หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 41
ผ่านไปซะที วันเสาร์ที่ต้องทำงาน
เมื่อวานคิดว่าทำใจได้แล้วเรื่องน้องเลขาฯ แต่พอวันนี้มาเจอเธอใกล้ ๆ
ใจมันก็ยังแอบวุ่นวาย คล้ายจะเป็นลม ดมยาหม่องตาโป้ยเซียน (มั่วไปเรื่อยล่ะ)
เจอกันตรง ๆ ไม่รู้จะทำหน้ายังไง หลังจากที่เมื่อวานโดนปฏิเสธจัง ๆ
จะให้ยิ้ม ก็คงยิ้มได้แบบแห้ง ๆ ไม่จริงใจ ใส่สตอฯ
จะให้ทำหน้าตาเย่อหยิ่ง จองหอง พองขน ก็ดูจะไม่ดี อย่างน้อยก็อยากรู้สึกดี ๆ ต่อกันไว้
หรือจะให้หลบหน้า ก็คงไม่ไหว เพราะหน้าผมใหญ่ใช่เล่น
สุดท้ายก็เลยทำได้เพียงแต่หันหน้าเข้าหาคอมฯ ทำงานลูกเดียว ทั้งที่กะจิตกะใจนั้น กะจองงองแงไม่อยากทำงาน
และในที่สุดก็ผ่านวันนี้ไปโดยที่ผมไม่พูดกับเธอเลยแม้นสักครึ่งคำ
ไม่รู้เป็นชัยชนะของคนขี้แพ้ หรือเป็นความพ่ายแพ้ของคนขี้ขลาด
ยามเย็นของวันนี้ ผมยืนอยู่หน้าปากซอยทางเข้าออฟฟิศแต่เพียงลำพัง
ก่อนจะเหลียวหลังไปเห็นเธอเดินมาไกล ๆ กับเพื่อนหญิงอีกคน
ใจหนึ่งก็คิดจะหยุดรอเพื่อเจอและคุยสักคำ ทั้งที่ไม่รู้ว่าคุยอะไร คุยทำไม
แต่ใจหนึ่งก็คิดว่า เค้าไม่มีใจ จะคุยอะไร ไปดีกว่า
สุดท้ายสองความคิด มาหยุดตรงที่จุดกึ่งกลาง
ผมเดินต่อไปเพื่อไปหยุดรอที่ป้ายรถเมล์
ถ้าเธอไปแท๊กซี่ผมจะไม่เจอเธอ แต่ถ้าเธอเลือกไปรถเมล์ผมจะคุยกับเธอ
ผมยืนรอไปได้สักพัก....
อย่างกระวนกระวาย
สุดท้าย
เราเลือกคนล่ะทาง
Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
4 comments |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:36:57 น. |
Counter : 1059 Pageviews. |
|
|
|
ผมเองก็โสด เข้าใจหัวอกเดียวกันเลยครับ