เพราะโลกเราสังคมเราเป็นแบบนี้นั่นเอง ในหลวง จึงทรง สอนให้พวกเรายึดเศรษฐกิจพอเพียง...
แนวความคิดของพระองค์ท่าน จะดีมากๆ สำหรับผูเที่ปฏิบัติได้จริง และถ้ายิ่งมนุษย์ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียง โลก สวยๆของเราใบนี้คงมีแต่ความสงบสุขขึ้นเยอะ ไม่ต้องมาร่างสนธิสัญญาเกียวโต หรือสนธิสัญญาอะไรออกมาปกป้อง โลกกันให้วุ่นวายเหมือนปัจจุบันนี้
ได้ยินมาว่า แม้กระทั่ง UN ก็ยังนำเอากระแสราชดำรัส ไปใช้ แล้วเราคนไทย ทำไม ไม่หันมาปลุกระดมความคิดนี้

แหะๆ นอนไม่หลับค่ะ ร่ายยาวตามเคย

สวัสดีและยินดีที่ได้รู้จัก คุณข้าว.

Tikky!

มิตรแท้ นั้นหายากนะคะ ถ้าพบแล้วควรรักษาไว้ให้ดีและนานที่สุดค่ะ

บางครั้งศัตรูก็กลับมากลายเป็นมิตรได้ ในขณะเดียวกันมิตรก็กลายเป็นศัตรูได้เสมอ

แต่สิ่งที่เจ็บปวดที่สุด คือ การที่คนที่เราไว้ใจดันกลับมาแทงเราข้างหลัง นั่นเอง....

ขอบคุณค่ะที่แวะไปที่บล็อกค่ะ

เสน่หา
กุ้ง กิตติคุณ เธียรสงค์


ความ รัก เอย
เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร
มาดลจิต มาดลใจ เสน่หา
รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า
หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา
หรือแกล้งเพียง แต่แลตา
ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อ..หื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อ..หื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ
สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำ น้ำตานอง
ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อ..หื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อ..หื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ
สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำ น้ำตานอง
ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย





รักคือการเสียสละ รักคือการให้ ฮี ๆ
เพราะฉนั้น ถ้าจะรักก็จงลืมคำว่า "เสียใจ"
เพราะไม่อย่างงั้น ความเจ็บปวดจะอยู่กับเรา
เอาเพลงเสน่หา มาฝากให้คุณข้าวฟังพร้อม
กับบล้อคผมที่จะอัพในคืนนี้ครับ แต่ให้คุณข้าว
ฟังก่อน อิอิ

โห ลึกซื้งมากเลยค่ะ
ศัตรูร้อยคน ไม่เท่ากับมิตรที่ทรยศหนึ่งคน
ก็เพราะเรามัวแต่ระวังศัตรู เลยมองข้ามมิตรของเราเอง

มิตรกับศัตรู ก็คือตัวผม คนเดียวกันน่ะครับ

มีเพื่อนหนึ่ง ถึงจะน้อยดีกว่า100 เพื่อนคิดริษยา

Tikky!

เราว่าทุกคนมีทั้งมีความเป็นมิตรและศัตรูในตัว....

ขึ้นอยู่กับว่า......จะเจอกับอะไร.......

แวะมาอ่านเรื่องราวดีดีค่ะ ให้ข้อคิดดีนะคะ มิตรกับศัตรูบางทีก็มองไม่ออกเหมือนกัน

มาทักทาย....มิตร......ค่ะ.....

อืมมมม...แวะมาทักทาย

แต่มาสะดุดกับเพลง

นึกขึ้นได้ว่า หลังๆ หูคนเราชินกับเพลงที่ออกแนวเอะอะ โวยวาย ภาษาก็ไม่สละสลวย

พอได้มาฟังเพลงอย่างนี้ ก็รู้สึกว่าภาษามันสวย สะอาด

อ้าววว...เพ้อซ่ะ

ว่าแล้วก็ไปดีกว่า .... แว๊บ...

คารวะหนึ่งจอก แด่ปรัชญาดีๆ

ธรรมดาของสัตว์โลกที่ต้องการ การเข้าใจจากใครสักคนโดยไม่ทราบถึงความต้องการที่แท้จริงของเค้า แต่มันก็เป็นบทเรียนบทหนึ่งที่ได้มาพร้อมกับน้ำตา(เพราะได้รู้ความจริงจากเค้า) อุปสรรคมีไว้หัยก้าวข้ามไป และอุปสรรคทำหัยคนเข้มแข็ง

ลืมบอกไปเมื่อวานนี้(16/02)มันเป็นสำคัญของผม

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ

อืม คุณข้าว หายหน้าหายตา อิอิ

โผล่มาเยี่ยมอีกแล้วจ้า จขบ.อยู่ไหมเอ่ย...

ไม่เขียนแล้วเหรอ? หายไปน๊าน นาน