|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอน 3
.......ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย...... และแล้วพรหมลิขิตก็พาให้เธอมาพบกับผมอีกครั้ง...............
และแล้ววันกีฬาเหล่าที่ผมรอคอยก็มาถึง.....ผมรอแพรวอยู่ที่สนามกีฬา...แพรวยังไม่มา...เวลาผ่านไป.... ในที่สุดผมก็เห็น ผู้หญิงคนนึง...ขี่รถจักรยานยนต์สีแดง....ใจผมเต้นเร็วขึ้น...ผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็ยิ้มจนหุบไม่ได้ ...........ก็เธอน่ารักนินา.........รู้แล้วว่าอะไรที่ติดค้างในใจผมอยู่ ผมยังรอเธออยู่....... .....แต่........... ...............พาใครมาด้วย???........... ดูเธอจะจริงจังกับข้ออ้างของผมแต่ยังไงเธอก็มาผมเจอแพรวที่งานกีฬาเหล่าเกือบทุกวัน ถ้าแพรวไม่ติดเรียน แต่แพรวก็พาเพื่อนมาเกือบทุกครั้ง หมุนเวียนอีกต่างหาก...(ยังมึนอย่างจริงจังตามแบบฉบับน่ารักๆ....^^, แต่ที่ดีใจคือแพรวซื้อเค้กมาให้ผมก่อนกลับโรงเรียน จำได้ว่าในถุงมีสองถ้วยเรียกว่าอะไรไม่รู้ กินไปยิ้มไป (เลยมีลุ้นๆ) ตั้งแต่นั้นผมก็เริ่มติดตอเธอมาเรื่อยๆ ผมไม่อยากเสียเธอไปอีกเป็นครั้งที่สอง .....จนถึงเดือนสิงหาคม..... ผมตัดสินใจนัดแพรวไปดูหนัง วันที่ 19 สิงหาคม 49 ก่อนวันเกิดแพรวหนึ่งวัน ผมตั้งใจที่จะบอกรัก ผมเตรียมแหวนญาติ นรต. อยู่ในกางเกงยีนของผม มันอยู่ในนั้นตลอดจนผมลับบ้าน น่าเศร้า -- แต่อีกไม่กี่วันผมก็บอกรักและขอคบกับเธอจนได้ ทำไมถึงกล้า??? เพราะพูดทางโทรศัพท์ มันเขินน้อยกว่า
ผมมานั่งคิดดูก็แปลก..... อะไร....ที่ทำให้เรามาเจอกัน อะไร....ที่ทำให้ผมยังรอ อะไร....ที่ทำให้เธอกลับมา อะไร....ที่ทำให้เธอ ...หายมึน...(ล้อเล่น) ^^ อะไร...ผมตอบไม่ได้..... แต่ผมรู้อย่างเดียวว่าผมจะไยอมเสียเธอไป.....ผมรักเธอเรื่องนี้ไม่มีตอนจบ... ตราบใดที่ดาวเงินยังมีแสงแพรวพราว ที่ส่องออกมาให้ดาวเงินดูมีค่า...สวยงาม...
ดาวที่สวยสดใส คือ ดาวที่สามารถส่องแสงเป็นประกายสดใส และ ดาวเงินอย่างผม ก็คงจะสวยงามไม่ได้ถ้าไม่สามารถส่องแสงประกายแพรวพราว และ ดาวที่ไม่สามารถส่องแสงได้ก็มีแต่ดาวที่ตายแล้วเท่านั้น
Create Date : 01 เมษายน 2550 |
|
2 comments |
Last Update : 1 เมษายน 2550 10:52:39 น. |
Counter : 788 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: gamink 22 เมษายน 2550 16:46:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เย้ๆ แฟนเราจะเนนักเขียนระดับโลกแข่งกับ เช็กสเปียร์ แล้ว (ฝันมากไปป่ะเนี่ย)
ยังไงก็ขอบคุณนะที่อุตส่าห์มารักคนมึนๆ
เค้าก็จะรักตัวเองตลอดไปนะ