Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
พฤษภาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
6 พฤษภาคม 2553
Jackpot Beagle Dairy #001
All Blogs
Jackpot Beagle Dairy #007
Jackpot Beagle Dairy #006
Jackpot Beagle Dairy #005
Jackpot Beagle Dairy #004
Jackpot Beagle Dairy #003
Jackpot Beagle Dairy #002
Jackpot Beagle Dairy #001
สมาชิกใหม่ Jackpot
Jackpot Beagle Dairy #001
สุนัขพันธุ์นี้พร้อมที่จะวิ่งหนีจากท่านได้ตลอดเวลา
แต่ก็มีวิธีการป้องกันได้ เช่น พาสุนัขไปเดินเล่น และในการเดินเล่น
ควรใช้สายจูงตลอดเวลา เพื่อความปลอดภัยของลูกสุนัข
ขั้นตอนการฝึกก็คือ ควรพาสุนัขออกไปเดินเล่นบ่อย ๆ
ในที่ ๆ มีรั้วรอบขอบชิด ปล่อยสายจูงยืนอยู่กับที่ เมื่อสุนัขวิ่งออกห่าง
จากตัวมากเกินไป ให้เรียกชื่อสุนัข เมื่อสุนัขวิ่งกลับมาหาเรา
เราก็ให้รางวัลสุนัข ให้ขนม รวมถึงใช้เสียงชมเชย
แต่ถ้าสุนัขไม่กลับมา ห้ามวิ่งตาม
และห้ามส่งเสียงเอะอะโวยวายโดยเด็ดขาด
ให้ค่อย ๆ ย่องเข้าไปจับตัวสุนัข แล้วส่งเสียงดุให้สุนัขกลัว
และให้เค้ารู้สึกผิด ทดลองซ้ำ ๆ กัน หลาย ๆ ครั้ง
ทำทุก ๆ วัน จนกว่าสุนัขจะทำตาม
ข้อมูลมาจาก
//www.igetweb.com/www/atpetshop/index.php?mo=3&art=244920
อ่านแล้วข้าพเจ้าก็เริ่มฝึก "เจ้าแจ็คพ็อต" ตั้งแต่วันแรก
ด้วยความหวัง อยากจะให้เค้า เชื่อฟัง และว่านอนสอนง่าย
คืนแรกที่รับมาอยู่ด้วยกัน ข้อมูลในสมองของข้าพเจ้าที่จำได้ คือ
ต้องพาสุนัขออกกำลังกาย เค้าจะได้ไม่กวนเรา ในเวลากลางคืน
ข้าพเจ้าพาออกไปเดิน ตรงบริเวณทางเดิน ภายในคอนโดฯ
ค่อย ๆ ฝึก ให้เค้าเดินตามในวันแรก ไม่ได้ใส่สายจูง
( เพราะยังไม่มีเวลาไปซื้อ ) แต่ก็ได้ผลนะคะ
อาจจะเป็นเพราะยังใหม่อยู่ แปลกถิ่น ไม่คุ้นที่
เจ้าแจ็คพ็อตจะค่อย ๆ เดินตาม อย่างเชื่องเลยค่ะ ตามติดตลอดเลย
ที่คาดการไว้ ผิดหมด !! น่ารักให้ได้แบบนี้ทุกวันนะคะลูกขา
ข้าพเจ้าเดินวนอยู่หลายรอบ
เค้าก็ตามไม่ห่าง พอมาถึงหน้าประตูห้องที่เราพักอาศัย
มีแวะ หยุด ดม ๆ บ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วก็เดินต่อ
ไม่มีเหยื่ออะไรล่อเลยค่ะ เค้าเหมือนเด็กน้อยที่คอยตามผู้ใหญ่
มีอาการหวาดกลัวนิดหน่อย รองเท้าวางอยู่หน้าห้องอื่น
เค้าก็ไม่สนใจแม้แต่จะเข้าไปดอมดม
100 คะแนนเต็ม
เจ้าแจ็คพ็อต ... สอบผ่านค่ะ
พอตกดึก เข้ากรงเสร็จ ก็นอนยาวววววว
ไม่กวน ไม่ร้องเอะอะ ไม่โวยวายเห่าหอน น่ารักสุด ๆ
ในวันรุ่งขึ้นตื่นแต่เช้าตรู่
ประมาณ 4 นาฬิกา ได้ยินเสียงเค้าปลุก
ข้าพเจ้างัวเงียพาเค้าออกมาเดินนอกห้องไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เค้าก็ อึ ค่ะ
กองเบ้อเริ่มเลย (( เหม็นสุด ๆ ))
ครั้งแรกข้าพเจ้าไหวตัวช้าค่ะ
ทั้ง ๆ ที่เตรียมกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้อยู่ในมือแล้วแท้ ๆ
ก็ยังไม่ทัน มองพฤติกรรมของเค้ายังไม่ออก พอเค้าจะอึ เค้าจะหยุด
ทำท่าโก่งก้นทิ้มลงพื้นแล้วก็เบ่ง แป้ปเดียวอึก็พรวด ๆ ออกมาเลย
แม่มันได้แต่ยืนงง @.@"
นับจากวันแรก (๑ พ.ค. ๕๓) จนถึงวันนี้ (๖ พ.ค. ๕๓)
เค้าก็ส่อแววเริ่มซุกซน ขึ้นเรื่อย ๆ แล้วค่ะ
การขับถ่ายยังฝึกไม่ได้ ฉี่มั่ว และทั่วไปหมด
แม่มันกะพ่อมัน วิ่งตามจนมึน จะฉี่รึเปล่า เอ๊ะ รึว่าไม่ฉี่ งง
ยืนเตรียมถาดรองผ้ากันเปื้อนไว้ ก็ยังไม่ได้ผลค่ะ
วางตรงนี้ เค้าก็ไปฉี่ตรงโน้นซะงั้น
ส่วนเรื่อง "อึ" ยังตรงเวลา
ด้วยความที่สอนเค้า พาเดินรอบคอนโดฯ ตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่
พอประมาณ 3 - 4 นาฬิกา เปิดกรงออกมา
ก็ทำท่าตูดบิดใหญ่เลย อาการแบบนี้ เริ่มเดาได้แล้วค่ะ
ไม่ฉี่ก็จะต้องอึแน่ ๆ พาไปนอกห้อง ไม่ถึง 5 นาที โก่งก้นถ่ายเลย
คราวนี้ข้าพเจ้าเริ่มรู้งานแล้วค่ะ
ใช้วิธีสอดกระดาษเข้าไปใต้ก้น สำเร็จ แต่ก็ทำได้แค่
ไม่ให้พื้นที่ห้องเลอะเท่านั้น ยังสอนให้เค้า "อึ"
แบบเป็นที่เป็นทางไม่ได้ ไม่รู้จะทำไงดี
ส่วนเรื่องอาหารการกิน
คุณพิเจ้าของคอก สั่งและกำชับว่า อย่าเปลี่ยนอาหารนะคะ
ไอ่เราก็ดื้อ .. กลัวลูกจะเบื่อ
ก็เลยไปสรรหาหาอะไรอร่อย ๆ ใหม่ ๆ แปลก ๆ
มาให้เค้าลองชิมอยู่เสมอ เค้าชอบนะคะ กินใหญ่เลย
อึก็เริ่มใหญ่ขึ้นด้วย และยังเหม็นเหมือนเดิม
แม่มันโกยทีนึง ได้กลิ่นแล้วจะเป็นลม
++
การเล่นของเค้าก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน
แต่ละครั้งที่กัด โหย เจ็บสุด ๆ
แรก ๆ ก็ ลูกจ๋าอย่ากัดเจ็บนักสิ แล้วก็ลูบหัวเค้าเบา ๆ
เค้าก็กัดเล่นถี่ขึ้น เจ็บมากขึ้น ไอ่เราก็ลูกจ๋า เล่นกับแม่เบา ๆ หน่อย
พอนานเข้าก็แอบตบปากเค้าเบา ๆ แล้วก็ค่อยหนักขึ้น
เพราะเค้ายังงับเราไม่เลิก จนในที่สุด
ข้าพเจ้าทนไม่ไหว
ตบผัวะเข้าไปตรงปาก ไอ้ตัวเล็กร้องเอ๊ง เอ๊ง
แล้วก็วิ่งหลบเข้าไปในกรง นอนอยู่ในนั้นนิ่งเลยค่ะ
สงสัยจะงอน ขำก็ขำ เจ็บก็เจ็บ นึกตั้งนานว่าจะทำไงต่อดี
สุดท้ายข้าพเจ้าก็ง้อค่ะ เพราะสงสารเค้า เค้านิ่งไปนาน
เรียกชื่อก็เหลือบมองแต่ทำเป็นไม่สนใจ
พอข้าพเจ้าเข้าไปหา "โอ๋ ๆ ลูกจ๋าแม่ขอโทษ"
ลูบหัวเค้าทีสองที หายค่ะ กลับมางับนิ้วข้าพเจ้าต่อ แต่เบาลง
ไม่เจ็บเหมือนคราวก่อน แล้วสองแม่ (คน) ลูก (หมา) ก็นัวเนียกัน
อย่างเมามัน และมีเสียง ผัวะ ๆ ดังเป็นระยะ
คุณสามีที่นั่งมองอยู่ เริ่มขำ พร้อมกับส่ายหัว
ประหนึ่งว่า "สมน้ำหน้า" ข้าพเจ้ามั้ง เสียรู้ไอ้ตัวแสบซะแล้ว
.
ปล. ถึงแม้ว่าผมจะไม่หล่อ เท่ห์
มาร์คกิ้งอาจจะไม่สวย เหมือนละอ่อนหนุ่มบีเกิ้ลทั่วไป
แต่ผมก็งับเก่งนะคับ
555 ++
ปล. อีกที ((แอบอ่านใจลูกชาย ))
.
Create Date : 06 พฤษภาคม 2553
0 comments
Last Update : 6 พฤษภาคม 2553 14:31:39 น.
Counter : 1124 Pageviews.
Share
Tweet
หม๋องแหม๋ง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
: Users Online
Friends' blogs
yojajiji
room99
ลุงแว่น
ostojska
artyjumba
Webmaster - BlogGang
[Add หม๋องแหม๋ง's blog to your web]
Links
Color Code
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.