เอกเอ๊ยยยยย อยู่ไหนฟ่ะ ฉันคิดถึงแก ของขวัญชิ้นแรกจากผู้ชาย.....จากบล็อคคุณป้ายังปิ๊ง จนบัดนี้ ฉันก็ยังนึกอยู่เลยว่า มันคืออะไรน๊า...จำไม่ได้ หรือว่า ฉันอาจจะไม่เคยได้รับ....หรือว่ามันจะเป็นแอ๊ปเปิ้ลลูกนั้น ย้อนไปถึงสมัยเด็กๆ ย้ายโรงเรียนบ่อยมากๆ เพราะครอบครัวย้ายจากภาคอีสานมาภาคกลางตอนบนเลย ก็เลยมีเพื่อนแบบไม่ปะติดปะต่อในวัยเด็ก จนมาถึงเริ่มสาวนั่นแหละ จึงจะมีเพื่อนแบบเหนียวแน่นหน่อย แต่เพราะหน้าตาออกจะเถื่อนๆ เลยมีเพื่อนๆ มากกว่าจะมีคนมาจีบ มาชอบ ยิ่งเป็นนักกีฬาด้วยแล้ว ผู้ชายมันดูขยาดๆ ยังงัยชอบกล จนมาถึง ม.ปลาย ก็ยังไม่มีใครมาชอบ มาคบหาอยู่ดี ของขวัญสักชิ้น ก็ไม่เคยได้รับ นอกจากของขวัญวันเกิดที่เพื่อนๆ มอบให้ ฮืม นึกไปก็ช่างน่าสงสารตัวเอง ไม่มีใครมาจีบเลยนะเนี่ย เวรกรรม มาถึงมหาวิทยาลัย...3 ปีครึ่ง กับชีวิตในมหาวิทยาลัย ก็ไม่มีใครมาจีบอยู่ดี มีแต่ตัวเองนี่แหละ เง้อหาหนุ่มๆ คนนั้น คนนี้ อยู่ตลอดเวลา โดยมีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเป็นคู่หู เอก เป็นเพื่อนคู่หู เป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นคนที่...ฉันเดินไปหาทุกครั้งที่มีปัญหา เราเคยโกรธกัน เดินอ้อมตึกเรียน เพียงเพื่อจะได้ไม่เจอหน้ากัน แต่สุดท้าย เราก็มาดีกันอยู่ดี เอกเป็นเพื่อนผู้ชายวันเรียนที่ฉันสนิทสนมด้วยที่สุด ไม่มีคำพูดหวานๆ จากเอก ไม่มีของขวัญจากเอก แต่ทุกสิ่งที่เอกทำ....ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า มันคือความห่วงใย วาเลนไทน์...ก็มีฉันกับเอก..อยู่ด้วยกัน และ มองหน้ากันว่า เออ ทำไมพวกเราไม่มีใครเอาฟ่ะ ดูหนัง..ก็ดูด้วยกัน 2 คน แต่เวลาฉันหลุดทำขายขี้หน้าในโรง มันทำตัวราวกับว่า ฉันมาคนเดียว ไปเที่ยวผับ มันไม่ไป แต่ คอยดูแลอยู่ห่างๆ และ มีวันหนึ่ง ที่ผับ ฉันไปเที่ยวกับรุ่นน้อง เรียกปฏิบัติเฉพาะซีเนียร์รุ่นฉันว่า ปฏิบัติการเต๊าะเด็ก เอก ไม่พูดไรมาก พอฉันกลับมาทีโต๊ะ มันก็เอาโซดาราดลงไปบนหัวฉัน....ทั้งขวด ความทรงจำของฉันกับผู้ชายคนนี้....มันมีมากมาย จนไม่รู้จะบรรยายยังงัย ยิ่งนึก ยิ่งพร่างพรู เอก มีแต่ความรู้สึกที่ให้ฉันล้วนๆ บางที ถ้าคิดเอาเองว่า สิ่งที่เอก “ผู้ชายคนเดียวที่ฉันมี” ( ขณะนั้น) มันก็อาจจะเป็นผลไม้นานาชนิด เริ่มจากกล้วยดิบ ที่เราสองคน แอบขโมยมาจากสวนชาวบ้านแถวๆ มหาวิทยาลัย มาถึง มะม่วง หน้าหอพัก กระทั่ง มะพร้าวข้างรั้ว หอปีศาจ แต่ที่ฉัน อึ้ง และ...บอกไม่ถูกว่า รู้สึกยังงัย มันคือ แอปเปิ้ล ค่ะ วันหนึ่งที่ ที่ พวกเรา ไปดูทัศนศึกษาที่กรุงเทพฯ เราพักค้างคืนที่แฟลตแถวห้วยขวาง เพื่อนๆ เดินข้ามฝั่งมาที่ตลาดห้วยขวางเพื่อทานข้าว จากนั้นพวกเรา 6-7 คน ก็ เดินกลับ ฉันเดินผ่านร้านผลไม้ “แอ๊ปเปิ้ล น่ากินว่ะ” “อ้ายจุ บ้านนอก จะมาอยากกิน อะไรตอนนี้ ไม่เคยกินหรืองัยแก” อ้ายหน่อยหันมาประชด “เออ...ก็แค่พูดเฉยๆ ว่าน่ากิน” “ไปๆๆๆ รีบกลับเถอะ เด่วอาจารย์รอ” แล้วพวกเราก็ข้ามถนน พอถึงอีกฝั่ง “อ้าว อีเอกหายไปไหน” เสียงเพื่อนๆ ถามกันวุ่นวาย โน้นนนนน เอกมันกำลังข้ามฝั่งมา ในมือ ถือลูกแอ๊ปเปิ้ลลูกหนึ่ง .... มาให้ฉัน “เอ๊า แหม แค่แอ๊ปเปิ้ล ลูกเดียว เด๋วก็ถูกรถชนตายหรอก” เพื่อนๆ พากันประชด ส่วนฉัน ถือ แอ๊ปเปิ้ลลูกนั้น พูดอะไรไม่ออก จนมาถึงที่พัก ก็ยังนั่งมองลูกแอ๊ปเปิ้ล จนเพื่อนๆ ตามมาแซวว่า กินๆ เข้าไปซิ อยากจะกินนักไม่ใช่เหรอ อีเอกมันอุตส่าห์ ฝ่าถนนกลับไปซื้อให้ แอ๊ปเปิ้ล..ไม่อร่อยนักหรอก...กินไม่ลงเลยด้วยซ้ำ....มันอิ่ม..แบบบอกไม่ถูก ทุกวันนี้ หัวใจของเราเดินกันคนละเส้นทาง ในใจของฉันมีเขาอยู่เสมอในฐานะเพื่อนที่รักไม่เสื่อมคลาย แต่ในใจของเขา ฉันไม่รู้   Create Date : 07 พฤศจิกายน 2548 13 comments Last Update : 9 ธันวาคม 2548 22:18:46 น. Counter : 711 Pageviews. Share Tweet

อิอิอิ ไม่มีแฟนตอนเด้กๆๆเหมือนกันจ้า   โดย: หยิ๋งแป๋ม 9 พฤศจิกายน 2548 14:22:15 น.

อ่านแล้วน่าขำจัง   โดย: นุ IP: 61.7.131.199 9 พฤศจิกายน 2548 19:28:40 น.

น่ารักดี   โดย: mungkood 9 พฤศจิกายน 2548 21:07:26 น.

เอกเขาเป็นผู้ชายน่ารัก กัดกันกับจุเป็นปกติ จนเพื่อนๆ บอกกันว่า ไม่ฆ่ากันให้ตายไปเลยล่ะ ป่านนี้มันคงมีลูกมีเมียไปแล้ว โอ๊ยยยย คิดถึงมัน   โดย: ju (กระจ้อน ) 9 พฤศจิกายน 2548 22:55:36 น.

โชคดีที่มีเพื่อนดีนะคะ ขอบคุณที่แวะไปทักกันที่ blog ค่ะ   โดย: Batgirl 2001 9 พฤศจิกายน 2548 23:45:07 น.

มิตรภาพระหว่างเพื่อน ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลานะคะ ชอบมิตรภาพระหว่างเพื่อนจังเลยค่ะ   โดย: Black Tulip 10 พฤศจิกายน 2548 0:14:01 น.

เราว่า ความรักของคุณงดงามนะ เข้าใจความรู้สึกคิดถึงของคุณที่มี... ขอบคุณที่เข้าใจ และทักทายเรา แต่เรื่องของเรา มันไม่ได้จบสวยงามอย่างที่ควรจะเป็นหรอก เราเล่าเรื่อง เพียงเพื่อระลึกถึงสิ่งที่ดี ที่เคยผ่านมาในชีวิตเท่านั้น เล่าผิด เล่าถูก เล่ามั่ว หนุกบ้าง ไม่หนุกบ้าง อย่าว่ากันนะ   โดย: ต้องไม่เป็นไร 10 พฤศจิกายน 2548 12:26:59 น.

เอาLink มาฝากคุณกระจ้อนครับ //www.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?NewsID=9480000077226 ผมไม่สามารถตอบคำถามได้ครับ ปล. ขอขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมนะครับ   โดย: Arefa Gold 10 พฤศจิกายน 2548 15:22:59 น.

แม้หัวใจจะเดินคนละทาง แต่ความรู้สึกก็ไม่ได้คนละทางหรอกค่ะ ^^   โดย: khim (ขิม เมธาวี ) 11 พฤศจิกายน 2548 8:39:54 น.

ลองติดต่อไปสิ ว่ายังมีโอกาสอยู่รึปล่าว รึว่าไม่ทันแล้ว   โดย: ninomacho 16 พฤศจิกายน 2548 1:11:38 น.

ซึ้งนะคะเนี่ย วันนี้คุณป้าเข้าไปอ่านบล็อกเดิมๆของตัวเอง เห็นจุเขียนว่าจำไม่ได้ว่าได้ของขวัญจากผู้ชายชิ้นแรกเป็นอะไร คุณป้าคิดถึงจุขึ้นมาทันที เข้ามาบล็อกนี้ยังอดแอบอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้ เหมือนจุจะรู้ใจคุณป้าเลยเนอะ แหะๆๆ เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์   โดย: คุณป้ายังปิ๊ง 29 พฤศจิกายน 2548 12:24:39 น.

ซึ้งจังเลยค้าบ   โดย: ตี๋น้อยคับ 29 พฤศจิกายน 2548 13:15:14 น.

ฉันยังจำวันเกิดแกได้นะ e เอก เมื่อวานโทร.หาแกทั้งวัน แต่ไม่มีคนรับสาย... ฉันก็เลยอวยพรวันเกิดแก ผ่านสายลมไป ถึงไม่ถึงไม่รู้ รู้แต่ว่า อีก 10 วัน ก็วันเกิดฉัน แกจะโทร.มามั้ย ถ้าแกโทร.มา โคตรเก่งเลยนะ เพราะฉันเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้ว   โดย: ju (กระจ้อน ) 7 ธันวาคม 2548 16:32:27 น.