... ท้องฟ้ากับทะเลในความเป็นจริงอยู่ห่างไกลกันอย่างมากมาย

แต่ที่เส้นขอบฟ้าจะดูคล้ายกับว่า ฟ้ากับทะเลได้มาบรรจบกัน

... ฉันมองสิ่งมหัศจรรย์นี้มาตลอด

... แต่วันนี้เมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างผ่านเข้ามาในชีวิต

และเมื่อได้มองเส้นขอบฟ้ากับทะเลอีกครั้ง ฉันจึงได้เข้าใจในบางสิ่งบางอย่าง

... ทะเลมั่นคงต่อท้องฟ้าเสมอทะเลไม่เคยหนีหายจากท้องฟ้าไป

... ทะเลไม่เคยเอาเปรียบท้องฟ้าเหมือนดวงจันทร์และดวงดาว

ที่ใช้ท้องฟ้ายามมืดมิดทำให้ตนเองดูสวยงามแต่ทะเลจะอยู่ดูแลท้องฟ้าเสมอ

... เมื่อใดที่ฟ้าสดใสเป็นสุขทะเลก็จะดูสดชื่นมีชีวิตชีวาไปกับท้องฟ้าด้วย

เมื่อใดที่ท้องฟ้าแปรปรวนทะเลก็จะเศร้าหมอง

ดังจะบอกกับท้องฟ้าอันเป็นที่รักว่าตนเป็นห่วงท้องฟ้าเพียงใด

... และเมื่อท้องฟ้ามีน้ำตาทะเลก็จะคอยรองรับความโศกเศร้านั้นไว้ด้วยใจที่ภักดี

... ทะเลซื่อตรงต่อท้องฟ้าเช่นนี้เสมอมาและก็จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

แต่ฉันไม่รู้ว่าทะเลจะรู้สึกเหมือนฉันตอนนี้หรือไม่ 

เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ...

ไม่ว่าทะเลจะรักท้องฟ้าสักเพียงใด 

ท้องฟ้าก็ไม่เคยแม้แต่จะโน้มตัวลงมาสัมผัสกับทะเล...

ที่เส้นขอบฟ้านั้นเป็นเพียงภาพลวงตา

... ที่ดูคล้ายกับว่าท้องฟ้าได้ลงมาแตะกับทะเลเท่านั้น ...