งานนี้มีส่วนหนึ่งที่จัดเป็นเวทีคอนเสิร์ต คืนนี้มีการประกวดร้องเพลงด้วยครับ สาวในรูปที่หัวบล็อกคือลูกสาวเพื่อนซี้ข้างบ้านและเพื่อนของเธอ ที่วานให้ผมช่วยพาพวกเธอไปงานนี้ เพราะเธออยากจะไปเชียร์เพื่อนของเธอที่เข้าประกวดร้องเพลง ก็เลยเอารูปพวกเธอมาขึ้นหัวบล็อกซะเลย ฮ่า ฮ่า

ผมเห็นจะต้องถือโอกาสนี้เดินตระเวนถ่ายรูปทั่วงาน เพื่อที่จะเอามาใช้อัพบล็อกใหม่ โดยคาดหวังว่าจะได้วัตถุดิบมาลงบล็อกแบบง่าย ๆ และพอมีความน่าสนใจอยู่บ้าง แต่แล้วมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะเมื่อผมเริ่มถ่ายรูปร้านค้าต่าง ๆ หลายร้านมองผมด้วยสีหน้าหวาดระแวง ร้านสักแท็ททูห้ามไม่ให้ผมถ่ายรูปร้านของเขา ร้านหนึ่งเห็นผมแล้วรีบคว้าโทรศัพท์ออกมากด ๆ ๆ เธอโทรคุยอะไรกับใครก็ไม่รู้ แต่สายตาจับจ้องมาที่ผมด้วยสีหน้าขุ่นเคือง

ผมทำหน้าที่ถ่ายรูปต่อไปด้วยความคิดที่ว่า “เราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ต้องกลัว” แล้วอยู่ ๆ ก็มีชายวัยใกล้ 50 ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงสแล็ก รองเท้าขัดมัน เดินมากับลูกน้องอีกสามคน “นี่คุณ จะถ่ายรูปเอาไปทำอะไร” ผมตอบไปทันควันว่าจะเอาไปลงบล็อกแก็ง เขาคงไม่รู้จักบล็อกแก๊งจึงถามผมต่อไปว่า “นี่ใช่คุณหรือเปล่า ที่เขียนด่าผมไว้ในหนังสือพิมพ์เนี่ย” แล้วเขาก็ยื่นหนังสือพิมพ์ให้ผมสองฉบับคือไทยรัฐ และอีกฉบับหนึ่งคือหนังสือพิมพ์ประจวบนิวส์ ทั้งสองฉบับได้พลิกไว้ที่หน้าคอลัมน์ที่เขียนด่าเขา ผมเอามาอ่านดูจึงรู้ว่าหนังสือพิมพ์เขียนโจมตีพวกเขาเรื่องที่มีการละเล่นเชิงการพนันเช่นปาโป่ง สอยดาว และโยนห่วง รวมถึงต่อว่าเรื่องการแสดงดนตรีที่มีหางเครื่องแต่งชุดวาบหวิวว่าเป็นการมอมเมาเยาวชน ทำให้เด็กใจแตก ผมอ่านแล้วก็ขำ ผมบอกกับเขาไปว่า “ผมคงไม่กระแดะถึงขนาดเขียนอะไรอย่างนั้นหรอกครับ” ผมอธิบายให้เขาฟังว่าผมนั้นเลวกว่าเขาเสียอีก เรายืนคุยกันอย่างถูกคอประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วผมก็เดินถ่ายรูปต่อ

เชื่อไหมครับว่าผมเป็นคนเดียวที่เอากล้องถ่ายรูปมาในงานนี้ ไม่มีใครเขาถ่ายรูปกันเลยนอกจากผม คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็จ้องมองผมด้วยสีหน้าแปลก ๆ บ้างก็ค้อนผมด้วยใบหน้าสงสัย เหมือนกับจะถามผมว่า “มึงบ้าหรือเปล่าวะ?” เฮ้อ..แต่ก็ช่างมันเถอะครับ ผมถือว่าหน้าที่ก็คือหน้าที่ อย่างน้อยผมก็ได้ปฏิบัติหน้าที่ถ่ายรูปเอามาลงบล็อกจนสำเร็จ

บางร้านค้าก็เต็มใจให้ถ่ายครับ ผมสังเกตได้ว่าบางร้านเมื่อผมยกกล้องขึ้นจะถ่าย แม่ค้าจะหยุดนิ่งคล้ายกำลังโพสท่า เธอจะไม่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพราะเธอคงกลัวภาพจะเบลอ บางร้านก็จะขยับตัวออกห่างจากสินค้า เพื่อให้ผมได้รูปสินค้าสวย ๆ อย่างเต็มที่โดยไม่มีคนเข้าไปเกะกะ พวกเขาน่ารักมากครับ โดยรวมแล้วงานนี้ก็โอเคนะครับ เป็นบรรยากาศงานวัดเมื่อสมัยก่อน