเดาเล่น ๆ ก็ได้ว่าฟ้าจะเลือกทางไหน แต่ปกหลังมีสปอยล์ไว้ และคนแต่งไม่ได้ใส่ให้พี่ศิวะเป็นหนุ่มโปรยเสน่ห์ สุดท้ายเราก็เดาได้ไม่ยากนะคะว่าฟ้าจะเลือกใคร
เมื่ออ่านจบแล้ว เราคิดว่าจุดแข็งของเรื่องนี้คือตัวร้ายค่ะ เมื่อปมรักนอนมาแบบนั้นคนแต่งก็ใส่รายละเอียดให้ตัวร้ายเต็มที่ (จนมากเกินไป) น้ำหนักของเรื่องเลยไม่ค่อยเทมาทางพระนางเท่าไร ตรงนี้ทำให้เราฟินไม่สุด แม้ว่าตอนหลังจะเลิฟ ๆ กันบ้างแต่ตรงกลางโหวงเลยนะ คนแต่งเขียนให้ตัวร้ายมีเสน่ห์มาก (ก.ไก่ยาวไป ๆ) ทั้งชาติกำเนิด รูปลักษณ์หน้าตา ความคิด และพลังอันลึกลับ ดูมีที่มาที่ไปและแอบจิต (แต่เรื่องฝั่งพระนางนี่กลับไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วนอกจากกระเซอะกระเซิงตะลุยหิมพานต์กันไป) เป็นไปได้ว่าเพราะตัวร้ายจะยังลอยนวลต่อยอดในเล่มต่อ ๆ ไปได้ คนแต่งเลยต้องก่ออิฐให้ฮีเดินกันขนาดนี้ เสน่ห์ของพี่รุทธเลยโดนลดทอนไป 1 ใน 3 ส่วนค่ะ (เว่อร์วัง 555 ยังไงน้องก็ทีมพีรุทธอยู่ดีค่ะ #รัก) ดังนั้นถามว่าชอบเรื่องนี้ที่ตรงไหน ก็ตรงตัวร้ายและพี่รุทธนี่ล่ะค่ะ 555555
ป.ล. 1 หนังสือหนามากค่ะ เข้าปกแน่นมาก ไม่มีรอยขาดรอยแยก เราชอบที่ความหนาแต่รูปเล่มไม่ถูกใจ ป.ล. 2 สับสนทุกทีที่มีชื่อโภคิน-โภควินท์ คือเค้าเป็นคนละคนกันใช่ไหม? ชื่อคล้ายกันจนเวียนหัว บางทีงงว่าใครกันแน่ที่ทำอะไร งงงวย ป.ล. 3 เนื่องจากเป็นเล่มปูพื้นของชุดนวหิมพานต์ ดังนั้นตัวขโมยซีน(ที่จะมีเล่มแยกของตัวเอง)จึงมีเพียบ ชอบพิทยาธร พ่ออสูรเบอร์สอง(ชอบคำนี้มาก แปลกใหม่ สดใส น่าสนใจ) คือฮีเป็นตัวเต็งบรอสูร แต่ฮีไม่รับตำแหน่งไง อยากใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองเป็น เป็นผู้ชายเก๋ ๆ มีสมอง เป็นเบอร์สอง(รองพี่รุทธ) เสน่ห์ในเล่มนี้มาเต็ม แต่ทำไมในเล่มแยกของฮีเองกลับโดนกลืนไปนะ ฮือ คงเพราะเสน่ห์ของพิทยาธรอยู่ที่ฝีปาก พอเริ่มเข้าสู่จังหวะเลิฟ ๆ แล้วมีการคิดถึงจิตใจคนรักอยู่มาก ฝีปากคม ๆ เลยลดลงไป ตัวตนของฮีจึงจางลงกลายเป็นแค่อสูรที่เป็นคนรักของนางเอกเท่านั้น กระซิก ๆ 'ทุติยอสูร' ไม่ใช่ไม่ดี แต่ไม่ว้าวค่ะ ป.ล. 4 ไม่ชอบปาราวตี ดูเป็นน้องเล็กน่ารำคาญ แต่พอรู้ว่านางจะมีโมเม้นท์กับพี่ศิวะเลยกลับมาอ่านใหม่ ก็รู้สึกว่าไม่ได้เลวร้ายเหมือนอ่านรอบแรก นางน่ารักดีนะคะ เป็นสีสันสดใส เอ็นดูแล้วก็ได้ เพราะพี่ศิวะเลยนะ ฮึ ป.ล. 5 เจอกันแน่ 'เอกเทพ' ได้ข่าวว่าหวานจนมดไต่ พี่ศิวะรอน้องแป๊บ หยอดกระปุก่อนค่ะ /เหล่ wish list ในมือแล้วถอนใจ
.
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2560 |
|
1 comments |
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2560 11:35:53 น. |
Counter : 1960 Pageviews. |
|
|
|
ชอบการเอานิยายแนวหิมพานต์ มาทำให้ไซ-ไฟได้ขนาดนี้
จนกลายเป็นว่า ตอนนี้หลงรักนามปากกา อลินา มากกว่า กิ่งฉัตร เสียอีก คือถ้าชื่ออลินามา ก็คือกวาดเรียบ .....
.
.
แต่นี่คือ ก็ยังดอง เอกเทพ อยู่นะ ยังไม่ได้อ่านเลย