my friend my love สวัสดีค่ะ ไม่ได้ อัพมานานนม อย่าพึ่งลืมอิฉันกันนะเจ้าค่ะ วันนี้แยกจะมาป่าวประกาศ ผู้ที่ทำให้ชีวิตนี้มีสีสันเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ทุกวันๆ เค้าเป็นใครมาจากไหน พ่อแม่เป็นใครมาได้เช่นไร เรามาทำความรู้จักกับเค้าดีกว่าค่ะ ... คนแรก อยากขอแนะนำ 'นัยยะ' หุ่มลำบึ๊ก ดีกรีลูกครึ่ง พ่อเป็นอเมริกัน ตาสีฟ้า สมาร์ทเป็นที่สุด ท่านป้าพามาพำนักที่บ้าน ... หนุ่มนัยยะ นิสัยดี ขี้เล่น รักเด็ก และเป็นมิตรกับทุกคน ...แต่หลายคนๆจะกลัวเค้า ด้วยความที่เค้าตัวใหญ่ ชอบวิ่งเข้าไปหาคน พร้อมกับกระโดด หอมแก้ม ...(ก็คิดเอาแล้วกัน กระโดดที สูงกว่าเราอีก อ่ะ ...) พี่ท่าน ชอบเดิน และวิ่งเล่นกับน้องๆชิสุห์ และพลาดมาเหยียบเราทุกครั้ง (เจ๊บจริงๆนะ เท้าเบอเร่อ ).... เค้ามีสุขภาพที่แข็งแรงมาตลอด และเป็นน้องที่ฉลาด แบบว่า ปิด ประตูบ้าน ยังสามารถเปิดประตูเข้ามาได้อีก เก่งจริงน้อ แต่ทำไมไม่ปิดให้ด้วยอ่ะ ขนาดนั้น ประตูที่ออกไปปากซอยยังเปิดเป็นเลย อะไรจะเก่งปานนนั้น .... นัยยะ ชอบออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านหลายครั้ง ครั้งนึงเมื่อยังเด็ก เธอออกไปวิ่งด้วยความไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ เธอเกือบถูกรถชน อิฉันเองก็วิ่งตามก็เกือบโดนเหมือนกัน แต่อิฉันก็รอดและกลับมาได้ แต่ก็มีหลายครั้งที่เธอออกไป และเกือบถูกจับ แต่แถวบ้านจะทราบดีว่าเธอเป็นน้องที่บ้านเรา ก็นับว่าโชคดีทีเดียว ทุกครั้งที่เรากลับบ้าน เราจะเห็นนัยยะ ยืนที่ประตูหน้าบ้านคอยต้อนรับเราเสมอ เค้าจะจำรถเราได้ และจำรถทุกคันในบ้านได้ เมื่อเราลงจากรถ เค้าจะมาหาและจะชอบกระโดดหอมแก้ม เค้าเป็นเด็กดี มากๆๆๆๆ เค้าชอบยิ้ม ชอบหอมแก้ม เวลาของขนม อิอิ น่ารัก อย่าบอกใครเชียว จนปลายปี 2547 นัยยะไม่สบาย เราให้หมอมาตรวจ หมอบอกนัยยะ เป็นพยาธิเม็ดเลือด อาการเค้าหนักขึ้นเรื่อยๆ เค้าเป็นเร็วมาก ช่วงนั้นไม่มีใครอยู่ คุณแม่ก็ไม่อยู่ ก็มีเราอยู่กับพี่อ่ะนะ เราเองก็พยายามดูแลเค้า คิดว่ายังงัยก็ต้องหาย เพราะก่อนหน้านั้นเค้าดูแข็งแรงมากๆ ...หมอบอกว่าให้เราทำใจไว้บ้างเพราะอาการเค้าแย่มาก เค้าไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีแรงแม้จะลุกยืน ไม่มีแรงที่จะทาน เราพยายามป้อนเค้าก็ไม่ทาน เราบอกกับเค้าว่า 'อย่าเป็นอะไรนะ โอ๋รักนัยยะนะ ' .... โอ๋บอกเค้าทุกวัน และมีอีกอย่างที่บอกเค้า โอ๋บอกว่า 'รอแม่กลับมาก่อนนะ ' เพราะ โอ๋เริ่มรู้ว่าไม่ไม่ไหวแล้ว ปรากฎว่า วันที่แม่กลับมา วันแรก แม่ยังไม่ได้ เดินไปดูนัยยะ เพราะดึกแล้ว เช้ารุ่งขึ้น แม่เดินไปหานัยยะ พอแม่ขึ้นบ้าน ซักพัก นัยยะ ก็สิ้นลมหายใจที่สนามหญ้า ที่ต้นแก้ว ที่ที่นัยยะ ชอบวิ่งเล่น และวันนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีหมาตัวใหญ่ ลายวัว ยืนกระดิกหางที่หน้าประตู ไม่มีหมาที่คอยกระโดดหอมแก้ม ไม่มีหมาที่ส่งเราหน้าปากซอย ..... ทุกๆวันนี้โอ๋ไม่เคยลืมนัยยะ ไม่เคยลืมภาพเก่าๆ วันดีๆของเรา ...นัยยะ หลับเถอะนะ นัยยะ จะอยู่กับโอ๋ตลอดไป.....   Create Date : 23 ตุลาคม 2548 6 comments Last Update : 24 ตุลาคม 2548 0:18:00 น. Counter : 622 Pageviews. Share Tweet

มาให้กำลังใจค่ะ ความรู้สักเหมือนเราเลย น้องหมาที่รักที่สุดที่บ้านเพิ่งตาย แล้วก็แย่กว่า ตรงที่ตายเพราะเราซะด้วย ถึงมันจะเป็นทางอ้อมก็เถอะ... คุณโอ๋อย่าลืมนัยยะนะคะ   โดย: addas 23 ตุลาคม 2548 1:32:31 น.

เข้ามาทักทายครับผม สวัสดีครับ เฮ่อ อ่านแล้วก็อดคิดถึงเจ้าลัคกี้หมาตัวน้อยของผมไม่ได้ครับ มันผูกพันนี่เน้อะ   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!! ) 23 ตุลาคม 2548 3:32:14 น.

อยากเห็นๆ รีบๆเอารูปมาลงนะจ๊ะ (เก็บไว้เพียงความทรงจำที่ดี) ที่เหลืออยู่ก็สู้ๆๆ   โดย: ตั้ม IP: 202.90.114.170 24 ตุลาคม 2548 0:02:36 น.

คุณaddas ... เสียใจด้วยนะค่ะ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ โอ๋ว่า เค้าคงจะดีใจที่ได้อยู่กับคุณน๊า คุณหมื่นทิพ TRAVOLTA... สวัสดีค่ะ ใช่ผูกพันมากเลยอ่ะค่ะ พี่ตั้ม ...รูปลงแล้วจ้า ที่เหลืออยู่โอ๋ก็สู้อยู่ค่ะ แล้วจะพามาทีละหน่อนะ   โดย: กาบหอย (กาบหอย ) 24 ตุลาคม 2548 0:31:40 น.

คิดถึงยัยยะจัง ไม่ได้เจอนัยยะนานมากๆ เห็นตั้งแต่ตัวเล็กๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกันก่อนจาก เจ้าหมาตัวโตที่ชอบมาดมก้นชั้นทุกทีที่ไปบ้านแก เฮ้อ อย่าคิดมากนะจ๊ะ เป็นห่วง   โดย: ~~ผู้หญิง size S~~ IP: 58.8.128.39 3 พฤศจิกายน 2548 10:46:59 น.

แวะมาเยี่ยมชมอ่ะจ้า   โดย: JC_Inlove (JC_Inlove ) 3 พฤศจิกายน 2548 21:08:23 น.