วันเหงา....

วันนี้รู้สึกเหงา ๆ เป็นเพราะอากาศรึป่าวนะ
ไม่มีแสงแดดให้เห็นเลย หนาวด้วย
จะทำรัยแก้เหงากันดีนะ

ตามเก็บกลอนซึ้ง ๆ สำหรับคนเหงาดีกว่า

 เสมือนหนึ่งใบไม้ ปลิดขั้ว
ผละก้าน พลิ้วตัวตามยะถา
นัยลึกเร้น คือว้าเหว่เพียงเอกา
ดอกนํ้าตาร่วมเผชิญการเดินทาง

 ทุกล่วงผ่านแดดผ่าวและหนาว-ฝน
นาฏกรรมชีวิตบนความแตกต่าง
สัมผัสหนาวรู้หนาว คืนดาวร้าง
ทะเลแดดทอดร่าง ก็รู้ร้อน

 กี่นานแล้วพลิ้วไหวอยู่ใต้ฟ้า
ล้วนสุข-โศกโลกมายา สลอน
ในภวังค์ร้อยรสบทละคร
ปรารถนาสุมซ้อน อันต่างมี

 บางขณะ บางบทปรากฏภาพ-
ยิ้มละมุน กําซาบหว่างวิถี
สุขเอย หากโอบฟ้ามหานที
โอบให้ถ้วนธาตรีเพื่อชีวิต

หากเร้นรักบางใบ คงร้าวลึก
ยิ่งรู้สึกในอกวิตกจริต
ผละขั้ว ก็ดุจใบที่ไร้มิตร
สารทิศรอบเทียวล้วนเดียวดาย

เสมือนหนึ่งใบพลิ้วท่ามริ้วลม
ฝ่ากระแสธารระทมมิขาดสาย
ทิวา-ราตรี ผลัดเป็นและผลัดตาย
แต่ใบบางมิวาย ล่องลําพัง

หนาวหนัก..คุกคามแล้วยามนี้
โอบไออุ่นรวีก็หนีหน้า
เพียงเมฆหม่นร่ายรําอยู่คํ้าฟ้า
เย้ยกลีบดอกนํ้าตาแห่งเดียวดาย

คิดถึง..ตักอุ่นยามหนุนนอน
แลเพลงกล่อมสั่งสอนมิรู้หาย
คิดถึงปีกปกป้องใดปองร้าย
หอมกลิ่นกายเนื้อแม่มาแต่ไกล

เหงาและเหงา ทบทวีต่อชีวิต
หนึ่งสนิทนิทรา ก็หาไม่
ล่วงฤดูหนาวเนื้อก็เมื่อใด
ก็เมื่อนั้นเหมือนใจจะร้าวลึก

ระยะทางห่างพบมิจบสิ้น
นกขมิ้นอ้างว้างอยู่กลางดึก
สารทิศชวนสะทกอกระทึก
ในรู้สึก คือต่อสู้อยู่ลําพัง

แต่เอาเถิดเสียงสะอื้นจะกลืนเก็บ
แม้ไข้เจ็บปรากฏมิหมดหวัง
ก็ผ่านร้อนผ่านหนาวกี่คราวครั้ง
ร่างก็ยังยืนหยัดถึงบัดนี้

 โลกคงไม่โหดร้ายจรดปลายทาง
ปีกจะกางต่อสู้ไม่รู้หนี
นกขมิ้น ว่าใจเจ้าเท่าอินทรีย์
ประดามีโศกาขอฝ่าฟัน

.....เพลงผ้า......

เศร้าไปมั้ยเนี่ย ............ยิ่งอ่านยิ่งเหงา

Create Date : 09 ธันวาคม 2552
Last Update : 9 ธันวาคม 2552 16:22:57 น.		0 comments
Counter : 348 Pageviews.
Share Tweet