|
HAPPY BIRTHDAY MY SON
วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา 00.20 น.
น้องกันต์ ลูกรักของแม่ ได้ลืมตาดูโลกแล้ว ด้วยอายุครรภ์ 36 สัปดาห์พอดี
ลูกรักแข็งแรง ปลอดภัยดี น้ำหนัก 2360 กรัม ความยาว 46 ซม.
วันนี้แม่ไม่ได้เตรียมตัว เตรียมใจไว้เลยว่าลูกของแม่พร้อมที่จะออกมาเจอพ่อกับแม่แล้ว เมื่อวานนี้แม่กำลังกินข้าวเย็นอยู่คนเดียวที่บ้าน รู้สึกว่ามีน้ำไหลออกมาเยอะมาก ไหลลงตามขาและหยดเป็นทางเลย แม่ตกใจมากเพราะมีเลือดซึมๆ ออกมาด้วย รีบโทรหาพ่อของลูกที่กำลังเดินทางกลับบ้าน ซึ่งรอประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วพ่อก็รีบพาแม่ไปโรงพยาบาล แม่ภาวนาขอให้ลูกแข็งแรงปลอดภัยตลอดทาง ขอให้ลูกอยู่ในท้องแม่ได้เกิน 38 วีคให้ได้ แม่มาถึงโรงพยาบาลตอน 2 ทุ่ม พยาบาลรีบพาแม่ขึ้นห้องคลอดทันที และให้คุณหมอตรวจดูว่าเป็นน้ำคร่ำจริงหรือไม่ ปรากฎว่าเป็นน้ำเดินจริงๆ คุณหมอตัดสินใจให้ผ่าคลอดเลย ไม่ต้องรอให้ปากมดลูกเปิด เพราะไม่มีอาการปวดท้องถ้ารอจะเสี่ยงการติดเชื้อ แม่ตื่นเต้นและกลัวขึ้นมาทันที เพราะลูกเพิ่ง 36 สัปดาห์เท่านั้น แต่คุณหมอบอกว่า ไม่เสี่ยงเท่าไรเพราะเกิน 34 สัปดาห์มาแล้ว ให้เอาเด็กออกมาเลี้ยงข้างนอกจะดีกว่า คุณหมอก็ให้รอเกิน 6 ชั่วโมงไปก่อน เพราะเพิ่งกินข้าวเย็นมาตอนหกโมงเย็น หลังเที่ยงคืนก็คลอดได้
แม่เข้าห้องคลอดเวลาประมาณ 23.45 น. หลังจากเปลี่ยนเตียงเสร็จ หมอจึงเริ่มฉีดยาเข้าไขสันหลังเพื่อบล็อกหลังแม่ โดยให้แม่นอนตะแคงและก้มหัว งอเข่า ขดตัวให้มากที่สุด ผ่านไปประมาณ 10 นาที แม่เริ่มรู้สึกชาๆ ที่ขา พยาบาลเริ่มเช็ดทำความสะอาดที่บริเวณท้องของแม่ ซึ่งแม่ยังรู้สึกเย็นๆ ผ่านไปประมาณ 10 นาที แม่ไม่แน่ใจว่าหมอกำลังทำอะไรกับท้องของแม่อยู่ เพราะเค้าไม่ได้บอกอะไรเลย นอกจากตอนที่ทำความสะอาดท้องของแม่ แม่จึงถามหมอวิสัญญีที่บล็อกหลังให้แม่ ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ว่า หมอจะลงมีดตอนไหน คำตอบที่ได้คือ ตอนนี้ลงมีดไปชั้นที่ 2 แล้วค่ะ กำลังจะเอาเด็กออกแล้ว อะไรกันไม่บอกกันสักนิด ให้ลุ้นอยู่นาน สักพัก หมอก็เริ่มกดบริเวณใต้หน้าอกแม่ เพื่อดันลูกออกมา
"อุแว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงลูกชายแม่ดังลั่นห้อง พร้อมกับเสียงพยาบาล ขานเวลา 00.20 น. วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2554 แม่หันทางขวาเห็นพยาบาลช่วยกันทำความสะอาดและห่อตัวลูก ผ่านไปไม่นาน พยาบาลอุ้มลูกชายของแม่มาให้แม่ดูข้างๆ แล้วบอกว่า "ยินดีด้วยค่ะ เป็นลูกชาย แข็งแรงปลอดภัยดีค่ะ ขอพาน้องขึ้นห้องเพื่อปรับอุณหภูมิก่อนนะค่ะ" แม่น้ำตาไหลออกมาทันทีที่เห็นลูกรักของแม่ แข็งแรง ปลอดภัยดี
หลังจากนั้นหมอก็ใช้เวลาเย็บแผลแม่นานมาก กว่าจะได้ออกจากห้องคลอดก็ 02.00 น. และไปนอนที่ห้องพักฟื้นจนถึงเวลา 04.00 น. จึงจะได้ขึ้นไปที่ห้องพักผู้ป่วยชั้น 9 ห้อง 917 ตลอดเวลาตั้งแต่เข้าห้องคลอดจนขึ้นมาที่ห้องพัก แม่มีสติและรู้สึกตัวตลอด ยาชาเริ่มหมดฤทธิ์ ตั้งแต่ อยู่ในห้องพักฟื้นแล้ว จิตใจของแม่จดจ่ออยู่ที่ลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น
แม่นอนพักจนถึงเย็นๆ ก็ขอรถเข็นจากพยาบาลเพื่อไปหาลูกของแม่ แม้จะยังเจ็บแผลอยู่ แต่อยากเจอลูกมากกว่า จึงทนได้ แต่แม่ไม่สามารถอยู่กับลูกนานได้เพราะยังเวียนหัว หน้ามืด เหมือนจะเป็นลม ซึ่งเป็นอาการหลังจากที่บล็อกหลังมา จึงต้องกลับมานอนพักก่อน
| Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
13 comments |
| Last Update : 9 มีนาคม 2554 15:52:13 น. |
| Counter : 7088 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
