ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น
<<
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
4 มิถุนายน 2553

คิดมากเป็นแมงหวี่

คิดมากเป็นแมงหวี่ 




Free TextEditor

คนคิดมากนะมีทั่วไป ประปราย ที่โน่น ที่นี่
ในสังคมไทยมีเป็นก้อนๆ ไม่ถึงกับเป็นกองๆ แบบญี่ปุ่น

จำนวนพลเมืองคนคิดมากกับ
มาตรฐานระดับความหนักหนาของการคิดมากของคนไทยทั่วไปนะ
อย่างน่ารำคาญที่สุด มันก็แค่ "แมงวัน"

แต่ของคนญี่ปุ่นสิ อิชั้นว่าของเขาชนะขาดลอย
คือ ของพวกเขาน่ะ "แมงหวี่"



แมงวันนะยังเห็นเป็นตัว หัวโตๆ
ดูใกล้ๆก็ขนาดเห็นลูกกะตามันกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยซ้ำไป

เราโบกมือหนึ่งกวัก มันก็หนีไปแล้ว




แต่แมงหวี่สิ มันตัวจิเดียว

ต่อให้แฮกตาโตๆ จ้องใกล้ๆแค่ไหนก็ไม่มีวันเห็นหน้าคาตามัน

มันตัวจิเดียว แล้วก็ไม่บินเดี่ยว มันบินมาเป็นฝูง

แถมนิสัยไม่ดี ชอบบินวนๆ เดี๋ยวๆมา ไล่ก็ไม่ไป
วนอยู่นั่นแหละ

ฉีดยาก็ไม่ม่องเท่งง่ายๆแบบแมงวัน ยอดอึด



อิชั้นเจอความคิดมากของพวกเขามามากมาย นับไม่ถ้วน
จนเลิกนับไปนานแล้วค่ะ

ส่วนใหญ่อะไรที่คนไทยเราไม่คิด
หรือไม่เคยจะคิด หรือ ไม่คิดว่ามันจะน่าคิดด้วยซ้ำไป

แต่พวกเขาคิดได้คิดดี
คิดเล็กคิดน้อย จิปาถะ ละเอียดถี่ยิบ ฟื้นฝอยหาตะเข็บ




ดูประเพณีการแจกของชำร่วยในงานอะไรต่อมิอะไรของเขาก็รู้



ราคาของของมันจะต้องให้พอดิบพอดีกับเงินที่แขกเอามา
ให้เป็นของขวัญ

คิดกะว่าส่วนใหญ่ให้มา 1 หมื่นเยน
ของชำร่วยจะเกิน 1 หมื่นก็ไม่ได้
แขกจะหาเจ้าภาพอวดรวย

จะให้น้อยกว่านั้นมากไปก็ไม่ดีอีก
แขกจะหาว่าเจ้าภาพขี้เหนียว

โห...กว่าจะตกลงหาของชำร่วยเหมาะๆได้ "เหนื่อย" ทั้งกายทั้งใจ



พิจารณาจากเหตุการณ์
ตัวอย่างที่ 1

อ้าว ...นางโกะใหญ่เพื่อนร่วมงานเดินมานั้นแล้ว
ทักเขาหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าอิชั้นหยิ่ง ทั้งๆที่ไม่มีเหตุผลจะให้หยิ่งก็เถอะ

อิชั้น " กินข้าวแล้วยัง " (มันพักเที่ยงพอดีอะ)
นาวโกะใหญ่ "กินแล้วค่ะ "

แล้วนางโกะใหญ่ก็เริ่มอาการคิดมากเป็นแมงหวี่
นางโกะใหญ่แสดงท่าทีอึกอัก

"ขอโทษนะ ไม่รู้ว่าคุณอยากจะกินข้าวกับอิชั้น ถ้ารู้ก่อนจะได้รอ
รอคราวหน้าจะชวน ขอโทษจริงๆ"


เหอ... เครียดเลย

ฉันแค่ถามหล่อนเป็นการทักทาย ไม่ได้ตั้งใจจะชวนหล่อนสักกะนิด
แล้วฉันก็ไม่ได้พิศวาสหล่อนมากขนาดอยากจะไปกินข้าวกับหล่อน

นี่แหละ แมงหวี่

หวี่ๆๆๆๆ


ตัวอย่างที่ 2

อาจารย์ 1 (เปรยเฉยๆว่า) วันนี้นักเรียนตั้งใจเรียนกันดีจัง
อาจารย์ 2 (แมงหวี่) โอ! นักเรียนห้องคุณดีจังนะคะ
(สะแหยะปากกระแทกเสียงเล็กน้อย แสดงความไม่พอใจ
เพราะเข้าใจว่าอาจารย์ 1 ตั้งใจจะคุยโต)

นี่แหละ แมงหวี่

หวี่ๆๆๆๆ



เจอแบบนี่บ่อยๆก็เซ็ง ... บางทีเซ็งจนเบื่อ
เบื่อจนกลายเป็นความขี้ขลาด
คร้านที่จะไปเริ่มพูดคุยกับใครทั้งนั้น ไม่ว่าหน้าอินทร์หน้าพรมที่ไหน





ภาษาญี่ปุ่นเขาว่า kotoba no ura wo yomu
言葉の裏を読む

สำหรับคนไทยอย่างอิชั้นแล้ว .... ไม่ต้องพลิกหลังคำหรอกนะ
อิชั้นคิดยังไง ก็พูดยังงั้น

言葉の裏を読むな m-m まったく!!  หวี่ๆๆๆ




Create Date : 04 มิถุนายน 2553
Last Update : 5 มิถุนายน 2553 7:20:23 น. 0 comments
Counter : 747 Pageviews.  

akebi1
Location :
กรุงเทพฯ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ
เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น

สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาและรูป
[Add akebi1's blog to your web]