วันนี้....เมื่อตั้งใจจะไม่ไปแล้ว...ก็เลยขออุทิศเวลานี้ตามใจตัวเองแล้วกันก่อนอื่น .... จะไปไหนดี

**คิดอะไรไม่ออก ไม่มีที่ไป ก็กลับไปเดินที่เดิมคือที่มหาลัย ว่าจะลองไปดูหลักสูตรต่อโท กับแวะเข้าไปดูหนังสือในหอกลางสักหน่อย


แผนขั้นต่อไป...วันนี้ว่าจะต้องขึ้นรถพี่คนนั้นให้ได้

แผนอีกขั้นว่าจะตัดผม...แต่ยังนึกไม่ออกว่าเอาทรงไหนดี


เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว ก็รอรถอยู่หน้าเดอะมอลล์เช่นเดิม แต่คนละฝั่งกับที่รอรถตามปกติ คราวนี้เป็นรถขาเข้า รถเมลล์189 ผ่านไป 5 - 6 คัน ใช้เวลารอประมาณ 2 ชม. กว่าพี่เขาจะมาเกือบ 11 โมง เหอๆๆๆแต่ก็รู้สึกว่าไม่นานเท่าไหร่นิ คุ้มกับเวลา เพราะนั่งยาวจนสุดสายที่ สนามหลวง


ว่าแล้วต่อรถ 47 ไปลงที่เดิมเหอๆๆๆ เดินเปลี่ยวๆ หาอะไรกินมื้อเที่ยง ตอนนั้นฝนจะตกแล้ว เลยรีบๆเดินไปหอกลาง หวังจะหลบฝนด้วย


เรายื่นบัตรประชาชนให้ลุงพนักงานหน้าประตู แกทำหน้างงๆ ถามว่าคนนอกเหรอ.. .... เออ นึกในใจ งี้โชว์บัตรนิสิตซะก้ไม่ต้องเสียตังค์ แสดงว่าหน้ายังเด็กใช้ได้ ไม่งั้นลุงแกก็จำหน้าได้แหละ 555


เดินดุ่ยๆเข้าไปที่เคาท์เตอร์ยืมหนังสือกะจะถามเรื่องการสมัครสมาชิกบุคคลทั่วไปวะหน่อย เห็นเขายุ่งๆอยู่ก็เลยไปเดินๆวนๆดูแถวนั้น ว้าวว ... แผ่นพับการใช้บริการเป็นแผงเลย ก็เลยหยิบมาดู 2 - 3 แผ่น

ทีนี้ก็เลยได้คำตอบว่าต้องสมัครสมาชิกยังไง

อยากรู้ก็ถามมาอีกทีแล้วกัน.... ขี้เกียจพิมพ์

พอได้ข้อมูลที่ต้องการก็ตรงดิ่งไปที่ชั้นหนังสืออ้างอิง อดีตแหล่งกบดานของเรา หนังสือใหม่เยอะพอควร ไปเจอะเอาหนังสือใหม่ 2 เล่ม พลิกไปพลิกมามันเป็นซีรี่เดียวกันนี่หว่า

เล่มแรกชื่อ vitamin d --- เกี่ยวกับพวกดรอว์อิ้ง ชอบมั๊กๆๆๆ

อีกเล่มชื่อ vitamin p --- เกี่ยวกับเพนท์ติ้ง ชอบเหมือนกัน


2 เล่มนี้ใช้เวลาอ่านไป 2 ชม.ได้ แต่ที่ว่าจะเข้ามาอ่านหนังสือแล้วก็หลบฝนด้วยนั้น ปรากฏว่า....ฝนไม่ตกซักแหมะ

สักบ่าย3ถึงได้ออกมา ไม่รู้จะไปไหนจริงๆอ่ะ ก็เลยกลับบ้านดีกว่า


ถึงบ้านตอน 6 โมง เหอๆๆๆๆ ที่บ้านฝนตกแฮะ เลยเดินเรื่อยเปื่อยถอดรองเท้าย่ำดินบนคันนาเข้าบ้าน .... มีควมสุขจริงๆ แต่.....รู้สึกได้ว่าพายุในใจมันเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกแล้ว--------

หอย... ทำงานยังไม่ถึงสองอาทิตย์หยุดไปแล้วสองวัน
กรูว่า ไปออกเห๊อะ
ไม่อยากด่า เพราะรู้ผิดชอบชั่วดีอยู่แก่ใจอยู่แล้ว

(เอ ... เหมือนจะเข้าตัว)

ด่าไม่เป็นอ่ะวันนี้ก็โดดงานอ่ะ 555 แต่เหตุผลคงต่างกัน .....
มันไม่ไหวก็ทำตามใจตัวเองเหอะ
ในเมื่อชีวิตมีอิสระขนาดนั้น ก็ทำอะไรตามใจตัวเองดีกว่า
เพราะสิ่งที่ปุ้ยตั้งใจจะทำ มันคงไม่ใช่สิ่งที่ผิดอะไรมากมาย
แค่อยู่กับตัวเองสักพัก...สักวันอาจจะคำตอบที่ดีให้กับชีวิต
แนทรู้สึก..ว่าปุ้ยคือความอิสระ ไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัว
มีอะไรให้ต้องแปลกใจกับสิ่งที่ปุ้ยทำอยู่เสมอ........
เพื่อนที่แปลกๆของแนท เป็นกำลังใจแล้วกัน...
กับความคิดที่กำลังสับสน ขอให่มีทางออกที่ดีนะ

กระจอก กูเดือนที่แล้ว สาย 8 ป่วย 2 ลากิจ 1 สู้ได้ไหม 6666

วันนี้ในอีกห้าปีช้างหน้า อยากทำอะไรจ้ะ

เห้อ......อยากเป็นภรรยานั่งเลี้ยงลูก เล่นกับหมากับแมวที่บ้าน

ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน

เปิดทีวี รอคุณสามีกลับบ้าน ..... 555555555




สารภาพตามตรงค่ะ ......... ยังไม่คิดเลย ..... มีแต่ความอยากทำนู้นทำนี่เต็มไปหมด แต่มันไม่ใช่สิ่งมั่นคงในชีวิตสักอย่าง


ตอนนี้ได้แต่ถามตัวเองว่า พรุ่งนี้ทำอะไรดี..............หนูคงสายตาสั้นแน่ๆ ..........มองไม่เห็นเลยว่าอีก 5 ปีจะทำอะไร