ไส้กรอก Chorizo กับ (?) ตอนจบแล้วจ้า เห็นมั๊ยในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะคะ  จากนี้ก็เป็นชอริสโซ่ในแนวพอดีมั่งล่ะ ไม่ต้องเตรียมอะไรให้วุ่นวายเพราะว่าไม่มี! อิอิ อย่างน้อยก็มีไส้กรอก มุขเดิม  ที่เล่ากันมาหลายตอนแล้วยังเหลืออยู่อีก เอ๊า ยุ่งล่ะสิ ของเหลือจะทำไงดีเนี่ย! ขอเท้าความนิ๊ดนึงค่ะ สารภาพความรู้สึกว่า พอดียอมรับว่าเห็นใจแม่เหลือเกิน เพราะเมื่อยังเป็นละอ่อน (เด็ก) พอเห็นกับข้าวที่แม่เตรียมไว้ (ส่วนใหญ่เป็นกับข้าวพื้นเมืองชาวแป้ เพราะเป็นคนแพร่) มักจะร้อง "แอ๊ะ" เกือบจะเป็นประจำ  (อิอิ เกือบนะคะไม่ใช่ประจำ ยังมีความดีเหลืออยู่บ้างจ๊า) ความที่เป็นเด็ก เราก็อยากกินขนมเส้น ก๋วยเตี๋ยวทั้งแห้ง น้ำ ราดหน้า รึเย็นตาโฟ อะไรทั้งหลายแหล่ (บอกแล้วว่าพอดีเป็นเด็กเส้น!) ขอให้ได้ออกไปกินข้าวนอกบ้าน ก็ดีใจล้นล่ะค๊า อ้อ ที่แพร่บ้านเรามักจะไปศูนย์รวมภัตาคารแบบโอเพ่นแอร์ อิอิ ไม่ต้องแปลนะจ๊ะ บรรยากาศดี๊ดีนะตัวเอง แหมพูดแล้วคิดถึงบ้านขึ้นมาอีกละ เค้าเรียกว่า "ประตู๋จัย" อิอิ งูโผล่มาอีกสองตัว  งงล่ะสิ ไม่ใช่น๊ะไม่ใช่แบบประตูชัยที่ฝรั่งเศษนะ รึแบบพี่ลาวก็ไม่ใช่ ประตูชัยที่เมืองแพร่ คือชื่อของประตูทางเข้าเมืองด้านหนึ่งของจาวแป้ในสมัยก่อนนั่นเองค่ะ ผู้คนเค้าเริ่มคึกคักกันตอนแดดร่มลมตกจ่ะ มีของอร่อยๆ มากมาย นั่นแหละค่ะที่ทำให้ร้องแอ๊ะ ทันทีที่เห็นกับข้าวที่บ้าน อย่างแก๋งสะแล แก๋งผักขี้ก๋วง แก๋งบอน แก๋งตุน  แต่เดี๋ยวนี้ถ้าได้กลับแพร่ พอดีไม่เคยปฎิเสธแม่เลย  สุดยอดอาหารโลกที่หาทานได้ไม่ง่ายนะจ๊ะ ถ้าไม่เข้าไม่ถึงคนเมืองจริงๆ บ่ไจ้บน'ตู๋จัยเน่อ...อิอิ คนแพร่พูดเร็ว "ประ" เลยหลุดไป กาดเมืองของกิ๋นบ้านเฮา เลือกเอาเต๊อะนาย ...ลาบจิ๊น ต๋ำเตา แอ๊บเผิ้งก่มีเน้อเจ้า (งานนี้ผึ้งมาแบบยกรังจ่ะ) เฮ้อ โม้มาซะยาว อิอิ นึกแล้ว อย่าเล่าความหลัง เรื่องมันนานมาก เป็นไงล่ะ...ยาวเลย ก็เนี่ยแหละมันเลยมาปวดหัวเอาตอนแก่ พอจะลงมือทำกับข้าวก็เริ่มคิดถึงแม่เพราะเคยตัว มีแต่แม่ทำให้ทานตลอดจนทุกวันนี้ค่ะ ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำอะไรทานดี มันเบื่อไปโหม๊ด มื้อนี้นึกออกก็อยู่รอดไป เอ๊า มื้อต่อไปล่ะ แง...  เวรกรรมตามทันจริงๆ เป็นไงล่ะ อยากร้อง "แอ๊ะ" ดีนัก วัดใกล้ๆ ก็ไม่มีให้ไปแก้กรรม เฮ๊อ เล่าสู่กันฟังแก้กลุ้มแค่นั้นค่ะ เอ๊าไส้กรอกหายไปไหนอ่ะ! ไส้อั่วเด่นชัยของจริง! โปรดระวังของเลียนแบบส่งนอก ให้ดูสีและขนาด ส่วนรสชาด อาจบ่ลำเหมือนต้นตำรับเน่อ ในที่สุดก็เจอแล้วไส้กรอกในชอริสโซเรา สัญชาตินอกอีกต่างหาก ถ้าเป็นไส้อั่วนะ แม๊วบ่กึ๊ดนักเน่อ ซี๊ดๆ แต่ที่ทำให้คิดมากคือ...แฮ่ะๆ ไม่มีจะให้กินเจ้าค่ะ แม่มักจะบอกว่า "มีอะหยังหื้อกิ๋น ก่ะกิ๋นไป บ่มีไผ๋ ต๋ามไฟส่องต๊อง" แปลได้ใจความว่า มีอะไรให้กินก็กินไป ไม่มีใครเอาไฟมาส่องดูในท้องหรอก แหมภาษากรุงเทพฯ เนี่ยแปลแล้วไม่เข้าถึงอารมณ์แม่เราเล๊ย แล้วถ้าแปลเป็นฝรั่งมันคงฟังพิลึกเหมือนกัน เอ๊า มาเด๊ออ้าย เอาไส้กรอกม๊า ข่อยสิจัดการให่มั๊นแล่วๆ ไปซะ ตกลงว่ามื้อนี้เราปลงใจกันที่เมนูนี้ ซึ่งเรารู้จักกันดี ผัดกระเพราค่ะ มันน่าสงสารถ้าจะถูกเรียกว่าเมนูสิ้นคิดสำหรับคนสั่งมาทาน แต่พอดีอยากให้ชื่อว่าเมนูตั้งตัวสำหรับพ่อครัวแม่ครัวค่ะ อุตส่าห์คิดแล้วก็ทำมันรู้สึกล้าได้เหมือนกันนะจ๊ะนาย แต่นี่ล่ะเมนูสิ้นคิดก็ทำให้คนคิดคนขายรวยมาหลายคน ส่วนคนจ่ายก็จนจนกันไปหลายราย ถ้าไม่เอาอย่างที่สิ้นคิดมาคิดให้สิ้นล่ะจ๊า อิอิอิ มาว่ากันต่อนะคะ สุดท้ายก็ออกมาเป็น ชอริสโซแซ่บผัดกระเพรากับสปาเก๊ตตี้ (อีกแล้ว ก็บอกแล้วว่าเค้าน่ะเด็กเส้น!) แต่ถ้าใครไม่มีเส้นก็ทำทานกับข้าวได้นะจ๊ะ ไม่ว่ากัน นอกจากเส้นสปาเก็ตตี้แล้ว ก็เป็นเครื่องแต่งตัว เจ้าไส้กรอกเนี่ยเค้ามีสีออกแดงๆ เกรียมๆ อิอิ ถ้าไหม้...เวลาพอดีทำกับข้าวมักจะเน้นผักมากกว่าเนื้อค่ะ ( อิอิ ข้ออ้างรึเปล่าจ๊ะ ว่าไส้กรอกเหลือไม่พอทาน 555 โดนแซว เอ่อ ก็ทำทองนั้นล่ะค๊า อย่าถามลงสื่อสิ อายเค้าอ่ะ) เลยเพิ่มเห็ดนางฟ้า (ostronskivling) ที่ให้รสสัมผัส (...ติ๊ต่างว่า) คล้ายกับเนื้อสัตว์ กับถั่วลันเตา (sockerärt) เพื่อให้อาหารมีความกรุบกรอบอยู่ตัว และสีสันให้ดูน่ารับประทานขึ้นค่ะ ที่จริงก็มาจากกระทะเดียวกันล่ะค๊า แต่แขกรับเชิญชอบชีสเลยโปรยลงไปแถมพาสลีย์อีกหน่อย เลยมีหน้าตาแบบ East meets West อย่างนี้ล่ะค่ะ เบียร์อีกกรึ๊บ ก็ OK สำราญบานใจทั้งสองฝ่าย แล้วพรุ่งนี้จะทานอะไรดีล่ะเนี่ย? นอกจากที่เล่ามาแล้วในชอริสโซตอน1 และ2 ไม่ได้มาจบแค่ผัดกระเพราค่ะ เมนูอื่นๆ ที่ใช้ชอริสโซ นอกจาก ผัด ทอด ปิ้งย่าง ยังเอาไปทำได้อีกหลายเมนูเชียวค่ะ พอดีจะไม่ต่อตอน 4-5-6 ฯลฯ ตอนนี้เบื่อ เดี๋ยวถ้าทำคราวหน้าจะเอาชอริสโซมาว่ากันใน blog สูตรอาหารนะคะ ซึ่งอาจทำเป็นแนวตุ๋น หรือสตูว์ (Stew) ภาษาสวีดิชจะเรียกเป็นแกงหม้อ ”กริต้า” (gryta...อย่าลืมทำปากจู๋นิดนึงนะจ๊ะเวลาออกเสียง อิอิ ตัวอักษร Y เค้าบอกว่าหัดง่ายที่สุดคือ วางปากการะหว่างปากกับจมูก แนวนอนนะคะ ห้ามขี้โกงแยงจมูกซึ่งท่านอาจบาดเจ็บได้ แล้วออกเสียง ”อี” แล้วถ้าปากกาไม่ตก แสดงว่าอนาคตเริ่มมีแล้วล่ะ 555) เอาล่ะจับช้อนป้อนข้าวเข้าปากง่ายกว่าอีก อิ่มด้วย มีอนาคตแน่นอนค๊า แล้วเจอกันใหม่นะคะ Free TextEditor   Create Date : 07 มีนาคม 2554 4 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2554 5:42:40 น. Counter : 1207 Pageviews. Share Tweet

ป๊าด...โธ่ะ....ขะอยากกิ๋นแต้ ....ตึงแก๋งสะแล...แก๋งบอน แก๋งตูน แก๋งซะป๊ะ   โดย: ป้าใบ IP: 122.100.101.70 8 มีนาคม 2554 15:14:49 น.

ยินดีตี้มาแอ่วมาเอิ้นหากั๋นหนาเจ๊า เฮาก่ะไข่อยากกิ๋นจั๊ดนักเน่อ คนอยู่ไก้กาดขี่รถเคี่ยงไปกำเดียวก่ะได้กิ๋น เฮาอยู่สวีเดนไก๋กาดหย้างไปผ่ะเลิ่ดไป ฮู๊ย ใจ๋ขึ้น! ตึงเจ็บตึงอาย ถ้ามีซะตางหลายก่ะไข่ขึ้นเจ๊ทส่วนตั๋วไปจอดก๋างโต้ง เซาะหากิ๋นแก๋งตี้ว่าหื้อมันแล่วใจ๋ (หน๊านี้สะแลออกพอดีเน่อเจ๊า ขะใจ๋เร็วๆ)   โดย: ชีวิตนี้ขอแค่สุขพอดี 8 มีนาคม 2554 19:15:08 น.

บ่ใจ๋คนเหนือแต่ชอบอาหารเหนือนะเจ๊า โดยเฉพาไส้อั่วของโปรดเลยถ้าได้ทานกับน้ำพริกหนุ่มและแคบหมู ม่วนหลายเจ๊า ไม่น่าเอารูปมาลงยั่วน้ำลายกันเลยอ่ะ มีความหลังชะตากรรมคล้ายๆ กันกับ จขบ.ค่ะ คือแม่ทำกับข้าวให้ทาน กรรมเลยมาตามสนองเหมือนกัน ต้องมาทำอาหารตอนมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองนี้เอง เป็นเหตุให้ต้องเข้ามาดูในบล๊อกของเพื่อนๆ ที่อยู่ต่างแดนว่าทำอะไรทานกันบ้าง พอเป็นไอเดีย บางทีก็ร้องเพลง คิดๆ เท่าไรคิดไม่ออกซะที(เรื่องทำกับข้าว) อิ อิ ผัดกระเพราสปาเก็ตตี้หน้าตาดูดีมีสกุลมากเลยค่ะ น่าทานด้วย เราก็เป็นเด็กเส้นเหมือนกัน ขอบคุณไอเดียนี้ค่ะ east meets west คนไทยทานได้ฝรั่งทานดี ทำให้สามีแค่ใส่ชีสลงไป ลูกก็น่าจะทานได้ด้วย เป็นเมนูที่ทานได้ทั้งครอบครัว เส้นสปาเก็ตตี้ที่นั่นดูขาวอวบคล้ายเส้นอูด้งเลยค่ะ   โดย: ตามทางฝัน IP: 122.105.236.40 17 มิถุนายน 2554 7:13:55 น.

555 ไม่ใช่เส้นอูด้งค่ะ เป็นเส้นสปาเก็ตตี้มีหลายเบอร์ค่ะ เลือกขนาดตามความชอบ ตอนอยู่เมืองไทยชอบซื้อมาทำบ่อยๆ ทานแบบเด็กๆ ค่ะ ผัดกับหอมหัวใหญ่ เคทชัพ ตอกไข่ลงไป ปรุงรสเกลือ-พริกไทยก็ได้ความสุขกับอาหารเส้นของโปรดแล้วล่ะค่ะ แต่กว่าจะหาจากสวีเดนได้ก็สืบมาหลายร้านแล้วค่ะ ความพยายามสูงค่ะ อิอิ   โดย: ชีวิตนี้ขอแค่สุขพอดี 19 มิถุนายน 2554 18:50:37 น.