เขาเอารถจิ๊ปอเมริกันมารับนะคะ เท่ห์อีกแหละ เป็นรถเปิดประทุน ว้าว นั่งไป ก็ลมมันเย็น ลมพัดผ่านเอาผมสยายไป น่าจะทำให้เซ็กซี่เพิ่มขึ้นนะ เราว่า

เอ๊ ตอนนั้น เค้าจะนึกแบบนี้ไหมหว่า
เขาพาไปกินข้าวบนเขารังคะ โรแม่นติก โรแมนติก
จำไว้นะท่านผู้ชม
อยากให้สาวติด ต้องพาไปดินเนอร์บนเขารังนะ
แต่ตอนกินอยู่ ไม่รู้ท่าไร ปวดท้องโรคกระเพาะขึ้นมา
ฮึ ! รู้จักสำออยได้ถูกเวลามาก กระเพาะฉัน

ที่เล่าเรือ่งนี้ เพราะมันจะเกี่ยวพันกับเรื่องข้างหน้า
มันทำให้เขารับรู้ว่าฉันเป็นโรคกระเพาะ

ปัจจุบัน มันลืมไปแล้ว 555

ตอนกินเสร็จ จำไม่ได้ว่าใครชวนใครต่อ แต่ในความเป็นจริงของตัวตนฉันคือ ฉันเนี่ยเป็นคนชอบเที่ยว ให้ฉันกลับไปนอนหัวค่ำที่โรงแรมฉันคงไม่เอื้อนเอ่ยขอกลับแน่ ไม่ใช่ฉาน ++

และด้วยนิสัยของแฟน เขาจะเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน รวมทั้งบอยไม่ดื่มค่ะ แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนั้น ความเป็นตัวตนคนจริง ๆ ของแต่ละคนอาจไม่สามารถนำมาตัดสินได้ว่า ใครชวนใคร ฉันอาจจะแอ็บแบ๋ว เป็นสาวหวานแหว่ว เรียบร้อย จนไม่กล้าเอื้อนเอ่ยชายหนุ่มให้พาไปเที่ยวต่อก็ได้

ส่วนชายหนุ่มผู้ซึ่งคิดว่า ใช่เลย ... เจอะเธอ .. คนนี้ ใช่เลย...
รวมทั้งอานุภาพแห่งความรักอาจทำให้คนตาบอด ไปชั่วขณะ ชายผู้ซึ่งไม่เคยเที่ยวกลางคืนก็อาจเป็นผู้ชวนฉันไปต่อก็ได้ ตรงนี้จึงไม่สามารถยืนยันว่าใครชวนใครต่อ

เล่าบริบทแฟนฉันซะหน่อย ตัวตนของแฟนฉันเนี่ยจะเป็นคนที่พระอาทิตย์ลับแสงหน่อย แกจะง่วงงาวหาวนอน 3 – 4 ทุ่ม เนี่ยแกหลับแล้ว เพราะฉะนั้นชีวิตของฉันหลังจากเลือกที่จะอยู่กับแก ความเป็น night life ของฉันก็ขาดหายไป

เพราะฉะนั้นมองย้อนกลับไป ตอนที่แกกำลังคั่วฉันอยู่เนี่ย ฉันคงทรมานแกน่าดู ที่จะต้องพยายามต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลก ไม่ยอมหลับยอมนอน เพื่อจะได้อยู่ใกล้ชิดกับฉันมากที่สุด โอ้ !! อานุภาพแห่งรัก

ตามไปอ่านตอนที่ 3 นะค่ะ
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kalayap&month=11-06-2007&group=9&gblog=3

รักน่ะ จูจุ๊บ