ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น
<<
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
19 มิถุนายน 2553

หยาวๆจัง รักไม่ยาว

หน้าร้อนแต่หนาวใจ และร้าวใจด้วยเรื่องของหยาวๆจัง




หยาวๆจังเป็นชื่อที่อาจารย์ส้มเช้งเรียกเด็กสาวคนนี้

ความจริงชื่อของหยาวๆจังอ่านตามภาษาญี่ปุ่นว่า "ฮารุกะ"
แปลตามดิกว่า "ไกล ห่าง มาก" (ความหมายไม่ดี 100 เปอร์เซ็นต์
แต่ออกเสียงเพราะ)

แต่ความที่ตัวคันจิตัวนี้ "遥" ถ้าอ่านเป็นภาษาจีน
ก็ออกเสียงได้ว่า "หยาว"

แล้วอาจารย์ส้มเช้งก็เกิดประหลาด
เถไปเรียกแกว่า "หยาวๆจัง" มาตลอด

ทั้งๆที่แกก็เป็นสาวญี่ปุ่นวัยอ่อนหวาน สานสายรุ้งวัย 20 คนหนึ่ง
หาได้มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นจีนใดๆทั้งสิ้น


น้อยครั้งที่อาจารย์ส้มเช้งจะเรียกแกตามชื่อจริงของแกว่า"ฮารุกะ"

ถึงกระนั้นหยาวๆจังก็ไม่แสดงความโกรธรังเกียจแต่ประการใด

ถึงถูกเรียกว่า "หยาวๆจัง" ทีใดก็ยิ้มตอบสม่ำเสมอ
เห็นฟันขาว เรียงเป็นแถวสวย



แค่นี้ก็ลงความเห็นได้แล้ว่า
หยาวๆจังเป็นเด็กน่ารัก มีมารยาทกับผู้เฒ่าผู้ใหญ่อย่างอาจารย์ส้มเช้ง
ไม่ได้ห่ามอย่างเด็กมหาตลัยบางคน

และมีความเชื่อมั่นตัวเองไม่น้อย เธอรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก

ซ้ำ...หยาวๆจัง นางเอกของเรายังเป็นเด็กที่
ตั้งใจและมีความพยายามในการเรียน ให้อ่านให้เขียน
กอไก่ ขอไข่ เลยไป ฮอ นกฮูก เท่าไหร่ๆ หยาวๆจังก็ไม่เคยเบี้ยว

จากปีแรก จนถึงบัดนี้ หยาวๆจังอ่านออก เขียนได้ เป็นประโยค

เป็นที่น่าชื่นใจ ของอาจารย์ส้มเช้ง

หยาวๆจังเป็นเด็กตัวสูง ไม่ผอมโกร่ง แต่ก็ไม่ใช่อ้วนท้วมเกินจำเป็น
เนื้อหนังแน่นสมกับความเป็นสาว
เธอตาโต สองชั้น ถึงแม้ว่าผิวคล้ำนิดๆถ้าเปรียบกับสาวยุ่นทั่วไป

แต่ก็ไม่ดำปี๋ ถ้าจะเห็นว่าเป็นสีน้ำชาก็คงเป็นน้ำชาใส่นมข้นหลายช้อน

รวมๆแล้ว หยาวๆจังเป็นสาวไม่สวยจัด แต่ก็มีเสน่ห์ ไม่ใช่สาวน่าเกลียด




สิ่งน่ารักที่ไม่ใช่รูปธรรมของหยาวๆจังอีกอย่างหนึ่ง คือ

น้อยครั้งที่หยาวๆจังจะโดดเรียน

นอกจากยามที่อากาศปวนแปร ผีเข้าผีออก
เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว อันเป็นเหตุที่ทำให้
หยาวๆจังไม่สบายเท่านั้น ยามนั้นหยาวๆจังจะขาดเรียน

แต่เมื่อมาเข้าเรียนอีกครั้ง หยาวๆจังก็มักจะมีคำขอโทษขออภัยมาให้เสมอ
"หนูไม่ใช่โดด หรือขี้เกียจ"



เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา
หยาวๆจังไม่ได้มาเรียน
แต่ฝากเพื่อนสนิทมาบอกว่า "หนูขอขาดเรียนหนึ่งวัน"

สาเหตุมันสุดเวรกรรมจริงๆ

การขาดเรียนครั้งนี้มิได้เกิดจากดินฟ้าอากาศผันแปร
แต่มันเกิดจากความรักเป็นพิษ
มันเป็นความรักที่หยาวๆจังเฝ้าถนอมฟูมฟักมาเกือบขวบปี

เพื่อนสนิทที่รับสาสน์มาจากหยาวๆจังสาธยายให้อาจารย์ส้มเช้งฟังว่า

"หยาวๆจังอกหัก แฟนของหยาวๆจังบอกเลิกรักกับเธออย่างชัดเจน
ไม่ไว้หน้าเมื่อวานนี้เอง "

คำบอกเลิกจากเขาแหละทำให้หยาวๆจังของเราช็อก
เจ็บซ้ำระกำอก หนักสาหัสจนหยาวๆจังไม่สามารถพาตัวเองมามหาตลัยได้"



อาจารย์ส้มเช้งได้ฟังเช่นนั้นก็ให้เศร้าใจ

อันเพราะอาจารย์ผู้นี้เพิ่งจะได้รับฟังการปรับทุกข์แห่งรัก
จากปากของหยาวๆจังเมื่อสองสามก่อนหน้านี้เอง

"เขาบอกหนูว่าหนูน่ารำคาญ" เธอเล่าตาเศร้า แต่ปากฝืนยิ้ม

หยาวๆจัง "หนูโมโหนะคะ"
อาจารย์ส้มเช้ง "โอ้ ของแน่ เป็นใครก็ต้องยั้วแน่ สงสัยชายคนดี
ของหนูคงหล่อ มีความมั่นใจสูงหรือเปล่า"

ด้วยคำถามนี้
หยาวๆจังยิ้มน้อยๆ "คงงั้นมั้งคะ เขาเป็นนักกีฬา เล่นยูโดด้วย"

คงเท๋ และมีสาวติดเยอะ (อาจารย์ส้มเช้งคิดในใจ)

หยาวๆจังเพิ่มเติมอีกว่า

"เรารู้จักกันที่ทำงานพาร์ไทม์เมื่อหน้าร้อนปีที่แล้วค่ะ "

"ทีแรกความสัมพันธ์ก็เป็นไปด้วยดี
แต่ระยะหลังๆนี้ เขาเริ่มห่างๆไปค่ะ"

"เมื่อไม่นานมานี่ เขาหาว่าหนูน่ารำคาญ"

"หนูโมโหนะคะที่เขาว่าหนูแบบนั้น"

"เราคิดอะไรรู้สึกอะไรสวนทางกันมั้งคะ หรือเขามีแฟนใหม่"

อืม...อืม...อาจารย์ส้มเช้งได้แต่ฟัง

เรื่องของความรัก เรื่องของหนุ่มสาว เรื่องของผัวเมีย
บุคคลที่ 3 ฟังแล้วก็ฟังไป อย่าได้ออกปากแสดงความกล้า
ความเก่งสำแดงความเห็นใดๆ น่าจะดีที่สุด

"อย่าเสือก" เป็นนโยบายของอาจารย์ส้มเช้ง

สุภาษิตญี่ปุ่น "ผัวเมียทะเลาะกัน สุนัขยังไม่แด้ก"






และแล้ว...จากวันนั้น ข้ามคืนไปได้แค่สองวัน

ความรักของหยาวๆจังก็แตกหักตามลางสังหรณ์ของหยาวๆจัง
ด้วยน้ำมือของชายคนดี แต่ขี้รำคาญคนนั้น

คนที่เอาหัวใจน้อยๆของหยาวๆจังไปเล่นเสียป่นปี้
แล้วทิ่มแทงด้วยน้ำลาย ไอ้ปากเหม็น

น่าสงสารสาวน้อยผู้กำลังฝันหวาน
กับความรักที่ยังไม่ทันสุกดี
ก็มาถูกชายปากหมา สรุปความอาทรณ์ของฝ่ายหญิงว่า

"เธอน่ารังคาญ"
และไม่ได้ให้โอกาสให้หยาวๆจังได้แก้ตัว ไม่มีแม้คำอธิบาย



อาจารย์ส้มเช้งตัดใจ ออกปากฝากคำไปถึงหยาวๆจังกับเพื่อนสนิท
ผู้นำสาสน์ว่า "บอกหยาวๆจังนะว่า เดินต่อไปข้างหน้า
ไปหาน้ำบ่อหน้า ปลาในบ่อยังมีอีกเยอะ
ไม่ต้องง้อผู้ชายขี้รำคาญ "

เพื่อนสนิทผู้นำสาสน์ก็เห็นด้วยจะๆว่า
"ใช่แล้ว อาจารย์ อาจารย์พูดถูกต้อง"



อาทิตย์หน้า หยาวๆจังคงจะกลับมาเข้าเรียนตามปกติ

อากาศหน้าฝนกำลังแปรปรวน มีแต่ฝน ไม่มีหิมะ

แต่วันนั้น วันนี้ หัวใจหยาวๆจังของเรายังต้องทนหนาวไปอีกหลายวัน
ด้วยแผลที่เกิดจากปากและน้ำลายของชายขี้รำคาญ
ไม่รู้ค่าของสาวหยาวๆจังคนนี้ ....ปูดโธ่




Create Date : 19 มิถุนายน 2553
Last Update : 19 มิถุนายน 2553 22:03:26 น. 0 comments
Counter : 828 Pageviews.  

akebi1
Location :
กรุงเทพฯ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ
เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น

สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาและรูป
[Add akebi1's blog to your web]