............

7 โมงเช้าวันศุกร์ ในขณะที่คนอื่นตั้งหน้าตั้งตาออกจากบ้านทำงาน
เรากำลังนอนหมุนตัว เปิดช่อง 3 ปลุกจอยด้วยเสียงสรยุทธ
อา...ความสุข

เนื่องจากที่พักไม่มีอาหารเช้า เราเลยต้องออกไปหากินกันข้างนอกค่ะ

ตอนนี้ เกือบ 8 โมง ฝนก็ยังตกอยู่ เม็ดใหญ่เสียด้วย
จอยเลยได้ร่มจากที่พัก 1 คัน
ไว้ใช้ตลอดการเดินทางนี้




เยื้องๆ กับที่พักคือ เฝอหน้าวัดแสนเจ้าดัง
แต่ด้วยความดังมาก คนเลยเต็มร้านเลย
อดแฮะ ..ตามระเบียบสาวตื่นสาย



เราจึงต้องล่าถอย มาถามพี่แอน พี่จนท.ของเดอะช้างอินน์
ว่ามีอะไรแนะนำ น้องๆ ผู้หิวโหย ยากไร้มั้ย

พี่แอนแนะนำร้านนางเต่า
เดินไปตามถนนติดกับโรงแรมนิดนึง
อาหารถูกปากคนไทย ทำกับข้าวอร่อย มีอาหารตามสั่งขายด้วย
และราคาเฝอก็ถูกกว่า เฝอหน้าวัดแสน




เฝอชามใหญ่

อันนี้เฝอเนื้อ
เราถามแม่ค้าว่า

เก๋ : แม่ค้า อันนี้เนื้ออะไร เนื้อวัว รึ เนื้อควาย
แม่ค้าตอบ :  ไม่รู้ ไม่ได้เป็นคนไปซื้อเอง
เก๋ : O_O งั้นไม่เป็นไร กินได้ เอาเฝอเนื้อแหละจ้า



เฝอชามใหญ่ ร้อนๆ มีควันพวยพุ่ง
และกินกันท่ามกลางสายฝน
อุ๊ย... อร่อย มากกกกกกกกก
(คือด้วยตัวเฝอก็อร่อยนะ อร่อยในระดับมาตรฐาน แต่บรรยากาศทำให้มันอร่อยเว่อร์ ฮ่าๆ)



ส่วนจอย สั่งผัดกะเพรา
ค่ะ...อ่านไม่ผิดค่ะ
จอยสั่งผัดกะเพรา ณ หลวงพระบาง
(จะบอกจอยตรงนี้ว่า ถึงจะชอบผัดกะเพราแค่ไหน แต่กลับไปกินที่บ้านดีมั้ย )

มื้อนี้หมดไปคนละ 16,000 กีบ ก็ราวๆ 64 บาท
แพงเน๊อะ

นั่งกินอยู่นานมาก กินกันไป คุยกันไป
จนกระทั่งจ่ายเงิน ฝนก็ยังตกอยู่
แผนการปั่นจักรยานรอบเมืองเลยพับไปก่อน

เดินไปชมพิพิธภัณฑ์หลวงพระบางดีกว่า
เดินจากร้านนางเต่าไม่ไกลเลย
จากโรงแรมก็เดินมาตามถนนเรื่อยๆ
เดินไป คุยไปถ่ายรูปไประหว่างทาง






ที่นี่เราจะเห็นร้านให้เช่าจักรยานกันทั่วเมือง
โรงแรมส่วนใหญ่ก็มีจักรยานไว้บริการ
คอนเฟิร์มว่า ปั่นจักรยานที่นี่ดีมาก เป็นเมืองที่เหมาะกับการปั่นจักรยานจริงๆ
(แต่ที่นี่ขับเลนขวานะ คนละทางกับบ้านเรา)




คาเฟ่บ้านวัดแสน
ในไกด์บุ๊คบอกว่า กาแฟดี กาแฟอร่อย ขนมปังก็ดี
แต่เราไม่ได้มากิน
รอบหน้าไม่พลาดๆ



บางร้านก็ปิดอยู่ ไม่รู้ว่าไม่ได้เปิดทำการ รึรอหน้าไฮ







แล้วก็ถึงพิพิธภัณฑ์





ป้ายบอกเวลา เปิด-ปิด ทำการ ไม่ได้เปิดตลอดเวลาแบบบ้านเรา
พักเที่ยงเค้าก็หยุดกันนะจ๊ะ

ข้างในเค้าห้ามถ่ายรูปค่ะ
อดเลยเนอะ แต่ว่า แนะนำที่นี่เลยค่ะ
มาที่นี่แล้วไม่ควรพลาด แม้จะเล็ก แต่ก็เล็กพริกขี้หนูนะ
เป็นพิพิธภัณฑ์ที่บอกเล่า เรื่องราวของเจ้ามหาชีวิต
จำลองห้องต่างๆ สมัยที่ยังมีเจ้ามหาชีวิตอยู่ค่ะ
ค่าปี้ คนละ 30,000 กีบ

ต้องแต่งตัวสุภาพด้วยด้วยนะคะ



แม้ด้านในจะห้ามถ่าย แต่ด้านหน้าถ่ายได้ ไม่มีปัญหาจ๊ะ



เพราะไปกัน 2 คน เลยมักจะมีรูปไม่เราก็จอยติดภาพมาเสมอๆ
ถ้าเบื่อหน้าเรา ...ทำเป็นเบลอๆ มองไม่เห็นเอานะคะ


ดูด้านในเสร็จแล้ว พิพิธภัณฑ์ปิดพักเที่ยงพอดี

เราเลยออกมากันข้างนอก
ยังไม่ค่อยหิว เลยแวะวัดใหม่ฯ



อยู่ติดพิพิธภัณฑ์เลยค่ะ เสียค่าปี้คนละ 10,000 กีบ








สวยดีค่ะ ข้างในก็เงียบๆ สงบๆ ชอบ

ออกมาจากวัดใหม่
เดินเล่นกันว่าจะไปลองชิมขนมที่โจมา สาขา 1

ตอนที่ไป โจมา ร้านขนมเจ้าดัง เปิดสาขา 2 แล้วค่ะ
สาขา 2 ตั้งอยู่ริมน้ำโขงเลย มี 2 ชั้น กว้างขวางกว่าเดิมเยอะ

ระหว่างทาง
ป้าย "ระวัง แม่ญิงลาวข้ามถนน"



Tourist information มาขอรับแผนที่ ได้ที่นี่
แต่ตอนเที่ยงก็ปิดทำการตามระเบียบ




ตรงสี่แยก มีอะไรขายไม่รู้
ราคา 2 ชิ้น 1000 รึ 500 กีบนี่แหละ
เค้าเรียก หมี่กล้วยพัน



มีไส้ ขนมจีน หมาก? แล้วก็อะไรอีกไม่รู้
เห็นมีคนซื้อก็เลยซื้อตาม


ส่วนรสชาติ?..... แปลก ๆ กัดหมากไม่เข้าด้วย


ถึงแล้วโจมา





คนมากินเยอะมาก ไทย จีน ญี่ปุ่น ฝรั่ง
คนลาวเองก็พอมี แต่น้อยมากกกกก จำนวน 1 คนถ้วน!





สั่ง Bagel Egger กับ pepsi ลาว
(คือเป็นมนุษย์ไม่ดื่มกาแฟค่ะ เสพคาเฟอีนจากน้ำอัดลมแทน )



รสชาติ... อืม..เราว่าใช้ได้นะ กินได้ โอเค
แต่ไม่ได้รู้สึกว่ามัน อร่อยมาก ทำนองนี้
(แต่ไส้เยอะดี ไข่จัดเต็ม )

มาที่นี่เพราะเหนื่อยแล้วไง หลบร้อน เพราะที่นี่มี wi-fi ฟรี (ที่อื่นก็คงมี)
รอบหน้าถ้ามาอีกอาจจะไม่แวะมาล่ะ เห็นว่ามีร้านเบเกอรี่เก๋ๆ อร่อยๆ อีกเยอะในหลวงพระบาง

แต่บรรยากาศโอเค เหมาะกะการมานั่งเขียนโปสการ์ด



แช่อยู่โจมานานมากกกก
ประมาณ บ่าย 2 ครึ่งถึงออกจากร้าน

แวะไปพิพิธภัณฑ์อีกรอบนึง ดูด้านนอกที่เมื่อเช้าดูไม่ทัน

ออกจากพิพิธภัณฑ์มา
เดินผ่านเอเจนซี่ เลยแวะเข้าไปดู
ลองถามราคา รถนอนไปเวียงจันทน์แล้ว แล้วก็ถามเรื่องเส้นทาง
ตกลงกันว่า งั้นบินกลับเวียงจันทน์ดีกว่า เพราะถนนไม่ดีเลย

หลังจากนั้น ได้คุยกับฝรั่งที่เดินทางจาก วังเวียงมาหลวงพระบางได้ความว่า

มีก้อนหินขนาดใหญ่กลิ้งลงมาปิดทาง
รถบัสเลยต้องเบี่ยงหลบ ซึ่งด้านข้างเป็นเหวลึก
ขนาดฝรั่งว่าแน่ ยังบ่นน่ากลัวชะมัด

จ่ายค่าตั๋วไป คนละ 2100 บาท นั่งสายการบิน Laos Airline
แล้วก็ค่ารถมารับที่ โรงแรม 2 คน 200 บาทเท่าขามา

เราซื้อที่นี่ค่ะ
แคมป์ช้างและห้องนอน (ชื่อน่ารักเนอะ )
พนักงานบริการดี น่ารักด้วย



ออกจากร้านนี้ ไปขึ้นพูสีกันต่อ
จอยอิดออดอีกล่ะ  ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้ เราไม่ยอมค่ะ
ถ้าพรุ่งนี้ฝนตกขึ้นมาทำไง ตอนนี้อากาศดีแล้ว

เดินขึ้นทางด้านหลังค่ะ โหย....ด้านหลังชันมาก ชันกว่าด้านหน้าเยอะมาก
เพราะตอนลง เราลงด้านหน้า จะเจอตลาดมืดพอดี
(ทางด้านหน้าดีกว่า เดินสบายกว่าค่ะ)

แม้ด้านหลังจะชันมาก
แต่วิวด้านหลังเห็นแม่น้ำโขง สวยมากค่ะ
ชื่นใจเลยนะ



และถ้าสามารถกระดึ๊บ..กระดึ๊บ มาถึงยอดได้
จะมีรางวัลชิ้นใหญ่รอเราอยู่

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย....... สวยมาก
มาถึงแล้วหลวงพระบาง



จะบอกว่ารูปที่ถ่าย สวยไม่ได้ครึ่งของๆ จริง
มีหลายมุม หลายภาพประทับใจมาก
ถ้ามีโอกาสมาดูเองเถอะค่ะ ประทับใจจริงๆ

ปิดท้ายบล็อกยาวๆ วันนี้ด้วย 2 รูปประทับใจจากพูสี
ถ่ายห่างกันราว 10 นาที
สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ