ชม ผกา จำปา จำปี
กุหลาบ ราตรี พะยอม อังกาบ ทั้ง กรรณิการ์
ลำดวน นมแมว ซ่อนกลิ่น ยี่โถ ชงโค มณฑา
สายหยุด เฟื่องฟ้า ชบา และ สร้อยทอง

บานบุรี ยี่สุ่น ขจร
ประดู่ พุดซ้อน พลับพลึง หงอนไก่ พิกุล ควรปอง
งาม ทานตะวัน รักเร่ กาหลง ประยงค์ พวงทอง
บานชื่น สุขสอง พุทธชาด สะอาดแซม

พิศ พวงชมพู กระดังงา เลื้อยเคียงคู่ ดูสุดสวย แฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม สารภี ที่ถูกใจ

งาม อุบล ปน จันทน์กระพ้อ*
ผีเสื้อ แตกกอ พร้อม เล็บมือนาง พุดตาน กล้วยไม้
ดาวเรือง อัญชัน ยี่หุบ มะลิวัลย์ แลวิไล
ชูช่อไสว เร้าใจในอุทยาน

* ในเนื้อเพลงร้องว่า "จันทน์กระพ้อ" แต่คำที่ถูกต้องคือ "จันทน์กะพ้อ"

ใครหนอดีดซึง ให้ข้าเจ้าซึ้งซ่าน ทรวงเอ๋ย
ก่อนอ้ายพี่เคย ดีดซึงสอนข้า เจ้าฮัก
ต่างฮู้ ใจกัน ทุกวันประจักษ์
พะเยาป่าสัก สลักเสียงซึงยังตรึงอุรา
แว่วซึงคร่ำครวญ ให้ใจฮักป่วน จริงหนอ
ข้าเจ้าเฝ้ารอเฝ้าคอยฮักอ้าย กลับ มา
บ่ ฮู้ ใจ อ้าย ร้ายดังเขาว่า เสียแรงคอยท่า
ข้าเจ้าฮักจริงยิ่งกว่าสิ่งใด
อ้าย เอย บ่ห่อนเยือนฮักข้าเจ้า
อ้าย ลืม พะเยาลำเนาพงไพร
ลืม ซึง ยังหวานซ่านซึ้งทรวงใน
เสียงซึงแว่วมาครั้งใด ให้ข้าเจ้าหลั่งน้ำตา
อ้ายเอยบ่มีใจฮัก ข้าเจ้า แล้วหนอ
ลืมเหย้าลืมหอ เรือนฮักของอ้าย ห่อน มา
สิ้น ฮัก ข้า เจ้า บ่เยือนเห็นหน้า
บ่ได้เห็นว่า อ้ายพี่นี้มาฮักร่วมดีดซึง
(Solo...)
อ้าย เอย บ่ห่อนเยือนฮักข้าเจ้า
อ้าย ลืม พะเยาลำเนาพงไพร
ลืม ซึง ยังหวานซ่านซึ้งทรวงใน
เสียงซึงแว่วมาครั้งใด ให้ข้าเจ้าหลั่งน้ำตา
อ้ายเอยบ่มีใจฮัก ข้าเจ้า แล้วหนอ
ลืมเหย้าลืมหอ เรือนฮักของอ้าย ห่อน มา
สิ้น ฮัก ข้าเจ้า บ่เยือนเห็นหน้า
บ่ได้เห็นว่า อ้ายพี่นี้มาฮักร่วมดีดซึง.............

++กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้ บ่มีเจ้าของ
เพิ่งแรกแย้ม บ่มีใฝจอง
เป็นเจ้าของ ครองใจเด็ดดม
ส่งกลิ่นอบอวลยั่วยวนหัวใจ ไปตามสายลม
เปิ้นทั่วแคว้นแดนไทยหมายชม
สมเป็นกุหลาบเวียงเหนือ

++กุหลาบเมืองไหน ทั่วดินแคว้น
ในแดนสยาม ยังบ่เทียมเทียบเท่า
ความงาม เปรียบดังสาวชาวพิงค์งามเหลือ
บ่ได้แต่งเติม เสริมทรงไว้ลวงให้ชายหลงเชื่อ
ปากบ่แดงแป้งบ่ได้เจือคิ้วบ่ได้เทื่อ ดินสอ

++กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้สายจริงเจ้าเอย
ยังบ่มีผู้ใดไหนเลย มาโลมเล้าเอาไปพนอ
ด้วยสาวชาวพิงค์กลัวบ่ฮักจริง ของชายรูปหล่อ
กลัวเสียนัก กลัวคำป้อยอ กลัวน้ำตาหล่อรินทรวง

++หมู่เฮาชาวเหนือ
อย่าไปเชื่อเชียวหนอคำชาย
เดี๋ยวจะต้องเจ็บช้ำใจตาย
เปิ้นเมืองใต้พูดจาหลอกลวง
หากเปิ้นได้เฮา เปิ้นคงทิ้งเฮาน้ำตาไหลร่วง
หากหลงลมคงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่ง บัวบาน

++หมู่เฮาชาวเหนือ
อย่าไปเชื่อเชียวหนอคำชาย
เดี๋ยวจะต้องเจ็บช้ำใจตาย
เปิ้นเมืองใต้พูดจาหลอกลวง
หากเปิ้นได้เฮา เปิ้นคงทั้งเฮาน้ำตาไหลร่วง
หาดหลงลมคงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่งบัวบาน..