หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 20

ณ สำนักพิมพ์ a date

เร จังเดินเฉิดฉายออกมาจากลิฟท์ ก่อนจะเดินดิ่งตรงไปยังออฟิศด้วยท่วงท่านางแบบ และเื่มื่อถึงจุดหมายเธอก็มองหันรีหันขวาแต่พองาม ก่อนจะหยุดสายตาที่โต๊ะทำงานของนายโจ

ทว่าโต๊ะทำงานยามนั้นโล้นเลี่ยนเตียนโล่ง ไม่มีสิ่งของใด ๆ วางอยู่บนโต๊ะเลยแม้นแต่น้อย แม้นแต่คอมฯ โน๊ตบุครุ่นพระเจ้าเหาที่เอาไว้ใช้แทนกระดานชนวนของนายโจ ที่เคยตั้งอยู่เหมือนหลักศิลาจารึกก็หายไป

''เก๋ ๆ ทำไมวันนี้โต๊ะโจมันสะอาดนักล่ะเนี่ย'' เรจังหันไปถามเก๋ ที่มาในชุดเสื้อยืดสีดำที่สกรีนว่า 'สวยและรวยมาก' อันนี้จะใส่ได้ต้องใช้่ใจล้วน ๆ

เก๋ฟังคำคุณหนูเร ก็ทำตาขวางก่อนจะตอบกลับไปว่า

''พี่โจ ลาออกแล้ว''เก๋ตอบห้วน ๆ

''เฮ้ย!!! จริงอะ แล้วทำไมโจเค้าลาออกล่ะ''

''ไม่ต้องเลยพี่เร ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อตาใส่ไร้สติ พี่โจเค้าลาออกเพราะพี่นั้นแหละ''

''เกี่ยวไรล่ะเก๋ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย''

''ก็พี่เร ไม่มาออฟฟิศ หายตัวลันล้า ไม่โผล่มาเลย ไม่แคร์ไม่สนใจพี่โจ จนเค้าเขียนงานไม่ได้ ก็เลยขอลาออกนะสิ''

''ไม่เห็นเกี่ยวเลย พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าสักหน่อย''

''แล้วพี่แคร์พี่โจเค้าบ้างไหมล่ะ สนใจเค้าบ้างไหม'' แม้เก๋กว่าเสียงเรียบ ๆ แต่คำพูดนี้ทำเอาเรต้องชะงักเงียบไปเหมือนกัน

เพียงคำพูดนี้ทำให้เรนึกย้อนไปถึงเรื่องราวในวันวานที่ผ่านมา บางทีเธอไม่เคยตั้งคำถามนี้กับตัวเองเลยแม้นแต่น้อยว่า เธอสนใจและแคร์เค้าแค่ไหน และทั้งคู่คบกันแบบไหน

''พี่เร ถ้าพี่เรชอบพี่โจ พี่เรก็เป็นห่วงเค้าบ้างอะไรบ้าง แต่ถ้าพี่ไม่คิดอะไรเลย พี่ก็อย่าให้ความหวังเค้าเลย'' เก๋กล่าว

เร ได้แต่จนด้วยคำพูด มองไปยังเก๋แบบเงียบ ๆ ก่อนที่เก๋จะกล่าวต่อไปว่า

''เก๋ ไม่อยากให้พี่โจ เค้าต้องอกหักเหมือนตอนที่เลิกกับแฟนคนก่อน'' สิ้นคำกล่าวเก๋ก็หันหลังเดินห่างไป ทิ้งเรที่ยืนนิ่งเหมือนหุ่นตุ๊กตาในตู้โชว์

บางทีเก๋อาจจะชอบโจอยู่บ้าง หรืออาจจะเป็นห่วงมากกว่าปกติ

เรจังได้แต่มองเก๋ค่อย ๆ เดินหันหลังห่างไป พร้อมกับด้านหลังเสื้อที่เขียนว่า 'อ้วนเพราะมีอันจะกิน'

หลังจากบทสนธนาของสองสาวจบลง เรจังก็ได้เดินออกจากออฟฟิศไปยังรถของเธอ

หลังจากที่เธอนั่งอยู่บนรถอย่างนิ่งสงบ เธอก็มองไปยังบนมือถือของเธอที่ขึ้นหน้าเวปแสดงรอบเวลาหนังของเรื่อง ''หอแต๋วแดกฯ'' ที่เธอเคยสัญญาว่าจะมาดูกับพ่อหนุ่มหน้าฝืด

เธอมองหน้าจออยู่ครู่ ก่อนจะกดเรียกเบอร์ที่เคยเป็น miss call สองรอบเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา

หน้าจอนั้นขึ้นชื่อว่า ''I-ba Jo''

เธอค่อย ๆ วางนิ้วของเธอลงตรงปุ่ม call ทว่ายังคงไม่กดลงไป

และยามนั้นเสียงของเก๋ก็ดังขึ้นในสมองว่า 'แต่ถ้าพี่ไม่คิดอะไรเลย พี่ก็อย่าให้ความหวังเค้าเลย'

และเป็นเรที่เลือกจะไม่โทร และวางโทรศัพท์ไปบนเบาะนั่งข้าง ๆ ก่อนจะสตาร์ทรถขับออกไป


ยามค่ำของวันนั้น ณ บนเครื่องบินของสายการบินแห่งหนึ่ง

แอร์ฮอสเตท สาวสวยในชุดสีม่วงแก่ของสายการบินรักคุณเท่าม้า (เฮ้ย!!! ฟ้า) ก็เดินมาข้าง ๆ นายโจแล้วกล่าวว่า

''ท่านผู้โดยสาร กรุณาปิดมือถือด้วยค่ะ''

นายโจได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ มองจอที่เหมือนกำลังจะโทรออกไปหารายชื่อว่า ''Ray jung''

แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากปิดมือถือไป

จากนั้นเด็กหนุ่มจึงหันมองออกไปยังนอกหน้าต่างเครื่องบินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ก่อนหยิบปากกาขึ้นมา แล้วเขียนคำลงบนกระดาษ (ซึ่งปรากฎว่าเป็นถุงอ้วก)

โดยเขียนว่า ''พักใจไปเกาหลี''


และ ณ วินาทีนั้น อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพ

เรจังซึ่งกำลังยืนอยู่บนระเบียงในคอนโดหรูของเธอย่านทองหล่อ เธอก็มองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ในมือขวาถือโทรศัพท์มือถือหรู ก่อนจะกดโทรหา''I-ba Jo'

''เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...''

Create Date : 30 มกราคม 2554		5 comments
Last Update : 30 มกราคม 2554 22:52:37 น.
Counter : 1248 Pageviews.
Share Tweet