Bloggang.com : จ้ำจี้มะเขือเปาะแปะ - 『The Green Mile』 มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้

『The Green Mile』 มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้

『The Green Mile』

มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้

เรื่องนี้บอกตรง ๆ เลยว่า ถ้าไม่มาเขียนลงบล็อคนี่คงจะเสียใจแย่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมชอบรองจาก Forrest Gump เลยก็ว่าได้ จนบางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าคงจะหาหนังอะไรดี ๆ แบบนี้ในยุคนี้คงจะยากแล้วล่ะมั้ง ยุคนี้เป็นยุคของหนังทำเงิน หนังตลาดไปหมดแล้ว

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่พูดถึงเกี่ยวกับนักโทษประหารชีวิต แน่นอนว่าตัวละครเรื่องนี้คงจะโดนประหารชีวิตแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย เรื่องมีอยู่ว่ามีนักโทษประหารชีวิตผิวสีร่างยักษ์คนนึงที่ได้เข้ามาในแดนประหาร ซึ่งนักโทษคนนี้ไม่ได้มาธรรมดาเลยทีเดียว เขามีพลังหัตถ์พระเจ้าที่จะรักษาอาการเจ็บป่วยทุกสรรพสิ่งให้หายหมดเลยก็ว่าได้ ซึ่งคนดูอย่างเราคงจะอดสงสัยเลยไม่ได้ว่าคนที่อ่อนโยนดูไม่มีพิษมีภัยแบบนี้คงจะไม่มีทางเป็นคนเลวได้ง่าย ๆ หรอก แต่ฉะนั้นเขาก็ต้องได้รับโทษจากสิ่งที่เขานั้นไม่ได้ก่อ ซึ่งถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนร้ายตัวจริงที่ทำให้บรูธัสนั้นโดนรับโทษประหารชีวิตก็ต้องติดตามดู

หนังเรื่องนี้ตอนแรกผมนึกว่าจะดูดาร์ค ๆ บรรยากาศมาคุ ๆ ดูตึงเครียดนะ แต่ไป ๆ มา ๆ มันรู้สึกมาแนว Healing เยียวยาใจชัด ๆ หนังจะเล่าถึงมุมมองของนักโทษแต่ละคน ซึ่งพอลองมามองในอีกมุมนึงรู้สึกว่าพวกเขาดูเป็นคนอ่อนโยนสุด ๆ อะ จนบางทีก็นึกไม่ออกเลยว่าคนแบบนี้ไปทำอะไรมาถึงได้รับโทษประหารชีวิตแบบนี้นะ อย่างนักโทษที่ได้หนู(จากที่ไหนไม่รู้)มาเลี้ยงเป็นเพื่อน คือดูแล้วน่ารักมุ้งมิ้งมาก ๆ คือแบบตอนเขาจะรับโทษประหารคืออยากเข้าไปช่วยเขาเลย ซึ่งในเรื่องมันจะเห็นมุมมองของแต่ละฝ่ายได้ชัดเจนมาก อีกฝ่ายหนึ่งคือชาวบ้านที่คิดว่าเขาเป็นคนร้ายถูกโจษจันในสังคมกันไปทั่ว กับอีกฝ่ายที่เป็นพัศดีคุมนักโทษคนพวกนี้ก็จะได้เห็นในอีกมุม ๆ นึงของนักโทษที่ ๆ ชาวบ้านนั้นไม่ได้เห็นกัน

หนังเรื่องนี้ผมดูแล้วรู้สึกมีความรู้สึกผูกพันกับตัวละครมาก ๆ โดยเฉพาะนักโทษที่อยู่ในแดนประหาร เหมิอนได้ติดตามชีวิตของเขา ภูมิหลังของเขา ได้เชียร์พวกเขา แม้ว่าจุดจบของทุกคนนั้นจะต้องมาตายในสถานที่นี้เหมือน ๆ กัน ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นหนังแนวนักโทษธรรมดา ๆ แต่มันก็แอบมีแฟนตาซีนิด ๆ ก็เซอร์ไพร์สดี บอกได้เลยว่าเป็นหนังแนวนักโทษที่เรียกน้ำตาได้สุด ๆ จริง ๆ โดยเฉพาะฉากสุดท้ายนี้แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ถึงแม้จะเตรียมใจไว้ก่อนหน้านั้นเเล้วก็เหอะนะ

ซึ่งผมก็ได้มารู้ทีหลังว่านักแสดงที่เล่นเป็นบรูธัสนั้นได้เสียชีวิตลงแล้ว ซึ่งรู้สึกเสียใจมาก ๆ คือเขาเป็นนักแสดงที่เล่นดีมาก ๆ ในบทบาทของบรูธัส ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ คร่ำครวญ โหยหวน ชีวิตที่มืดมนไร้แสงสว่าง คือมันกลั่นออกมาจากความรู้สึกจากใจจริง ๆ เหมือนเป็นนักโทษจริง ๆ เลย พอมาลองดูอีกทีนักแสดงที่ได้ประชันบทบาทฝีมือกับลุง Tom Hanks ส่วนใหญ่จะเล่นหนังดีกันทั้งนั้น อีกคนนึงที่ชอบมากก็คือพี่ทีเล่นเป็นโจรสลัดโซมาเลียใน Captain Phillips คือแกเล่นดีมากจริง ๆ จนบางทีก็นึกว่าเขาเป็นตัวเอกของเรื่องซะงั้น