ชีวิต ความคิดและเวลา

พี่ที่ทำงานให้หนังสือเล่มหนึ่งมาอ่าน อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง
วันนี้เอาเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง “ชีวิต ความคิด และเวลา”

มีอาจารย์สอนวิชาปรัชญาได้นำอุปกรณ์ คือ ขวดโหลเปล่า 1 ใบ ลูกมะนาว ก้อนกรวดเล็กๆและทรายในปริมาณที่เท่าๆกัน อาจารย์ได้ให้นักศึกษาช่วยกันคิดว่า จะทำอย่างไรจึงจะนำของทั้งหมดลงไปอยู่ในขวดโหลให้ได้อย่างลงตัวและถูกต้อง จึงให้นักศึกษาแบ่งเป็น 3 กลุ่มและลองเติมสิ่งที่มีอยู่ลงในขวดโหล

กลุ่มแรก เติมทรายลงไปก่อนแล้วค่อยเติมก้อนกรวด และใส่มะนาวลงไปสุดท้าย ผลปรากฎว่า ใส่ได้แค่ทรายและก้อนกรวดเล็กน้อย แต่ใส่มะนาวไม่ได้เพราะความแน่นของทรายมีมากและก้อนกรวดก็ลงไปจับจองพื่นที่ไว้หมดแล้ว

กลุ่มที่สอง เติมก้อนกรวดลงไปก่อนและค่อยเติมทราย และปิดท้ายด้วยลูกมะนาว ผลปรากฎว่าเติมลงไปได้แค่ก้อนกรวดและทายแต่ก็ใส่มะนาวไม่ได้เช่นกัน

กลุ่มที่สาม เติมลูกมะนาวลงไปก่อน และตามด้วยก้อนกรวด แล้วปิดท้ายด้วยลูกมะนาว ผลปรากฎว่าสามารถเติมทุกอย่างลงไปได้ครบ เพราะมะนาวนั้นมีความกลมเกลี้ยงจึงทำให้ก้อนกรวดสามารถแทรกตัวลงไปได้ และทรายที่มีความละเอียดก็สามารถแทรกตัวผ่านก้อนกรวดและมะนาวได้

หลังจากทดลองแล้ว อาจารย์จึงให้ข้อคิดเกี่ยวกับชีวิตผ่านขวดโหล มะนาว ก้อนกรวดและทรายว่า
“ขวดโหล” เปรียบเสมือนชีวิตของคนเราที่ต้องคอยรองรับสิ่งที่ผ่านเข้ามาอยู่ตลอดเวลา เป็นภาชนะสำหรับบรรจุสิ่งต่างๆในชีวิตของแต่ละคน
“มะนาว” เปรียบเสมือนสิ่งที่สำคัญในชีวิต ได้แก่ สุขภาพกาย ใจ ครอบครัว มิตรสหาย คุณงามความดี สิ่งที่เราเคารพนับถือ รวมทั้งสติปัญญาที่เราพึงมีจากการเรียนรู้ชีวิตที่ถูกต้อง
“ก้อนกรวด” เปรียบเสมือน สิ่งสำคัญรองลงมาที่ช่วยเกื้อกูลชีวิตของเราให้มีความสุขสบายมากขึ้น เช่น วิชาความรู้ อาชีพการงาน ชื่อเสียงเกียรติยศ ทรัพย์สิน เงินทอง บ้าน รถ และวัตถุต่างๆที่แสวงหามาได้
“ทราย” เปรียบเสมือน ความสนุกสนาน ความเพลิดเพลิน ตลอดทั้งสิ่งที่ทำให้ความสนุกพียงเล็กน้อยที่ผ่านเข้ามาแล้ว ช่วยเพิ่มสีสันให้ชีวิต แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร

เมื่อเปรียบการเติมมะนาว ก้อนกรวด และทรายลงในขวดโหล ก็เหมือนกับการเติมสิ่งต่างๆลงในชีวิตของเรา เพราะกว่าชีวิตจะมีสิ่งต่างๆเติมเต็มให้กับตัวเอง ก็ต้องผ่านการเรียนรู้มามากพอสมควร เป็นการลองผิดลองถูกในการเกี่ยวข้องกับเหตุปัจจัยที่มี จนกว่าคำตอบนั้นจะกระจ่างชัด

ทว่าคนเราส่วนมากก็มักจะละเลยสิ่งที่เป็นความสำคัญ ลืมใส่ใจที่จะเรียนรู้สิ่งที่มีค่าที่สุดให้กับตัวเอง เช่น การเข้าใจตัวเอง การรักษาสุขภาพกายและใจ การสร้างสติปัญญาที่ชีวิตควรมี แต่กลับให้ความสำคัญกับวัตถุภายนอกหรือความสนุกสนานเพลิดเพลินเป็นอันดับแรก

สิ่งที่ตามมาจึงไม่สามารถเติมเต็มคุณค่าให้กับชีวิตได้ สิ่งที่ไขว่คว้าจึงเป็นความว่างเปล่าจากการแสวงหา กลับกลายเป็นความทุกข์เพราะสิ่งที่หมายปอง เศร้าหมองกับสิ่งที่เรียกร้องหาแต่ไม่มีวันสมหวัง จึงลงเอยด้วยความเจ็บปวดเสมอ เมื่อไม่สามารถตอบสนองความต้องการให้เต็มอิ่มได้ สิ่งที่ได้มาจึงเป็นเพียงเครื่องหมายสะท้อนความด้อยค่าในตัวเอง

หากชีวิตมีความเข้าใจด้วยปัญญาเป็นอันดับแรก รู้สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยการวางใจที่พอเหมาะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความคิดหรืออารมณ์ที่ผ่านเข้ามา และกาลเวลาที่พัดพาสรรพสิ่งให้เปลี่ยนไป สิ่งที่ได้รับจากการเรียนรู้ที่ถูกต้องย่อมก้าวไปสู่แก่นสาระที่ชีวิตต้องการเสมอ

ชีวิต ความคิด และเวลาที่ผ่านเข้ามาในวิถีของสรรพสิ่ง หากเรามีความเข้าใจและรู้เท่าทัน มีการเรียนรู้ที่จะเพิ่มหรือลดสิ่งใดให้กับตัวเองอย่างคนที่เข้าใจ เราย่อมสามารถค้นหาคุณค่าของชีวิต คุณค่าของความดีที่งดงาม และคุณค่าของกาลเวลาที่ผ่านเข้ามาได้เป็นอย่างดี

Create Date : 08 มิถุนายน 2550		0 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2550 8:08:24 น.
Counter : 548 Pageviews.
Share Tweet