Group Blog
 
 
เมษายน 2554
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
24 เมษายน 2554
 
All Blogs
 
เจ้าแมม

24 เมษายน 2554


สิบแปดนาฬิกากว่าๆ ขณะกำลังปั่นจักรยานกลับบ้าน


ก่อนถึงบ้านเพียง 3 หลังเจอคุณน้าที่มีสถานะเป็นทั้งเพื่อนบ้านและญาติพี่น้อง แวะคุยกันหน่อยหนึ่ง


ขณะกำลังถีบจักรยานเพื่อกำลังจะออกรถ


มีหมาพุดเดิ้ลวัยหนุ่มวิ่งผ่านหน้าไป และวิ่งข้ามถนนเพื่อจะกลับบ้าน


หมาน้อยสีดำึคงคิดว่าวิ่งข้ามถนนกลับไปบ้านของมันได้เหมือนเดิม-เหมือนทุกวัน


แต่วันนี้หมาน้อยพุ่งตัวเร็วไป และรถมาถึงเร็วไป หักหลบไม่ทัน


หมาน้อยถูกรถชนกลางลำตัว ล้อหน้าวิ่งทับผ่านไปและล้อหลังทับซ้ำอีกครั้งหนึ่ง


หมาน้อยนอนนิ่งสนิท ...


คนแถวนั้นได้แต่ยืนนิ่ง บางคนร้องได้แค่เพียง "ว๊าย"


สถานการณ์รอบตัวหยุดนิ่ง ทุกคนเหมือนกำลังรอว่าจะทำอย่างไรต่อไป


ลุงคนหนึ่งนั่งจับหนังสือพิมพ์รอบค่ำ เบือนหน้าหนี


แม่ลูกอ่อนอุ้มลูกมาหยุดยืนหน้าบ้านดูหมาน้อยที่เคยเห็น


รถยนต์คันหนึ่งหลบให้ร่างหมาตัวน้อยแล้วพุ่งออกไป


เราลงจากรถจักรยานแม่บ้านสีชมพู


เดินไปหยิบร่างของเจ้าหมาสีดำที่เคยเห็นมันวิ่งผ่านหน้าบ้านไปมา


ค่อยๆ อุ้มเจ้าหมา กลัวว่ามันจะเจ็บ


แม่ค้าร้านขายผลไม้เดินมา บอกว่ามันคงตายแล้ว


เราวางมันลง และหันไปมองหน้ามัน เผื่อหมาน้อยจะกระพริบตาส่งสัญญาณว่ามันยังสบายดี


แต่หมาน้อยลืมตาโพลง ตัวกระตุก 2-3 ครั้ง


เราเอามือวางบนท้องมันเบาๆ มือเรากระเพื่อมขึ้นลง ส่งสัญญาณว่าหมาน้อยยังหายใจอยู่


แม้ว่าหมาน้อยจะหายใจ แต่ตาเจ้าหมาเบิกโพลง


ไม่รู้ว่ามันยังคงมีชีวิตอยู่หรือเป็นแค่ปฏิกิริยาสุดท้ายของร่างกาย


เราหันซ้าย - ขวา มองหาใครสักคนที่จะเป็นเจ้าของ


ป้าอ้วนๆ ข้างบ้านเดินมาแล้วร้องบอกว่า "ตายแล้วแมม"


ป้าเดินมาเอามือปิดตาให้เจ้าแมม


แมม- เจ้าหมาที่เคยเห็นบ่อยๆ แต่ไม่เคยรู้ชื่อ


วันนี้เป็นวันแรกที่ได้รู้ชื่อ แต่เป็นมันสุดท้ายที่ได้เห็นมันเช่นเดียวกัน


เจ้าของแมม เป็นลุงร้านขายส้มตำ เดินมาเป็นคนสุดท้าย


คงเพราะีมีคนแถวนั้นเดินไปบอก


แกเดินข้ามถนนมา แล้วบอกว่า "วันนี้เพิ่งซื้อไก่มาให้ มันยังไม่ได้กินเลย"


เราพูดได้แค่ว่า "น่าสงสาร"


แล้วลุงแกก็จับเจ้าแมม ข้ามฟากไป คงจะเอาไปฝังเพราะป้าอ้วนบอกว่า คงไม่รอดแล้ว


ตอนนั้น เราอยากให้บ้านเรามีโรงบาลสัตว์ใหญ่ๆ เพราะถึงแม้ว่าเจ้าแมมจะโดนรถชน


เราคงนึกพามันไปโรงบาล 


แต่ที่นี่ เมืองเล็กๆ สัตวแพทย์ยังแทบไม่มี 


เราได้แต่ทำใจ มองเจ้าของพาเจ้าแมมข้ามฟากไป แล้วปั่นจักรยานกลับบ้าน


***


หลับสบายนะแมม **








Create Date : 24 เมษายน 2554
Last Update : 24 เมษายน 2554 23:50:10 น. 1 comments
Counter : 574 Pageviews.

 
ชีวิตทุกชีวิตมีค่านะคะ มันไปดีแล้วอ่ะค่ะ


โดย: สัญญาลมปาก วันที่: 24 เมษายน 2554 เวลา:23:34:50 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จิตหลอน
Location :
น่าน Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]




นามแฝงจิตหลอนมีที่มาจาก วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาหลายปี แต่ก็ยังเรียนไม่จบเสียที และมีแนวโน้มว่าจะไม่จบง่ายๆ ซ้ำมีแววว่าถ้าเรียนจบแล้วก็คงจะไม่ใช้มันให้เกิดประโยชน์เป็นแน่แท้ ...

แม้สาวจิตหลอนดูท่าจะหลอนสมชื่อ เพราะ 3 วันดี 4 วันร้าย นิสัยบ้าๆ บอๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ปากร้าย ใจดี แต่งบางทีก็ไม่ชอบพูดกับใครเลย

ชอบศิลปะ รักวัฒนธรรม ดนตรี (ไม่ค่อยไหวเพราะหูเพี้ยน) ชอบดูหนัง อ่านหนังสือ และท่องเที่ยว

แม้จะไม่มีเงินเดือนและงานทำเป็นของตนเอง อาศัยเกาะพ่อกับแม่กินและแอบริดรอนบางส่วนหย่อนเงินใส่กระปุกไว้ ก็พยายามจะท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ

อาชีพที่ใฝ่ฝัน - เป็นนักท่องเที่ยว - แต่ว่า นักท่องเที่ยวนี่ถือเ็ป็นอาชีพมั๊ยนะ *0*

New Comments
Friends' blogs
[Add จิตหลอน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.