Bloggang.com : Jจุ้ย : เจ้าขาวกับเจ้าแต้ม

เจ้าขาวกับเจ้าแต้ม

เจ้าขาวกับเจ้าแต้ม

เจ้าขาวกับเจ้าแต้ม เป็นแมวที่เกิดมาท่ามกลางพืชผักผลไม้อยู่รอบด้าน เพราะมันเกิดที่แถวตลาดท่าน้ำท่าเดียน อยู่ข้างกำแพงวัดโพธิ์ ติดแม่น้ำเจ้าพระยา แม่ของเจ้าขาวกับเจ้าแต้ม เป็นแมวที่สวยน่ารัก จึงเป็นที่หมายปลองของแมวหนุ่ม ๆ วัยคะนอง จนความสัมพันธ์เกินกว่าเป็นเพื่อน จึงทำให้เจ้าเหมียวทั้งสองต้องจำใจเกิดมามองโลกที่แสนวุ่นวาย แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคอันใดที่จะให้เจ้าแมวทั้งสองได้ใช้ชีวิตที่แสนสุขสำราญ หลังจากหย่านมแล้ว เจ้าแมวทั้งสองก็จะจูงหางกันไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ในละแวกนั้น คู่พี่น้องคู่นี้รักกันมาก เจ้าขาวเป็นพี่ชาย ส่วนเจ้าแต้มเป็นน้องสาว ความซุกซนตามภาษาเด็ก ทำให้เจ้าแมวทั้งสองต้องไปเที่ยวหาสถานที่ใหม่ ๆ เล่นอยู่เสมอ และเมื่อพบกับมนุษย์ผู้มีเมตตาต่อมัน มันก็จะเคล้าคอ ประจบประแจงเอาใจ จนมนุษย์ทุกคนที่พบเห็นเจ้าแมวทั้งสองตัวนี้ต่างก็รู้สึกรักและเอ็นดูมัน เพราะแมวทั้งคู่มีรูปร่างน่ารักสีขนก็มันวาว

วันนี้เจ้าขาวพาเจ้าแต้มไปหาสถานที่เที่ยวแห่งใหม่อีก แต่ดูเหมือนว่าจะอยู่ไกลจากตลาดไปสักหน่อย มันข้ามถนนหน้าตลาดท่าเตียนไปฝั่งกำแพงวัดโพธิ และเดินเต่กันไปตามข้าง ๆ กำแพงจนถึงหน้าโรงเรียนตั้งตรงจิตพาณิชยการ ข้ามถนนซอยไปอีกฝากหนึ่ง ทั้งคู่เดินเทียวจนพกค่ำ เจ้าขาวจึงชวนน้องสาวกลับบ้าน

หลังจากเดินกันมาถึงหน้าปากซอยที่จะทะลุไปถนนสวนเจ้าเชตุ เจ้าขาวเดินข้ามไปอีกฝากถนนแล้ว ส่วนเจ้าแต้นมัวแต่อ้อยส้อยเดินชักช้า มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เป็นทางโค้งเพื่อเข้าซอย แต่เจ้าคนขับรถดูเหมือนไม่มีความห่วงใยต่อชีวิตผู้ใด มันหักรถเลี้ยวด้วยความเร็ว เจ้าแต้มเดินมาเกือบจะพ้นถนนแล้ว แต่อนิจา เจ้าล้อดำ ๆ ของยางหลังรถทับไปบนตัวของเจ้าแต้ม

ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น เลือดสด ๆ ทะลักออกจากปาก จมูก ของเข้าแต้ม มันนอนนิ่งสงบอยู่กับที่

เจ้าขาวเมื่อหันกลับไปเห็นน้องสาวที่แสนรักของตนนอนแน่นิ่งอยู่เช่นนั้น มันวิ่งกลับไปบนถนน ใช้ปากคาบต้นคอของเจ้าแต้มน้องสาวของมัน มันพยายามดึงเจ้าแต้มให้เข้ามาริมถนนอย่างยากลำบาก มันพยายามจนสำเร็จ เจ้าขาวยึนมองร่างน้องสาวของมัน ที่เมื่อครู่ยังเดินเล่นกันอยู่อย่างมีความสุข แต่เวลานี้....

อนิจามนุษย์ผู้ประเสริฐ มนุษย์ผู้มากด้วยปัญญา ช่างมองเห็นชีวิตของสัตว์อื่นเป็นเพียงเศษขยะไร้ค่า ถึงมันจะเป็นสัตว์เดรัจฉาน แต่มันก็คือชีวิต ชีวิตหนึ่งเช่นเดียวกับมนุษย์เรา สัตว์ทุกตัวย่อมหวงชีวิตของมันเช่นเรา มันรู้จักรัก รู้จักช่วยเหลือ รู้จักเสียงใจเช่นเดียวกับคน ทำไมจึงเห็นชีวิตของมันไร้ค่าเช่นนี้....

ผมเห็นเจ้าขาวพยายามดึงร่างน้องสาวที่ไร่วิญญาณเข้าข้างถนน เมื่อถึงขอบถนนแล้วมันยืนเหม่อมองร่างน้องสาวของมันอยู่เช่นนั้น... นาน...แสน...นาน...

โอ้...มันช่างแสดงความรู้สึกได้มากเช่นนี้เชียวหรือ เจ้าขาว....ผมแทบน้ำตาตก เพราะไม่เคยคิดเลยว่า แมวมันจะรู้จักรัก รู้จักคิด รู้จักเสียใจ ได้ขนาดนี้

(เรื่องจริงที่พบเห็น สมัยเรียนที่โรงเรียนตั้งตรงจิตฯ วัดโพธิ ท่าเตียน...)

Create Date : 02 กันยายน 2554

Last Update : 10 กันยายน 2554 13:35:22 น.

0 comments

Counter : 734 Pageviews.