หลวงพระบาง...เดินช้า (2)
จากเมื่อตอนที่แล้ว เรากำลังจะเดินทางจากเวียงจันทน์ไปหลวงพระบางด้วยสายการบิน Lao Central Airline 
(วันนี้รูปจะแตกๆ หน่อยนะคะ เพราะว่ารูปเยอะเลยเซฟแบบความละเอียดต่ำ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องโหลดรูป)
Lao Central Airline เป็นสายการบินต้นทุนต่ำ (ละมั้ง) แต่ว่าโหลดกระเป๋าฟรี (กี่กิโลอันนี้จำไม่ได้) มีน้ำกับแซนวิชแจกด้วย 
เครื่องบินใหม่มาก สะอาดด้วย เราแนะนำเลยค่ะ แอร์ก็น่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส (ช่างต่างจาก Lao Airline ที่เราเจอเสียจริง  )
แต่ว่าสายการบินนี้ ตอนนี้บินไปหลวงพระบางเฉพาะช่วงบ่ายแก่ๆ ซึ่งเราว่า เวลากำลังดีค่ะ
เพราะว่า กว่าเราจะผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาได้ก็ 11 โมงแล้ว หาอะไรกินที่เวียงจันทน์แล้วค่อยมาสนามบินยังทันค่ะ จะได้เที่ยวแบบสบายๆ ไม่รีบ
อ๊ะ..ถ่ายเอียง
ในไฟท์นี้ผู้โดยสารก็มีเยอะพอสมควร เป็นทั้งคนไทย ชาวลาวและชาวตะวันออกเสียเยอะค่ะ ฝรั่งผมทองไม่ค่อยเห็นนะ
เครื่องใหม่มาก ชอบบบบบบบบบบ 
ของว่างบนเครื่อง แซนวิชไม่อร่อยอ่ะ 
ใช้เวลาบินเพียง 30 นาที เราก็มาถึงสนามบินหลวงพระบาง เร็วมากกกกกกกก  เร็วจนเราตกใจ ซึ่งถ้านั่งรถต้องใช้เวลากว่า 8 ชม.เชียวนะคะ
ถึงหลวงพระบางแล้ว เมืองที่โอบล้อมไปด้วยขุนเขา และสายฝน 
รอรับกระเป๋าสักครู่ แล้วก็เดินออกมาด้านนอก
พอเดินออกมาจากเกทปุ๊บ จะเจอเคาร์เตอร์ลีมูซีนเลยค่ะ ค่าบริการ 200 บาท / 3 คน
ย้ำอีกทีว่าราคา 200 บาทต่อ 3 คน คือมา 1 คนก็ 200 บาท มา 2 คนก็เก็บ 200 บาท มา 3 คนก็เก็บ 200 บาท มา 4 คน อันนี้น่าจะโดน 400 ล่ะ 
ราคานี้ส่งถึงที่พักเลยจ๊ะ
และสถานที่พักของเราในหลวงพระบางอีกหลายคืนต่อไปนี้ได้แก่ แก่... แก่.. แก่..
The Chang Inn จ้า
จองผ่าน Expedia ได้โค้ดลดนิดหน่อยเหลือคืนละ 865 บาท อีกคืนจองเพิ่มจากอะโกด้า ใช้โค้ดลดแล้วก็ยังเหลือคืนละ 930 บาทแหน่ะ
ที่นี่ไม่มีอาหารเช้านะคะ  แต่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงเรา เพราะมาถึงนี่ล่ะ ของกินออกจะเยอะ ใกล้เฝอเจ้าดังด้วย (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปกิน) ชอบทำเลที่นี่ค่ะ เดินออกมาใส่บาตรได้เลย เพราะอยู่ติดวัดแสน พนักงานก็บริการดีมากกกกกกกกก มากจนเรามองข้ามความไม่สะดวกเล็กๆ น้อยๆ ไปเลย
ห้องพักมีแค่ 5 ห้อง อยู่ชั้น 2 เราได้ห้องหมายเลข 1 ค่ะ ห้องเล็กค่ะ แต่ของเราไม่เยอะ เลยไม่รู้สึกว่ามันลำบากอะไร
มีทีวี ตู้เสื้อผ้า เสื้อคลุม ผ้าเช็ดตัว และไดร์เป่าผม ที่ชอบมากคือ มีชุดแชมพู ครีมนวด ครีมอาบน้ำ และครีมทาผิวกลิ่นมะพร้าวให้ใช้  หอมมากกกกก 
อีกอย่างคือ wi-fi สัญญาณแรง คงเพราะมีแค่ 5 ห้องเอง ไม่ต้องแย่งกันใช้
เข้าห้องพัก ล้างไม้ล้างมือก็ออกสำรวรอบๆ ที่พักคร่าวๆ ค่ะ
พอเดินออกมา เรารู้สึกว่าที่นี่เป็นเมืองที่สบายมากกกกก คนไม่เยอะ ไม่วุ่นวาย (อาจเพราะช่วงนี้ยังเป็นหน้าโลว์ซีซั่น) บ้านก็สวยงาม หลังเล็กๆ ไม่อึดอัด คือชอบมากกกกกกกก 
บอกกับตัวเองและเพื่อนฝูงว่า เมืองนี้คือเมืองที่ใช้ชีวิตได้สบายที่สุดในสามโลก
เดินได้สักพักฟ้าก็มืด หิวแล้ว จอยอยากไปกินร้าน tamarind แต่หาไม่เจอ เราเลยเดินไปหาร้านตำหนักลาว ซึ่งเขาบอกกันว่าอร่อยเหมือนกัน
ไม่ไกลจากที่พักเลย อยู่บนถนนเส้นเดียวกันห่างกันสัก 50 เมตร คือเราคิดว่าทำเลของที่พักเราดีมาก ติดวัด เส้นเดียวกับถนนคนเดิน แต่ไม่ใกล้ตลาดมืดจนเกินไป
คือโซนวัดแสนเป็นโซนที่สงบดี เหมาะสำหรับพักผ่อน เพราะโซนนี้ไม่มีร้านแบบมานั่งชิลกินเบียร์เลย
ส่วนโซนริมน้ำก็เหมาะมาก คือถ้าได้ห้องพักติดระเบียงแล้วนั่งมองน้ำโขง-น้ำคานนะ โอ๊ย...แบบ สวรรค์แค่เอื้อม ชั้นรักที่นี่ 
ร้านตำหนักลาว อันนี้มาถ่ายตอนเช้าวันถัดไป
อาหารที่สั่งมี
- สลัดหลวงพระบาง >>> อันนี้อร่อยมาก แนะนำๆ
- เอาะหลาม>>>> รสชาติเหมือนแกงอ่อมทางเหนือ บ้านเราทำอร่อยกว่า
- หมกปลา >>> อันนี้ก็อร่อยนะ
- ลาบปลา >>> อันนี้ก็อร่อย แนะนำๆ
ถามว่ากินหมดมั้ย ...เหลืออยู่นิดหน่อย เพราะอาหารจานใหญ่พอสมควร จอยก็ดันกินมื้อเย็นน้อยอีก มื้อนี้หมดไป 840 บาท ถือว่าราคาสูงพอสมควรเลยทีเดียว
กินอิ่ม เดินไปย่อยที่ตลาดมืดนิดหน่อย แค่เดินดูยังไม่ได้อะไรติดมือมา แล้วก็เดินกลับโรงแรม มาพักผ่อน อาบน้ำอาบท่า เพราะว่าไม่ได้อาบน้ำมา 1 วันเต็มๆ แล้ว ฮ่า...มีใครได้กลิ่นเน่าของเรามั้ยคะ ....? 
| Create Date : 15 กันยายน 2556 |
| Last Update : 15 กันยายน 2556 23:21:06 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 2095 Pageviews. |
 |
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [