Me Myself

เมื่องาน ททบ.5 นั้นจบแล้ว ข้านั้นมีนัดกับพี่ปลาเอาไว้เพื่อไปดูหนังเรื่อง Me Myself เรื่องนี้ข้าอยากดูม๊ากมาก มิได้ดูหนังดีๆมานาน ครานี้ ข้าเตรียมอารมณ์เต็มที่ มิเคยได้มีอารมณ์ซึ้งมาเสียนาน หมายจะไปดูหนังเพื่อบิวท์อารมณ์ ด้วยใจข้านั้นคิดว่าไปกันสองคนนั้นหัวหาย จึ่งได้ออกปากชวนบรรดาพี่ๆ เพื่อให้ร่วมทัพไปด้วย มาตรว่าหากเกิดข้าศึกบุกจู่โจมระหว่างทาง จักได้ช่วยกันต้าน

เมื่อล่ำลาพระนเรศแลพระเอกาฯเป็นที่เรียบร้อย มีผู้รับคำชวนเดินทางไปด้วยอีกสามคน นั่นคือ พี่แสนพลพ่าย พี่กุ้งนาง พี่เฟิร์น ชัยนาท แต่ท่านแสนพลพ่ายช่างรอบคอบยิ่งนัก กองทัพต้องเดินด้วยท้อง พี่แสนจึงได้ออกปากชวนไปหาอะไรใส่ท้องเสียก่อน และแนะนำให้ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่อนุสาวรีย์ พี่แสนเป็นคนนำทาง ระหว่างทางก็แสนทนไปพลางเป็นที่สนุกสนาน ถึงซอยพอเดินเข้าไป ก่อนถึงร้านที่เราจักไปกิน ข้านี้สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง มิแน่ใจว่าจักมีใครเห็นหรือไม่ ร้านแรกตรงปากซอย ข้าเห็นสตรีนางหนึ่งขนตาของแม่นางทำเอาข้าใจหาย ชวนให้ข้าหัวเราะยิ่งนัก แต่ก็มิกล้าด้วยต้องสำรวมกายต่อหน้าพี่ๆทั้งหลาย ชั่งมันเหอะ ข้ามิอยากนอกเรื่อง เมื่อเข้ามานั่งที่โต๊ะก็จัดการสั่งก๋วยเตี๋ยวมามากมายและนั่งคุยกันเสมือนพี่น้องหรือสหายที่รู้จักกันมานาน หาได้ใส่ใจว่าจักต้องมีสมบัติผู้ดีไม่ กินไปคุยไป แลกเปลี่ยนความรู้ ข้านี้ปลื้มใจยิ่งนัก แอบคิดว่าหากเราอยู่บ้านเดียวกันก็คงดี คงได้คุยกันจนมิได้หลับนอน หลังจากจัดการเอาก๋วยเตี๋ยวมากมายนั้นใส่ท้องเรียบร้อยก็เช็คบิล พี่แสนอาสาจ่ายค่าน้ำ ทำไมมิจ่ายทั้งโต๊ะล่ะท่านผู้ว่า 555+ ข้าแอบผิดหวังเล็กน้อย นึกว่ามื้อนี้จักได้กินฟรี เพราะผู้ว่าจังหวัดปากเกร็ดอุตส่ามากินด้วยกันทั้งที

หลังจากเสร็จแล้วเราก็เคลื่อนทัพไปยังห้างเซ็นจูลี่ ขอโทษทีข้านี้จำภาษาประกิดมิได้ ระหว่างทางตอนที่อยู่บนสะพานลอย เห็นผู้คนมากมายหยุดและมองลงไปข้างล่าง ด้วยความสอดรู้สอดเห็น ก็เลยชะโงกไปดูบ้าง ปรากฏว่าเป็นคนทะเลาะกัน 5555+ นี่แหละไทยมุงของแท้ เรื่องชาวบ้านนี่ไม่พลาด แต่พวกเรานั้นมาระกิจสำคัญอยู่ จึงมิมีใครสนใจ ทั้งที่ใจจริงข้าอยากจะดูต่อ อาจจะสนุกกว่าหนังที่จะไปดูก็เป็นได้ เข้าไปถึงในห้าง เมื่อดูโปรแกรมแลดูฤกษ์ยามอันดี ก็เลือกเพลา 13.00 น. ณ.โรง 8 ยังเหลือเพลาให้นักสนทนากันอีก เพราะขณะนั้นเพลา 12.30 ณ. เราหันไปมองเก้าอี้ที่จักมีพอสำหรับเรา 5 คน แต่มิมีที่ทางอันเหมาะสม ข้าเล็งเห็นตะตรงกลางนั้นมีชายชรานั่งอยู่เพียงผู้เดียว ท่านผู้ว่าจึงแสดงอำนาจบารมีด้วยการถามว่า ถ้าเราเข้าไปนั่งเข้าจักลุกมั้ย -*- และด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจึงบอกว่า พวกเราเป็นผู้หญิงให้เข้าไปทำการนั่งไล่ที่เสียก่อน เราเข้าไปนั่งกันเยอะๆเค้าคงจะลุก อุบายท่านมันชั่งแยบยลจริงๆ แต่มิต้องทำเช่นนั้นหรอก เพียงแค่ข้าส่งกระแสจิตของข้าไป เพียง 3 วินาที ชายชราผู้นั้นก็ลุกไปทันที เมื่อได้ที่มั่น พวกเราก็สนทนากันต่อ เรื่องที่สนทนากันนั้นคงมิต้องบอก พวกเราคุยกันอยู่เพียงเรื่องเดียว ถึงเราจะต่างที่มา ต่างอายุ หน้าที่การงานต่างกัน แต่เรื่องนี้เราคุยกันได้อย่างเข้าใจ ดังที่พี่แสนเคยพูดว่า พวกเรามิได้ชอบกันเฉยๆ แต่ว่ามันเข้าเส้นเลือดไปแล้ว 555+

เมื่อถึงเพลาอันสมควร พี่กุ้งก็ชวนขึ้นไปข้างบน ด้วยความที่มิเคยมาดูหนังที่นี่ ข้าแอบงงเล็กน้อยในใจว่า จักเดินไปชั้นใดอีกเล่า ซื้อตั๋วชั้นนี้ก็มิต้องดูชั้นนี้หรือ แต่ข้าก็ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้ใจใจ เพราะกลัวจะปล่อยไก่ 555+ ขึ้นไปทางบันไดเลื่อน เมื่อเดินเข้าไปถึงตรงที่ขายของกิน ก็มีการแวะซื้อของกันเล็กน้อย มีเพียงข้าคนเดียวที่แอ๊บแบ๊วมิเสียอัฏแม้แต่น้อย ข้าก็คิดว่าเดินตรงไปคงถึงโรงหนังเป็นแน่แท้ แต่หาได้เป็นเช่นนั้นไป เราต้องเดินไปตามทางที่คดเคี้ยว เปี่ยวยิ่งนัก อดให้นึกถึงเรื่องอมหิตพิศวาสไม่ได้ เหมือนกันจริงๆ เดินไปตามทางลดเลี้ยวแล้วยังต้องไปขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้น 6 คือชั้นบนสุด แต่ตอนแรกพี่แสนพลพ่ายสุดหล่อของเราบอกว่าไปชั้น 8 โหพี่ท่านจักขึ้นไปไหน มันมีแค่ชั้น 6 เองพี่ ก๊ากกกก เมื่อลิฟต์เปิดนั้นกะว่าจักได้เข้าโรงหนังเป็นแน่แท้ แต่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ยังต้องเดินขึ้นบันไดอีกชั้น โอว.. แม่เจ้า ข้าหมดแรงเสียแล้ว ก๋วยเตี๋ยวที่กินไปแค่ 2 ชาม ย่อยหมดเสียแล้ว แต่ข้าก็ทำใจ กะว่าได้ดูหนังคงหายเหนื่อย หากช้ามาคนเดียวรับรองว่าหาโรงหนังไม่เจอแน่ๆ เหมือนเขาวงกตยังไงยังงั้น

ฉากเริ่มแรกของหนังทำเอาข้าผิดหวังอย่างแรง ทำไมมันเริ่มอย่างงี้ล่ะ ได้แต่ทำใจ ทนดูไปเรื่อยๆ ข้าก็มิได้หัวเราะอย่างที่หวังไว้เลย มิต่างอะไรกับเรื่องบอดี้การ์ดที่เอามุขตลกมาให้ดูในหนังตัวอย่างเสียหมด หลายฉากทำเอาอารมณ์ข้าค้าง เช่นฉากที่พระเอกจะต่อยกับผู้ปกครอง แล้วสรุปแล้วมันยังไง ตัดมาเลย ข้าจักเดาได้ยังไง หรืออาจเป็นว่าข้านี้โง่เองเดาไม่ถูก -*- ระหว่างดูไปข้าแอบหันไปดูปฏิกิริยารอบข้าง มิมีผู้ใดเป็นอะไรเลย ข้าเพียงเห็นพี่แสนพลพ่ายขยี้ตา และตาแดงๆ เห็นเช็ดตา อยู่ตั้งนาน ข้าไม่แน่ใจว่าท่านผู้ว่าร้องไห้หรือไม่ มิกล้าถาม ข้านั้นมิได้อินกับความรักของพระเอกนางเอกแม้แต่น้อย แม้แต่ฉากเลิฟซีน ข้ายังมิเห็นจะมีเหตุผลพอเลย ไม่เหมือนพระราชมนูของข้ากับแม่นางเลอขิ่น อินทุกฉาก ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ อย่าง Season changes ข้านี้ปลื้มมากมายดูแล้วอิ้นอิน เรื่องราวบางอย่างช้าคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีแต่ใส่มาเพื่อต้องการมุขตลกเท่านั้น บางมุขก็แป๊กสิ้นดี เฮ้อ ทำให้ข้าแอบคิดเกรงใจพี่ๆทั้งหลายในใจว่า จักว่าข้าหรือไม่ ว่าชวนมาดูหนังเรื่องอะไรนี่ แต่หนังเรื่องนี้ก็เรียกน้ำตาได้เหมือนกัน ฉากที่หลานนางเอกที่มาแต่งหน้าตาแล้วบอกว่าจะไปอยู่กับพระเอก ดูแล้วนึกถึงตัวเอง เหมือนตัวเองเลย เลยอินมากน้ำตางี้ออกมาทั้งสองข้างเลย ร้องเยอะด้วย ก็นึกอยู่เหมือนกันว่าข้าไม่อินกับพระเอกนางเอกนั้น อาจจะเป็นเพราะว่าไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ก็ได้ แล้วก่อนที่หนังจักจบนั่นเอง ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าไม่รู้สักนิดว่าหนังจะจบ เพราะมันง่ายไป พนักงานโรงหนังก็เปิดประตูมาบอกว่า ออกทางนี้ บลาๆๆๆๆๆ จำไม่ได้เหมือนกัน ว่าพูดยังไง แบบว่า คือดีนะไม่ใช่หนังเรื่องตำนานฯ มิเช่นนั้นข้าจักจับมันไปกุดหัวแล้วแขวนคอประจานเป็นแน่แท้ เมื่อหนังจบออกมาเราก็ไปร้านดอกหญ้ากันและไปในเซ็นเตอร์ต่อ และแล้วก็แยกกันกลับ พูดตามตรงว่าไม่อยากกลับเลย 555+ มีความสุขจัง

ดูหนังเรื่องนี้แล้วได้อะไรบ้าง ไม่อยากจะพูดว่าหนังไม่ดีเอาเป็นว่าไม่ประทับใจดีกว่า ซึ่งความไม่ประทับใจนี่มันเป็นความรู้สึกส่วนบุคคลค่ะ บางคนอาจจะชอบก็ได้แต่บางคนอาจจะไม่ชอบ เพราะหนังไม่สามารถทำให้อินได้ อีกอย่างอาจจะเป็นเพราะการที่ได้อ่านสปอยล์มาก่อน และการที่เราคาดหวังมากเกินไป ไม่ได้เข้าข้างนะขนาดตำนานฯ2 อ่านสปอยล์ไปก่อน ยังสนุกเลย สนุกมากกว่าเดิมอีก ส่วนในเรื่องของข้อคิด มันก็ได้หลายแง่ หลายมุม เช่น การที่เราดูเลี้ยงเด็กสักคน สิ่งแวดล้อมก็ป็นเรื่องสำคัญ เรื่องของความรักมีหลายข้อคิดเหลือเกิน ซึ่งถ้าจะให้เด็กอายุ 16 ปี คนนี้ วิจารณ์หนังเรื่องนี้นั้นคงจะหาเอาสาระมิได้ เนื่องจากมิได้เป็นคอหนัง เพียงแค่ดูแล้วบอกได้แค่นั้นว่าชอบไม่ชอบ และเป็นคนที่ไม่ชอบคิดอะไรลึกและมากค่ะ ชอบมองแค่ผิวเผิน ชอบมองอะไรที่ข้างนอก นอกเสียจากจะเป็นสิ่งที่เราชอบ เราปลื้ม เราประทับใจเท่านั้นแหละ ถึงจะมองอะไรเข้าไปข้างใน ลองไม่ชอบก็ไม่อยากนึกถึงเลย และข้อคิดที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้คือ อย่ามีแฟนความจำเสื่อม เด็ดขาด

จบและ กับเรื่องราวไร้สาระของเด็กคนนึง 555+ ช่วงนี้จิตไม่ปกติเสียด้วย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกลับตัว หากใครไปดูหนังเรื่องนี้มาแล้ว ก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

อ่อ...ลืมบอกอีกอย่างค่ะ อนันดาเล่นเหมือนกระเทยมากๆแอบคิดว่าเค้าเป็นจริงนะเนี่ย

ที่มาของรูป พี่ปลา + พี่แสนพลพ่าย


Peter Fanclub

และ BT_FC

 

Create Date : 25 เมษายน 2550		12 comments
Last Update : 3 พฤษภาคม 2550 12:59:22 น.
Counter : 1051 Pageviews.
Share Tweet