*ใจเรา*
ใจเราเป็นของเรา ใครเล่าจะเห็นใจ
แม้เหนื่อยสักเพียงใด ใครเล่าบรรเทามี
ก็เราอีกนั่นแหละ จะชำแหละหรือย้อมสี
ระบายแต้มสิ่งดี เพื่อชีวีสุขสมบูรณ์
ความรักเหมือนลมผ่าน พาชื่นบานพร้อมเกื้อกูล
จากหนึ่งทวีคูณ ให้ห่างหายคลายเหนื่อยกัน
แต่พอรสรักชืด นานวันจืดค่อยเหหัน
เคยมองจ้องตากัน ก็หันหลังชิงชังไป
ดีสุดคือรักตัว ไม่ต้องกลัวและเกรงภัย
ธรรมะจะพาไป ให้หลุดพ้นบนความจริง