My Valentine

ไม่ได้เขียน Blog มานานมากกกกก

โดยเฉพาะเรื่องราวความรักของตัวเอง

ที่ไม่ได้เขียน ก็เพราะไม่มีเวลาจะเขียน พอมีเรื่องน่าเขียนผ่านเข้ามา เวลาก็ไม่เอื้ออำนวย พอจะมีเวลาหน่อย เรื่องที่อยากเขียนมันก็เลยไปแล้ว ฟิลลิ่งมันหายไปแล้ว

วันนี้พอดีนอนไม่หลับ และก็เพิ่งผ่านวาเลนไทน์มาหมาดๆ อารมณ์กำลังได้ที่ แถมคู่กรณีก็หลับผล็อยไปซะแล้ว เลยขอนินทาข้างๆกันนี่แหละ

วาเลนไทน์ปีนี้ เป็นปีที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เริ่มจะจำไม่ค่อยได้แล้ว ไม่ 7 ก็ 8 นี่ละมั้ง

จริงๆ ความรักของเราสองคนกับคุณชายเริ่มจะเสถียรมากๆ ไม่มีอะไรให้หวือหวาแล้ว ก็แหม!!! แต่งงานมาตั้ง 2 ปีกว่าแล้วนิ

เมื่อวันก่อนวาเลนไทน์ ปีนี้เป็นวันตรุษจีน ก็ไปไหว้เจ้าบ้านแม่ตามปกติทุกปี แล้วช่วงนี้การเงินแม้จะคล่องตัวขึ้นมากจากธุรกิจซื้อมาขายไปที่ทำอยู่ แต่ความงกของเราก็ยังคงมีมากอยู่ดี

คุณชายถามเราตั้งแต่วันก่อนว่า วาเลนไทน์ปีนี้อยากได้อะไร เราก็ได้แต่ตอบว่าไม่อยากได้อะไร ก็มันไม่อยากได้จริงๆนี่ ไม่รู้จะเอาอะไร จะซื้ออะไรก็เปลืองเงินทั้งนั้น เราชอบเงินมากกว่าชอบของ 555

ในที่สุดก็เลยได้ตัดสินใจซื้อของมา 2 ชิ้น คือ รองเท้า คู่ที่แพงที่สุดในชีวิต วินชี่คู่ละพัน ( เอาอะไรมาแพงหนักหนาวะ )

กับ กระเป๋าตังค์ ไฟน์นาว ใบละ 1,100

ที่ซื้อก็เพราะคุณชายนั่นแหละรบเร้าจนทนไม่ได้ แบบว่าเค้าเหลืออดกับความมอซอซ่อมซ่อของเราเต็มที ถึงขั้นขอร้องให้เปลี่ยนเหอะ ลงทุนซะบ้าง เงินจะเก็บอะไรนักหนา ให้ถือซะว่าเค้าซื้อให้เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ แต่รูดเงินจากบัตรเดบิตของเรามาจ่าย 555 สรุปใครซื้อกันแน่หว่า

พอวันนี้ตอนเช้า เหตุการณ์ก็เหมือนทุกวันที่คุณชายจะตื่นเช้ากว่าเราทุกที เราก็นอนอุตุ เป็นแม่บ้านแสนดี นอนทีหลังสามี ( เล่นเนต ) แล้วก็ตื่นทีหลังสามี ทุกวัน

ได้ิยินเสียงคุณชายกุกกักๆ แต่เช้า เราก็ไม่ได้สนใจ จนมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีอะไรบางอย่างมาเปียกอยู่ข้างแก้ม สะดุ้งตื่นขึ้นมาก็เจอดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่จัดคู่กับดอกลิลลี่มาวางอยู่ข้างๆหมอน พร้อมผู้ชายอ้วนดำยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ

บอกตรงๆนะ ดีใจ ตกใจ คิดไม่ถึงว่าเค้าจะไปหามาให้ได้ เพราะเมื่อคืนก็อยู่ด้วยกันทั้งคืน

คุณชายบอกว่าขับรถออกไปหาซื้อมาตอนเช้า ตอนเราหลับนั่นแหละ ไม่อยากให้วาเลนไทน์ปีนี้หงอยเกินไป เพราะเคยสัญญากับเราไว้ตั้งแต่คบกันใหม่ๆว่า จะให้ดอกไม้เราทุกปี

แม้ว่าดอกกุหลาบจะไม่ใช่กุหลาบนอกอย่างแพงเหมือนที่วัยรุ่นนิยมให้กัน แต่เราก็ดีใจที่เค้ายังคงให้ความสำคัญกับเราเหมือนเดิม ไม่ได้ปล่อยใัห้มันจางหายไปตามกาลเวลา

ว่าแต่.....คุณชายเอาเงินไหนไปซื้อละ ในเมื่อเงินอยู่ในบัญชีเราหมดนี่นา ในที่สุดคุณชายก็เลยสารภาพว่ายืมเงินน้องจูนไปซื้อดอกไม้ พร้อมกับประโยคส่งท้ายที่ฟังแล้วก็ขำ

" หลิง จ๊อบไม่มีเงินติดตัวเลย ยืมเงินจูนไปซื้อมาให้ อย่าลืมคืนเงินจูนด้วยนะ 300 บาทเอง จ๊อบว่าจะเอากุหลาบนอก แต่มันแพงเกิน กลัวหลิงด่า เนี่ยเลือกแบบถูกสุดแล้วนะเนี่ย "

555555 ยิ่งคิดก็ยิ่งขำ นี่ฉันไม่ได้ให้เงินสามีติดตัวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แบบภาพพจน์ดูตัวเองงกจังเลย ขนาดดอกไม้วาเลนไทน์ยังเลือกแบบถูกเลยนะนี่

แล้วเราก็หากิจกรรมทำด้วยกันเหมือนทุกๆอาทิตย์ วันนี้เราไปทำสีผม คุณชายเจาะหู แล้วก็ไปชอปที่สวนจตุจักร

ก่อนจะปิดท้ายค่ำคืนของวาเลนไทน์ด้วย บรรยากาศดีๆ ของร้าน ธาราเริงรมย์ ที่ปากเกร็ด ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ดนตรีเล่นได้สุโค่ยมากกกกก


ในที่สุดก็ผ่านพ้นคืนวันวาเลนไทน์มาได้อีกปี มันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าทุกปีหรอก เพราะสำหรับเรามันพิเศษทุกๆปีต่างหาก

รักนะ คุณชายจ๊อบ

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2553		4 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2553 1:37:15 น.
Counter : 735 Pageviews.
Share Tweet