สิงหาคม 2549

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
28
29
30
31
 
 
คันใจ...อยากไปเที่ยว (อีกแล้ว)
คันใจ...อยากไปเที่ยว (ฟรี) อีกแล้ว

พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง...น้ำกะทิไม่ต้องราด ข้าพเจ้าไม่ชอบรสหวาน แฮ่ๆๆ ว่าเข้าไปโน่น

ติ้กต่อก.. ติ้กต่อก.. ติ้กต่อก อาการ count down เริ่มกำเริบเสิบสาน ช่วงนี้ว่างงาน เลยฟุ้งซ่าน พาลให้คิดถึงวันเวลาเก่าๆ ที่ได้ไปเที่ยวที่โน่นที่นี่ แบบฟรีๆ มีการเขียนเรื่องตอบแทนเล็กน้อย พอให้เจ้าภาพชื่นใจ

เฮ้อ..ก็อยากละโมบ โลภไม่มาก สละงานเที่ยวฟรี เงินเดือนพอหอมปากหอมคอ มารับเงินเดือน ที่เหมือนโกหก สำหรับความสามารถระดับธรรมดา... ไม่รู้นี่นา ว่าชีวิตมันจะเหี่ยวเฉา แบบนี้ กลายเป็นว่าตอนนี้ มีเงิน (บ้าง) แต่ไม่ได้ไปเที่ยวแปลกๆ อีก แล้ว แง แง..ข้าพเจ้าบ้าไปแล้ว เซียมซีแท้ๆ เชียว บอกให้เราสละงานเที่ยวๆ มานั่งจ๋องๆ ทำงานประจำ วันนึง วันนึงนับลูกประคำไปหลายรอบ

สงสัยเพื่อนเรามันจะรู้จักเรามากกว่าตัวเราเอง ความจริงมีคนห้ามไว้เหมือนกัน ว่าอย่าย้าย อย่าย้าย อยู่ที่เดิมก็สบายดีอยู่แล้ว ได้เที่ยวฟรีๆ มีค่าน้ำมัน ...แถมเพื่อนมันยังท้าทายกันอีกด้วยว่า เราน่ะจะทำงานที่ใหม่ ได้ไม่เกินสองเดือนหรอก เดี๋ยวมันต้องซมซานกลับมา...โฮ่ๆ เพื่อนไม่รู้อะไรซะแล้ว ตอนนี้ทำงานนี้มาได้ 11 เดือนแล้วจ้ะ ...และ กำลัง...กำลัง...กำลัง.....ติ้กต่อก ติ้กต่อก...ไม่รู้ว่าเงินเดือนเรือน....มันจะฉุดเราไว้อยู่อีกนานแค่ไหนนะ ขืนไม่มีอะไรสร้างสรรค์ให้ทำมากกว่านี้ เด๋วจะได้เห็นดีกัน....

ตอนนี้สิ่งที่ได้ทำ ก็ได้แต่เอารูปเก่าๆ มานั่งดูวันชื่นคืนสุข บางทีก็สุกๆ ดิบๆ กับประสบการณ์ชีวิตที่คิดว่า ชาตินี้เกิดมา คุ้ม แสนจะคุ้มแล้วจ้า ถึงจะตายก็ไม่เสียดายชีวา ...เกิดชาติหน้า ขอให้ชีวิตมี incentive ดีๆ แบบนี้อีก และอย่าเห็นแก่สะตุ้งสะตางค์มากเกินไปนัก

แค่ปีเดียวที่ผ่านมา ตอนนี้ได้แต่แหงนหน้ามองเครื่องบิน แล้วเห่า ..โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง...เอ๋ง เอ๋ง ..งืด งืด คิดถึงเครื่องบินจะแย่อยู่แล้น

ย้อนรอยสมัยยังได้เที่ยว ลองเอานิ้วมือ นิ้วเท้านับประเทศที่เคยไปอึใส่มา รู้สึกว่าสองมือ สองเท้านี้ก็ยังนับไม่พอ เพราะว่าสถิติเที่ยวฟรีที่ชีวิตนี้เก็บเกี่ยวได้ ตลอด 8 ปีที่ผันผ่าน คือ 32 ประเทศ ในแถบเอเชีย และยุโรป รวมถึงบางประเทศตะวันออกกลาง ยังไม่เคยไปอเมริกาใต้ กับแอฟริกา (ซึ่งอยากไปมาก) จำนวนประเทศที่ไป มากกว่าจำนวนจังหวัดที่ไปซะอีกล่ะมั้ง

ใครผ่านมา อย่าหาว่าข้าพเจ้าคุยกับขี้ เอ๊ย..ขี้ไปคุยไป..เอ๊ย..ขี้คุย..เลยนะ ตอนนี้ข้าพเจ้ากำลังเศร้า ..บางทีรู้สึกเหมือนกันว่าข้าพเจ้าตัดสินใจอะไรผิดพลาดไปรึเปล่าน้อ ...รอ รอ รอ สักวัน ฉันจะกลับไปขี่เครื่องบินอีกครั้ง ...ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน....

เที่ยวฟรี จ๋า...ข้า..คิดถึง
.....



Create Date : 27 สิงหาคม 2549
Last Update : 27 สิงหาคม 2549 22:28:31 น.
Counter : 412 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Life's like that
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



สวัสดีค่ะ
เป็นสมาชิกแบบเป็นๆหายๆของท่านนายพันติ๊บ มาก็หลายปีแล้วล่ะ ทำตัวล่อของลับ..เอ๊ย...55..ลับๆล่อๆ อยู่ด้วยชื่อต่างๆ มาหลายชื่อ เลยไม่ดังติดอันดับกะเค้าซักที ตามประสาคนขี้อาย ไม่อยากให้ใครจดจำ มาคราวนี้ ตกผลึกทางความคิด แล้วก็...หาทางแก้ปัญหาชื่อ ล็อคอินที่ไม่เข้าตาตัวเอง ด้วยวิธีการอันแยบยล จนได้ชื่อนี้ในที่สุด พอใจล่ะ ก็ผ่านร้อนๆหนาวๆ มาซะขนาดนี้ ก็พอเข้าใจล่ะ ว่า life's like that.......ชีวิตก็เป็นเช่นนั้นเอง