ถนนข้าวเหนียว.......ชุมชนถนนบ้านเจ็กหลวงพระบาง ( ตอน 6 )
ความจริงถนนข้าวเหนียว ที่คนไทยไปยัดเยียดให้ถนนสายบ้านเจ็กที่วางสินค้าเรียงรายให้นักท่องเที่ยวเลือกซื้อ เลือกหา เป็นถนนสายข้าวเหนียว คล้ายกับถนนสายข้าวสารของ กรุงเทพฯ นั้น พวกเรา ไปเดินมาแล้วตั้งแต่วันแรก และ วันนี้ (13 พ.ค 49 ) พวกเราก็ยังคงเดินลัดเลาะเลือกหาสินค้ากันอีกนั่นแหละ ลูกค้าของชาวหลวงพระบาง ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวจี๊ด กับพี่โหน๋ย และหนุ่มต้นอีกเหมือนเคย ขยันดู ขยันเลือก และขยันต่อราคา ส่วนจุ..แปลกนะ ที่ไม่ชอบเลย ไม่ชอบช้อปปิ้ง จุเลือกของไม่เป็น จุชอบเดินดูของแปลกๆ แต่ถนนข้าวเหนียว ไม่มีของแปลกให้จุได้ดูนัก ก็ได้แต่เดินตามๆ เขาไป สิ่งที่ชอบมากๆ คือ ลายผ้า งานฝีมือของพวกเขา แต่ก็ไม่ค่อยกล้าไปเลือกรื้อดู เพราะจับปุ๊บ เขาก็จะขายของทันที ซึ่งอย่างจุนั้น....เอ่อ ดูอย่างเดียวค่ะ คิดดูซิ ผ้าสวยๆ อย่างนี้ จุจะเอามาทำไม ในเมื่อ ชั่วนาตาปี จุไม่เคยใช้มันเล๊ยยย เปลืองกะตังส์โดยใช่เหตุ ให้จุเอาตังส์ไปซื้อเบียร์ลาวกินยังจะดีซะกว่า ส่วนจะซื้อให้แม่นั้น ก็พบว่า ในตู้มีผ้าปักแบบนี้ไม่น้อย ไม่เห็นแม่เอามาทำอะไร นอกจากเก็บไว้อย่างนั้นอ้ายครั้นจะซื้อไปฝากเพื่อน ก็ปรากฏว่า เพื่อนมันเคยมาเที่ยวแล้ว แถมซื้อของไปฝากจุอีก ที่สำคัญ จุไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง ไม่รู้จะซื้อไปทำไม แต่ก็ไม่ใช่จะไม่ซื้อเลยนะคะ ซื้อบ้าง แต่ไม่มากมายอะไรนี่แน่ๆ จุห่วงว่าจุจะบ้าหอบฟาง กระเป๋าใบนิดที่แบกมา ก็หนักพอควร ยังจะต้องเจียดพื้นที่ขนเบียร์ลาวกลับไปฝากน้องโต้งอีก แล้วเบียร์นะ มันน้ำหนักใช่ย่อย คิดดังนั้น ก็เลย..เลือกที่จะเดินดูเฉยๆ สาเหตุอีกประการคือ วันนั้น จุ อารมณ์ไม่ดีนัก ธาตุในท้องไม่อำนวยให้จุเดินตามพวกเพื่อนๆ ได้ เลยต้องแอบไปนั่งจุ้มปุ๊ก ตรงนั้นตรงนี้ ในใจก็นึกแช่งชักว่า เมื่อไหร่มันจะกลับเฮือนพักสักที ยังมานั่งนึกในใจว่า ทำไมตรูไม่เดินกลับไปก่อนฟ่ะ. แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า คนเกือบน่ารักอย่างจุ เดินคนเดียวไม่ปลอดภัย อิอิ ไม่หรอกค่ะ มันก็ยังสามารถทนอยู่ได้ จุไม่ชอบแยกตัวอยากกลุ่มเพื่อน เพราะเป็นคนขาดความอบอุ่น กระทั่ง ทานอาหารค่ำกัน เมื่ออาหารตกถึงท้อง ข้าศึกก็บุกทันทีเลยเชียว คราวนี้ ไม่ไหวแระ...กลับเฮือนพักคนเดียว จะอันตรายอะไรก็ช่างมันเถอะวันนี้ อัพบล็อกแบบอารมณ์ง่วงงุน แล้วค่อยไปสนุกในตอนต่อไปที่วัดวิชุนนะคะ__________________________________________________________ลายผ้าแบบต่างๆ ที่จุชอบมากๆ ราคาผ้าพวกนี้ ถ้าเทียบกับเมืองไทยแล้ว ไม่แพงเลยนะคะ และเป็นงานฝีมือที่พวกเขาทำกันขึ้นมาด้วย ฝีมือจริงๆ ที่น่าแปลกคือ ชาวม้ง ของหลวงพระบาง มีหินขัดสมัยโบราณมาวางขายด้วยสาวน้อยรายนี้ ทำงานฝีมือให้เห็นๆ ซึ่งฝรั่งจะชอบงานแฮนเมคที่ทำอย่างนี้มาก จุก็ชอบนะ กลุ่มไม้กลึง ในรูปแบบต่างๆ ซึ่งเหมือนกับบ้านเราหมากรุกจีนค่ะ หน้าตาแปลกดี กระจัดกระจาย ดูการขายของ ของผู้คน เดี๋ยวต่อราคา เด๋วเลือกซื้อหา แล้วก็เดินกลับที่พักกัน Create Date : 03 พฤษภาคม 2549 19 comments Last Update : 5 พฤษภาคม 2549 13:38:41 น. Counter : 2416 Pageviews. ShareTweet
ความจริงถนนข้าวเหนียว ที่คนไทยไปยัดเยียดให้ถนนสายบ้านเจ็กที่วางสินค้าเรียงรายให้นักท่องเที่ยวเลือกซื้อ เลือกหา เป็นถนนสายข้าวเหนียว คล้ายกับถนนสายข้าวสารของ กรุงเทพฯ นั้น พวกเรา ไปเดินมาแล้วตั้งแต่วันแรก และ วันนี้ (13 พ.ค 49 ) พวกเราก็ยังคงเดินลัดเลาะเลือกหาสินค้ากันอีกนั่นแหละ ลูกค้าของชาวหลวงพระบาง ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวจี๊ด กับพี่โหน๋ย และหนุ่มต้นอีกเหมือนเคย ขยันดู ขยันเลือก และขยันต่อราคา ส่วนจุ..แปลกนะ ที่ไม่ชอบเลย ไม่ชอบช้อปปิ้ง จุเลือกของไม่เป็น จุชอบเดินดูของแปลกๆ แต่ถนนข้าวเหนียว ไม่มีของแปลกให้จุได้ดูนัก ก็ได้แต่เดินตามๆ เขาไป สิ่งที่ชอบมากๆ คือ ลายผ้า งานฝีมือของพวกเขา แต่ก็ไม่ค่อยกล้าไปเลือกรื้อดู เพราะจับปุ๊บ เขาก็จะขายของทันที ซึ่งอย่างจุนั้น....เอ่อ ดูอย่างเดียวค่ะ คิดดูซิ ผ้าสวยๆ อย่างนี้ จุจะเอามาทำไม ในเมื่อ ชั่วนาตาปี จุไม่เคยใช้มันเล๊ยยย เปลืองกะตังส์โดยใช่เหตุ ให้จุเอาตังส์ไปซื้อเบียร์ลาวกินยังจะดีซะกว่า ส่วนจะซื้อให้แม่นั้น ก็พบว่า ในตู้มีผ้าปักแบบนี้ไม่น้อย ไม่เห็นแม่เอามาทำอะไร นอกจากเก็บไว้อย่างนั้นอ้ายครั้นจะซื้อไปฝากเพื่อน ก็ปรากฏว่า เพื่อนมันเคยมาเที่ยวแล้ว แถมซื้อของไปฝากจุอีก ที่สำคัญ จุไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง ไม่รู้จะซื้อไปทำไม แต่ก็ไม่ใช่จะไม่ซื้อเลยนะคะ ซื้อบ้าง แต่ไม่มากมายอะไรนี่แน่ๆ จุห่วงว่าจุจะบ้าหอบฟาง กระเป๋าใบนิดที่แบกมา ก็หนักพอควร ยังจะต้องเจียดพื้นที่ขนเบียร์ลาวกลับไปฝากน้องโต้งอีก แล้วเบียร์นะ มันน้ำหนักใช่ย่อย คิดดังนั้น ก็เลย..เลือกที่จะเดินดูเฉยๆ สาเหตุอีกประการคือ วันนั้น จุ อารมณ์ไม่ดีนัก ธาตุในท้องไม่อำนวยให้จุเดินตามพวกเพื่อนๆ ได้ เลยต้องแอบไปนั่งจุ้มปุ๊ก ตรงนั้นตรงนี้ ในใจก็นึกแช่งชักว่า เมื่อไหร่มันจะกลับเฮือนพักสักที ยังมานั่งนึกในใจว่า ทำไมตรูไม่เดินกลับไปก่อนฟ่ะ. แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า คนเกือบน่ารักอย่างจุ เดินคนเดียวไม่ปลอดภัย อิอิ ไม่หรอกค่ะ มันก็ยังสามารถทนอยู่ได้ จุไม่ชอบแยกตัวอยากกลุ่มเพื่อน เพราะเป็นคนขาดความอบอุ่น กระทั่ง ทานอาหารค่ำกัน เมื่ออาหารตกถึงท้อง ข้าศึกก็บุกทันทีเลยเชียว คราวนี้ ไม่ไหวแระ...กลับเฮือนพักคนเดียว จะอันตรายอะไรก็ช่างมันเถอะวันนี้ อัพบล็อกแบบอารมณ์ง่วงงุน แล้วค่อยไปสนุกในตอนต่อไปที่วัดวิชุนนะคะ__________________________________________________________ลายผ้าแบบต่างๆ ที่จุชอบมากๆ ราคาผ้าพวกนี้ ถ้าเทียบกับเมืองไทยแล้ว ไม่แพงเลยนะคะ และเป็นงานฝีมือที่พวกเขาทำกันขึ้นมาด้วย ฝีมือจริงๆ ที่น่าแปลกคือ ชาวม้ง ของหลวงพระบาง มีหินขัดสมัยโบราณมาวางขายด้วยสาวน้อยรายนี้ ทำงานฝีมือให้เห็นๆ ซึ่งฝรั่งจะชอบงานแฮนเมคที่ทำอย่างนี้มาก จุก็ชอบนะ กลุ่มไม้กลึง ในรูปแบบต่างๆ ซึ่งเหมือนกับบ้านเราหมากรุกจีนค่ะ หน้าตาแปลกดี กระจัดกระจาย ดูการขายของ ของผู้คน เดี๋ยวต่อราคา เด๋วเลือกซื้อหา แล้วก็เดินกลับที่พักกัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
