**เนื้อหาในนี้คงไม่สามารถใช้อ้างอิงอะไรได้นะคะ เพราะเขียนจากฟีล ค่อนข้างกาวค่ะ **

------------------------------------------------------------

ภูตสวาท

(นิยายแปลจีน ชาย-ชาย)

ผู้แต่ง กงจื่อฮวนสี่

ผู้แปล เฟื่อง

จัดทำ Fu novels

::

ตามหาความทรงจำที่หายไปของจ้าวแห่งยมโลก

ปกสวยอีกแล้วครับท่าน 

::

ช่วงนั้นไม่รู้เป็นอะไรค่ะ อ่านจีนกี่เล่มก็จะเจอแต่คนชื่อจิ้นอ๋องหรือไม่ก็จิ้งอ๋องตลอด ถือว่าดวงสมพงษ์ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน 555555 ภูตสวาทเป็นเรื่องแนวเทพเซียนที่ลงมาเกิดในโลกมนุษย์ค่ะ ดังนั้นไม่ต้องเวียนหัวกับชื่อเทพต่าง ๆ มากนัก (แต่ก็เวียนหัวกับชื่อราชวงศ์ต่าง ๆ อยู่ดี ฮา) เรื่องมีอยู่ว่า เง็กเซียนฮ่องเต้เห็นว่าราชวงศ์หนึ่งมีความเจริญรุ่งเรืองเกินไป จึงส่งดาวพิฆาตมาเกิดเป็นลูกหลานเพื่อให้ราชวงศ์นั้นล่มสลายโดยเฉพาะ จะมีใครล่ะคะที่ดวงอาเภทขนาดนั้น หวยเลยมาตกที่จ้าวแห่งยมโลกผู้มีนามว่าคงหวา พี่คงหวานี่แกไม่ได้เป็นตัวซวยนะคะ แต่ด้วยอิทธิฤทธิ์พญายมของแก มนุษย์ธรรมดาย่อมไม่สามารถมีบารมีพอที่จะเป็นพ่อเป็นแม่ของแกได้ ดังนั้นความซวยจึงเริ่มเกิดกับครอบครัวราชวงศ์นี้ค่ะ

แล้วภูตสวาทคือใคร ภูตสวาทเป็นวิญญาณค่ะ ชาติก่อนนั้นอยู่ในภพภูมิเดียวกับคงหวาที่มาเกิดเป็นคนนั่นเอง และด้วยดวงอาเภทของคงหวา ภูตสวาท(ที่ยังเป็นคน)ที่อยู่ข้างกายคงหวามาตลอดก็เลยซวยซ้ำซวยซ้อนค่ะ ถถถถถถถถถถ

สำหรับภูตสวาท(ที่ยังเป็นคน)นั้นคงหวาคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขาค่ะ ไม่ว่าคำพูดใดจะออกมาจากของคงหวา ภูตสวาทก็ถวายตัวถวายใจทำให้ด้วยความเต็มใจยิ่ง ดังนั้นกว่าจะรู้ตัว ตัวเองก็เป็นหนี้ชีวิตคนอื่นมากมาย คนที่พินาศไปด้วยฝีมือภูตสวาทก็เพื่อเป็นทางให้คงหวาเดินสู่ความสำเร็จทั้งสิ้นค่ะ มีบทหนึ่งที่อ่านแล้วตัวเย็นเลยก็คือตอนที่ภูตสวาทบาดเจ็บและคงหวามาเอาใจใส่ดูแล ตอนที่สภาพตัวเองไม่เต็มร้อยนั้นภูตสวาทก็เกือบจะเคลิ้มไปกับความดีของคงหวาแล้วค่ะ จู่ ๆ พี่คงหวาแกก็ถามถึงเป้าหมายขึ้นมาซะงั้น คนเจ็บนี่แทบกระอักตายเลยค่ะ

ทำให้ส่งสัยว่าภูติสวาทและคงหวานี่เค้ามีความสัมพันธ์กันแบบไหนนะ ภูติสวาท(ที่เป็นวิญญาณ)ต้องระวังตัวระวังใจตลอดเวลาเพราะรู้เต็มอกว่าอีกฝ่ายน่ะเชื่อไม่ได้ ส่วนคงหวาก็จ้องจะล้วงความลับเพื่อเป้าหมายจนทำได้ทุกอย่าง ใช้ทุกวิธี อ่านไปก็เมาการประชดประชันและเล่ห์อุบายค่ะ สิ่งหนึ่งที่แน่ใจในตัวคงหวาในอดีตชาติ คือ เขาไม่เคยเห็นค่าภูตสวาทผู้อยู่ข้างกายเลยสักนิด ใช้คนทุกอย่างเหมือนเบี้ย ใครที่หมดค่าก็ฆ่าทิ้ง แต่เพราะมาเกิดในตระกูลราชวงศ์ และราชวงศ์นี้ก็ถูกเง็กเซียนตั้งใจทำให้ล่มจม ดังนั้นชะตาชีวิตของคงหวาในชาตินั้นก็ไม่มีข้อยกเว้นค่ะ ป่นปี้ไปกับราชวงศ์เหมือนกัน ถถถถถถ การใช้คนของคงหวา... จะยังไงดี เหมือนมารยาผู้ชายน่ะค่ะ พูดหวานแต่เหี้ยมเกรียม ซื้อความหวังไปเรื่อย ๆ จนบางทีไม่เข้าใจว่าภูตสวาททนไปได้ยังไง แบบอิตานี่ยังมีอะไรให้เชื่อได้อีกเหรอ เฮ้อ

เรื่องนี้เหมือนวนลูปค่ะ ภูตสวาทไร้ค่าในสายตาคงหวา คงหวาก็ไร้ค่าในสายตาคนที่เขารักเช่นกัน ทั้งหมดวนอยู่แบบนั้นเป็นวงจรอะไรสักอย่าง จุดเริ่มต้นของชาตินี้คือคงหวาต้องการระลึกอดีตชาติของตัวเองค่ะเพื่อค้นหาอาวุธสวรรค์ แต่แปลกที่บันทึกประวัติศาสตร์ทุกอย่างถูกทำลายหรือไม่ก็โดนขโมยไปหมด จ้าวยมโลกเลยไม่มีเบาะแสในการหาของชิ้นนั้น แต่วันหนึ่งเขารู้มาว่ามีวิญญาณตนหนึ่งที่รู้อดีตชาติที่แล้วของเขา นั่นเป็นเบาะแสเดียวถึงอาวุธสวรรค์ หลังจากนั้นปฏิบัติการล้วงความทรงจำจากภูตสวาทก็เริ่มขึ้นค่ะ

นิยายเรื่องนี้ดำเนินเรื่องด้วยการจิกกัดมากลีลาค่ะ ที่ต้องพูดแบบนั้นเพราะภูตสวาทของเรานี่ลีลาเหลือเกิน อ่านไปเลยงงว่าตกลงพี่แกต้องการจะบอกความจริงกับคงหวารึเปล่า แต่เพราะคงหวาเป็นถึงเจ้าแห่งยมโลก เป็นนายของเหล่าวิญญาณ ภูตสวาทจะหนีก็คงทำไม่ได้ แต่ตัวเองก็มีความแค้นสุมอก จะให้เปิดปากบอกง่าย ๆ ได้ยังไง ภูตสวาททั้งรักและแค้นคงหวา ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำอะไรเพื่อตัวเขา แต่ใช้เขาทั้งร่างกายจนถึงวิญญาณอย่างคุ้มค่า สิ่งที่ภูตสวาทต้องการมากที่สุดคือการที่คงหวาเสียใจและสำนึกผิด ตรงนี้เราค่อนข้างเข้าใจคนโดนกระทำนะ โอเค โดนขนาดนั้นก็ต้องการแบบนั้นพอจะเข้าใจได้ แต่ในชาตินี้ถ้ารู้ว่าคงหวาคือจ้าวยมโลกลงไปเกิดจะหวังให้คนแบบนั้นสำนึกผิดได้เหรอ? ไม่ใช่ว่าเป็นจ้าวแห่งยมโลกแล้ววางเฉยกับกิเลสของมนุษย์เหรอ? ในนิยายให้ทางออกไว้ค่ะ จ้าวแห่งยมโลกเป็นตำแหน่งของวิญญาณที่บำเพ็ญเพียรจนมีบารมีเพียงพอที่จะคุมภูตผี ดังนั้นคนที่อยู่ตำแหน่งนี้จะเป็นใครก็ได้ (โดนถอดได้ด้วยถ้าอำนาจเสื่อมถอย) มีรัก โลภ โกรธ หลงได้เช่นเดียวกับวิญญาณทั่วไป ถ้าคิดแบบนี้ บทสรุปของนิยายก็สมเหตุสมผลค่ะ

ความรู้สึกหลังอ่าน พูดยากค่ะ 555555555 เพราะเมาการเสียดสีเลยทำให้ไม่แน่ใจว่าคำพูดไหนของภูตสวาทที่เป็นความรู้สึกจริง ๆ หรือการประชดประชัน การเล่าเรื่องทั้งเล่มค่อนข้างเรียบเรื่อย ลอยล่องไม่มีจุดพีค พอถึงจุดพีคเลยไม่แน่ใจว่านี่จุดพีคแล้วหรือเปล่า (คงใช่ เพราะเหลืออีกแค่ 10-20 หน้าก็จะจบเล่มแล้ว 55555) เหตุการณ์ตอนปลายเรื่องค่อนข้างรวบรัด สำหรับเราคือห้วนไป คงเป็นความจงใจของคนแต่งที่ต้องการให้เห็นว่าภูตสวาทด้านชากับทุกอย่างแล้ว แต่สิ่งที่ภูตสวาทโดน(จนหยดสุดท้าย)นั่นมันจี๊ดจริง ๆ เราเองก็ไม่แน่ใจว่าควรบรรยายความรู้สึกนั้นออกมายังไง แค่คิดว่ามันยังไม่พอ (เทียบกับการล่องลอยลีลามากว่า 2 ใน 3 เล่ม...) บทสรุปของเรื่อง คิดว่าพอใจนะคะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าภูตสวาทไม่แยแสคงหวาไปเลย ไม่ใช่ว่าทำตัวแบบเรียกร้องความสนใจโดยการพาผู้ชายเข้าห้องแบบไม่ซ้ำหน้า..... 555555555555555555 เราว่ามันตลกดีอ่ะ ซึ่งอาจเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งค่ะว่ายังรัก ยังแคร์ และให้อภัยคงหวาได้ คิดว่าคนอย่างคงหวาจะรู้ทันมั้ยคะ? 55555555555555 ดังนั้นเลยคิดว่าเรื่องนี้คงหวาจะแพ้ก็แพ้ไม่สนิท จะชนะก็ชนะไม่ขาด ทุกอย่างดูกึ่ง ๆ จะทุกข์ก็ไม่ทุกข์ จะสุขก็ไม่ใช่ ดังนั้นเลยบอกว่าอ่านจบแล้วพูดยากเพราะแบบนี้ค่ะ แฮ่~

.