อาหารไทยที่ไม่ใช่ของไทย (1)

ไม่น่าเชื่อ แต่ ก็น่าเชื่อ...
ใครจะรู้มั่งละว่า ไอ้เจ้าตัวชูรสซี๊ดซาด ที่เรียกว่า....พริก.... กินแต่ละทีน้ำหูน้ำตาไหล

มันไม่ใช่ของไทย ไม่ใช่พืชต้นตำหรับของประเทศไทย ?

จากหนังสือ "พรรณพืช ในประวัติศาสตร์ไทย" ของ ดร.สุรีย์ ภูมิภมร แห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
บอกเล่าเอาไว้ว่า..คนที่ทำให้พริกแพร่หลายในโลกคือ ปีเตอร์ มาร์ทิล ซึ่งเป็นลูกเรือของ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส
ผู้ค้นพบทวีปอเมริกา นั่นเอง

เจ้าหมอปีเตอร์คนนี้ ได้หอบหิ้วเอาพริก (ทำไมหมอนี่ถึงเลือกพริกก็ไม่รู้แฮะทองหยองไม่เอา) จากทวีปอเมริกา
ซึ่งเป็นแหล่งต้นกำเนิด ไปปลูกที่สเปน เมื่อประมาณปี พ.ศ.2096
ตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 3 แห่งราชวงศ์สุพรรณภูมิของกรุงศรีอยุธยา

ต่อมาชาวสเปนและชาวโปรตุเกส ได้นำพริกเข้ามาเอเชีย โดยปลูกในอินเดียประมาณปี พ.ศ.2143
ซึ่งตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระมหาธรรมราชาแห่งราชวงศ์สุโขทัย ของกรุงศรีอยุธยา

จากนั้นจึงเริ่มเข้ามาเผยแพร่ในประเทศจีนและในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
แน่นนอนมันต้องรวมถึงไทยด้วย...

ถ้ายึดถือตามข้อมูลนี้ ก็น่าจะสันนิษฐานได้ว่าคนไทยรู้จัก "พริก" เมื่อประมาณ สี่ร้อยกว่า ปีนี้เอง

คนในสมัยสุโขทัย รวมถึงอยุธยาตอนต้น จึงไม่น่าจะรู้จักพริก คงโซ้ยกันแบบจืดชืด งั้นๆแหละ

อินเดียเป็นประเทศที่ร่ำรวยในวัฒนธรรมการกินได้ผลิตอาหารรสจัด
และเป็นเจ้าตำรับเครื่องแกง พริกที่มีรสเผ็ด ก็คงถูกปรับเข้าไปเป็นองค์ประกอบของอาหารเหล่านั้น
และได้เผยแพร่วัฒนธรรมการกินไปยังผู้คนในประเทศ ใกล้เคียงในเวลาต่อมา

หลงดีใจมาตั้งแต่เด็ก จนเป็นเด็กหนุ่ม (กร๊ากกกกกก) ว่าพริกนี่แหละเฟ้ย ของไทยแท้
เป็นยาอายุวัฒนะ ชลอความชรา ดีกว่า ถั่งเฉ้า ...

หนอย ดันเป็นของนอกซะงั้น...!!

Create Date : 14 กรกฎาคม 2556		0 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2556 17:02:28 น.
Counter : 1208 Pageviews.
Share Tweet